ویروس آنفلوانزای طیور تحت تیپ h9n2 به دلیل ایجاد مرگ و میر بالا و هزینه بالای واکسیناسیون بر علیه آن خسارت اقتصادی سنگین به صنعت طیور ایران وارد کرده است. احتمالا گردش ویروس و همراه شدن این بیماری با سایر پاتوژن های تنفسی نقش تعیین کننده ای در ایجاد تلفات و خسارت اقتصادی دارد. .برحی تجربیات مزرعه ای نشان می دهند واکسن برونشیت عفونی ممکن است شدت بیماری که توسط ویروس lpai h9n2 ایجاد می گردد را افزایش دهند. هدف از انجام این تحقیق مقایسه کارایی دو نوع واکسن رایج آنفلوانرا و همچنین ارزیابی اثر واکسن زنده برونشیت بر میزان تکثیر و دفع ویروس آنفلوانزا h9n2 در ماکیان گوشتی می باشد. 175 قطعه جوجه گوشتی تجاری یک روزه به 7 گروه تقسیم شدند ( 25 قطعه در هر گروه). جوجه های گروه های( 2، 5) و (3، 6) در سن 10 روزگی به ترتیب با واکسن های آنفلوانزای ایرانی و وارداتی واکسینه شدند. پرندگان گروه 4 به عنوان کنترل در نظر گرفته شدند. به جوجه های گروههای آزمایش در سن 30 روزگی ویروس آنفلوانزا a/chicken/iran/sh110/99(h9n2) به میزان 106 eid50 به روش داخل بینی تلقیح گردید. پرندگان گروههای 5، 6 و 7 با واکسن زنده برونشیت (h120 ) در همان روز واکسینه شدند. بافت های نای، ریه، کلیه، روده و مدفوع در روزهای صفر، 3 ، 7 ، 11 و 15 پس از تلقیح جمع آوری شد و با روش real-time pcrحضور ویروس و مقدار آن در بافتها تعیین گردید. نتایج نشان داد که واکسن برونشیت عفونی، تکثیر و دفع ویروس آنفلوانزا را در جوجه های گوشتی افزایش می دهد. تیتر ویروس به طور کلی در پرندگان گروه چالش شده که واکسن برونشیت دریافت کرده بودند در روز 7 بیشترین مقدار بود. به علاوه ویروس آنفلوانزا به مدت طولانی تری از ریه و کلیه جوجه های این گروه جدا گردید. هر دو نوع واکسن آنفلوانزا تکثیر و دفع ویروس آنفلوانزای h9n2 را درجوجه های گوشتی کاهش دادند. ویروس آنفلوانزا در جوجه هایی که واکسن آنفلوانزای ایرانی دریافت کرده بودند ردیابی نشد. ویروس از بعضی جوجه هایی که واکسن وارداتی دریافت کرده بودند، در بافتهای نای، کلیه و مدفوع آن ها شناسایی شد. به هر حال هر دو واکسن آنفلوانزا از نظر آماری در کاهش تکثیر و دفع ویروس آنفلوانزا اختلاف معنی داری نشان ندادند. در مقایسه با بافت های دیگر کلیه برای مدت طولانی تری به ویروس آلوده باقی ماند.

کفایت دو واکسن تجاری 120h و 91/4 در برابر 32irfib در برنامه های مختلف واکسیناسیون جوجه های گوشتی بررسی شدند. بدین منظور 180 قطعه جوجه یکروزه نژاد کاب 500 به صورت تصادفی به 6 گروه 30 قطعه ای تقسیم شدند. تقسیم بندی گروه ها به شرح ذیل بوده است: گروه 1: در یک روزگی واکسن 120 h و مجددا در چهارده روزگی واکسن 120 h دریافت کردند.(کنترل منفی) گروه 2: دریک روزگی واکسن 91/4 و مجددا در چهارده روزگی واکسن 91/4دریافت کرده اند . در بیست و نه روزگی با ویروس مزرعه (سروتیپ 91/4 واریته شیراز 32 ) مورد چالش قرار گرفتند. گروه 3: هیچ گونه واکسنی استفاده نگردید. در بیست و نه روزگی با ویروس مزرعه ( سروتیپ 91/4 واریته شیراز 32 ) مورد چالش قرار گرفتند.(کنترل مثبت) گروه 4: در یک روزگی واکسن120h و چهارده روزگی واکسن91/4 را دریافت کردند و در نهایت بیست و نه روزگی با ویروس مزرعه ( سروتیپ 91/4 واریته شیراز 32 ) مورد چالش قرار گرفتند. گروه 5: در یک روزگی واکسن 120 h و مجددا در چهارده روزگی واکسن 120 h دریافت کردند. در نهایت در سن بیست و نه روزگی با ویروس مزرعه (سروتیپ 91/4 واریته شیراز 32) مورد چالش قرار گرفتند. گروه 6: دریک روزگی واکسن 91/4 و مجددا در چهارده روزگی واکسن 91/4دریافت کرده اند.(کنترل منفی) در سن 29 روزگی گروه های 2، 3، 4 و 5 با ویروس 32irfib چالش شدند. گروه های 1 و 6 به عنوان کنترل منفی در نظر گرفته شدند. چهار پرنده از هر گروه به صورت تصادفی در روزهای 2، 4، 6 و 10 بعد از چالش به منظور بررسی علائم کالبدگشائی ارزیابی فعالیت مژه نای، ردیابی ویروس چالش در اندام های نای، ریه، کلیه، اویداکت یا بیضه مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام گروه ها در هفته های مختلف پرورش وزن کشی می شدند. علائم کلینیکی در تمام دوره برای دو بار در روز مورد بررسی قرار گرفته و ثبت می شد. علائم تنفسی ملایم و تورم ملتحمه گذرا در گروه های چالش مشاهده شد. از نظر وزن تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف دیده نشد. درصد محافظت مژه های نای در گروه 2، 4 و 5 به ترتیب 85%، 76% و 58 % درصد بوده است. محافظت در تمام گروه های واکسینه – چالش دیده شد ولی در گروه دریافت کننده واکسن هومولوگ کفایت بهتری دیده شد (5 0/0 >p). عیار آنتی بادی در گروه دریافت کننده واکسن 120h کمتر از گروه دریافت کننده واکسن 91/4 بوده است. در تست بررسی سرمی گروه 4 و 5 بیشترین عیار آنتی بادی را در انتهای دوره پرورش نشان دادند. ویروس چالش در مدفوع و اویداکت یا بیضه پرندگان تا 10 روز پس از چالش دیده شد. درحالی که در نای حداکثر زمان قابل ردیابی ویروس 4 روزه بوده است. بر مبنای ارزیابی مولکولی محافظت در گروه های 2، 4 و 5 به طور چشم گیری بهتر از گروه کنترل مثبت بوده است که به ترتیب 75/88%، 5/92% و 85% بوده است. در این بررسی محافظت در برابر تمام برنامه های واکسیناسیون دیده شد. هرچند که پرندگان چالش شده با سویه هومولوگ محافظت بهتری را نشان دادند.

در این مطالعه به منظور ارزیابی میزان مقاومت جدایه های ای کولی به انروفلوکساسین در طی یک دوره پرورش جوجه های گوشتی و ارتباط این مقاومت با موتاسیون های روی داده در ژن های مقاومت کوئینولونی gyra و parc، از 20 مزرعه پرورش جوجه های گوشتی در طی سه مرحله (جوجه های یک روزه، 35-25 روزگی و یک روز قبل از ارسال به کشتارگاه) نمونه گیری صورت گرفت. روند مقاومت برعلیه برخی از آنتی بیوتیک های رایج در 367 جدایه بدست آمده در این سه مرحله و نیز میزان ارتباط مقاومت به انروفلوکساسین با برخی از ریسک فاکتورهای احتمالی نیز بررسی شد. نتایج تست آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن نشان دهنده افزایش مقاومت بر علیه اکثر آنتی بیوتیک ها در طی دوره پرورش بود. مقایسه آنتی بیوگرام جدایه های بدست آمده از سواب کلواکی و جدایه های بدست آمده از پریکارد در مرحله دوم نمونه گیری نیز نشان داد که در اکثر موارد جدایه های بدست آمده از پریکارد مقاومت آنتی بیوتیکی بالاتری از جدایه های روده ای داشتند. در مجموع 83 درصد از جدایه های بدست آمده از این بررسی مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی داشتند. بالاترین میزان حضور مقاومت های چندگانه در مرحله سوم نمونه گیری (قبل از کشتار) و پس از آن در جدایه های پریکاردی بدست آمده در مرحله دوم نمونه گیری دیده شد. نتایج آزمایش تعیین حداقل غلظت مهار کننده رشد باکتری (mic) برای دو آنتی بیوتیک انروفلوکساسین و سیپروفلوکساسین نیز نشان داد که میزان مقاومت نسبت به این دو آنتی بیوتیک بصورت معنی داری در مراحل دوم و سوم نمونه گیری بالاتر از مرحله اول بود (p<0.05). همچنین اختلاف معنی داری در میزان مقاومت جدایه های بدست آمده از پریکارد و جدایه های کلواکی دیده شد (p<0.05)، بطوریکه جدایه های پریکاردی مقادیر mic بالاتری داشتند. یک همبستگی مثبت قوی ما بین مقادیر mic انروفلوکساسین وسیپروفلوکساسین نیز در جدایه های مورد بررسی مشاهده شد (p<0.001, r= 0.893). بررسی ارتباط میزان مقاومت به انروفلوکساسین و سیپروفلوکساسین با حضور موتاسیون در ژن های gyra و parc با استفاده از توالی یابی این دوژن و pcr-rflp صورت گرفت. نتایج نشان داد که مقادیر پایین mic برای انروفلوکساسین (?g/ml 4- 25/0) و سیپروفلوکساسین (?g/ml 4- 25/0) با بروز یک موتاسیون تنها در gyra، مقادیر mic متوسط انروفلوکساسین (?g/ml 8-2) و سیپروفلوکساسین (?g/ml 4-2) با بروز یک موتاسیون در gyra و یک موتاسیون در parc و مقادیر mic بالای انروفلوکساسین (?g/ml >64 -4) و سیپروفلوکساسین (?g/ml >64 -4) با بروز دو موتاسیون در gyra و یا بروز سه موتاسیون (دو موتاسیون در gyra و یکی در parc) مرتبط بود. موتاسیون در ناحیه تعیین کننده مقاومت کوئینولونی پروتئین gyra شامل جابجایی اسید آمینه ای در دو ناحیه ser-83 و asp-87 بود. جابجایی اسید آمینه ای در ناحیه تعیین کننده مقاومت کوئینولونی پروتئینparc ، اکثراَ در ناحیه ser-80 دیده شد و تنها دو مورد از جدایه های توالی یابی شده دارای جابجایی اسید آمینه ای در ناحیه glu-84 این پروتئین بودند. بررسی نقش ریسک فاکتورهای مختلف در میزان مقاومت جدایه های ای کولی بدست آمده از گله های گوشتی نشان داد که مقاومت به انروفلوکساسین در جدایه های بدست آمده از گله هایی که در دوره قبلی پرورش خود به کلی باسیلوز مبتلا شده بودند، به صورت معنی داری بالاتر بود (p<0.05). مصرف آنتی بیوتیک و پروبیوتیک در دان، نوع جیره غذایی مورد استفاده و نوع منبع آب مصرفی و نیز مصرف یا عدم مصرف کوئینولون ها در طی دوره پرورش، تاثیر معنی داری در میزان مقاومت به انروفلوکساسین نداشتند. مبتلا شدن گله به کلی باسیلوز و نیز ابتلای آن ها به عفونت های ویروسی به صورت معنی داری سبب افزایش مقاومت نسبت به انروفلوکساسین شده بود (p<0.05). همچنین میزان مقاومت به انروفلوکساسین در گله هایی که در طی دوره پرورش خود آنتی بیوتیک مصرف کرده بودند بصورت معنی داری بالاتر از گله های عاری از آنتی بیوتیک بود (p<0.001).

سندرم مرگ ناگهانی در جوجه های گوشتی یک بیماری مرتبط با سیستم قلب-عروقی است که با تاکی-کاردی های بطنی و فیبریلاسیون بطنی همراه می باشد. با وجود اینکه عوامل مدیریتی و تغذیه ای گوناگونی را در وقوع این سندرم دخیل دانسته اند، اما مکانیسم بیماریزایی آن بطور کامل و در سطح مولکولی شناسایی نشده است. با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان حساسیت جوجه های گوشتی به آریتمی های قلبی کشنده در سندرم مرگ ناگهانی را به تغییر در تعادل کلسیم داخل سلولی ناشی از جهش و یا تغییر در میزان بیان ژن های chcasq2 و chryr2 ارتباط داد.

ویروس آنفلوانزای پرندگان جزو ویروسهای کمتر بیماریزای آنفلوانزا h9n2 گرچه تحت تیپ می باشد ولی تاکنون باعث مرگ و میر و خسارات اقتصادی زیادی در مزارع طیور نقاط مختلف جهان شده است. عوامل محیطی و آلودگی های همزمان ممکن است در افزایش بیماریزایی این ویروس نقش داشته باشند و در میان عفونتهای همزمان، عوامل بیماریزای دستگاه تنفس بیش از بقیه در مظان اتهام می باشند. ویروس برونشیت عفونی یک عامل بیماریزای تنفسی متداول در مزارع پرورش طیور ایران بوده و از عوامل مهم در ایجاد عفونت همزمان با ویروس آنفلوانزا می باشد. h9n2 این تحقیق جهت بررسی نقش ویروس برونشیت عفونی در بیماریزایی ویروس آنفلوانزای طراحی شد. در این مطالعه از 30 گله طیور گوشتی دارای نشانه های بیماری تنفسی در برخی نقاط استان فارس نمونه نای گرفته شد و با روش مولکولی ویروسهای آنفلوانزا و برونشیت عفونی در آنها ردیابی شد. از بین این گله ها نمونه های نای 7 گله که دارای حالتهای مختلف عفونت (3 گله دارای عفونت توام آنفلوانزا و برونشیت، 2 گله دارای عفونت آنفلوانزا و 2 گله دارای عفونت برونشیت) بودند، برای آزمایش تجربی انتخاب شد. 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه به طور تصادفی به 8 گروه مساوی (7 گروه آزمایش و یک گروه کنترل) تقسیم شدند و جوجه های گروههای آزمایش در 21 روزگی با 2/. میلی لیتر از نمونه خراشه های نای فرآوری شده مربوط به گله های بیماری طبیعی تلقیح شدند. نشانه های بالینی، تلفات و جراحات ظاهری در جوجه های گروههای مختلف بررسی شد. در روزهای 2، 4 و 8 پس از تلقیح سواب از نای و حنجره 4 پرنده از هر گروه گرفته شد و ردیابی ویروسهای آنفلوانزا و برونشیت در آنها صورت گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که عفونت همزمان ویروسهای آنفلوانزا و برونشیت عفونی می تواند باعث افزایش شدت علایم، جراحات ظاهری و تلفات شود، همچنین عیار آنتی بادی ممانعت کننده از هماگلوتیناسیون در جوجه های گروههای تلقیح شده با عفونت توام آنفلوانزا و برونشیت بیشتر از گروههای تلقیح شده با عفونت آنفلوانزای تنها بود. این نکته می تواند بیان کند که احتمالا ویروس برونشیت بر افزایش میزان تکثیر ویروس آنفلوانزا و در نتیجه افزایش پاسخ آنتی بادی موثر بوده است. نتایج این تحقیق تا حدی می تواند علت بالا بودن میزان مرگ و میر ناشی از ویروس آنفلوانزا در مزارع طیور گوشتی را بیان کند.