مقدمه: کیفیت مراقبت پرستاری همواره یکی از چالش های بهداشتی درمانی است، به خصوص در ارایه مراقبتهای ویژه قلبی که کیفیت مراقبت شاخصی برای حفظ و ارتقاء سلامتی بیماران است. هدف: پژوهش حاضر با هدف ارتقاء کیفیت مراقبت پرستاری در بخش ویژه قلبی مرکز فوق تخصصی قلب لرستان انجام شد. روش کار: این مطالعه یک پژوهش کیفی به روش عملکردی مشارکتی است که در سالهای1391-1389انجام شد، این مطالعه در 4 مرحله ( بررسی مشکلات، تشخیص وتایید آنها؛ برنامه ریزی تغییر، اجرای برنامه ها و ارزشیابی تغییرات) با 4 سیکل تغییر( بهسازی نیروی انسانی، بهسازی تجهیزات وساختار، بهسازی سیستم ثبت الکترونیکی مراقبتهای پرستاری و تغییر در سیستم ارایه مراقبت پرستاری به کیس متد) طراحی و اجرا شد. روش جمع آوری داده ها بصورت کمی وکیفی شامل؛ مصاحبه، بحث گروهی متمرکز، جلسات گروه هدایت کننده، یادداشت برداری زمینه ای، پرسشنامه رضایت بیمار، چک لیست های مشاهده مراقبت پرستاری بر بالین و گزارش پرستاری ثبت شده در پرونده پزشکی بود . ارزشیابی ها برای مراحل اول و چهارم؛ شامل بررسی 140 پرسشنامه رضایت بیمار،30چک لیست مشاهده مراقبت پرستاری بر بالین وبررسی1260 گزارش پرستاری ثبت شده در140پرونده بیمار،38 مصاحبه، 9بحث گروهی متمرکز و4 جلسه گروه هدایت کننده بود که با روش مقایسه مداوم طبق الگوی باگدان و بیکلن و آزمون های آماری تی مستقل وویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: کیفیت مراقبت بالینی 24%، رضایت بیمار 32% وکیفیت ثبت گزارشات پرستاری با توجه به تغییر زیر بنایی در سیستم اطلاعات بیمارستانی بخش ویژه قلبی 17% افزایش یافت. هم چنین نتایج شامل مدل مفهومی عینیت بخشی نقش های حرفه ای( تیم مراقبت ودرمان ) ، رضایت بیمار، کاهش شکایت، آسایش بیمار، اطمینان و اعتماد بیمار وخانواده به پرستار با تمرکز بر سیستم اطلاعات بیمارستانی و مدل عملیاتی به ترتیب شامل مراحل؛ بررسی سیستماتیک سیستم اطلاعات بیمارستانی، ایجاد تغییر در سیستم اطلاعات بیمارستانی، توانمند سازی نیروی انسانی، تجهیزات و محیط فیزیکی ، مدیریت مراقبت وارزشیابی آنها بود. نتیجه گیری: عامل اصلی ارتقاءکیفیت مراقبت پرستاری ویژه قلبی بهینه سازی سیستم اطلاعات بیمارستانی با تمرکز بر نقش پرستار و مدیریت مراقبت بود که به ارایه مدل عملیاتی منجر شد که برای مراکز مراقبت ویژه قلبی پیشنهاد می شود .