این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که بمنظور بررسی تاثیر آموزش در تغییر آگاهی و نگرش کاردانهای بهداشت شاغل در مراکز بهداشتی درمانی وابسته به وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی شهر تهران در زمینه بیماری ایدز انجام گرفته است . دراین پژوهش 162 کاردان بهداشت در پنج رشته تحصیلی (بهداشت خانواده، بهداشت عمومی، بهداشت محیط، بهداشت مدارس و مامایی) که خصوصیات مورد نظر برای شرکت در این پژوهش را دارا بودند شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها دراین پژوهش ، پرسشنامه بوده است که در سه بخش تنظیم شده بود که شامل بخش مشخصات دموگرافیک واحدهای مورد پژوهش با 11 سئوال، بخش آگاهی در مورد بیماری ایدز با 28 سئوال و بخش نگرش در مورد بیماری ایدز با 30 سئوال بود که سئوالات قسمت آگاهی بصورت چهار جوابی و سئوالات قسمت نگرش بااستفاده از مقیاس لیکرت تنظیم شده بود. این پژوهش در دو مرحله انجام گرفت . پس از آنکه واحدهای مورد پژوهش در مرحله اول پرسشنامه را تکمیل نمودند، کتابچه ای آموزشی در مورد بیماری ایدز در اختیار آنان قرار گرفت و 6-8 روز بعد مجددا همان پرسشنامه توسطهریک از واحدهای مورد پژوهش تکمیل گردید. سپس تفاوت امتیازات قبل و بعد هر نفر با خودش مورد مقایسه قرارگرفت . امتیازات کسب شده توسط واحدهای مورد پژوهش در دو مرحله قبل و بعد در دو بخش آگاهی و نگرش و همچنین اختلاف امتیاز واحدهای مورد پژوهش دردو مرحله قبل و بعد از آموزش (تاثیر آموزش) به سه دسته خوب ، متوسط و ضعیف طبقه بندی گردید. یافته های این پژوهش در 68 جدول توزیع فراوانی مطلق و نسبی و 4 نمودار رگرسیون ارائه گردیده است . آزمونهای آماری مورد استفاده در این پژوهش آزمون مجذورکای (x 2)، آزمون (t)، آزمون (z) و ضریب همبستگی پیرسون بوده است . نتایج این پژوهش نشان داد که بطور کلی تاثیر آموزش در افزایش سطح آگاهی 3ˆ62 درصد و از واحدهای مورد پژوهش متوسط بوده است . این تاثیر در اکثریت واحدهای مورد پژوهش با فاصله سنی 25-27 سال(4ˆ68 درصد) ضعیف و در اکثریت افراد در گروههای سنی دیگر، متوسط بود. تاثیر آموزش دراکثریت کاردانهای رشته مامایی (7ˆ76 درصد) ضعیف و دراکثریت کاردانهای سایر رشته ها، متوسط بود. همچنین تاثیر آموزش را در اکثریت کاردانهای بهداشت شاغل در قسمت تنظیم خانواده (7ˆ53 درصد) ضعیف و در اکثریت کاردانهای بهداشت شاغل در سایر قسمتها متوسط بود. تاثیر آموزش دراکثریت کاردانهای بهداشت شاغل در مناطق مختلف شهر تهران متوسط بود. تاثیر آموزش در اکثریت واحدهای مورد پژوهش با سابقه خدمت 1-3 سال (70درصد) و 4-6 سال (9ˆ51 درصد) ضعیف و دراکثریت واحدهای مورد پژوهش با سوابق خدمتی دیگر، متوسط بود. نتایج این پژوهش همچنین نشان داد که تاثیر آموزش در بهبود نگرش (1ˆ61 درصد) از واحدهای مورد پژوهش ، متوسط بوده است . این تاثیر در اکثریت کاردانهای بهداشت شاغل در منطقه شمیرانات (75 درصد) و درمنطقه شرق تهران (1ˆ53 درصد) ضعیف و دراکثریت کاردانهای بهداشت شاغل در سایر مناطق متوسط بوده است . همچنین تاثیر آموزش در کاردانهای بهداشت با سابقه خدمت بالاتر، بیشتر بوده است . براساس یافته های این پژوهش ، پیشنهادات جهت ادامه و گسترش موضوع این پژوهش ارائه گردیده است و کاربرد نتایج پژوهش در قسمت های مختلف پرستاری نیز بیان گردیده است .

نتایج این مطالعه نشان داد که بطورکلی اکثریت اساتید( 9/61درصد ) میزان تغییر درعملکرد خود را با توجه به ارزشیابیهای دانشجویی انجام شده از ایشان در طی دو سال گذشته کم، 7/28درصد ، این میزان را درحد متوسط و 4/9درصد در حد زیاد می دانسته اند.همچنین در بخش نظرخواهی از مدیران گروه در مورد اساتید نتایج نشان داد که اکثریت مدیران گروهها 8/65درصد میزان تغییر در عملکرد اساتید را با توجه به ارزشیابیهای دانشجویی انجام شده از ایشان در طی دوسال گذشته کم، 7/25درصد ، این میزان را در حد متوسط و 5/8درصد در حد زیاد می دانسته اند.