تولید رادیکال های آزاد اکسیژن (ros)، ناشی از فرآیند انجماد، می تواند موجب آسیب اسپرم پستانداران شود. کورکومین و آلفاتوکوفرول به عنوان آنتی اکسیدان موثر در برابر استرس اکسیداتیو شناخته شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آنتی اکسیدانی آلفاتوکوفرول، کورکومین و آلفاتوکوفرول + کورکومین بر میزان بیان ژنهای آپوپتوز (bax) و ضد آپوپتوز (bcl-2)، شمارش اسپرم، تحرک، قابلیت زنده ماندن، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و تمامیت dna اسپرم موش صحرایی در طی فرآیند انجماد اسپرم می باشد. اسپرم جمع آوری شده از 10 موش صحرایی بالغ به چهار گروه (10 قطعه به ازای هر گروه) تقسیم شدند: کنترل، کورکومین mm 5/2، آلفاتوکوفرول ?m 200 و کورکومین (mm 5/2) و آلفاتوکوفرول (?m 200). بعد از انجماد، تعداد، تحرک، میزان زنده ماندن و میزان آنتی اکسیدان اسپرم مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان یکپارچگی dna بوسیله رنگ آمیزی dna با روش آکریدین اورنج صورت گرفت. پس از ارزیابی پارامترهای منی، استخراج rna از اسپرم های موش صحرایی با استفاده از کیت مورد نظر صورت گرفت. سپس ساخت cdna با استفاده از کیت مربوطه صورت گرفت، نمونه های cdna تهیه شده برای بررسی میزان بیان نسبی ژن آپوپتوز (bax) و ضد آپوپتوز (bcl-2) به روش rt-pcr در مقایسه با ژن 18srna به عنوان ژن رفرانس مورد استفاده قرار گرفتند. میانگین مقادیر بیان نسبی در گروه های مختلف با روش آماری anova مورد مقایسه قرار گرفتند. بعد از فرآیند ذوب و انجماد افزایش معنی داری در میزان تحرک، قابلیت زنده ماندن و یکپارچگی dna نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (p<0.05). بلافاصله بعد از انجماد میزان tac در گروه کورکومین و آلفاتوکوفرول نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (p<0.05). میزان بیان ژن آپوپتوز به میزان معنی داری کاهش و بیان ژن ضد آپوپتوز در گروه های حاوی کورکومین، آلفاتوکوفرول و ترکیب هر دو نسبت به اسپرم های گروه کنترل افزایش یافته بود. براساس نتایج بدست آمده در این مطالعه می توان نتیجه گرفت که افزودن آلفاتوکوفرول و کورکومین به عنوان آنتی اکسیدان قوی در طی انجماد منجر به اثرات مثبت بر پارامترهای اسپرم پس از ذوب در رت بالغ می شود. همچنین افزودن آلفاتوکوفرول و کورکومین موجب حفاظت اسپرم با کاهش بیان ژن آپوپتوز می شود.

مونوسدیم گلوتامات به عنوان تشدیدکننده طعم به مواد غذایی افزوده می شود. در مطالعات مختلف، به برخی اثرات این ترکیب بر دستگاه تناسلی نر به صورت اختلالات ساختاری و عملکردی و کاهش باروری اشاره شده است. با توجه به وجود اثرات اکسیدانی مونوسدیم گلوتامات، هدف از این تحقیق بررسی اثرات حفاظت کننده عصاره برگ به در کاهش تغییرات ساختاری و عملکردی بافت بیضه متعاقب مصرف مونوسدیم گلوتامات می باشد. در این مطالعه 60 سر موش صحرایی بالغ به شش گروه مساوی شامل گروه های کنترل، کنترل به همراه عصاره (mg/kg/day???)، مونوسدیم گلوتامات (mg/kg/day??) و مونوسدیم گلوتامات (mg/kg/day??)، مونوسدیم گلوتامات (mg/kg/day??) به همراه عصاره و مونوسدیم گلوتامات (mg/kg/day??) به همراه عصاره تقسیم شدند. در پایان هفته هشتم پس از اندازه گیری وزن بدن و خون گیری به منظور بررسی غلظت خونی هورمون های تستوسترون، fsh و lh، حیوانات آسان کشی شده و پس از تعیین وزن بیضه ها، نمونه های بافت بیضه جهت مطالعه هیستومورفومتری و ارزیابی اسپرماتوژنز در فرمالین 10 درصد تثبیت گردید و دم اپیدیدیم جهت آنالیز اسپرم مورد استفاده قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف مونوسدیم گلوتامات موجب ایجاد تغییرات ساختاری و عملکردی نظیر تغییرات هورمونی، تغییر شکل لوله های اسپرم ساز و اختلالات اسپرماتوژنز در بافت بیضه شده و استفاده از عصاره هیدروالکلی برگ به باعث کاهش تغییرات ایجاد شده گردید. با توجه به نتایج این مطالعه استنباط می شود که استفاده از ترکیبات آنتی اکسیدانی نظیر برگ به، می تواند در کاهش اختلالات ساختاری بافت بیضه به دنبال مصرف مونوسدیم گلوتامات موثر باشد هرچند مصرف طولانی مدت عصاره برگ به نیز خود می تواند درجاتی از اختلالات عملکردی بافت بیضه را به همراه داشته باشد.

چکیده ندارد.