امروزه به وضوح مشاهده می شود ارتباطات جهانی از طریق اینترنت که در فضایی مجازی صورت می گیرد، مرزهای جغرافیایی را در هم شکسته و قلمرو جدیدی برای فعالیت های بشری در سطح بین المللی پدید آورده است. با توجه به نفوذ روزافزون اینترنت در زمینه های گوناگون حقوقی ، دولتها خود را ناگزیر از قانونمند نمودن اینترنت دیده و قوانین داخلی و بین المللی برای این فضا وضع نموده اند و در حال بسط این قواعد هستند. لکن ماهیت فرامرزی و ابعاد بین المللی اینترنت باعث شده تنظیم آن توسط حاکمیتهای مختلف، موجب اصطکاک صلاحیتها شده و ابهامات حقوقی این فضا افزوده گردد. بنابراین تلاش صرفاً یکجانبه ی دولتها برای قانونمند نمودن اینترنت بدون همکاری بین المللی بی حاصل خواهد بود. از دیگر سو فضای مجازی، این امکان را فراهم آورده تا اطلاعات بدون دخالت دولتها و هر گونه مانع جغرافیایی، در دسترس تمام افراد در سراسر دنیا قرار گیرد. این ویژگی هر چند موجب تحقق حقوق بشر از جمله حق آزادی بیان و آزادی اطلاعات می گردد لکن اصول دیگر حقوق بشر از جمله حریم خصوصی از سوی دولت ها بارها خدشه دار شده و موجب گردیده است که اینترنت مانند دیگر ابزار اطلاع رسانی، مشمول محدودیتهای پیش بینی نشده در اسناد بین المللی گردد. به عبارت دیگر حقوق بین الملل در ارتباط با فناوری های نوین با خلاء بسیاری روبرو است که می توان گفت در بهترین حالت جز در برخی موارد در مرحله گفتمان بین دولت ها متوقف شده است. جایگاه حقوق بین الملل در فضای سایبر از جمله حوزه هایی است که به شدت نیاز به تنظیم یک ساز و کار حقوق بشری به ویژه در مقوله ی رعایت حریم خصوصی دارد .

استفاده روزافزون از سیستم های الکترونیک قدرت، کوره های القایی، سیستم های ‏‎hvdc‎‏، شارژها و سایر وسایلی که بنحوی ایجاد اعوجاج می کنند باعث شده است شکل موجهای غیرسینوسی ولتاژ و جریان در سبکه وجود داشته باشد در اینصورت وسایل اندازه گیری انرژی (یا توان) و مولفه های آن قابل اعتماد نخواهند بود. چون در حالیکه این مولفه ها غیرسینوسی باشند علاوه بر مولفه های اکتیو و راکتیو توان، مولفه دیگری نیز وجود دارد که بطور دقیق شناسایی نشده است بنابراین برای ساخت وسایلی که توان را در شرایط غیرسینوسی اندازه بگیرند نیاز به تعریف دقیقی از توان در این شرایط می باشد.