چکیده : زبان را می توان معمار تاریخ یک ملّت دانست و هر چه ابزار دست این معمار سالم تر و متّکی به عناصر بومی باشد، استقلال و هویّت آن ماندگار تر خواهد بود؛ بنابراین، ضرورتِ نگهداریِ زبان فارسی و پالایش آن از عناصر غیر ضرور، وظیفه ی هر ایرانی فرهیخته می باشد. با اعتراف به این نکته که وام ستانی در حدِّ اعتدال در هرزبانی نه تنها عیب نیست، بلکه موجب غنای آن زبان می گردد و دامنه ی واژگانی آن را گسترش می دهد، بررسی ساختمان واژه ها، اهل زبان را با امکانات واژه سازی و ساخت واژگان تازه و سازگار با روح و قواعد زبان فارسی آشنا می کند و این فرصت را به کاربران و نویسندگان می دهد تا در برابر واژگانِ نامأنوس و دیریاب بیگانه، واژگان خوش آهنگ و خوش ساختِ زبان مادری خود را برگزینند و بدین گونه خزانه ی واژگانی زبان فارسی را روز به روز غنی تر سازند. آثار به جامانده از نویسندگانِ خوش ذوق ایرانی علی رغم نفوذ زبان عربی و رواج نثر پیچیده و نفوذ فرهنگ عربی مآبی گنجینه ای پرارج از واژگان و ترکیب های اصیل و سره ی زبان فارسی است. اگر بهره گیری و تلاش شاعران و نویسندگان پرافتخار گذشته در ساخت و به کارگیری این واژگان نبود، امروزه بسیاری از واژگان زنده و رایج زبان به دست فراموشی سپرده می شد. واکاوی و کنکاش در این آثار از یک سو ما را با این واژه ها آشنا می کند و از دیگر سو تعهّد و تلاش ما را در تیمارداشت «درّ لفظ دری» بیش تر می کند. ناصرخسرو از جمله اندیشمندانی است که آگاهانه تلاش کرده است به ویژه در آثار منثور خویش با استعمال یا آفرینش واژگان فارسی که معادل غیرفارسی آن ها در آن عصر رایج بوده، به غنای زبان فارسی بیفزاید. او بسیاری از راه کارهایی را که امروزه اهل زبان در واژه سازی مطرح می کنند، به کار گرفته است؛ ترکیب و اشتقاق از روش ها و شگردهای مهمّ او بوده است و بسیاری از وندهایی که امروزه در کار واژه سازی حضور دارند، در آثار او یافت می شود. در این پایان نامه، با واکاوی و تحلیل آثار منثور او از نگاه واژه سازی و واژه گزینی، واژگانی که گمان می رفت زاده ی اندیشه ی او یا دیگر هم روزگارانش باشد، با ذکر متن مورد نظر ارائه شده است. در انتها گزیده ای از واژه های فارسی یا فارسی شده که در شش کتاب «خوان الاخوان»، «وجه دین»، «زادالمسافرین»، «گشایش و رهایش»، «سفرنامه» و «جامع الحکمتین» به کار رفته، ارائه شده است. کلید واژه: واژه سازی، زبان فارسی، آثار منثور و ناصرخسرو .

بزرگ علوی چهره ای است که بیش از نیم قرن در صحنه ی ادبیّات داستانی ایران مطرح بوده و از نمایندگان برجسته ی مکتب جدید داستان نویسی ایران به شمار می رود. عنصر مهمّ چیره بر زمانه ی علوی، سیاست است که مناسبات اجتماعی مردم را هم رقم می زند. علوی از اعضای شناخته شده ی حزب توده بوده؛ بنابراین می توان او را مرد سیاست دانست. آثار او هم آکنده از مولّفه های سیاسی واجتماعی است. این پایان نامه کوششی است در جهت تبیین دیدگاه های نویسنده درباره ی مسائل سیاسی واجتماعی روزگارشکه در چهار داستان «چشم هایش»، «سالاری ها»، «موریانه» و «روایت» انعکاس یافته است. برای شناخت درست دیدگاه سیاسی علوی و گزینش آن ها از میان آثارش، فصل دوّم به وقایع سیاسی دوران علوی اختصاص یافته است. فصل سوّم در مورد چگونگی زندگانی علوی و فعّالیّت های سیاسی و اجتماعی او می باشد. فصل چهارم،شامل عناصری از سیاست که علوی به آن ها اشاره کرده و در آثارش قابل ردیابی است و فصل پنجم، شاملعناصر اجتماعی که از داستان های علوی استخراج شده می باشد. در نهایت، با توجّه به نتایج به دست آمده کوشش شد، دید علوی نسبت به هر یک از پدیده ها و مولّفه های اجتماعی و سیاسی بازتاب یافته در آثار او تحلیل شود.نگاه غالباً رئالیستی او باعث می شود، انعکاس وقایع اجتماع و سیاست عصر، در آثارش کاملاً مشهود باشد.

چهار عنصر (آب، آتش، باد و خاک) از جمله عناصری اند که بازتاب آن ها را می توان در گستره ی وسیعی از جهان اساطیر مشاهده نمود. حضور این عناصر در ابعاد مختلف حیات بشر، همواره، مفاهیم و پیام های گوناگونی را القاء می کند. تجسّم ضدیّت ذاتی و وحدت نهایی که میان این عناصر متضاد و چهارگانه ی هستی برقرار است در جهت غلبه بر طبیعت ایجاد شده اند که در این میان هر آخشیج دارای نقش هایی است که در اساطیر جهان عمومیّت دارد. در میان چهار آخشیج «آب» عنصری حیاتی است که حکم زندگی را دارد و در نمادپردازی اساطیری با مفهوم باروری و بارداری پیوند نا گسستنی دارد. «آتش» نیز همچنان که نماد آرامش و آسودگی و پاکی و هستی بخشی است، می تواند عامل ویران گر و تخریب کننده، قهرآمیز و وحشت زا نیز محسوب شود. در اساطیر «خاک» رمز زندگی، باروری و زایایی و در همان حال بستری برای مرگ و اضمحلال و پایان حیات مادّی محسوب می شود. «باد» هم نمادی از نیروی جان و جنبش حیات است که گاهی به عنوان نمادی از خشم طبیعت، مخرّب و نابودگر می گردد. پژوهش حاضر بر آن است تا بازتاب نمادین این چهار عنصر هستی را در افسانه های تالش مورد بررسی، تحلیل و قرار دهد. بنابراین حاصل این بررسی ها ما را در شناخت بهتر افکار، جهان بینی و باورهای خاصّ ساکنان تالش یاری خواهد داد و با اهمّیّت و ضرورت هر یک از این عناصر در حیات آنان آشنا خواهد نمود

پژوهش های نشانه شناختی و نمادین در افسانه ها، راه های تازه ای برای تحقیقات ادبی و اسطوره شناسی می گشاید. نشانه ها در افسانه ها معمولاً همان نمادها دانسته می شوند؛ زیرا در افسانه ها نشانه های شخصی را نمی توان سراغ کرد. افسانه های مازندران نشانه هایی دارد که گاه همانند افسانه های دیگر است و گاه ویژه ی خود این سرزمین به شمار می رود؛ برای نمونه: عناصر طبیعی آن چون گیاهان و حیوانات، به گونه ای بومی آن جا به شمار می روند. گاهی نیز در اندیشه های آنان طنزهایی به چشم می خورد که نشانه ی بی اعتباری برخی از باورها و شخصیّت های خارق العاده است. نتایج پژوهش، بیان گر آن است که با کمک نشانه شناسی، می توانیم به تحلیل واژگان و کلماتی بپردازیم که گاهی مفاهیم و معنای اصلی در آن ها پنهان شده و خوانندگان و افسانه پردازان بدون توجّه به این معانی، آن ها را روایت می کنند. گاهی این نشانه ها، مسائل اجتماعی را به تصویر می کشند و دارای بن مایه های اساطیری نیز می باشند. این پژوهش به معرّفی و شناخت هر چه بیش تر افسانه های مازندران با تکیّه بر عناصر و مولّفه های نشانه شناسی می پردازد. در این رساله، به شرح نشانه ها و تأثیر آن ها در ساختار افسانه و همین طور تأثیر آن ها بر افکار، اندیشه ها و تخیّلات اقوام گذشته پرداخته شده است.

امیرپازواری و طالب آملی از شاعران برجسته ی دیار علویان تبرستان-اند که اشعار بسیاری از آن ها به یادگار مانده است. دو شاعر با شخصیّتی جامع از منظرهای گوناگون: آگاهی، دانش، بینش، وسعت اطّلاعات، اخلاق گرایی، دین باوری، عرفان شیعی، و توانا در استفاده از فنون شعری می باشند. اشعار به جای مانده از این دو شاعر بزرگ به عنوان آثاری اخلاقی واجتماعی منعکس کننده ی باورها و نگرش های مضامین یادشده ی زمان آن هاست. دست یابی به این ارزش ها از اشعارشان موجب می شود تا از یک سو ارتباط میان این ساختارها با یکدیگر و از سویی ارتباط آنها با ساخت ها و نگرش های مسلط بر جامعه ی شان تبیین و روشن گردد. این پژوهش بر آن است که به مولّفه های اخلاقی و اجتماعی در اشعار امیر و طالب به عنوان دو اثر به جای مانده از دو شاعر بزرگ هم دیار که بر ذهن و زبان مردم سرزمین شان _ مردم مازندران _ جاری است، بپردازد؛ چراکه این اشعار سالیان دراز با نقل شفاهی همگام بوده و با خُلق و خوی این مردم آمیخته است. برجسته ترین مضامین به کارگرفته شده توسط دو شاعر در حوزه ی اخلاقی و اجتماعی در اشعارشان عبارت اند از: نکوهش اذیّت وآزار، یکرنگی و مذمّت نفاق، محبّت به اهل بیت پیامبر (ص)، ایثار، آرزو و امید، شکوه و شکایت از ظلم و ستم، غیرت، فروتنی و تواضع، شفقت و نرم دلی، حرّیت و آزادگی، انصاف، آبرومندی و شرافت، تلاش و کوشش و... که برای مقایسه و سنجش ارائه می شود. با مقایسه ی فراوانی اشعار به دست آمده از امیر پازواری(حدود دو هزار و هفتصد بیت) و دیوان طالب آملی (بیست و دو هزار بیت) می توان نتیجه گرفت که مضامین اخلاقی و اجتماعی در اشعار امیر با یک دهم تعداد ابیات نسبت به دیوان طالب از بسامد بالاتری برخوردار است.

چکیده آنچه نظامی گنجه ای را به عنوان شاعر گران پایه در میان اندیشمندان نشان می دهد، گذشته از آفرینش های شاعرانه اش که در اوج کمال است، بسط و تجسّم اندیشه ای است که در بستر شعر و قصّه و حکایات او موج می زند و تأمّل و انکشاف آن، در این زندگانی تکراری و غم انگیز، به بودن انسان معنا می بخشد. نوعی جهان بینی الهی و عرفانی، تعالیم اخلاقی و دقایق حکمت نظری و عملی و فنّ سیاست به صورت زمینه ای کم و بیش قابل توجه، در هر مناسبتی که شعر و قصّه این گونه تأمّلات را تداعی می کند، در آثار او مجال ظهور یافته است. در پژوهش پیش رو، نگرش و دیدگاه های نظامی در چهار حوزه؛ جهان بینی توحیدی، عرفانی، اخلاقی، سیاسی- اجتماعی با تکیه بر دو اثر گرانقدر او، یعنی مخزن الاسرار و اسکندرنامه واکاوی شده است. بعد از ذکر کلیات در فصل نخست، در فصل دوم به تشریح و تعریف جهان بینی های مذکور از نگاه اندیشمندان و صاحب نظران پرداختیم تا محدوده کار پژوهش ما روشن گردد. سپس در فصل سوم شرح مختصری از احوال و افکار نظامی ارائه شده است. پس از آن یافته های اصلی پژوهش در فصل چهارم در چهار بخش، تقسیم شده است که هر بخش به یکی از دیدگاه های مورد بررسی اختصاص یافته است و آنچه که درخور توجه می باشد، این است که نظامی سعی کرده تا نظریات خویش را در باب خداشناسی، عرفان و اخلاق و فنّ سیاست و... به علاوه ی همه تجربه های شخصی خود، متناسب با رویدادهای مختلف در این دو اثر منعکس سازد.

مصطفی مستور از نویسندگان برجسته پس از انقلاب اسلامی به ویژه دهه اخیر است که تا کنون حدود نه اثر روایی در قالب آثار داستانی به چاپ رسانده است. مهم ترین اثر او «روی ماه خداوند را ببوس» است که به عنوان اثر برگزیده در دهه هشتاد انتخاب شده است. نگاهی فراگیر به مجموعه آثار مستور نشان می دهد که گفتمان برتر و غالب در گفتمان روایی او؛ گفتمان اخلاقی، معنوی و دینی و حتی در مواردی گفتمان اسلامی است و لذا در آثار او عناصری از هویّت های ملّی و دینی دیده می شود. از آن جایی که او به مسایل روز زندگی و اتفاقات و حوادث واقعی در زندگی شخصیت های داستانش می پردازد؛ بررسی هویّت های ملّی و دینی در آثار او می تواند خواننده را به شناخت جامعه ما در دهه های اخیر یاری دهد. با توجه به این امر در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی سعی شده است تمام عناصر ملّی- دینی در آثار مستور طبقه بندی و سپس تجزیه و تحلیل شود. بررسی و تحلیل آثار مستور با نگاه به موضوع مورد بحث نشان می دهد که 53 عنصر دینی و 59 عنصر ملّی در آثار او برجستگی بیش تر دارد. مهم ترین عناصر دینی و معنوی در آثار مستور حضور خداوند، نوع نگاه و تلقی خاص از مرگ، آفرینش و مباحث مربوط به هستی شناسی، قضا و قدر الهی، آخرت گرایی، بهشت و جهنم، باورهای دینی نظیر اذان، نماز و ... و مهم ترین عناصر ملّی زبان زدها، نوع خاص سوگند، خواستگاری ها، عروسی، تعاون، همدردی، عزاداری و ... است که در این پژوهش به ابعاد و زوایای مختلف این عناصر توجه شده است. هم چنین در کنار بررسی هویّت هایی از عناصر ملّی- دینی، هویّت های منفی رایج در این برهه زمانی نیز مورد کندوکاو قرار گرفته است.

شب پره پشت الماسی (diamondback moth) یا بیدکلم، plutella xylostella (l.) (lepidoptera: plutellidae) یکی از مهمترین و مخربترین آفات تیره کروسیفر در سراسر دنیا می باشد که نسبت به بسیاری از حشره کش های شیمیایی مقاومت نشان داده است. برای از بین بردن مشکل مقاومت این آفت به حشره کش ها، استفاده از مواد همراه برای کاهش دز مصرفی حشره کش ها مطرح می شود. در این تحقیق ابتدا غلظت های مورد استفاده مشخص شد، سپس به هر غلظت مواد همراه برتر، سیتوویت و دی جی به ترتیب به میزان 500، 250 و 500 میلی گرم بر لیتر اضافه شد و تاثیر این محلول های سمی در کنترل لارو سن سوم شب پره پشت الماسی بررسی گردید. اطلاعات به دست آمده به وسیله نرم افزار sas مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین اثر حشره کش های مختلف در کنترل شب پره پشت الماسی بررسی گردید و میزان غلظت کشنده 50 درصد برای حشره کش های ایندوکساکارب، تیودیکارب، هگزافلومورون و بلتیرول روی لاروهای سن سوم شب پره پشت الماسی به ترتیب mg/l 79/46، mg/l 12/543،mg/l 22/6 و cfu/ml 105×5/3 محاسبه گردید. نتایج نشان داد بین میزان غلظت کشنده 50 درصد حشره کش های مختلف اختلاف معنی دار وجود دارد. در بین حشره کش های مورد آزمایش هگزافلومورون دارای کمترین غلظت مصرفی برای کنترل شب پره پشت الماسی می باشد، همچنین ماده همراه برتر نسبت به سیتوویت و دی جی باعث کاهش مصرف حشره کش ها گردید. در این تحقیق مشخص گردید جهت کنترل شب پره پشت الماسی حشره کش های هگزافلومورون وبلتیرول مناسب تر هستند و مواد همراه در تمام حشره کش ها باعث کاهش میزان آفت کش مصرفی گردید.

داستان پردازی در ایران سابقه ا ی دیرینه در زمینه های گسترده و قابل ملاحظه ای داشته است که سابقه ی آن در ایران به پیش از اسلام می رسد. قصّه ها و حکایت ها و افسانه های زیادی در میان مردم وجود داشته که به صورت شفاهی و سینه به سینه نقل شده است. و در دوره های بعد، شاعران و نویسندگان آن ها را به نثر یا به نظم در آورده اند. همچنین نیز قصّه گویان و نقّالانی بوده اند که در لباس نقّالی از شهری به شهری می رفتند و عموماً قصّه های حماسی و غنایی را همراه با موسیقی و آهنگ برای مردم نقل می کردند به این گروه «گوسان» می گفتند آنان در واقع حافظ داستان های ملّی ایران بودند. یکی از این گونه داستان ها، قصّه ی یوسف و زلیخا است که حلاوت و شیرینی و جذابیّت بیش از حدّ آن، توجّه نویسندگان و شاعران را به خود جلب نموده است و بسیاری آن را در قالب منظومه های شیرین و شیوا به نظم کشیده اند. از آن جا که داستان یوسف و زلیخا همانند منشوری است که از زوایای مختلف قابل بحث و بررسی است، نگارنده، کوشیده است عناصر سازنده ی داستان را که شامل طرح، شخصیّت ، گفت وگو، فضا و تعلیق می شود ، در این اثر مورد مطالعه قرار دهد. هر یک از این عناصر به تفصیل و با شاهد مثال شرح شده اند. به این صورت که ابتدا تعریفی مفصّل از عناصر مورد نظر ارائه گردید، سپس به بررسی این عناصر در داستان یوسف و زلیخای جامی پرداخته شد و از هرکدام نمونه هایی ارائه گردید. تا خوانندگان، بیش تر با این اثر زیبا و عناصر داستانی آن آشنا گردند.

در این پایان نامه تاثیر الکترولیت و اضافه کردن مواد جدید به الکترولیت برای بهبود خواص پوشش های ایجاد شده به روش اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی بر روی آلیاژ آلومینیم 1010 مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور ایجاد ساختار نانوکامپوزیتی برای بهبود مقاومت به خوردگی و سایش، نانوذرات si3n4 نیز به الکترولیت افزوده شده است. در سوسپانسیون آبی قلیایی (پایه سیلیکاتی) اثر افزودن پنج افزودنی مختلف در ولتاژ اعمالی، ریزساختار، ترکیب شیمیایی، مقاومت سایشی و خوردگی پوشش-های اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی با میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراش پرتو ایکس، آنالیز عنصری و آزمون پلاریزاسیون سیکلی، آزمون سایش پین روی دیسک و ... مورد بررسی قرار گرفته است. افزودنی های بررسی شده عبارتند از: سولفات نیکل، سولفات آهن، سدیم سیترات، لانتانیم کلرید و استامینوفن کدئین. نتایج نشان داد جریان شاخه آندی نمونه های دارای افزودنی نیکل سولفات در الکترولیت نسبت به نمونه های بدون افزودنی، بین 70% تا دو دهه در بیشترین پتانسیل کاهش می یابد. با اضافه کردن افزودنی سولفات آهن به الکترولیت جریان خوردگی نمونه های پوشش داده شده با جریان ma/cm2 15 تا دو دهه کمتر شده است. جریان شاخه آندی نمونه های پوشش داده شده با جریان ma/cm2 25 تا 85% کمتر شده است. نتایج آزمون پلاریزاسیون سیکلی با اضافه کردن افزودنی سدیم سیترات به الکترولیت نشان داد که پتانسیل خوردگی به عنوان معیاری از تمایل به خوردگی در تمام نمونه ها با اضافه کردن افزودنی نجیب تر شده است. جریان شاخه آندی بهترین نمونه ی دارای افزودنی لانتانیم کلرید نیز نزدیک به 40% جریان آن در بیشترین پتانسیل کاهش یافته است. با افزودن استامینوفن کدئین به الکترولیت مشخص شد که پتانسیل خوردگی تا 70 میلی ولت نجیب تر شده و تمایل به خوردگی ازنظر ترمودینامیکی کاهش یافته است.

در روان شناسی نوین، رنگ یکی از معیار های مهّم سنجش شخصیّت افراد است. گرایش ذهنی به رنگ های مختلف، از مطلوب ترین تا منفورترین آن، نشان دهنده ی نحوه ی تفکّر، بازتاب های مختلف روانی، شخصیّت و خلق و خوی فرد می باشد. روان شناسی رنگ «ماکس لوشر» در زمینه ی شناخت شخصیّت افراد، نظریّه ای جدید و کاربردی در علوم مختلف است. آزمایش لوشر از طریق بسامد هشت رنگ آبی، سبز، قرمز، زرد، بنفش، قهوه ای، سیاه و خاکستری و با تحلیل روان کاوانه ی اولویّت بندی رنگ ها، چهار تفسیر کارکردی هدف های مورد آرزو، وضع موجود، فشار های روحی و صفات بارز سرکوب شده افراد مورد آزمایش را نمایان گر است.

تراژدی دری است برای نبرد، ایستادگی، چگونه زیستن و چگونه مردن. تراژدی روش بینی و شناخت را رشد و پرورش می دهد. تفاوت نگاه انسان ها به جهان، ضرورت مطالعه در آثار بزرگان ادبی را دوچندان می کند و با یافتن وجوه مشترک و متمایز دیدگاه، تفکّر و اندیشه ی انسان ها می توان همبستگی بین فرهنگ ها و ملل را رقم زد و ادبیّات تطبیقی راهی علمی برای این شناخت و تاثیر گذاری است. فردوسی و سوفوکل سرآمد بزرگانِ ادب مردمانِ پیش ازاین در خاستگاه تفکّر و اندیشه ی شرق و غرب یعنی دو سرزمین کهن ایران و یونان بوده اند. در این پایان نامه با روش تحلیلی- تطبیقی، مضامین سه تراژدی سوفوکل- اودیپ شهریار، اودیپ در کولونوس، آنتی گون- وچهار تراژدی فردوسی- ایرج، رستم و سهراب، سیاوش، رستم و اسفندیار- بررسی شده و ضمن واکاوی داستان ها، به شباهت ها و تفاوت های قابل اعتنای آن ها پرداخته شده است. یافته های تحقیق بیانگر است که دو شاعر اساس تراژدی ها را بر مبارزه با سرنوشت وتقدیر محتوم بنا نهاده اند و برای رسیدن به هدف راهی متفاوت برگزیده اند.

رُمان یکی از مهم ترین انواع ادبی است که می تواند به خوبی بسیاری از مسائل مربوط به زندگی اجتماعی انسان را در خود بگنجاند. بر این اساس نویسندگانی که تاریخ و حوادث تاریخی را دستمایه ی نوشتن قرار می دهند نیز می توانند آداب و رسوم، باورها و اعتقادات، نوع روابط افراد با یکدیگر، تشکیلات اداری و ... را در ادوار تاریخی به خوبی نشان دهند. با نگاهی به گذشته ی ایران زمین باید دوره ی صفویّه را یکی از پربارترین ادوار تاریخی در ایران دانست. دوره ای که در آن پادشاهان صفویّه با تکیه بر عنصر دین توانستند وحدت ملّی را در این سرزمین به وجود بیاورند و حکومتی مقتدر در این کشور تشکیل دهند. رمان های ده نفر قزلباش از حسین مسرور و ندیمه از فواد فاروقی دو اثر ارزشمندی هستند که وقایع و مسائل اجتماعی عصر صفویّه را در خود بازتاب داده اند. ما در این پژوهش تلاش کردیم تا مشخّص کنیم نویسندگان این دو رمان تا چه حد در ترسیم اوضاع اجتماعی عصر صفویّه موفّق بوده اند و در نهایت نشاندهیم نویسندگان این دو رمان -که در یک عصر نوشته شده اند و وقایع یک دوره از تاریخ را منعکس می کنند- وضعیّت اجتماعی، روابط افراد، توانمندی و قدرت زنان درباری، دسیسه ها و مکرانگیزی شاهان و شاهزادگان صفوی برای کسب قدرت و ... را چگونه به تصویر کشیده اند.