منطقه مورد مطالعه در شرق روستای نابر و در جنوب غرب کاشان واقع شده و جزئی از نوار ماگمایی ارومیه – دختر محسوب می شود. سنگ های آتشفشانی منطقه با سن ائوسن شامل آندزیت بازالتی، آندزیت، داسیت و ریولیت می باشند و در نمونه دستی به رنگ خاکستری دیده می شوند. بافت های پورفیری، گلومروپورفیری، میکرولیتی و غربالی بافت های غالب در این سنگ ها هستند. کانی های پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و آمفیبول کانی های اصلی آندزیت های بازالتی و آندزیت ها بوده و کوارتز و بیوتیت کانی های فرعی آن ها به شمار می روند. در داسیت ها و ریولیت ها پلاژیوکلاز، آمفیبول، کوارتز، بیوتیت و فلدسپار پتاسیم کانی های اصلی را تشکیل می دهند. اپیدوت، کلسیت، اسفن، کلریت و اپاک به عنوان کانی های ثانویه در سنگ های مورد بررسی مشاهده می شوند. حضور پلاژیوکلازها و کوارتزهای دارای خوردگی خلیجی با حواشی گرد شده، پلاژیوکلازهای دارای زونینگ نوسانی، بافت غربالی و حاشیه غبارآلود نشان دهنده بافت های عدم تعادل است و به عنوان شواهدی بر وقوع اختلاط ماگمایی در نظر گرفته می شود. با استفاده از شیمی کانی ها، ترکیب کلینوپیروکسن ها از نوع دیوپسید می باشد. آمفیبول ها در محدوده مگنزیوهورنبلند و ترمولیت قرار می گیرند و پلاژیوکلازها دارای ترکیب الیگوکلاز، آندزین و لابرادوریت هستند. بر اساس فشارسنجی با استفاده از شیمی کلینوپیروکسن، سنگ های مورد بررسی در فشارهای کم تا متوسط و در حین صعود ماگما شکل گرفته اند. میزان آب در محیط تبلور کلینوپیروکسن ها بیشتر از 10 درصد بوده و این سنگ ها درفوگاسیته بالای اکسیژن تشکیل شده اند. دماسنجی کلینوپیروکسن ها به طور متوسط دمای 975 درجه سانتیگراد را برای تشکیل آن ها نشان می دهد. ترموبارومتری آمفیبول ها نیز بیانگر فشار 5/2 تا 3 کیلوبار و دمای 700 تا 750 درجه سانتیگراد می باشد. ترکیب شیمیایی کانی ها و سنگ ها نشان می دهد که سری ماگمایی سنگ های منطقه کالک آلکالن بوده و این سنگ ها در کمان های آتشفشانی قاره ای و محیط های فرورانش تشکیل شده اند. در نمودارهای به هنجار سازی نسبت به کندریت و گوشته اولیه غنی شدگی از عناصر lree وlile و تهی شدگی از عناصر hree وhfseدیده می شود که از مشخصات سنگ های کالک آلکالن و کمان های آتشفشانی مرتبط با فرورانش است. همچنین این امر می تواند نشان دهنده آلایش با مواد پوسته ای باشد. بررسی ژئوشیمیایی سنگ ها مشخص می کند که سنگ منشأ سنگ های مورد مطالعه یک اسپینل لرزولیت با درجه ذوب بخشی کمتر از 16 درصد بوده است.

چکیده منظقه مورد مطالعه، در 10 کیلومتری شمال شهر ازنا(استان لرستان) قرار داد. سنگ¬های دگرگونی و گرانیتوئیدی مورد مطالعه، از نظر ساختاری جزء پهنه سنندج – سیرجان(شمالی) بوده و در محل برخورد صفحه ایران با صفحه عربی قرار دارند. هدف از این مطالعه، بررسی تحولات تکتونوماگمایی پهنه سنندج - سیرجان، بررسی شرایط تشکیل گرانیتوئیدها و شرایط ترمودینامیکی تشکیل و توسعه متاپلیت¬ها و همچنین بررسی ارتباط دگرگونی با تکامل نئوتتیس می¬باشد. توده گرانیتی دارای ترکیبی یکنواخت بوده و بدلیل وجود هاله دگرگونی مجاورتی، در عمق نسبتا زیادی جایگیری کرده است. این توده از نظر کانی شناسی شامل کانی های اصلی: کوارتز+ فلدسپات پتاسیک(دارای پرتیت)+ گارنت ±آندالوزیت± بیوتیت+ مسکویت و کانی فرعی اپک می باشد. شواهد پتروگرافی نشان دهنده تأثیر فاز دینامیکی، بعد از تشکل توده است که عامل ایجاد کننده بافت میلونیتی این سنگ ها است. بر مبنای داده های ژئوشیمیایی عناصر اصلی و فرعی، گرانیت¬ها از نوع فوق آلومین با منشاء پوسته قاره¬ای(s-type) و اغلب از نوع گرانیتوئیدهای قوس آتشفشانی، تصادم قاره¬ای (ccg) و همزمان با برخورد (syn-colg)هستند. همچنین براساس مطالعات پتروژنز و ژئوتکتونیک، متاپلیت¬های ازنا از سنگ والد پلیتی (شیل¬های پلاژیک) حاصل شده¬اند. سنگ¬های کردیریت شیست، آندالوزیت شیست و آندالوزیت گارنت شیست محصول دگرگونی حرارتی و انواع دیگر شیست ها، فیلیت و آمفیبولیت محصول دگرگونی دیناموترمال بوده و حالت میلونیتی سنگ ها بیانگر عملکرد دگرگونی دینامیکی هستند. دگرگونی قهقرایی نیز بصورت فاز نهایی، تمام واحدهای سنگی مذکور را تحت تأثیر قرار داده است. براساس مطالعات پتروگرافی و کریستال شیمی، سنگ¬های دگرگونی شمال ازنا سه فاز دگرگونی دیناموترمال و حرارتی و برشی را به صورت پیشرونده و یک فاز دگرگونی را به صورت برگشتی متحمل شده¬اند. سنگ¬های مذکور در جریان یک دگرگونی پیشرونده تا حد مرز پایینی رخساره آمفیبولیت متحمل دگرگونی ناحیه¬ای گردیده¬اند. در ادامه فاز دگرگونی مجاورتی رخ داده و سپس دگرگونی برشی موجب میلونیتی شدن نمونه شده است. در نهایت فاز دگرگونی قهقرایی منجر به دگرگونی برگشتی این سنگ¬ها در حد رخساره شیست سبز شده است. بر مبنای مطالعات ژئوترموبارومتری، متاپلیت¬های شمال ازنا در محدوده دمائی c°592-692 و محدوده فشاری kbar 07/1-12/4 تشکیل شده اند. از این رو منطقه مورد مطالعه جزء سرزمین های p/t پائین یا سری آندالوزیت – سیلیمانیت قرار می گیرد.

پهنه برشی بلطاق در استان اصفهان و در 185 کیلومتری شمال غرب شهر اصفهان قرار گرفته است. منطقه مورد تحقیق بخشی از کمربند دگرگونی سنندج- سیرجان می¬باشد که تحت تأثیر دگرشکلی های شکل پذیر و شکنا- شکل¬پذیر قرار گرفته است. سنگ شناسی غالب آنها اسلیت، شیست (گارنت مسکویت شیست، گارنت شیست، مسکویت شیست غنی از کوارتز و بیوتیت مسکویت شیست)، آمفیبولیت و مرمر می-باشد. در پهنه برشی بلطاق، چندین راندگی و دوپلکس با امتداد شمال غربی- جنوب شرقی و شیب شمال شرقی وجود دارد. این پهنه برشی با راندگی اصلی زاگرس موازی است. همچنین تحلیل هندسی بودین¬ها و چین های نامتقارن و بررسی برگوارگی میلونیتی و تشکیل فابریک های ?،s-c و s-c? در سنگ¬های دگرگونی منطقه بلطاق در مقیاس مزوسکوپی و میکروسکوپی نشان دهنده تاثیر برش در سنگ های منطقه است. فابریک های موجود، جهت برش در منطقه را راست گرد نشان می دهند. همچنین با استفاده از فابریک¬های سیگما مقدار کشیدگی (e) و طویل شدگی (s) منطقه محاسبه گردید. این ریز ساختارها در شرایط رخساره شیست سبز تا آمفیبولیت تشکیل شده¬اند. سنگ¬های دگرگونی منطقه بلطاق در شرایط دگرگونی نوع بارووین (دما- فشارمتوسط) تشکیل شده¬اند و حداقل سه فاز دگرگونی و سه فاز دگرشکلی در آنها شناسایی گردید. فازهای دگرگونی شناسایی شده عبارتند از: دگرگونی دیناموترمال، دگرگونی دینامیکی و دگرگونی قهقرایی. همچنین فازهای دگرشکلی شامل d1، d2 و d3 می¬باشند. محاسبات ژئوترمومتری متاپلیت های جنوب غرب بلطاق نشانگر تشکیل این سنگ ها در محدوده دمایی 552 تا 601 درجه سانتی گراد می باشد. بر طبق محاسبات بارومتری متاپلیت های جنوب غرب بلطاق در گستره¬ی فشاری 81/5 تا 40/6 کیلوبار تشکیل شده اند. بر اساس شواهد ژئوترموبارومتری رسوبات پلیتی جنوب غرب بلطاق در رخساره ی شیست سبز تا ابتدای رخساره¬ی آمفیبولیت دگرگون شده اند که این نتایج با شواهد پاراژنتیکی کانی ها کاملاً هماهنگ می باشد. با توجه به مطالعات انجام شده در زمینه پتروژنز، پروتولیت متاپلیت های منطقه مورد بررسی، شیل می باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.