نام پژوهشگر: حسن سلمان روغنی

بررسی دموگرافیک بیماران مراجعه کننده با خونریزی دستگاه گوارش به بیمارستان های الزهراء و کاشانی اصفهان طی سال های 89-1378
thesis وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد - دانشکده پزشکی 1390
  محمدحسن طباطبایی   مصطفی شیریزدی

چکیده ندارد.

مقایسه تاثیر دو رژیم درمانی متوالی (sequential) حاوی فورازولیدون برای ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری در بیماران مبتلا به زخم اثنی عشر
thesis وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد - دانشکده پزشکی 1389
  فرناز صحیحی   حسن سلمان روغنی

چکیده ندارد.

بررسی اثر رژیم درمانی فورازولیدون-مترونیدازول، آموکسی سیلین، بیسموت و امپرازول در ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری در بیماران زخم پپتیک
thesis وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد - دانشکده پزشکی 1389
  محمدمحسن کشمیرشکن   محمدحسین آنتیک چی

چکیده ندارد.

بررسی وضعیت آنتی بادیهای ضدساکارومایسس و panca در بیماران کولیت اولسروز و کرون در مقایسه با نتایج بیوپسی
thesis وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد - دانشکده پزشکی 1387
  حوریه السادات پاک نژاد   حسن سلمان روغنی

چکیده ندارد.

مقایسه دو روش درمان طبی تزریق توکسین بوتولیسم و پماد نیتروگلیسیرین در درمان شقاق مزمن مقعد
thesis وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد 1379
  طاهره دبستان تفتی   حسن سلمان روغنی

شقاق مقعد بیماری شایع ناحیه آنورکتال می باشد. با بررسی های مانومتریک ثابت شده که اسپاسم اسفنکتر آنال و افزایش فشار مقعد، عامل ایجاد شقاق می باشد و بنابراین هدف از درمان فیشر آنان بر روی کاهش تونسیته و فشار اسفنکتر متمرکز شده است.لترال اسفنکتروتومی داخلی درمان رایج شقاق مزمن مقعد می باشد که اشکال اساسی آن امکان ایجاد بی اختیاری مدفوع می باشد. از جمله درمانهای طبی که امروزه جهت شقاق مقعد مورد بررسی قرار گرفته است استفاده از تزریق توکسین بوتولیسم و پماد نیترات بصورت موضعی می باشد که عارضه جراحی را مرتفع می سازد.

بررسی نتیجه درمان با کلروکین در بهبود بیماران مبتلا ‏‎itp‎‏ مقاوم به درمان
thesis 0 1380
  عاطفه دهقانی تفتی   محمد رضا مرتضوی زاده

بیماری ‏‎(idiopathic therombocytopenic purpura) itp‎‏ یک بیماری اتوایمیون می باشد که بیشترین مشکل موجود در درمان بیماران مقاوم به درمان است که حدود 30 - 25 در صد موارد را شامل شده و بیشترین مورتالیتی و موربیدیتی این بیماری مربوط به نوع مقاوم ‏‎refactory)‎‏ ) می باشد. در این مطالعه با توجه به اثرات ایمنی و ضد التهابی داروی کلروکین و گزارشی که توسط ‏‎suarez im.‎‏ و همکاران در مورد تصحیح ترومبوسیتونی شدید یک بیمار با سندروم آنتی فسفولپید اولیه با کلروکین ، حتی پس از ‏‎taper‎‏کردن کورتون بیان شده است ، نتیجه درمان با کلروکین در 22 بیمار ارزیابی قرار گرفته است.در این مطالعه از 22 بیمار 13 نفر (09/59 درصد) پاسخ داشته که پاسخ 12 نفر 54/54 درصد ماژور یعنی کامل یا نسبی بوده است از 6 نفر بیمار اسپلنکتومی شده 3 نفر (50 درصد) پاسخ داشتند و ار 16 نفر باقیمانده که اسپلنکتومی نشده بودند 10 نفر (5/62 درصد) پاسخ داشتند. میانگین پلاکت بیماران قبل درمان 38000 ‏‎ul‎‏ و بعد از درمان 114000‏‎ul‎‏ بود. پلاکت در بیماران ظرف 6-1 هفته (54/61 درصد در هفته اول تا دوم ) شروع به افزایش کرد در حالیکه زمان ایجاد پاسخ بین 10-1 هفته (54/61 درصد در چهار هفته اول) بر حسب نوع پاسخ متغیر بود در بین بیماران مرد 3 نفر( 3/33 درصد) و در بین بیماران زن 12 نفر (16/63 درصد) پاسخ داشتند. در 4 بیمار پس از قطع درمان طی پیگیری 3-1 ماه درجه پاسخ نزول کرده ولی علائم خونریزی و پلاکت کمتر از 20000‏‎ul‎‏ مشاهده نشد. با مقایسه نتیجه اثر درمان با کلروکین با نتایج مشابه این طور نتیجه می شود که داروی کلروکین در درمان ‏‎itp‎‏ مقاوم حداقل به همان میزان داروی شیمی درمانی ، ایمونوساپرسیو و ... حتی بیشتر در افزایش پلاکت موثر می باشد. در حالیکه فوق العاده از عوارض کمتری نسبت به داروهای بکار رفته در درمان ‏‎itp‎‏ برخوردار است و هزینه بسیار کمتری نسبت به دیگر داروها دارد به نظر می رسد پاسخ به درمان ربطی به اسپلنکتومی نداشته و زنان پاسخ بالاتری به کلروکین داده اند.

مقایسه دو روش درمانی فورازولیدون با دوزکم و زیاد در ترکیب با آموکسی سیلین و اومپرازول در حذف هلیکوباکترپیلوری در زخم دوازدهه
thesis 0 1379
  محمد شیرخدا   حسن سلمان روغنی

حذف هلیکوباکترپیلوری جهت درمان بیماران مبتلا به زخم اثنی عشر به اثبات رسیده است اما هنوز رژیم ایده آل معرفی نشده است. مقاومت بالای هلیکوباکترپیلوری نسبت به مترونیدازول و افزایش مقاومت این باکتری به کلاریترومایسین و گرانی و نبودن این آنتی بیوتیک در کشورهای در حال توسعه از کارآئی رژیمهای داروئی رایج کاسته است. مقالات متعددی در مورد اثر بخشی فورازولیدون بعنوان دارویی ارزان و موثر در حذف هلیکوباکترپیلوری ارائه شده است. هدف این مطالعه بررسی کارآئی دوز بالای فورازولیدون به همراه آموکسی سیلین و امپرازول در مقایسه با دوز پائین آن است.تعداد 124 بیمار مبتلا به زخم دوازدهه و عفونت هلیکوباکتپیلوری بطور تصادفی بر روی یکی از 2 رژیم زیر به مدت 2 هفته قرار داده شدند:‏‎a‎‏- فورازولیدون 200 میلی گرم دوبار در روز، آموکسی سیلین 1 گرم دو بار در روز و امپرازول 20 میلیگرم دوبار در روز.‏‎b‎‏- فورازولیدون 50 میلیگرم دوبار در روز، آموکسی سیلین 1 گرم دوبار در روز و امپرازول 20 میلیگرم دوبار در روز.بیماران بعد از گذشت 2 هفته از شروع درمان برای بررسی عوارض و پذیرش درمان معاینه شدند و بعد از گذشت 8 هفته از شروع درمان برای بررسی ریشه کنی باکتری، آندوسکوپی مجدد شدند و بیمارانی که در بررسی آنتروم و کورپوس برای هیستولوژی و بررسی آنتروم برای تست اوره آز سریع از نظر هلیکوباکترپیلوری منفی بودند، ریشه کن شده تلقی شدند.110 بیمار مطالعه را به پایان رساندند. شایعترین عوارض در گروه ‏‎a‎‏ تب 19 درصد و خستگی 15 درصد و گروه ‏‎b‎‏ اسهال 2/8 درصد و سردرد 2/8 درصد گزارش شد. 4 بیمار در گروه ‏‎a‎‏ بعلت عوارض از مطالعه خارج شدند. میزان ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری بر اساس سعی درمانی ‏‎(intention to treat)‎‏ در گروه ‏‎a‎‏ و ‏‎b‎‏ به ترتیب: 2/72 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد 87-66) و 3/62 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد 75-50) بود (930/0 ‏‎p.value=‎‏). میزان ریشه کنی در بیماران تمام کننده مطرح ‏‎(perprotocol analysis)‎‏ در گروه ‏‎a‎‏ و ‏‎b‎‏ به ترتیب 9/88 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 97-81) و 9/67 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 80-56) بود (008/0 ‏‎p.value=‎‏).این مطالعه نشان میدهد دوز بالای فورازولیدون به همراه آموکسی سیلین و امپرازول رژیم موثری است. مسئهل حائز اهمیت در توصیه این رژیم به مدت 2 هفته عوارض آن است. پژوهشهای راندوم جهت تغییر روش تجویز داروی فورازولیدون از لحاظ مقدار و مدت مصرف جهت کاهش عوارض پیشنهاد می شود.