تعلق حقوق مادی و معنوی اثر به پدیدآورنده از فروض نخستین و اولیه مالکیت هر اثر فکری است. اما این فرض در مورد آثار دانشگاهی وضعیت ثابتی ندارد. در برخی از دانشگاه ها فرض نخست در مورد هر اثری تعلق مالکیت اثر به دانشگاه است، در حالی که در برخی دیگر این فرض در مورد آثار ادبی و هنری صادق است. در اکثر دانشگاه های آمریکا برای تعلق مالکیت اثر به دانشگاه سه معیار کار در برابر مزد، استفاده گسترده از منابع دانشگاهی و قرارداد انتقال مالکیت تعریف شده است. فرض دیگر که از شهرت چندانی برخوردار نیست اشتراک در مالکیت حقوق است. به این معنا که مالکیت اثر فیمابین پدیدآورنده(گان) و دانشگاه تقسیم می شود. اما از سوی دیگر تعلق حقوق اثر به دانشگاه یا پدیدآورنده، چهره تکالیف و مسئولیت ها را نمایان می سازد. تعهداتی مانند آموزش حقوق مالکیت فکری، انجام حمایت های لازم، تحصیل حمایت قانونی لازم در حمایت از حقوق مالکیت فکری اثر پدیدآمده، تسهیل انتقال تکنولوژی از دانشگاه به جامعه و صنعت، تاسیس دفتر مالکیت فکری یا انتقال فناوری و ایجاد قاعده حل تعارض از وظایفی است که خاص دانشگاه و ناشی از فرض مالکیت دانشگاه در مواردی است که مالکیت اثر به دانشگاه تعلق دارد. در مقابل تعهد به افشا و عدم افشای اثر و انجام مساعدت های لازم در بهره برداری از اختراع از وظایف پدیدآورنده و قائم به شخص او در مقابل دانشگاه است. در نهایت اثر پدیدآمده با قابلیت تجاری بالا می تواند با استفاده از روش هایی همچون اعطاء مجوز بهره برداری، تاسیس شرکت های دانش بنیان، پارک های علم و فنآوری، ارتباطات علمی بین صنعت و دانشگاه و ارتباطات بین دانشگاهی، کنفرانس های علمی، انتشار یافته های دانشگاهی در مقالات و کتب علمی و دیگر روش ها تجاری سازی شود. نهادها و دفاتری که عهده دار تجاری سازی و استفاده از این 5 روش ها هستند، دارای ساختارهای متفاوتی هستند که از این میان می توان به دفتر مرکزی انتقال فنآوری، دفتر غیرمتمرکز انتقال فنآوری و پارک علم و فنآوری اشاره کرد. اما نوع تحقیق، کمبود بودجه، عدم وجود کارشناس، ارزش تجاری پایین برخی تحقیقات و عدم تمایل پدیدآورندگان آثار در تجاری سازی مواردی هستند که موانع تجاری سازی آثار دانشگاهی را تشکیل می دهند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.