برش هگزان تولیدی در پتروشیمی بندر امام bipc تقریبا شامل 5 درصد وزنی بنزن می باشد جداسازی بنزن از این برش با روش استخراج با حلال و رسیدن به خلوص زیر 100 ppm محتوی بنزن در برش هگزان در این پروژه مورد برسی قرار گرفته است. ابتدا سل تعادلی اسخراج مایع-مایع ساخته شده است. سپس آزمایشهای حلالیت هگزان در حلال nmp بصورت خالص برای انجام آزمایشهای تعادلی استفاده شده است. از داده های تجربی حاصل برای تعیین ثوابت تاثیر متقابل دو تایی ترکیبات و بهینه سازی مدلهای ترمودینامیکی اکتیویته که برای شبیه سازی فرآیند ضروری می باشد استفاده شده است. مقایسه نتایج مدلسازی با داده های تجربی نشان داده است که مدل اکتیویته uniquac از خطای کمتری برخوردار می باشد. براساس نتایج حاصل از مدلسازی استفاده از حلال nmp خالص و طی 6 مرحله عملیات ناهمسو با نسبت حلال به خوراک حجمی بیش از 5/3 می توان به خلوص کمتر از 100ppm بنزن برای هگزان رسید اما راندمان هگزان تولیدی کمتر از 10 درصد خوراک اولیه خواهد بود. جهت افزایش راندمان هگزان استفاده از آب مونر اتیلن گلیکول meg بعنوان ضد حلال مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به نیاز به مدل ترمودینامیکی بهینه آزمایشهای تعادلی دیگری برای مخلوط جدید انجام شده است و پارامترهای مدل uniquac بهینه گردیده است. با استفاده از مخلوط حلال nmp با 10 درصد وزنی آب طی 6 مرحله عملیات استخراج ناهمسو و نسب حجمی حلال به خوراک بیش از 5 می توان به خلوط زیر ppm100 در برش هگزان دست یافت که در این حالت راندمان تولید هگزان حدود 40 درصد خوراک اولیه می باشد. با توجه به مشکلات مختلط حلال آب nmp استفاده از مخلوط nmp و مونواتیلن گلیکول به عنوان حلال جدید مورد بررسی قرار گرفته است. براساس مدلهای بهینه شده ترمودینامیکی شرایط عملیاتی بهینه فرایند استخراج توسط شبیه سازی تعیین شده است. ترکیب 45 وزنی nmp درصد وزنی meg بعنوان مخلوط حلال انتخاب گردید که نسبت حجمی 4 طی مرحله استخراج متقاطع در نهایت به خلوص 70 ppm محتوی بزن و بازیافت حدود 50 درصد حجمی در دمای 35 c میتوان دست یافت.

پارامترهای مرتبط با مشخصات حرکت زمین، خصوصیات مصالح بتنی و میلگردهای فولادی، جرم و میرایی سازه معمولاً در تعیین سطح عملکردی سازه های خمشی بتن مسلح بصورت قطعی درنظر گرفته می شوند درصورتیکه این پارامترها غیرقطعی هستند. تمرکز اصلی این پژوهش بر مدلسازی صریح منابع عدم قطعیت در ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه های خمشی بتن مسلح می باشد که بدین منظور الگوریتمی براساس تحلیل دینامیکی غیرخطی، سطح پاسخ بهبود یافته و روش قابلیت اطمینان مرتبه اول پیشنهاد شده است. در این الگوریتم با روش سطح پاسخ بهبود یافته برمبنای طرح نمونه گیری بلوکی، تابع حالت حدی بصورت چند جمله ای از متغیرهای تصادفی تقریب شده و احتمال حصول به اهداف عملکردی مورد نظر با روش قابلیت اطمینان مرتبه اول ارزیابی شده است. کاربرد الگوریتم پیشنهادی برای توابع حالت حدی برمبنای دریفت ماکزیمم و شاخص خرابی کل سازه، نشان داد که مدل سطح پاسخ بصورت چند جمله ای مرتبه دوم با عبارتهای اثر متقابل می تواند قابلیت اطمینان عملکردی این سازه ها را بطور واقع بینانه محاسبه نماید. ارزیابی قابلیت اطمینان عملکرد سازه بتن مسلح برمبنای مولفه های آن نیز در این پژوهش مدنظر قرار گرفته است که بدین منظور یک رویکرد سیستمی بر اساس روش سطح پاسخ بهبود یافته و حاشیه های ایمنی خطی معادل پیشنهاد شده است. در این رویکرد می توان قابلیت اطمینان عملکردی سازه را در سطوح مختلف از آسیب مولفه ها ارزیابی نمود و آن برای عملکردهای ترکیبی در سطح اجزای سازه ای نیز قابل کاربرد است در حالیکه الگوریتم پیشنهادی برمبنای دریفت ماکزیمم و شاخص خرابی فاقد این ویژگی ها می باشند. نشان داده شده است مادامیکه سطح تحلیل در نگرش سیستمی افزایش یابد شاخصهای قابلیت اطمینان عملکردی سازه بتن مسلح افزایش یافته و احتمال فراتر رفتن از سطوح عملکردی مورد نظر کاهش می یابند. مقایسه باندهای قابلیت اطمینان عملکردی سازه های بتن مسلح با نتایج این رویکرد بیانگر آن است که می توان احتمال حصول به اهداف عملکردی موردنظر را در سطوح تحلیلی متفاوت از رویکرد پیشنهادی بطور واقع بینانه محاسبه نمود. بررسی نتایج قابلیت اطمینان عملکردی سازه با توابع حالت حدی در سطح کل سازه و مولفه های آن آشکار نمود که نتایج حاصل از توابع حالت حدی برمبنای دریفت ماکزیمم و شاخص خرابی سازه متناظر هستند با حالتی که یک مولفه سازه ای از سطوح عملکردی مورد نظر فراتر رود.

چکیده ندارد.