مقدمه :علم شناسایی و استفاده از گیاهان دارویی به قدمت عمر انسان است(1).کانابیس(حشیش)شایعترین ماده غیر قانونی است که درایالات متحده مصرف می شود.حشیش به صورت وسیعی در سال 1950 به عنوان عامل ضد عفونی موضعی بسیار قوی برای حفره دهان، پوست و عوامل آنتی توبرکولار مورد تحقیق قرار گرفته است(2). روش کار :سویه های کلینیکی ازنمونه های ارسالی بیماران بستری،ازآزمایشگاه بیمارستان ولیعصر (عج) اراک جمع آوری شد. سویه های استاندارد نیز در آزمایشگاه موجود بود و تست های تعیین هویت برای سویه ها انجام گردید. عصاره آبی الکلی 5 گرم ماده حشیش بر اساس روش liquid- liquidاستخراج شد و پس از خشک شدن عصاره در انکوباتور 45 درجه پودر حشیش به دست آمد.بر اساس روش دیسک دیفیوژن وجود وعدم وجود هاله عدم رشد در حضور عصاره حشیش بررسی شد. سپس mic* عصاره حشیش بر روی باکتری های مورد مطالعه بر اساس روش براث دیلوشن تعیین شد. نتایج :ابتدا به روش دیسک دیفیوژن حساسیت باکتری ها بررسی شد.قطر هاله عدم رشد برای mrsa:12میلی متر، s.aureus 25923: 14میلی متر،: e.coliesbl+10میلی متر وklebsiellapneumoniae:7میلی متر به دست آمد. برای باکتری های سودوموناس و آسینتوباکتردیسک دیفیوژنانجام شد ولی هاله عدم رشد مشاهده نگردید.سپس به روش براث دیلوشنmic عصاره حشیش برروی باکتری های نامبرده تعیین شد:mice.coli 25922 : 50،e.coliesbl+: 100،s.aureus25923: 25،mrsa: 50،pseudomona aeroginosa esbl+: بالاتر از 100،pseudomonas: 100،klebsiellapneumoniae: 100،acinetobacterbaumannii: بالاتر از 100 به دست آمد. نتیجه گیری :بیشترین اثر آنتی میکروبیال عصاره آبی الکلی کانابیس بر روی کوکسی های گرم مثبت بویژه استاف اورئوس مشاهده شد.گرم منفی های غیر تخمیری نسبت به آن مقاوم بودند.این عصاره بر گرم منفی های روده ای نیز اثر بینابینی داشت. شاید بتوان با جدا کردن اجزای آن به روش تجزیه شیمیایی از آن در درمان برخی عفونت ها سود برد.

مقدمه:. سودوموناس آئروژینوزا یکی از رایج ترین عوامل عفونتهای بیمارستانی به حساب می آورند. در چند دهه اخیر مقاومت ذاتی واکتسابی آنتی بیوتیکی پسودوموناس آئروژینوزا کنترل عفونت با این سویه ها را مشکل کرد ه است .بیشتر آزمایشگاهها برای شناسایی پسودوموناس آئروژینوزا از روش کشت استفاده می کنند ولی روشی وقت گیر می باشد از طرفی دارای نتایج کاذب می باشد.در این تحقیق برای انجام روش pcr ما از دو نوع پرایمر اختصای بهره گرفته ایم وقصد داریم با مقایسه نتایج حاصل از pcr باستفاده از پرایمرهای منتشر شده در مقالات وپرایمرهای طراحی شده در این تحقیق به کمک آنالیز بیوانفرماتیک به نتایج دقیق تری دست یابیم .هدف از این تحقیق بررسی حساسیت pcr در تشخیص باکتری سودوموناس آئروژینوزا در نمونه های کلینیکی با استفاده از طراحی شده و پرایمر های منتشر شده در مقالات می باشد. . مواد وروش کار:در این تحقیق 150نمونه کلینیکی جمع شده وpcr با هدف سه ژن بسیار اختصاصی این باکتری به نام های ژن ,exoa oprl و algd انجام گرفت .برای جداسازی کروموزم باکتری از نمونه های بیماران از کیت invitec,germany)) استفاده شد.dna استخراج شده در دمای c 20- نگهداری شدند. با کمک روش آنالیز بیوانفورماتیکی برای نواحی بسیارثابت ژنهای فوق پرایمرهای اختصاصی طراحی شد . بااستفاده ازپرایمرهای طراحی شده وپرایمرهای منتشرشده درمقالات نمونه هااز نظر وجود پسودوموناس آئروژینوزا مورد ارزیابی به روش pcr قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه حساسیت و اختصاصیت واکنش pcr با استفاده از پرایمرهای طراحی شده ومنتشر شده در مقالات مورد بررسی وارزیابی قرار گرفت 70 سویه سودوموناس آئروژینوزادرکشت نمونه هاجداشد .با بهره گیری از پرایمرهای ژنsrna16 تمام 70 نمونه کشت مثبت نتایج یکسانی داشتند در حالیکه با بکارگیری پرایمرهای طراحی شده نتایج مثبتpcrبه ترتیب برا ی ژنهایexoa،oprlوalgdدر 67 ، 70 و69 نمونه بدست امدکه بترتیب 96.15 , 100و98.6 ?دارای حساسیت میباشد . درصورتیکه باپرایمرهای منتشرشده نتایج مثبت به ترتیب برا ی ژنهای فوق در57، 49 و 28 نمونه بدست امدکه بترتیب5/81 ?، 70? و 40? دارای حساسیت میباشد.برای نشان دادن اختصاصیت واکنش pcr تمام 150 نمونه بیمار با کمک دو نوع پرایمر واکنش pcr با هدف سه ژن فوق انجام گرفت اختصاصیت واکنش با پرایمرهای طراحی شده 100%بود یعنی تمام نمونه های کشت منفی با روش pcr هم منفی بودند.درحالیکه با کمک پرایمرهای منتشر شده در مقالات سه نمونه بیمار که کشت منفی داشتند pcr برروی ژن alg وopr مثبت گزارش گردید در واقع اختصاصیت واکنش با پرایمرهای منتشر شده 94.2 گزارش گردیده است. نتیجه گیری: در این بررسی دو نوع پرایمر و سه ژن حفاظت شده پسودوموناس آئروژینوزا برای تشخیص به روش pcr مورد استفاده قرار گرفت و نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج این تحقیق نشان دادکه بابکارگیری پرایمرهای اختصاصی مناسب درتکنیکpcrمعمولی میتوان باحساسیت وویژگی بسیاربالاکلونیزاسیون سودوموناس آئروژینوزارادربیماران حساس مثل سیستیک فیبروزیس خیلی زودترازمثبت شد ن کشت نشان داد.

مقدمه:عمده مقاومت به ریفامپین به دلیل تجمع جهش در یک ناحیه 81 جفت بازی از ژن rpob رخ می دهد.جهش در این ناحیه مسئول 98% از مقاومت به ریفامپین می باشد.هدف از این مطالعه راه اندازی روشی مبتنی برreal-time pcrو شناسایی سریع سویه های مقاوم با استفاده از آنالیز موتاسیون در این ناحیه است. روش کار:به منظور تکثیر قطعه 196 جفت بازی در برگیرنده ناحیه rrdr پرایمرهای مناسب طراحی شدند.جهت تشخیص جهش در کدونهای 526و531 یک جفت پروب نشان دار با فلورسانت مورد استفاده قرارگرفت.46 نمونه مثبت و منفی که حساسیت و مقاومت آنها با روش کشت و آنتی بیوگرام تائید شده بود به منظور ارزیابی روش مورد استفاده قرار گرفت.به منظور تعیین اختصاصیت روش از چند نمونه غیر مایکوباکتریوم توبرکلوزیس استفاده شد. نتایج:نتایج حاصل از روش راه اندازی شده در تمامی نمونه ها اعم از مقاوم وحساس با نتایج فنوتیپی همخوانی داشت.همچنین استفاده از سویه های غیر مایکوباکتریوم توبرکلوریس هیچگونه جواب مثبتی ایجاد نکرد. بحث و نتیجه گیری:روش راه اندازی شده به علت حساسیت و اختصاصیت بالا میتواند به عنوان ابزاری مناسب برای تشخیص سویه های مقاوم به ریفامپین مایکوباکتریوم توبرکلوزیس استفاده شود.

این تحقیق تجربی بر روی 36 موش صحرایی نر و ماده تازه متولد شده نژاد wistar انجام گرفت در این تحقیق موش ها به شکل تصادفی به شش گروه تقسیم شدند که عبارت بودند از موش های ماده با تزریق پروژسترون، موش های نر با تزریق پروژسترون،موش های ماده با تزریق سزاموئید، موش های نر با تزریق سزاموئید و موش های نر و ماده کنترل. سپس گروه های پروژسترونی، پروژسترون را با غلظت 100 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن حیوان گروه های سزاموئیدی هم حجم پروژسترون سزاموئید را در روزهای 1 و یا 2 بعد از تولد دریافت کردند. 60 روز پس از تزریق حافظه فضایی آنها در ماز آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق این فرضیه را که پروژسترون سبب اختلال در حافظه فضایی رفرانس در موش های ماده می گردد را تایید می کند.

استافیلوکوکوس ها از عوامل بسیارمهم در ایجاد عفونت های بیمارستانی می باشند.مقاومت به مواد بیوسایدی حاوی ترکیبات چهارظرفیتی آمونیوم در این دسته از باکتری ها نقش بسزایی در حضور و باقی ماندن آنها در محیط بیمارستان دارد.هدف از این مطالعه بررسی فنوتیپ و ژنوتیپ مقاومت نسبت به ترکیبات چهار ظرفیتی آمونیوم و کلرهگزیدین دی گلوکونات در سویه های جدا شده از عفونت ها و محیط بیمارستان می باشد تا بتواند گام موثری در جهت ارتقا وضعیت بهداشتی بیمارستان بردارد. روش کار ??? ایزوله استافیلوکوکوس از محیط بیمارستان و عفونت ها جمع آوری گردید.حساسیت به مواد بیوسایدی شامل بنزالکونیوم کلراید، بنزتونیوم کلراید و کلرهگزیدین دی گلوکونات به روش colorimetric broth microdilution سنجیده شد. pcr برای یافتن ژن های g,j,h, bqac a , smr , nor a , bla z انجام گرفت. نتایج ?? ? از سویه ها نسبت به بنزالکونیوم کلراید و?/?? ? از سویه ها نسبت به بنزتونیوم کلراید با ?g/ml mic < 128 ? 2 به عنوان مقاوم و یا با حساسیت کاهش یافته در نظر گرفته شدند.تمام سویه ها با ?g/ml mic < 1 ? 0.5 نسبت به کلرهگزیدین دی گلوکونات حساس بودند.?/?? ? از ایزوله ها دارای ژن bqac a و ?? از سویه ها دارای ژن smr و ?? ? از سویه ها دارای ژن nor a و ?/?? ? دارای ژن bla z بودند. بحث و نتیجه گیری نتایج این پژوهش که برای اولین بار در ایران حضور ژن های بیوسایدی را در استافیلوکوکوس های جدا شده از محیط و تجهیزات بیمارستانی بررسی می کند، حاکی از درصد بالای ژن های مقاومت به مواد بیوسایدی از جمله bqac a و nor a در میان ایزوله های محیطی و بالینی استافیلوکوکوس می باشد که نیاز به توجه و تحقیق بیشتر در زمینه نوع و میزان ماده بیوسایدی مصرفی در محصولات بیوسایدی مورد استفاده در بیمارستان را طلب می کند. واژگان کلیدی: استافیلوکوکوس ، ترکیبات چهارظرفیتی آمونیوم، کلرهگزیدین دی گلوکونات ، ژن bqac a

مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس یک باکتری خارج سلولی گرم مثبت، که علت طیف گسترده ای ازبیماریها است. تقریبا 3 درصد ازجمعیت افراد سا لم حامل استافیلوکوکوس اورئوس به طور پایدار و یا گذرا در بینی خود می باشند.حدود 3 درصد از عفونتهای مهاجم بیمارستانی استافیلوکوکوس اورئوس با منشاء آندوژن درحاملین بینی می باشد .بنابراین هدف از این مطالعه بررسی نقش پاسخ ایمنی همورال اختصاصی و پروفایل سایتوکاینی در ناقلین استافیلوکوکوس اورئوس می باشد . روش کار: از 333 نفر دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اراک نمونه گیری انجام شد و از این بین 3 نفر به عنوان غیرحامل، 3 نفر به عنوان نفرحامل پایدار و 3 نفر حامل موقت و 3 نفر ca_mrsa ونمونه گیری از 3 نفراز بیماران پس از سه روز بستری شدن به عنوان ha-mrsa انتخاب شدند و و توسط آزمایشهای بیوشیمیایی استانداراز نظر داشتن استاف اورئوس دربینی تعیین هویت شدند .سپس استخراج dna و pcr انجام شد. در مجموع 36 × 0 2 سلول در 233 میکرولیتر - rpmi 663 همراه با 3 درصد fbs با 5 میکروگرم بر میلی لیتر آنتی ژن اختصاصی استاف اورئوس و فیتو هموگلوتنین) (pha به عنوان کنترل مثبت تحریک شد . سپس، mtt به سلول هااضافه شد و سپس انکوباسیون و در نهایت 233 میکرولیتراز dmso اضافه شد . چگالی نوری (od) سلول های تحریک شده وتحریک نشده در 565 نانومتراندازه گیری شد . پاسخ سلولهای تحریک شده با استفاده از روش mtt از نظرضریب تحریک واز طریق تقسیم od ازسلول های تحریک شده به od مربوطه به آنهایی که تحریک نشده اند بدست آمد . برای بررسی تکثیر سلول نیز از روش mtt استفاده گردید. میزان سیتوکینهای il01, il5, inf?,tgf? در مایع رویی کشت سلول و همچنین در سرم بیماران مورد ارز یابی قرارگرفت. نتایج: با توجه به بخش نتایج مولکولی میزان افراد غیر حامل از بقیه گروهها بالاتر بود. همچنین میزان تحریک حاملین از غیرحاملین کمتر بود. همچنین میزان il-5 , tgf?,inf? در سوپ سلولی حاملین 8 پایدار از گروههای دیگر بالاتر بود. همچنین میزان il-5 , tgf?,inf? در سرم افراد ha-mrsa از همه گروه ها بالاتر بود. نتیجه گیری: اگر چه مطالعات قبلی نشان داده اند که ایمنی ذاتی می تواند حاملین بینی را سرکوب کند، نتیجه مانشان می دهد که سلول های ایمنی با واسطه سلول نیزممکن است در حاملین بینی استاف اورئوس موثر باشد، این یافته می تواند میزان بالایی ازعفونت درون زا در حاملین بینی توضیح دهد. با توجه به فلور بودن این باکتری حتی بر روی پوست، امکان مبتلا شدن اکثر افراد در طول زندگی وجود دارد، می تواند از طریق دست دادن هم انتقال پیدا کند ، همچنین میزان بالا بودن این سایتوکاین ها در ha-mrsa باتوجه به اینکه این سایتوکاین ها ) il-5 و (inf? اثر مهاری بر روی یکدیگر دارند و همچنین tgf? در کنترل تنظیم این دو سایتوکاین نقش دارد، در نتیجه این افراد به علت بستری شدن در بیمارستان به علت بیماری های مختلفی که داشته اند ممکن است، هر کدام از این سایتوکاین ها به دلیلی افزایش یافته باشد.

مقدمه : استاف اورئوس سبب طیف وسیعی از عفونتها در قسمتهای مختلف بدن و عامل مهمی در ایجاد عفونتهای بیمارستانی محسوب می شود ودر بعضی مطالعات نشان داده که کلونیزاسیون نازال استاف اورئوس سبب افزایش ریسک عفونت میشودسبب ایجاداین فرضیه گردیده که از بین بردن وضعیت حامل بودن سبب کاهش در میزان عفونت می شود.در این مطالعه ما به بررسی اثر موپیروسین در کاهش بعدی عفونت پرداختیم. روش کار: در این مطالعه از بیماران بستری در icu نمونه سواب بینی تهیه گردید وبیماران به سه گروه تقسیم ؛یک گروه حامل تحت دکلونیزاسیون با موپیروسین به مدت 5 روز و گروه حامل با عدم دریافت موپیروسین و گروه غیر حامل از لحاظ ایجاد عفونتهای استاف اورئوس کسب شده در icu تحت پیگیری قرار گرفتند.