سقط جنین خودبه خودی را ختم حاملگی قبل ازهفته بیستم حاملگی یا تولد نوزادی با وزن کمتر از 500 گرم تعریف می کنند. علت سقط جنین نامعلوم باقی مانده، اما ممکن است با یک حالت ژنتیکی احتمالی همراه با دخالت فاکتورهای محیطی مرتبط باشد. ژن های کدگذار آنزیم های گلوتاتیون اس-ترانسفراز(gst)( m1و t1 مورد مطالعه ی زیادی قرار گرفته اند، به دلیل اینکه شواهد نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض آلوده کننده های محیطی به ویژه دیوکسین، می تواند یکی از علل سقط جنین باشد. خانواده ی آنزیمی گلوتاتیون اس-ترانسفراز به عنوان کاتالیزور دفع مسمومیت، از ترکیبات الکتروفیل شناخته می شود، که شامل کارسینوژن ها، داروهای درمانی، سموم محیطی و محصولات استرس اکسیداتیو می باشد. گلوتاتیون اس-ترانسفراز m1، عضوی از کلاس µی خانواده ی ژنی gst است، که نشان داده شده است به علت حذف ژنی، پلی مورفیک می باشد. در این تحقیق ارتباط بین سقط جنین و پلی مورفیسم ژن gstm1، که در متابولیسم رنج وسیعی از سموم محیطی و کارسینوژن ها درگیر شده است، بررسی گردید. مطالعه ی موردی-کنترل از 40 مورد مبتلا به سقط جنین و 20 کنترل انجام شد. dnaی ژنومی از سلول های لوکوسیت استخراج و آنالیز pcr انجام شد: 1) تشخیص میان gstm1 فعال از gstm1 غیر فعال، با استفاده از internal standard-controlled pcr، و 2) تشخیص دقیق آللی با استفاده از nested pcr. نتایج نشان داد که 5/37% از موارد مبتلا به سقط جنین ژنوتیپ نول gstm1 داشتند و هیچ مورد حذفی در افراد سالم مشاهده نگردید (p= 0.004). بعلاوه، زنان دارای ژنوتیپ gstm1 0/0، 15 برابر بیشتر در معرض خطر سقط جنین قرار دارند در مقایسه با زنان دارای دیگر ژنوتیپ ها [or= 24.92, 95% (ci)= 1.40- 442.01, p= 0.028]. پس، توزیع ژنوتیپ هایgstm1 فعال، اختلاف معنی داری در بیماران و کنترل ها داشت (p= 0.0001)، به طوریکه فراوانی ژنوتیپ aa یا ao ژن gstm1 در بیماران برابر 88% و در گروه کنترل برابر 15% بود. بنابراین ژنوتیپ aa یا ao ممکن است یک فاکتور خطر برای سقط جنین باشد. نتایج به دست آمده پیشنهاد می دهند که زنان با پلی مورفیسم نول gstm1 ممکن است یک افزایش خطر سقط جنین خود به خودی را داشته باشند.

سقط خودبخودی را ختم حاملگی قبل از هفته بیستم حاملگی یا تولد نوزادی با وزن کمتر از 500گرم تعریف می کنند. از جمله فاکتورهای شناسایی شده در سقط، آنومالی های کروموزومی والدین، فاکتورهای ایمونولوژیک، بی نظمی های اندوکرین، ناهنجاری های رحمی، عفونت ها، فاکتور های محیطی و ... را می توان نام برد که تقریبا? در 50% سقط ها مشاهده می شوند. علاوه بر این فاکتورها، پلی مورفیسم های ژنی از فاکتورهای موثر در افزایش خطر سقط در زنانی است که از جهات دیگر سالم اند. آپوپتوزیس از فاکتورهای حیاتی در طی حاملگی طبیعی می باشد. ژن p53، عامل تنظیمی کلیدی آپوپتوزیس بوده و در سه ماهه اول حاملگی به مقدار زیادی در جفت بیان می شود. بیان و فعالیت افزایش یافته p53، منجر به القاء ژن mdm2 (murine double minute 2) می شود که ممکن است به عنوان انکوژن یا مهارکننده رشد عمل کند.ژن mdm2 روی کروموزوم 12q 14.3-q15 قرار گرفته است. تغییرات توالی طبیعی در پروموتر mdm2، بیان پروتئین mdm2 را تغییر می دهد. اخیرا? پلی مورفیسم داخلی در ژن mdm2 شناسایی شده است که سبب تغییر t به g در نوکلئوتید 309 موجود در اینترون 1 ژن mdm2 می شود. هدف از این تحقیق بررسی پلی مورفیسم ژن mdm2 snp309 و سقط جنین در زنان استان گیلان می باشد. بدین منظور از 40 فرد مبتلا به سقط و 20 فرد داوطلب سالم نمونه خون جمع آوری شد. dna ژنومی از لوکوسیت های خون محیطی استخراج گردید. روش as-pcr جهت تعیین ژنوتیپ افراد بیمار و کنترل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان دهنده تفاوت معنی دار در فراوانی ژنوتیپ هایmdm2snp309 در دو گروه بیمار و کنترل بود .(p=0.002)فراوانی الل g در گروه بیمار بیشتر از گروه کنترل بود (55% در برابر 20%).بعلاوه ارتباط معنی داری بین ژنوتیپ gg و سقط جنین بدست آمد(ژنوتیپ gg در مقابل tt+tg؛(p=0.0136, or=4.8895%ci=1.38-17.24. در نتیجه یافته های ما از این فرضیه که ژنوتیپmdm2snp309gg با افزایش خطر سقط خودبخودی همراه است، حمایت می کند. اگرچه مطالعات بیشتر در مورد ژن mdm2 و عملکرد بیولوژیکی آن در جهت درک بهتر نقش این ژن در سقط مورد نیاز است.

سقط، عارضه ای شایع است که منجر به خاتمه ی زودرس بارداری، با مرگ جنین پیش از 20 هفته می شود. بررسی ها نشان می دهند که فاکتورهای ژنتیکی، در سقط خودبه خودی و سقط مکرر، نقش مهمی دارند. آنزیم منگنز سوپراکسید دیسموتاز، که توسط ژن mnsod کد می شود، یک آنزیم آنتی اکسیدانت می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط پلی مورفیسم val16ala ژن mnsod در زنان دارای سقط جنین خودبه خودی در شمال ایران می باشد. افراد مورد مطالعه در این پژوهش، 50 زن دارای سقط خودبخودی و 30 شاهد بوده است. dna افراد بیمار و کنترل توسطrflp -pcr از نظر ژنوتیپی بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد که در میان زنان دارای سقط، 20% هموزیگوت val/val، 4% هموزیگوتala/ala و 76% هتروزیگوتala/val بودند. در گروه کنترل، 6/6% هموزیگوت val/val، 6/16% هموزیگوتala/ala و 6/76% هتروزیگوتala/val بودند. ارتباط معناداری بین سقط خودبه خودی و فراوانی ژنوتیپی و آللی این پلی مورفیسم به دست نیامد(p=0.059) ،(p=0.15) . در بین 20 زن دارای سقط مکرر، 30% هموزیگوت val/val، 0% هموزیگوتala/ala و 70% هتروزیگوتala/val بودند. در آنالیز آماری بین این گروه و افراد کنترل، تفاوت معنی داری مشاهده شد (p=0.023). در نتیجه، ارتباطی بین پلی مورفیسم val16ala ژن mnsod و ریسک سقط خودبخودی وجود نداشت. اما بین زنان دارای سقط مکرر و افراد سالم، تفاوت ژنوتیپی معنی داری مشاهده شد. بنابراین پلی مورفیسم val16ala ژن mnsod احتمالا در سقط های مکرر دخیل می باشد. روشن شدن ارتباط بین سقط جنین و ژن mnsod، نیازمند مطالعه در جمعیت های آماری بزرگتر می باشد.

عدم موفقیت در لانه گزینی یکی از مراحل اصلی محدود کننده روش لقاح مصنوعی است. لانه گزینی نتیجه اثر متقابل بین جنین و آندومتر رحم است. شرایط محیطی آندومتر رحم می تواند لانه گزینی جنین راتسهیل کند و یا مانع لانه گزینی جنین شود. عدم تعادل بین رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان های می تواند منجر به نقص آندومتر در نگهداری جنین شود. پلی مورفیسم های ژنتیکی آنزیمهای سم زدا، مانند گلوتاتیون s- ترانسفرازها (gsts) ممکن است نقش مهمی در لانه گزینی جنین بازی کنند. ژن gstt1 روی کروموزوم 22q11.2 قرار دارد و دارای پلی مورفیسم عملکردی به فرم حذف هموزیگوت ژن است که منجر به از بین رفتن فعالیت فنوتیپی آنزیم می شود. هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن gstt1 با میزان موفقیت در لقاح مصنوعی و انتقال جنین در جمعیتی از زنان استان گیلان بود. به همین منظور از ?? زن در سیکل ivf و همچنین?? داوطلب سالم نمونه خون تهیه شد.dna ژنومی از لوکوسیتها خون محیطی استخراج و سپس فراوانی ژنوتیپ ها با استفاده از واکنش زنجیرهای پلیمراز تعیین شد. اختلاف معنی داری در فرارانی ژنوتیپ gstt1 بین دو گروه دیده نشد 2 = 0.126) و 0.722 (p=. فراوانی ژنوتیپ نول در بین زنان نابارور که از روش لقاح مصنوعی استفاده کرده بودند 7/?% و در افراد کنترل0% بود. نتیجه گیری می شود که احتمالا پلی مورفیسم ژن gstt1 با میزان موفقیت در لقاح مصنوعی و انتقال جنین در جمعیت مورد مطالعه ارتباط ندارد.

اندومتریوز یکی از اختلالات شایع در زنان در دوران تولیدمثلی است که مشخصه آن حضور بافت غدد و استرومای اندومتر (لایه داخلی رحم) در خارج از رحم می باشد. این بیماری معمولا با درد لگنی و ناباروری همراه است. سبب شناسی اندومتریوز هنوز به درستی مشخص نشده است. چندین تئوری در رابطه با آن وجود دارد. به نظر می آید تنش اکسیداتیو یکی از عوامل دخیل در پاتوژنز این بیماری باشد. رادیکال های آزاد در داخل سلول از زنجیره انتقال الکترون میتوکندریایی منشأ می گیرند. در صورت افزایش این رادیکال ها نسبت به آنتی اکسیدان ها، تنش اکسیداتیو پدید می آید. به نظر می آید dna میتوکندریایی (mtdna) به دلیل فقدان سیستم حفاظتی و تعمیری کافی، یکی از اهداف مورد تخریب تنش اکسیداتیو باشد. هدف از این مطالعه بررسی جهش حذف bp 4977 در mtdna بیماران مبتلا به اندومتریوز است. طی این بررسی نمونه بافت اندومتر 40 زن مبتلا به اندومتریوز و 50 زن سالم به عنوان شاهد تهیه و dna این نمونه ها استخراج و با روش gap- pcr حذف مذکور بررسی گردید. آنالیز آماری اختلاف معنی داری را در میزان حذف bp 4977 در mtdna در نمونه های بیمار (%60) و کنترل (%8) نشان داد. در نتیجه، فرکانس بالای حذف bp???? در dna میتوکندریایی اندومتر، احتمالأ یک فاکتور مهم در افراد مبتلا به اندومتریوز می باشد(odds ratio [or] = 17.25, p<0.0001, confidence interval [ci] = 5.18-57.36). اگرچه، مطالعات بیشتر و نیز در جوامع آماری بزرگتر جهت درک نقش حذف bp???? در mtdna ی اندومتر بیماران اندومتریوزی مورد نیاز است.

ناباروری به معنی عدم توانایی در بارداری بعد از12 ماه مقاربت بدون پیشگیری را می گویند باتوجه به آمارسازمان بهداشت جهانی ناباروری در 8 تا 12 درصد زوجین در سنین بارداری (15 تا 49 سال) درسراسرجهان اثرمی گذارد. نقص درکاشت رویان یک عامل مهم ناباروری در زنان است که در پروسه روشهای کمک ناباروری قراردارند. فعل انفعالات مولکولی زیادی در فرآیندلانه گزینی وجود دارد. مطالعات اخیر نشان داده که آنزیم سیکلواکسیژناز 2 (cox2) که در بیوسنتز پروستاگلاندین ها نقش دارد و نقش مهمی را درمکانیسم لانه گزینی بازی می کند. هدف از این تحقیق بررسی رابطه معنی دار بین پلیمورفیسم 765g>c در ژن سیکلواکسژناز 2 نتیجه لقاح آزمایشگاهی در زنان ناباروراستان گیلان است. این بررسی شامل40 بیمار مبتلا به ناباروری و 40 شخص سالم داوطلب می باشد. dna ژنومی از لوکوسیتهای خون محیطی استخراج شده است. فرآیند ژنوتاپینگ توسط واکنش زنجیرهای پلیمراز (pcr) مشخص شده ومحصول pcr تحت تیمار با آنزیم محدود کننده (rflp) قرار گرفته وتجزیه تحلیل آماری بااستفاده ازبرنامه madcalc نسخه 12 انجام شده است. تست کای 2 (?2) نیز به بررسی هر یک از آللها و فراوانی ژنوتیپی درمیان گروههای بیمار و شاهد مورد استفاده قرارگرفت. آنالیز آماری تفاوت چندانی رادرمیزان پراکندگی آللی و ژنوتیپی بین جمعیت بیمار و سالم نشان نداد (برای فراوانی آللی میزان کای دو، 0371/0 و برای فراوانی ژنوتیپی میزان کای دو0577/0 محاسبه شد). بنابراین رابطهای بینsnp-765g>c در ژن cox2 و نتیجه لقاح مصنوعی و انتقال جنین در این جمعیت دیده نشده است. مطالعات بیشتر درجمعیتهای دیگر پاسخ روشنی به وجودرابطه بین پلی مورفیسم 765g>cو نتیجه لقاح مصنوعی و انتقال جنین در زنان نابارور می دهد.

ناباروری یک اختلال سیستم تولیدمثلی است که به صورت عدم بارداری پس از طی 12 ماه مقاربت منظم، بدون بهره گیری از روش های پیشگیری از بارداری تعریف می شود. یکی از عوامل ناباروری در زنانتغییر در عملکرد lep است. لپتین، محصول ژن ob، بر روی بازوی بلند کروموزوم شماره 7 قرار دارد. محل اصلی سنتز لپتین بافت چربی و نقش کلیدی آن کنترل ذخایر چربی با تنظیم تعادل انرژی است. علاوه بر آن مهارکننده طبیعی اشتها وانتقال دهنده ی سیگنال آمادگی بدن برای تولید مثل به مغزمی باشد. به دلیل انرژی مورد نیاز برای تولید مثل،مغز باید بین مواد غذایی مورد دسترس و باروری تعادل ایجاد کند.به این منظور مغز از هورمون های مشتق از چربی مثل لپتین برای ایجاد تعادل فعالیت هورمون آزاد کننده گناد وتروپین (gnrh)که باعث تولید مثل میشود، استفاده می کند. یکی از پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی این ژن در ناحیه اگزون شماره 3 قرار دارد که منجر به جانشینی arg>trp در کدون 105 می گردد.این مطالعه با هدف بررسی ارتباط پلی مورفیسم arg105trp ژن lep با ابتلای به ناباروری زنان انجام گرفت. dna ژنومی از خون محیطی 86زن مبتلا به ناباروری و 60 زن سالم استخراج گردید. محدوده قطعات پلی مورفیسم به وسیله واکنش زنجیره ای پلی مرازی (pcr) تکثیر یافتند و تحت واکنش زنجیره ای اختصاصی الل (as-pcr) قرار گرفتند. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار medcalac(vesion.12.1.4.0) انجام شد. نتایج نشان می دهد ارتباط معنی داری در توزیع ژنوتیپ ها بین افراد بیمار و کنترل مشاهده نشد (21/0 p=). همچنین بررسی توزیع اللی نیز تاثبر مشخصی را در رابطه با خطر ابتلای به ناباروری زنان نشان نداد (2/0 p=). به طور کلی، نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در جمعیت فوق پلی مورفیسم کدون 105 ژنlep به عنوان فاکتور خطر برای ناباروری زنان مطرح نمی باشد. اگرچه برای تایید نتایج به دست آمده، مطالعات با تعداد بیشتر افراد بیمار و کنترل مورد نیاز است.

به ناتوانی زوجین جهت باروری علی رغم داشتن رابطه جنسی مطلوب بعد از مدت زمان یک سال ناباروری اطلاق می گردد. تقریبا 12% از جمعیت جهان نابارورند. یکی از مهمترین دلایل ناباروری جهش در ژن هایی است که در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز-گناد (hpg) بیان می شوند. ژن گیرنده هورمون محرک فولیکولی ((fshr توسط سلول های گرانولوزا در تخمدان بیان می شود و نقش مهمی در باروری زنان مانند تکثیر سلول های گرانولوزا، تنظیم مرحله فولیکوژنز و بلوغ اووسیت ایفا می کند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم های rs121909661 (a419t ) و rs28928870 (t449i) ژن fshr با ناباروری زنان در استان گیلان است. در این تحقیق 77 زن نابارور و 74 زن سالم ( گروه کنترل) مورد بررسی قرار گرفتند. dna ژنومی از نمونه های خون محیطی استخراج گردید. تعیین ژنوتیپ پلی مورفیسم a419t توسط allele specific pcr و پلی مورفیسم t449i از طریق rflp- pcr ارزیابی گردید. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار medcalc ( ویرایش دوازدهم) انجام شد. در پلی مورفیسم t449i در صد فراوانی ژنوتیپی cc، ct و tt برای گروه کنترل به ترتیب 3/89%، 6/10% و 0% و برای گروه بیمار 4/74%، 2/16% و 3/9% به دست آمد. اختلاف معناداری در توزیع ژنوتیپ ها بین افراد کنترل و بیمار در پلی مورفیسم t449i وجود نداشت (06/0p=). در پلی مورفیسم a419t درصد فراوانی ژنوتیپی gg، ga و aa برای گروه کنترل به ترتیب 94/45%، 10/42% و 81/10% و برای گروه بیمار 36/22%، 15/63% و 58/15% به دست آمد. در این مطالعه ارتباط معنی داری بین پلی مورفیسم a419t ژن fshr با خطر ابتلا به ناباروری زنان مشخص گردید (008/0 p=). به طور کلی نتایج این مطالعه مشخص نمود که پلی مورفیسم a419 ژن fshr احتمالا با ناباروری زنان مرتبط می باشد و ژنوتیپ ga وaa یک فاکتور خطر برای بیماری است. در حالیکه در پلی مورفیسم t449i ژن fshr ارتباط معنی داری مشاهده نگردید.

ناباروری یک بیماری چند عاملی است که عوامل ژنتیکی و غیر ژنتیکی در بروز آن دخیلند. حدود 15-10% از زوجین در جهان نابارورند. بیش از 40% از عوامل ناباروری به زنان اختصاص دارد. تغییرات و اختلالات هورمونی از جمله عوامل مهم ناباروری در زنان است. هورمون استروژن، یکی از مهم¬ترین هورمون¬های زنانه است که نقش مهمی در بلوغ اووسیت و باروری ایفا می¬کند. این هورمون در سلول¬های گرانولوزای فولیکولی تخمدان و تحت کنترل محور هیپوفیز-هیپوتالاموس-گناد، سنتز و ترشح می¬شود. فعالیت حیاتی این هورمون در بافت هدف از طریق اتصال به گیرنده¬های استروژن انجام می¬شود، از این¬رو انتظار داریم هر گونه تغییر در ژن استروژن یا ژن گیرنده آن که موجب تغییر در محصول پروتئینی گردد در باروری نیز موثر باشد. گیرنده استروژن الفا یکی از ایزوفرم¬های گیرنده استروژن است که توسط ژن estrogen receptor 1 کد می¬شود. این ژن به طول kb140، روی بازوی بلند کروموزوم شماره 6 واقع شده و 8 اگزون دارد. انواع مختلفی از پلی¬مورفیسم ژن گیرنده استروژن، در رابطه با وضعیت¬های متعدد پاتولوژیک شناسایی شده است. در این مطالعه به بررسی ارتباط پلی¬مورفیسم val364glu و arg157ter ژن esr1 با استعداد ابتلا به ناباروری زنان پرداخته شده است. بدین منظور از 70 زن نابارور و 65 زن سالم (به عنوان کنترل) نمونه خون تهیه شد. جهت تعیین ژنوتیپ¬های هر دو ناحیه پلی¬مورف، روش allele specific-pcr مورد استفاده قرار گرفت. آنالیز آماری با نرم¬فزار medcalc(varsion 12.1) انجام شد. در پلی¬مورفیسم arg157ter ، فراوانی ژنوتیپ¬های tt، tcو cc در گروه کنترل، به ترتیب 0%، 84/93% و 15/6% و در گروه بیمار به ترتیب 20%، 80%و 0%بود (0001/0p=). در پلی¬مورفیسم val364glu فراوانی ژنوتیپ¬های aa، atو tt در گروه کنترل، به ترتیب 0%، 38/95%و 61/4% و در گروه بیمار به ترتیب 85/2%، 14/97% و 0% بود(07/0p=). نتایج حاکی از اهمیت ژنوتیپ tt پلی¬مورفیسم arg157ter esr1در ناباروری زنان می¬باشد. اگرچه، نتایج ممکن است با تغییر خزانه ژنتیکی و اندازه جمعیت مورد بررسی تغییر نماید.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.