با توجه به اینکه تکثیر ماهی سیلور دالر در شرایط عادی با مشکلاتی روبروست و در شرایط محصور به سختی تخمریزی می کند، سعی بر این است تا با استفاده از تزریق یک مرحله ای داخل صفاقی هورمون های سنتتیک lhrh- a2و اواپریم بر ماهیان سیلور دالر(metynis hysauchen) خریداری شده از مراکز توزیع ماهیان زینتی، این ماهیان را تحریک به تخمریزی نماییم. در این تحقیق هماوری کاری، زمان پاسخ دهی به هورمون و قطر تخمک مورد ارزیابی قرار گرفتند. تیمارهای هورمونی استفاده شده شامل: lhrh- a2تنها در دوزهای (µg 10 (10l)، µg 20 (20l)، µg 40 (40l( و (µg 100 (100l در کیلوگرم وزن بدن، ترکیب lhrh- a2 و متوکلوپرامید به ترتیب در دوزهای lm)µg 20 + mg 100 (20و (µg 40 + mg 200 (40lm در کیلوگرم وزن بدن، اواپریم در دوزهای µg10، µg 20 و µg 30 در کیلوگرم وزن بدن. ماهیان با تزریق سرم نمکی به عنوان شاهد استفاده شدند.نتایج آزمایش نشان داد در ماهیان تزریق شده با اواپریم (µg)?kgbw 30 sgnrha هماوری کاری و قطر تخمک به طور معنی داری بیشتر از تیمارهای 40 l، 100l و تیمارهای ترکیبی 40lm و 20lm بوده است (05/0>p). بین این چهارگروه از نظر قطر تخمک اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0<p). اما، هماوری کاری در40lm بالا و به طور معنی داری بیشتر از 20lm بوده است (05/0>p). هم آوری کاری در 40l و 100l خیلی پایین و فاقد اختلاف معنی داربود (05/0<p).زمان پاسخ دهی به هورمون در 40lm (45 ساعت) به طور معنی دار بیشتر از 20lm (39 ساعت) بود (05/0>p). تیمارهای 20lm، 40l، 100l و اواپریم (µg)?kgbw 30 sgnrha از نظر زمان پاسخ دهی به هورمون اختلاف معنی داری نداشتند(05/0<p). عدم تخمریزی در ماهیان گروه شاهد، 10l، 20l و هماوری کاری خیلی پایین در 40l و 100l می تواند نشان دهنده بازدارندگی دوپامینی در این ماهی باشد. بنابراین، ترکیب gnrha با آنتاگونیست دوپامین برای القاء اوولاسیون در این ماهی ضروری است. سرانجام، اواپریم (µg)?kgbw 30 sgnrha نسبت به تیمار ترکیبی lhrh- a2 + آنتی دوپامین موثرتر است.

چکیده آنزیم ها می توانند سبب بهبود عملکرد سیستم گوارشی شوند و درنتیجه افزایش رشد، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و راندمان پروتئین را بهبود بخشند. برای انجام این آزمایش از جیره تجاری (انرژی 4ef3001، تایلند؛ رطوبت 12%، پروتئین 41%، چربی 6% و فیبر 2%) استفاده شد و مولتی آنزیم کمین® (هرنتالز، بلژیک) و مولتی آنزیم ناتوزیم پلاس® (بیوپروتون، استرالیا) هریک در چهار سطح 250، 500، 750 و 1000 میلی گرم در کیلوگرم به جیره غذایی اضافه شد و با گروه شاهد مقایسه شدند. پس از سازگاری ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio) با شرایط آزمایش، به مدت 8 هفته به ماهی¬ها جیره¬های آزمایشی داده شد. برای بررسی شاخص¬های رشد، هر دوهفته یک بار زیست سنجی انجام شد و در پایان هفته هشتم برای بررسی فاکتوری¬های بیوشیمیایی خون ماهی¬ها، از آن¬ها خون گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که مولتی آنزیم کمین در سطوح آنزیمی 500، 750 و 1000 میلی¬گرم در کیلوگرم جیره غذایی، بهترین افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، درصد افزایش وزن و راندمان پروتئین را ایجاد کرد که با گروه شاهد تفاوت معنادار داشت (05/0p<) و مولتی آنزیم ناتوزیم در سطوح آنزیمی 250 و 500 میلی¬گرم بر کیلوگرم جیره غذایی، بهترین افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، درصد افزایش وزن و راندمان پروتئین را ایجاد کرد که با گروه شاهد تفاوت معنادار داشت (05/0p<). هیچ¬یک از مولتی آنزیم های کمین و ناتوزیم بر شاخص وضعیت تاثیرگذار نبود (05/0p>). مولتی آنزیم کمین در سطح آنزیمی 500 میلی¬گرم بر کیلوگرم جیره غذایی، سبب ایجاد بیشترین میزان کلسیم در خون ماهی کپور معمولی شد (05/0p<) اما بر بقیه فاکتورهای بیوشیمیایی خون شامل آلبومین، گلوکز و پروتئین کل تاثیرگذار نبود (05/0p>). همچنین مولتی آنزیم ناتوزیم روی پارامترهای بیوشیمیایی خون ماهی کپور معمولی تاثیرگذار نبود (05/0p>). افزودن مولتی¬آنزیم کمین به جیره غذایی ماهی کپور معمولی بر شاخص گنادوسوماتیک تاثیرگذار نبود (05/0p>) اما افزودن مولتی¬آنزیم ناتوزیم به جیره غذایی ماهی کپور معمولی به میزان 750 میلی¬گرم بر کیلوگرم جیره غذایی بیشترین درصد گنادوسوماتیک را نشان داد (05/0p<). کلمات کلیدی: شاخص¬های رشد، شاخص گنادوسوماتیک، ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio)، مولتی آنزیم کمین، مولتی آنزیم ناتوزیم، فاکتورهای بیوشیمیایی خون

در این پژوهش اثر پنج جیره غذایی، شامل: 50% لارو شیرونومید+ 50% بیومار (تیمار 1)، 50% لارو کولکس+ 50% بیومار (تیمار 2)، مخلوطی از لارو شیرونومید، لارو کولکس و بیومار به نسبت مساوی (تیمار 3)، 100% بیومار (تیمار 4) و 50% آرتمیا+50% بیومار (تیمار 5) بر ماهی ماکرو (labidochromis caeruleus) به مدت 135 روز مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 225 عدد ماهی ماکرو با میانگین وزنی 23/0±42/0 گرم و میانگین طول 41/0±33/3 سانتی متر تهیه شد و ماهیان به طور تصادفی در 5 تیمار که برای آن 3 تکرار در نظر گرفته شده بود تقسیم بندی، و با جیره های حاوی غذای زنده و بیومار تغذیه شدند. خصوصیات زیست سنجی ماهیان شامل افزایش وزن بدن، فاکتور وضعیت، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی هر دو هفته یکبار به مدت 135 روز تعیین شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیش ترین نرخ درصد افزایش وزن، فاکتور وضعیت و ضریب رشد ویژه مربوط به تیمار 2 بود که اختلاف معنی داری با تیمار 4 و 5 نداشت (05/0p>)، و کم ترین مقدار آن مربوط به تیمار 3 بود. همچنین کم ترین ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار 2 بود که اختلاف معنی داری با تیمار 1 و 3 نداشت (05/0p>) و بیش ترین مقدار آن مربوط به تیمار 4 بود که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0p<). درصد بازماندگی در تیمارهای تغذیه شده با غذای زنده بیش تر بود که اختلاف معنی داری با هم نداشتند (05/0p>) ولی با تیمار 4 که کم ترین درصد بازماندگی را داشت دارای اختلاف معنی دار بودند. (05/0p<). از لحاظ رسیدگی جنسی کم ترین زمان مربوط به تیمار 1 و3، و بیش ترین رسیدگی جنسی مربوط به تیمار 2 بود. همچنین بیش ترین هماوری مربوط به تیمار 4 و 5 بود که اختلاف معنی داری با تیمار 2 نداشت (05/0p>) و کم ترین میزان هماوری مطلق نیز مربوط به تیمار 3 بود که تفاوت معنی داری با تیمار 1 نداشت (05/0p>).

در این تحقیق اثرات پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر شاخص های رشد، بازماندگی و مقاومت در برابر تنش شوری بچه ماهیان کپور معمولی (cyprinus carpio) بررسی شد. در انتهای دوره (هفته هشتم) شاخص های رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه و فاکتور وضعیت)، بازماندگی و مـقاومت بچه ماهی هـا در برابـر تنش شوری ppt 15 بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید اثر معنی داری بر شاخص های رشد (وزن نهایی و نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت و ضریب تبدیل غذایی) در مقایسه با تیمار شاهد نداشت (05/0p > ). همچنین اختلاف معنی داری در میزان بازماندگی بین تیمارهای تحت تاثیر پربیوتیک و تیمار شاهد مشاهده نشد (05/0p > ). استفاده از پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید به طور معنی داری مقاومت بچه ماهی ها را در برابر تنش شوری افزایش داد (05/0 > p). علاوه بر این نتایج بدست آمده حاکی از این بود که این پربیوتیک هیچ تاثیری بر فاکتورهای خونی و میکروبیوتای روده و تعداد باکتری های اسید لاکتیک نداشت (05/0p > ).

در تحقیق حاضر تأثیر رنگدانه آستاگزانتین بر میزان رشد، رسیدگی جنسی مولدین و بقاء لاروها در ماهی فایتر(betta splendens) مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، 48 قطعه ماهی 2 ماهه¬ فایتر تهیه گردید. سپس ماهی ها با نسبت جنسی 1:1 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار به ¬مدت 2 ماه مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد در ماهیان تغذیه شده با جیره های غذایی حاوی رنگدانه¬ آستاگزانتین، هرچند ضریب تبدیل غذایی در پایین¬ترین میزان خود قرار داشت؛ اما میزان رشد در گروه تیمار و شاهد معنی¬دار نبود. با این وجود رسیدگی جنسی در گروه تیمار زودتر رخ داد . هم¬چنین در گروه شاهد، رسیدگی جنسی و تخم ریزی صورت نگرفت. درحالی که ماهیانی که با جیره¬ غذایی حاوی این رنگدانه تغذیه شدند؛ در بازه زمانی دو ماهه تخم¬ریزی کردند. ماهیان گروه 4 دارای حداکثر بقاء لاروی بودند. در مجموع با توجه به خواص تغذیه ای رنگدانه¬ آستاگزانتین، رسیدگی جنسی و بقاء لاروهای حاصله، استفاده از این رنگدانه در رژیم غذایی لاروهای این ماهی در سطح بهینه¬ی 150 میلی گرم رنگدانه در کیلوگرم غذا توصیه می گردد.

ماهی سفید یکی از گونه های بومی و با ارزش دریای خزر می باشد که سازمان شیلات ایران به منظور بازسازی ذخایر این ماهیان سالانه میلیون¬ها قطعه بچه ماهی را به دریا رها سازی می کند، میزان بازماندگی این ماهیان در هنگام رها سازی به مقاومت آنها بستگی دارد که در صورت مناسب بودن جیره¬ی آنها، از مقاومت کافی برخوردار خواهند بود. ویتامین¬ها و مواد معدنی در جیره از ارکان اصلی به حساب می آیند ، به همین منظور در مطالعه¬ی حاضر تاثیر ویتامین e(آلفا توکوفرول استات) به مبزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم و نانوسلنیوم به میزان 1 میلی گرم بر کیلوگرم که ارتباط تغذیه¬ای مشخصی با هم دارند به صورت جداگانه و ترکیبی روی میزان رشد، بقا، ترکیب لاشه، میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پروکسیداز و میزان مالون دی آلدهید کل بدن بررسی شد. نتایج آزمایش نشان داد که ویتامین e می تواند به صورت معناداری )05/0(p< باعث بهبود در فاکتورهای رشد، fcr و sgr در بچه ماهیان سفید شود، اما ماهیان تغذیه شده با نانوذرات سلنیوم و گروه شاهد در فاکتورهای رشد با هم اختلاف معناداری نداشتند)05/0(p>. ماهیانی که جیره¬ی آنها حاوی نانو ذرات سلنیوم بود(تیمار 2 و تیمار 4) نسبت به ماهیانی که جیره¬ی آنها فاقد نانوذرات سلنیوم بود ( تیمار 1 و شاهد) به صورت معناداری )05/0(p< از میزان بیشتری آنزیم گلوتاتیون پروکسیداز برخوردار بود . میزان بقا، ترکیبات لاشه¬ی ماهیان و مالون دی آلدهید در تیمارهای مختلف با هم اختلاف معنی داری نداشت)05/0(p>.

در این پژوهش تاثیر 4 جیره غذایی؛ لارو شیرونومیده خشک (تیمار 1)، لارو شیرونومیده منجمد (تیمار 2)، مخلوط شیرونومیده منجمد و خشک و غذای کنستانتره (تیمار 3) و غذای کنستانتره (تیمار 4)، بر ماهی اوراتوس (melanochromis auratus) به مدت 135روز مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 180 عدد بچه ماهی اوراتوس با میانگین وزنی 0/6±32 /0 گرم و میانگین طول0/41 ±3 3/3 سانتی متر تهیه و تکثیر شد و در 4 تیمار که برای هر تیمار 3 تکرار در نظر گرفته شد. و با جیره های غذایی مورد نظر غذا دهی شدند.خصوصیات زیستی ماهیان شامل افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت و ضریب تبدیل هر دو هفته به مدت 135 روز تعیین شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیش ترین نرخ درصد افزایش وزن، فاکتور وضعیت و ضریب رشد ویژه مربوط به تیمار 4 بود که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشت و کم ترین آن مربوط به تیمار 1 بود که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشت (0/05p<). همچنین کم ترین ضریب تبدیل مربوط به تیمار 3 بود که با تیمار 4 اختلاف معنی داری نداشت (0/05p>) و بیش ترین ضریب تبدیل مربوط به تیمار 1 بود که با سایر تیمار ها اختلاف معنی داری داشت (0/05p<). درصد بازماندگی در تیمار 185% بود که با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشت (0/05p<). همچنین بیش ترین هم آوری مربوط به تیمار 4 بود و کم ترین هم آوری مربوط به تیمار 1 بود که با سایر تیمار اختلاف معنی داری داشتند (0/05p<).

در سال های اخیر استفاده از ترکیبات کنترل کننده جمعیت باکتری ها در آب محیط پرورش آبزیان بسیار مورد توجه قرار گرفته است، در این راستا انتخاب ماده ضدعفونی کننده با خاصیت ضدباکتریایی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. این مطالعه به منظور بررسی خاصیت ضدباکتریایی نانوذره اکسید روی بر جمعیت باکتریایی کل و جمعیت برخی از باکتریایی گرم منفی در محیط آکواریوم انجام شد. در این مطالعه نانوذره اکسید روی به روش سل-ژل سنتز شده و پس از تعیین حداقل غلظت باکتری کشی (mbc ) نانوذره اکسید روی به روش استاندارد رقت های سریالی ماکرودایلوشن، جمعیت باکتریایی آکواریوم در دو محیط شامل آکواریوم های دارای ماهی قرمز و آکواریوم های فاقد ماهی مورد ارزیابی قرار گرفت

در طی سال های اخیر به منظور جلوگیری از استفاده بی رویه آنتی بیوتیک ها، مواد ضدعفونی کننده جایگاه ویژه ای یافته است. هدف از این مطالعه سنتز نانو ذره اکسید روی و ارزیابی مهار کنندگی آن بر جمعیت باکتریایی در محیط آکواریومی بوده است. از این رو تأیید با ساختار کریستالی نانو ذره اکسید روی به روشxrd وsem ، حداقل غلظت باکتری کشی mbc و حداقل غلظت مهار شده mic نانو ذره اکسید روی با استفاده از روش های محیط کشت مایع (لوله گذاری) و دیسک گذاری به روش استاندارد برای 2 سوش باکتری گرم مثبت استرپتوکوکوس اینیاییiniae) (streptococcus و استافیلوکوکوس-اورئوس(staphylococus aureus) و 2 سوش باکتری گرم منفی اشریشیا کلای (escherichia coli) و یرسینیا راکری (yersinia ruckeri) بررسی شد. در مرحله بعد mic وmbc باکتریایی نانو ذره اکسید روی در محیط آزمایشگاه با درجات سختی مختلف (آب سخت، نیمه سخت و سبک) بررسی و سپس میزان lc50 نانو ذره اکسید روی برای ماهی قرمز تعیین شد. برای تعیین سمیت این ماده در ماهی قرمز از روش استاندارد اتحادیه اروپا (oced) طی 96 ساعت استفاده گردید.. بر اساس نتایج این بررسی نانو ذره اکسید روی دارای اثر باکتری کشی بر باکتری های مورد مطالعه بود. مقادیر mbc و mic نانو ذره اکسید-روی برای باکتری های گرم مثبت (استافیلوکوکوس اورئوس، استرپتوکوکوس اینیایی) به ترتیب برابر با 095/0، 015/0 و برای باکتری های گرم منفی (اشریشیا کلای، یرسینیا راکری) به ترتیب برابر با57/0، 095/0 میکرو گرم بر میلی لیتر اندازه گیری شد. نتایج نشان دهنده وجود تفاوت در غلظت کشنده نانو ذرات اکسید روی در3 نمونه آب مورد آزمایش بود به طوری که lc50 این ماده در96 ساعت درآب سخت، نیمه سخت، سبک به ترتیب برابر19/0±57/93 و 027/0±03/79 و 019/0±72/65 میلی گرم در لیتر به دست آمد. این مطالعه نشان داد که نانو ذره اکسید روی دارای اثر مهار کنندگی و باکتریای کشی قابل قبولی بر باکتری های مورد مطالعه است ولی، حساسیت آن به باکتری های گرم مثبت نسبت به باکنری های گرم منفی بیشتر بوده است. و این ماده می تواند به عنوان یک ماده ی ضد باکتریایی در محیط های آبی مورد استفاده قرار گیرد.

نانو ذرات با توجه به خواص منحصر به فرد فیزیکی و شیمیایی که دارند، می توانند در بسیاری از مطالعات شیلاتی و آبزی پروری مورد استفاده قرار بگیرند. در این تحقیق ارزیابی اثرات هیستوپاتولوژیک نانو ذره اکسید روی در بافت های کلیه، کبد و آبشش ماهی قرمز carassius auratus مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور در مرحله اول آزمایش تعداد 126 قطعه ماهی قرمز 05/12 ±40 گرمی، تهیه و به منظور تعیین lc50 در 6 گروه به 18 آکواریوم انتقال یافتند. با توجه به میزان lc50 القای غلظت های تحت کشنده نانوذرات شامل دوزهای 1، 5 و 10 درصد میزانlc50 به مدت 1 ماه انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که بیشتر ماهی ها در تیمار 125 پی پی ام، در مدت 96 ساعت و در دوز 150 پی پی ام تمامی ماهی ها در 48 ساعت تلف شدند. lc50 تعیین شده برای نانوذره اکسید روی 611/91 پی پی ام بود. اثرات بافتی نانو ذره در دوز حاد شامل جداشدگی اپیتلیال پوششی در لاملاهای ثانویه و چسپیدگی در پایه آن ها، نکروز هپاتوسیت های کبدی و همچنین بر هم خوردگی ساختار توبول های کلیوی، نکروز در بافت بینابینی به همراه تجمع مراکز سلول های آماسی مشاهده شد که این عارضه ها به مراتب شدیدتر از عارضه های تحت دوز مزمن که شامل مراکز نکروز موضعی در کلیه، ساختار هپاتوسیت های سالم و تجمع مراکز ملانو ماکروفاژ در کبد و چماقی شدن راس لاملاهای ثانویه است. نتایج حاصله نشان داد که بافت آبشش بیشتر تحت تاثیر نانو ذره اکسید روی قرار گرفت.

چکیده: در بررسی حاضر اثرات عصاره نعناع و میخک به عنوان بیهوش کننده در تاسماهی ایرانی جوان مورد مطالعه قرار گرفت. در این راستا 300 عدد تاسماهی ایرانی جوان در 30 تانک تقسیم گردید. به منظور انجام آزمایش 5 گروه تیمار عصاره روغنی نعناع با غلظت های 100، 250، 500، 750 و 1000 میلی گرم در لیتر ، 3 گروه تیمار عصاره روغنی میخک با غلظت های 50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر ، یک گروه کنترل منفی به عنوان تیمار شاهد بدون هیچ گونه مواجهه ای و یک گروه کنترل مثبت تیمار اتانول به عنوان ماده حلال با غلظت های 600 و 3000 پی پی ام و هر گروه با 3 تکرار در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج این بررسی اختلاف معنی دار در زمان بیهوشی و ریکاوری در ماهیان مواجهه شده با غلظت های مختلف عصاره نعناع مشاهده گردید (05/0 p ?). زمان رسیدن به بیهوشی در ماهیان مواجهه شده با تیمار عصاره میخک به طور معنی داری کم تر از تیمارهای مواجهه شده با عصاره نعناع ثبت گردید(05/0 p ?). در این بررسی اختلاف معنی داری در مراحل مختلف بیهوشی در غلظت های مختلف میخک مشاهده نگردید (05/0 p ?). بر اساس نتایج بافت شناسی در این بررسی هیچ عارضه بافتی در کلیه، کبد و آبشش ماهیان مورد بیهوشی در غلظت های مختلف عصاره میخک و نعناع مشاهده نگردید. در مواجهه طولانی مدت (20 دقیقه) با غلظت 150 میلی گرم در لیتر عصاره میخک و 750 میلی گرم در لیتر عصاره روغنی نعناع ادم و جدا شدگی اپیتلیوم لاملاهای ثانویه ثبت گردید، اما در بافت های کلیه و کبد این ماهیان هیچ عارضه ای مشاهده نگردید. بر اساس نتایج این بررسی غلظت 50 میلی گرم در لیتر عصاره میخک دارای استانداردهای لازم برای بیهوشی تاسماهی ایرانی جوان پیشنهاد می شود و در عین حال افزایش این غلظت تا 150 میلی گرم در لیتر نیز در این ماهی قابل قبول بوده و فاقد عوارض بافتی اعلام می گردد. همچنین غلظت های 500 و 750 میلی گرم در لیتر عصاره روغنی نعناع در تاسماهیان ایرانی جوان به عنوان بیهوش کننده پیشنهاد می-گردد.