در این تحقیق مشخص شد که گونه های این انگل شامل ترایکیوریس وندوه ای، اینفاندیبولوس، دیسکالر بودند. دو گونه جدید اینفاندیبولوس و گلوبولوزا برای اولین بار مشخص شد.

انگل تریکینلا اسپیرالیس انگلی است که عامل بیماری در خوک، انسان،سگ، جوندگان و... می شود. این انگل درمیزبانان خودباعث ایجاد علائم گوارشی-روده ای وجلدی و بعضا عمومی می شود. با توجه به حضورموش درنواحی شهری واطرافشهرها و اینکه این موجود می تواند به عنوان میزبان مستعددرتکمیل چرخه عمل کند لذا درصدد بررسی میزان این انگل در شهرستان کرمانشاه شدیم. هدف از انجام این پایان نامه: 1-بررسی و شناسایی انگل تریکینلا اسپیرالیس درجوندگان کرمانشاه 2-یافتن پاسخ قطعی و کاملدرمورد حضور احتمالی انگل درجوندگان ناحیه 3-مشخص کردن میزان آلودگی درصورت وجود 4-اطلاع رسانی از خطرات انگل در صورت مثبت بودن آلودگی 5-معرفی جوندگان به عنوان میزبان مستعد 6-بررسی راه های تشخیص،کنترل و پیشگیری

لوله گوارش 138 کبوتر از نظر انگل شناسی به منظور یافتن کرم ها و بدست آوردن اطلاعات درباره گونه ها، شیوع و توزیع شان در اردیبهشت، خرداد، تیر، آبان، دی، بهمن و اسفند سال 1390 در بخش انگل شناسی دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، آزمایش شد. کبوتران بعد از انتقال به آزمایشگاه آسان کشی و موردکالبدگشایی قرار گرفتند و شستشوی دستگاه گوارش، بررسی ریه ها و کبد جهت جدا سازی کرم ها انجام گردید، کرم های جدا شده در حد جنس و گونه شناسایی شدند.32کبوتر(18/23%) توسط 5 گونه کرم، شامل 3 گونه سستود و 2 گونه نماتود آلوده بودند. آلودگی با سستودها شامل گونه های رایه تینا اکینوبوتریدا(14/10%)، رایه تینا تتراگونا(89/2%) و رایه تینا ماگنی نومیدا(44/1%) بود، در حالی که دو گونه نماتود جدا شده، آسکاریدیا کولومبه(04/13%) و جنس کاپیلاریا(72/0%) بودند. هیچ ترماتودی یافت نشد و همچنین هیچ انگل کرمی از کبد و ریه جدا نگردید. آسکاریدیا کولومبه و رایه تینااکینوبوتریدا به ترتیب شایع ترین نماتود و سستود بودند. بیشتر آلودگی ها در فصل مرطوب مشاهده شد. آلودگی های منفرد(84/18%) در مقایسه با آلودگی های دوتایی(62/3%) و سه تایی(72/0%) بسیار شایع بودند. از آنجای که جنس های رایه تینا و کاپیلاریا در سایر پرندگان نیز گزارش شده اند بنابراین انجام تحقیقات بیشتر بر روی سایر پرندگان در این منطقه لازم و ضروری می باشد.

جوجه تیغی حیوان کوچک، شب زی و بدنی پوشیده از خار است که امروزه به عنوان حیوان خانگی در اکثر نقاط جهان رواج یافته است. این حیوانات نقش مهمی در انتقال دامنه گسترده ایی از عموال بیماری زا و انگل-ها دارند. یکی از گونه های انگلی که دارای اهمیت زئونوتیک است فیزالوپترا کلوزا (اسپیروریدا:فیزالوپتریده) می باشد که درمعده جوجه تیغی های اروپایی (اریناسئوس اروپیوس) حضور داشته و منجر به التهاب معده، بی اشتهایی، کاهش وزن می شود. مطالعه حاضر خصوصیات مورفولوژیکی و ضایعات پاتولوژیکی و فوق ساختاری فیزالوپترا کلوزا با استفاده از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی اسکنیگ و ترانسمیژن برای اولین بار توصیف می کند. بدین منظور حیوانات جمع آوری شده و براساس تعداد انگل در معده به سه گروه تقسیم بندی شدند. در عدد نماتود فیزالوپترا کلوزا از جوجه تیغی ها در محلول فیکساتیو ثابت شده، تحت دمای بحرانی خشک شده و با طلا پوشانیده شده و تحت بررسی میکروسکوپ الکترونی قرار گرفتند

تلازیازیس گاوی توسط مگس های خانواده ی موسیده منتقل می گردد. مطالعه ی حاضر به منظور آگاهی از فون و فراوانی نسبی گونه های حائز اهمیت دامپزشکی متعلق به این خانواده و تعیین ناقلین تلازیازیس در گاوداری های اطراف شهرستان ارومیه در طی سال های 1390 و 1391 انجام گردید. برای صید مگس ها از توری دستی حشره گیری استفاده شد. نمونه ها با استفاده از کلید های تشخیصی شناسایی و مگس های مستعد ناقل گونه های تلازیا بلافاصله تشریح شدند. مجموعاً 2873 مگس از 10 خانواده صید شد که 63 % آنها متعلق به خانواده ی موسیده بودند. از این خانواده 4 جنس و 8 گونه ی حائز اهمیت دامپزشکی، شناسایی شدند که در میان آنها گونه ی موسینا لویدا (اسیمیلیس) برای اولین بار از ایران گزارش شد. از نظر فراوانی نسبی پس از مگس خانگی(7/33%)، هماتوبیا ایریتانس(6/16%)، موسکا اتومنالیس(9/15%)، استوموکسیس کالسیترانس(5/10%)، موسکا سوربنس(4/9%)، موسینا استابولانس(7/2%)، موسکا کراسیروستریس (5/2%) و موسینا اسیمیلس(8/1%) به ترتیب فون غالب گاوداری های این شهرستان را تشکیل می دهند. گونه های موسکا دامستیکا، موسکا سوربنس، موسکا کراسیروستریس و موسکا اتومنالیس به عنوان ناقلین بالقوه ی تلازیازیس گاوی شناسایی شدند. در تشریح مگس های مذکور آلودگی به لارو گونه های تلازیا مشاهده نشد.

به منظور بررسی و شناسایی گونه های مختلف استرونجایل های کوچک در اسب های شهرستان ارومیه تعداد 52 روده بزرگ اسب مورد بررسی و آزمایش قرار گرفت. این بررسی از اول دی ماه سال 1390 تا اول پاییز 1391 در بخش انگل شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه انجام گرفت. در این بررسی انگلهای جدا شده از روده های بزرگ تحت آزمایش شامل پنج جنس از نماتودهای کورنوسیکلوس، سیاتوستومم، سیلیکوسیکلوس، سیلیکوستفانوس وجیالوسفالوس بودند. میزان آلودگی به سیاتوستومم 19/31 درصد ، سیلیکوسیکلوس 50/26 درصد، سیلیکوسفالوس54/27 درصد، کورنوسیکلوس 09/10 درصد و جیالوسفالوس 41/4 درصد بود. در بین جنسهای جدا شده بر روی گونه های سیاتوستومینه مطالعه شد که 15 گونه از آن جدا و در پایان درصد آنها ذکر گردید، که عبارتند از در جنس سیاتوستومم، سیاتوستومم تتراکانتوم(63.68 درصد)، سیاتوستومم کاتیناتوم (27.65 درصد)،سیاتوستومم پاتراتوم (6.95 درصد)، سیاتوستومم لابراتوم (1.56 درصد). در جنس سیلیکوسیکلوس، سیلیکوسیکلوس آریکولاتوس (56.53 درصد)، سیلیکوسیکلوس ناساتوس (24.18 درصد)، سیلیکوسیکلوس رادیاتوس(12.41 درصد)، سیلیکوسیکلوس الونگاتوس(7.67 درصد). در جنس سیلیکوستفانوس، سیلیکوستفانوس مینوتوس( 71.22درصد)، سیلیکوستفانوس کالیکاتوس(27.35 درصد. در جنس کرونوسیکلوس، کرونوسیکلوس کروناتوس(47.98درصد)، کرونوسیکلوس لابراتوس(26.90 درصد)، کرونوسیکلوس لابیاتوس (25.11 درصد). ویک گونه از جنس جیالوسالوس، گونه جیالوسالوس کاپیتاتوس(100 درصد). در بین گونه های جدا شده از استرونجایل های کوچک، دو گونه سیاتوستومم لابراتوم و یک گونه جدید تا کنون در ایران گزارش نشده است و در این تحقیق برای اولین بار گزارش می گردد که خود اهمیت خاصی به این تحقیق می بخشد.