مقدمه : زمین خوردن یک مشکل شایع در جمعیت رو به رشد سالمندان است که هزینه های فراوانی بر فرد ، خانواده و جامعه تحمیل می کند .شناسایی سالمندان در معرض خطر زمین خوردن به منظور بهره مندی از اقدامات پیشگیرانه یک چالش پیش روی حوزه های مسئول سلامتی است.آزمونهای بالینی فراوانی به منظور دستیابی به این مهم طراحی شده اند که در عمل موفقیت آمیز نبوده اند. هدف این مطالعه بررسی سینماتیکی آزمونهای بالینی مزبور به منظور دستیابی به مدل یا مدلهای شناسایی سالمندان در معرض خطر زمین خوردن است. مواد و روشها :11 سالمند ساکن اجتماع در دامنه سنی 66 تا 87سال و میانگین سنی (± انحراف معیار ) (25/6 ±)09/74 سال که در یک سال گذشته دو بار یا بیشتر زمین خورده بودند ، 34 سالمند ساکن اجتماع در دامنه سنی 65 تا 86سال و میانگین (± انحراف معیار) (09/5 ± )12/71 سال که در یکسال گذشته زمین نخورده بودند و 38 جوان سالم ساکن اجتماع در دامنه سنی 20 تا 35 سال و میانگین سنی (± انحراف معیار ) ( 93/3±.45/29سال ) وارد مطالعه شدند. آزمونهای بالینی ctsib،ficsit-4،ast، sts-5،tug، fgaو mdrt در هر سه گروه انجام و امتیازات هر فرد ثبت گردید. بطور همزمان پنج حسگر اینرسیایی - مغناطیسی که بر روی سگمانهای سر ، تنه ، ران راست ، ساق پای راست و پای راست نصب شده بود زاویای مفصلی و سرعت زاویه ای و شتاب خطی سگمانهای مربوطه را ضبط و ثبت می کردند. یافته ها : نتایج آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که تقریبا - و نه در همه موارد - آزمونهای بالینی ایستا و داده های سینماتیکی مربوطه در سه گروه با هم اختلاف آماری معناداری نداشتند. نتایج تکرارپذیری نسبی ،تحلیل یکطرفه و آزمون توکی هم نشان داد که زوایای مفصلی مورد مطالعه هم شاخص مناسبی در شناسایی سالمندان در معرض خطر زمین خوردن نیستند . نتایج رکرسیون دوگانه نشان داد که داده های سینماتیکی سرعت زاویه ای و شتاب خطی سگمانی قادر به افتراق سالمندان با سابقه زمین خوردن از سالمندان بدون سابقه زمین خوردن می باشد. نتیجه گیری : نتایج این تحقیق نشان داد که داده های سینماتیکی سرعت زاویه ای و شتاب خطی بیش از آزمونهای بالینی قادر به افتراق سالمندان با سابقه زمین خوردن از سالمندان بدون سابقه زمین خوردن است.

هزینه های نظام سلامت به دلایل متعددی ازجمله افزایش جمعیت سالمندان بطور فزاینده ای رو به افزایش میباشد،لذا، استفاده بهینه ازمنابع محدود مالی و انسانی، بویژه در بخش بستری که سهم قابل توجهی از هزینه های نظام سلامت را به خود اختصاص میدهد، بیش از پیش ضروری میباشد. بررسی هزینه های درمانی قابل صرفه جوئی در سالمندان مبتلا به سکته مغزی بستری شده در بخش مراقبت حاد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است،که، از سالمندان مبتلا به سکته مغزی بستری شده در بخش داخلی – اعصاب (مراقبت حاد) بیمارستان شهید دکتر فیاض بخش تهران به عمل آمده است. بطور متوسط هر بیمار مبتلا به سکته مغزی 8.3 روز دربیمارستان بستری شده است . در حدود 59% از این بیماران میتوانستند بخشی از خدمات بستری خود را طبق نظر متخصصین، در بخش تحت حاد دریافت نمایند. بعبارت دیگر با انتقال مدتی از اقامت بیمار به بخش تحت حاد ، مدت زمان بستری بیماران قابل کاهش به 6.2 روز میباشد. ضمنا میانگین هزینه هر بیمار و هرروز بستری دروضعیت موجود بترتیب برابر با 000/ 800/ 11و 000/ 416/ 1 ریال بوده،که در صورت میسر بودن ادامه درمان بیماران در بخش تحت حاد این رقم در حدود 17% قابل کاهش میباشد. بحث ونتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که25% ازروز های بستری و17% از هزینه هایی که در بخش حاد اتفاق میافتد، قابل انتقال به بخش تحت حاد میباشد.

مقدمه: یکی از مهم ترین چالش ها برای کنترل بستری شدن مجدد و بهبود پی آمدها در سالمندان دچار نارسایی قلبی، رفتارهای مراقبت از خود است. هدف از این مطالعه، توصیف رفتارهای مراقبت از خود در سالمندان دچار نارسایی قلبی و بررسی ارتباط بین رفتارهای مراقبت از خود با ویژگی های روانی- اجتماعی، ویژگی های مرتبط با سالمندی، ویژگی های بالینی و تجارب قبلی بود. روش: در این مطالعه ی مقطعی، 184 سالمند (60 سال?) بستری در 4 بیمارستان آموزشی مازندران با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات از پرونده ی بیماران و نیز به وسیله ی مصاحبه گردآوری شد. رفتارهای مراقبت از خود به وسیله ی" ابزار اروپایی رفتارهای مراقبت از خود" سنجیده شد. روایی و پایایی آن تایید شد (0.097 = cvi0.74= ?). یافته ها : بیش ترین درصد رفتارهایی که مناسب نبودند (نمره ی بالای2) مربوط به خودگزارش دهی ورزش(96.2%)، دریافت واکسن انفلونزا(89.7%)، و پایش وزن روزانه(80.5%)بود. ارتباط معنی دار آماری بین رفتارهای مراقبت از خود و ویژگی های مرتبط با سن ](آسیب شناختی(0.001p<)، نگرش به سالمندی(0.001p<)، ابتلا به سایر بیماری ها(0.001p=)، نقایص بینایی(0.002p=)، مصرف داروهای متعدد(0.004p=)، نقایص شنوایی(0.012p=)، وضعیت عملکرد(0.015p=)[؛ ویژگی های بالینی](سطح سدیم سرم(0.001p<)، کسر تخلیه ی بطن چپ(0.002p=)، اختلال خواب(0.003p=)، و فشار خون سیستول(0.049p=)[؛ ویژگی های روانی - اجتماعی ](علایم افسردگی(0.001p<)، ادراک حمایت اجتماعی(0.001p<)، وضعیت زندگی(0.001p=)، درآمد(0.003p=)[؛ و تجارب قبلی](سابقه ی آموزش در مورد نارسایی قلبی(0.001p<)، رضایت از آموزش(0.001p<)، و رضایت از درمان(0.001p=)[ وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: ارتباط معنی دار رفتارهای مراقبت از خود و این ویژگی ها، به طراحی برنامه های حفاظتی و پیشگیری کننده در سالمندان دچار نارسایی قلبی نیازدارد. کلید واژه ها: سالمندان، نارسایی قلبی، مراقبت از خود، رفتار بهداشتی

مقدمه: قطع عضو از هر دو اندام تحتانی یکی از عوارض ناشی از جنگ می باشد. در این مطالعه با استفاده از پرسش نامه های (activity of daily living) adl و (instrumental activity of daily living) iadl ، به بررسی فعالیت های روزمره و شخصی جانبازانی که در طول دوره جنگ عراق علیه ایران و پس از آن دچار قطع عضو در هر دو اندام تحتانی شده اند پرداخته ایم. مواد و روش ها: از 576 نفر جانبازی که در طول جنگ ایران و عراق و پس از آن دچار آسیب بودند، 335 نفر حاضر به شرکت در مطالعه شدند (میزان پاسخ دهی 58%). اطلاعات توسط دو پرسشگر که از قبل آموزش دیده بودند جمع آوری شد. نتایج: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 05/42 با انحراف معیار 33/6 بدست آمد. شایعترین نوع قطع عضو در هر دو اندام تحتانی، زیر زانو بود که 126 نفر (6/37 %) افراد را شامل می شد. 206 نفر (5/61 %) از پروتز در هر دو اندام تحتانی استفاده می کردند. شایعترین علت قطع اندام تحتانی ترکش و مین بود. در بررسی adl ، بیشترین نیاز به کمک مربوط به جابجا شدن 90 نفر ( 4/26 %) و حمام کردن67 نفر (6/19 %) بود، و کمترین نیاز به کمک مربوط به غذا خوردن 6 نفر (8/1) و داشتن اختیار ادرار و مدفوع 18 نفر (3/5 %) بود. در بررسی iadl ، بیشترین نیازبه کمک مربوط به کار در منزل 235 نفر (9/68 %) و خرید کردن189 نفر (4/55 %) و غذا پختن 146 نفر (8/42%) بود، و کمترین نیازبه کمک مربوط به استفاده کردن از تلفن 12نفر (6/3 %) بود. میزان وابستگی با افزایش سن در این جانبازان افزایش یافته بود. بحث: با توجه به وابستگی زیاد جانبازان در زمینه های مختلف فعالیت های روزانه معمولی و ابزاری در حال حاضر، با بالا رفتن سن جانبازان دو پا قطع طی سالهای آتی، شروع و تکمیل فرایندهای بازتوانی از هم اکنون ضروری به نظر می رسد.

سالمندان به دلیل بیماریهای مزمن و وضعیتهای چندگانه پزشکی نسبت به جمعیت جوانتر از داروهای بیشتری استفاده می کنند. در سالمندان به دلیل تغییرات فیزیولوژیک، فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک دارویی نیز تغییر می کند که با تغییرات قابل توجهی در رژیم دارویی و واکنشهای دارویی مانند افزایش حجم توزیع داروهای لیپوفیلیک و افزایش در بافت آدیپوز همراه هستند. فقدان دانش و آگاهی از تغییرات فیزیولوژیک و روانی دوره سالمندی منجر به تجویز نامناسب دارویی می شود. بروز واکنشهای دارویی از علل بااهمیت پذیرش بیمارستانی در سالمندان می باشد. بنابراین تجویز نامناسب دارو در سالمندان از نگرانیها و دغدغه های اصلی پزشکان و مراقبین آسایشگاه سالمندان و از علل بااهمیت مورتالیتی و موربیدیتی سالمندان در اروپا و ایالت متحده می باشد. مشکلات مربوط به دارو در 10% تا 30% آسایشگاه های سالمندان دیده می شود. در مطالعه ای گزارش شده است که واکنشهای عوارض دارویی در بیش از 50% سالمندان بستری در بیمارستان رخ می دهد. اخیرا نشان داده شده است که در 42% سالمندان بستری، حداقل یک دارو بدون اندیکاسیون و با دوزاژ و دوره درمان نامناسب تجویز می شود. 22 در مقابل داروی مناسب برای وضعیتهایی مانند نارسایی قلبی و استئوپروز در 20% تا 70% این بیماران به میزان کمتری استفاده می شوند. اشتباهات دارویی اغلب در انتقال از مرحله حاد به مرحله پس از حاد و آموزش ناکافی پزشکان در مورد تجویز داروی دوران سالمندی هنگام ترخیص بیمار مشاهده می شود. 25 استفاده از برنامه های ارزیابی سالمندان موجب کاهش مورتالیتی و بهبود عملکرد آنها هنگام بستری و ترخیص می شود. 26 در برخی مطالعات اولیه، اثرات سوء مصرف داروها بررسی شده است. در مطالعاتی نشان داده اند که در سالمندان بستری تجویز ساب اپتیمال دارو کاهش می یابد، لذا داروسازان بالینی در دارو درمانی و بهبود بیماران سالمند نقش موثری دارند. بااینحال در اکثر موارد داروسازان در مراقبتهای اولیه سالمندان مداخله می کنند. به دلیل بروز عوارض جدی ناشی از تجویز نامناسب دارو، از ابزاری برای غربالگری تجویز مناسب دارو استفاده می کنند. در بین ابزارهای ارائه شده، بهترین ابزار غربالگری برای تجویز مناسب دارو، کرایتریای beers می باشد. کرایتریای beers در سال 1991 ابداع شد و شامل 30 دارو می باشد. استفاده از داروهای لیست شده در این کرایتریا براساس تشخیص در افراد سالمند کنتراندیکاسیون دارد. داروهای لیست شده در کرایتریای beers مبتنی بر شواهد علمی می باشد که در طب سالمندان نیز پذیرفته شده است. از کرایتریای beers به عنوان ابزاری برای ارزیابی تداخل دارویی و تجویز همزمان داروهای نامناسب استفاده می شود. در مطالعات مختلف از ورژنهای مختلف کرایتریای beers برای نشان دادن تجویز داروهای باالقوه نامناسب دارو در سالمندان استفاده کرده اند. با توجه به افزایش روزافزون تعداد سالمندان، افزایش امید به زندگی، تجویز مناسب دارو، کاهش عوارض ناشی از تجویز نامناسب دارو، کاهش مورتالیتی و موربیدیتی، کاهش هزینه های درمانی سالمندان، بهبود کیفیت زندگی، ضرورت استفاده از روشی آسان، سریع و پذیرفته شده برای ارزیابی تطابق داروهای تجویزی در سالمندان، افزایش دانش و آگاهی پزشکان در تجویز مناسب دارو در سالمندان، وجود نظرات نامتناقض در مطالعات مختلف، مقرون به صرفه بودن طرح و کاربردی بودن یافته ها و اینکه تا کنون مطالعه ثبت شده ای در این زمینه در ایران گزارش نشده است، این مطالعه با هدف تعیین داروهای مصرفی در سالمندان ساکن در آسایشگاه های شهرستان قزوین در سال 1390 و تطابق آن با معیار beer’s انجام شد.