در این پژوهش به بررسی سطح فعالیت الکتریکی عضلات راست شکمی، ارکتور اسپینه، بخش فوقانی عضله سینه ای و بخش فوقانی عضله ذوزنقه پرداخته شده است. با مقایسه مقادیر بدست آمده از الکترومیوگرافی میتوان مشخص نمود که در حمل کیف با وزن های متفاوت، هر عضله با چه نسبتی از حداکثر انقباض ارادی خود(mivc) در فعالیت شرکت میکند و اساسا آیا داده های ثبت شده از سیگنالهای الکترومیوگرافی این عضلات هنگامی که وزن کیف تغییر میکند تفاوت معنی داری دارد و چه عضلاتی بیشترین سطح فعالیت الکتریکی را در حمل کیف بصورت کوله پشتی دارا هستند. بدین منظورتعداد 12 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی سن : 73/2±58/12 سال ، قد 5/4±83/146 سانتی متر و وزن 47/3±91/40 کیلوگرم انتخاب شدند. هیچکدام از نمونه ها سابقه ی بیماری، آسیب و عمل جراحی در ناحیه عضلات تنه نداشتند. در مرحله نخست قد، وزن، و سایر مشخصات فردی دانش آموزان جمع آوری شد. پس از ثبت اطلاعات اولیه، نظیر قد و وزن و تنظیمات دستگاه الکترومیوگرافی و نرم افزار myodate بر روی کامپیوتر و همچنین اتصال نمودن چسب لیدها به نقاط مشخص شده از چهار عضله دانش آموزان و سپس اتصال الکترودها به آمپلی فایر، تست حداکثر انقباض بیشینه ارادی(mivc) از چهار عضله، در وضعیت های حرکتی مختلف، به عنوان داده مرجع از دانش آموزان به عمل آمد. سپس دانش آموزان برای حمل کیف با سه وزن مختلف آماده شدند. در این قسمت هر دانش آموز با سه وزن 10، 15 و 20 درصد وزن خود، کیف را در حالت ایستا و بصورت کوله پشتی(دو بند بر دوش) حمل میکرد. داده ها برای هر وزن به مدت 15 ثانیه از عضلات سمت راست(سمت غالب) دانش آموزان ثبت میشد. همچنین محتویات کیف کاملا با وضعیت کیف مدرسه دانش آموزان شبیه سازی شده بود و وزن های مختلف بطور تصادفی انتخاب میشد تا نتایج تحت تاثیر خستگی ناشی از بارهای قبلی قرار نگیرد. برای تعیین شاخص های مرکزی(میانگین)، پراکندگی(انحراف معیار) و حداقل و حداکثر نمرات از آمار توصیفی و برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون t همبسته استفاده شده است. داده های بدست آمده عبارتند از : برای حمل با 10 درصد وزن، سطح فعالیت الکتریکی عضلات به عنوان نسبتی از حداکثر انقباض ارادی بیشینه (به درصد)، عبارت بود از: سطح فعالیت عضله راست شکمی 5935/1 ± 7850/3، سطح فعالیت عضله ارکتور اسپینه 8871/4 ± 3625/15، سطح فعالیت بخش فوقانی عضله ذوزنقه 5837/2 ± 1792/30 ، سطح فعالیت بخش فوقانی عضله سینه ای بزرگ 4193/3 ± 5433/11، برای حمل با 15 درصد وزن فرد، سطح فعالیت عضله راست شکمی 9114/1 ± 4433/4، سطح فعالیت عضله ارکتور اسپینه 7853/4 ± 8458/17، سطح فعالیت بخش فوقانی عضله سینه ای بزرگ 0994/3 ± 5967/10، سطح فعالیت بخش فوقانی عضله ذوزنقه 0205/2 ± 5400/31 و برای حمل کیف یا 20 درصد وزن فرد، سطح فعالیت الکتریکی عضلات عبارتست از: عضله راست شکمی 1968/2 ± 5292/5، عضله ارکتور اسپینه 0403/4 ± 2417/11، بخش فوقانی عضله سینه ای بزرگ 0815/3 ± 7892/9 و بخش فوقانی عضله ذوزنقه 9684/1 ± 3867/26 .نتایج تحلیل فرضیه ها با استفاده از روش آزمون t همبسته نشان داد که بین تغییرات الکترومیوگرافی (سطح فعالیت) عضلات راست شکمی، ارکتور اسپینه، بخش فوقانی ذوزنقه و سینه ای بزرگ در حمل کیف با وزنهای 10، 15 و 20 درصد وزن فرد تفاوت معنی داری وجود دارد(p<0/05) و همزمان با افزایش وزن کیف، سطح فعالیت عضلات افزایش پیدا میکند. همچنین این نتایج نشان داد که در حمل کیف با وزنهای مختلف با افزایش وزن کیف، بیشترین سطح فعالیت را به ترتیب، بخش فوقانی عضله ذوزنقه، عضله ارکتور اسپینه، بخش فوقانی عضله سینه ای بزرگ و عضله راست شکمی، دارا هستند.

این پژوهش به روش کارآزمایی بالینی دردو مرحله انجام گرفت: مرحله اول: مطالعه متدولوژیک جهت تعیین قابلیت تکرارپذیری بین آزمونگر و بین آزمونگران ، روشهای اندازه گیری ‏‎protraction‎‏ ، ‏‎rotation‎‏ کتف ، ( در سه وضعیت بازوها آویزان درکنار بدن ، بازوها در 90 درجه ابداکسیون و چرخش داخلی ، دستها روی ستیغ ایلیاک) انحنای ‏‎midthoracic‎‏ و وضعیت ‏‎forward head‎‏ و همینطور بررسی رابطه بین آنها ، بر روی 30 زن جوان و سالم بین 20 تا 30 ساله که بطور غیرتصادفی ساده انتخاب شده بودند انجام گرفت.مرحله دوم تحقیق بصورت شبه تجربی و آینده نگر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ثبات دهنده درکمربند گردنی شانه ای بر شاخص های عملکردی این کمربند یعنی میزان وضعیت ‏‎forward head‎‏ ، میزان انحنای ‏‎midthoracic‎‏ و همچنین میزان ‏‎protraction‎‏ و ‏‎rotation‎‏ کتف ، با عنوان شاخص ‏‎kibler‎‏ در بیماران زن مبتلا به اختلال وضعیت ربع فوقانی بدن در مقایسه با تمرینات معمول بود.برای تحقق این هدف 30 زن بین سنین 18-40 سال مبتلا به اختلال وضعیت ربع فوقانی ، به صورت غیرتصادفی ساده نمونه گیری شده و به صورت تصادفی ساده به دو گروه درمانی تمرینات ثبات دهنده و تمرینات معمول تقسیم شدند.

اهداف: در نگرش جدید به عوامل کنترل حرکتی و نقش عوامل عصبی عضلانی ، دیگر توانایی تولید نیرو در عضله به عنوان تنها عامل مهم نبوده ، بلکه میزان سرعت ، آمادگی سیستم عصبی عضلانی و نوع الگو و سینرژی به کارگیری عضلات به عنوان عوامل مهمتر در کنترل حرکت، ایجاد ثبات لحظه به لحظه و جلوگیری از صدمات بالقوه در مفاصل بسیار حائز اهمیت می باشند.هدف از این مطالعه سنجش و تعیین زمانبندی و سطح فعالیت الکتریکی عضلات اطراف مفصل زانو ( پهن داخلی و خارجی، رکتوس فموریس، همسترینگ داخلی و خارجی ، و گاسترکنمیوس) با کاربرد الکترومیوگرافی سطحی در جهت شناسایی و بررسی نحوه فعالیت و به کارگیری این عضلات در یکسری الگوهای حرکتی فعال و واکنشی است.

امروزه یکی از روشهای ارزیابی عضلات ستون فقرات استفاده از دستگاه ‏‎isostation b-200‎‏ می باشد که با آنالیز نتایج آن ضمن تعیین وضعیت عضلات ، امکان تهیه یک برنامه تمرین درمانی مناسب در کمردرد ها تسهیل می شود.

هدف کلی این پژوهش بررسی مقایسه ای هفت زاویه مختلف مفصل زانو بر روی نسبت فعالیت الکتریکی عضلات ‏‎vmo‎‏به ‏‎vl‎‏در دو زنجیره حرکتی باز و بسته درحین انجام انقباض ایزومتریک بود. در این تحقیق الکترودهای سطحی دستگاه میوفیدبک بر روی موتورپوینت عضلات ‏‎vmo‎‏ و ‏‎vl‎‏پای غالب قرار داده شد و یک گونیامتر انعطاف پذیر نیز درمحل مناسب خود وصل گردید. سپس یکبار در وضعیت ایستاده فرد به زاویه ای که به صورت تصادفی انتخاب می شد( 0 ، 15، 30، 45، 60، 75، 90درجه ) رفته و مدت 6 ثانیه در این حالت قرار می گرفت.بنابراین نتیجه نهایی نشان داد که در زنجیره حرکتی بسته زاویه 15 درجه کاراترین وضعیت ، زاویه 90درجه ناکاراترین وضعیت و قوس حرکتی 0-30 بهترین قوس حرکتی می باشد. در زنجیره حرکتی باز زاویه 15 درجه ناکاراترین زاویه ، 60درجه کاراترین زاویه و قوس حرکتی 45-75بهترین قوس حرکتی می باشد.با توجه به نتایج به دست آمده جهت ارائه برنامه تمرین درمانی به بیماران مبتلا به ‏‎pfps‎‏ در صورت استفاده از انقباضات ایزومتریک ، بهتر است دامنه ها و قوسهای کارای ذکر شده استفاده گردند.

هدف کلی : بررسی مقایسه ای تاثیر دویدن به جلو با دویدن به عقب قبل از برنامه تمرینی تخته تعادل بر روی آزمونهای عملکردی تعادلی در پسران سالم 13-17ساله.

هدف از انجام این کار آزمایی بالینی تصادفی مقایسه سه روش تمرینی شامل تعادل ، پلایومتریک و قدرتی بر روی برخی از آزمونهای عملکردی اندام تحتانی بوده است .

هدف مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای حس وضعیت مفصل زانو دردو وضعیت باز(نشسته) و زنجیره بسته(ایستاده) و همینطور رابطه حس وضعیت مفصل زانو با برخی آزمونهای عملکردی اندام تحتانی است.