چکیده با توجه به اینکه در گسترش کالبدی شهر هدف های متعدد و گاهی متضاد با هم همچون(اختصاص زمین برای گسترش شهر و به زیرساخت و ساز رفتن اراضی کشاورزی و غیره) وجود دارد، تنها با نگاهی جامع نگر نسبت به همه عوامل تاثیرگذار در جهت یابی توسعه کالبدی شهر، می توان اراضی بهینه را برای گسترش آتی شهر انتخاب کرد. از همین رو و با توجه به گسترش کالبدی و افزایش جمعیت شهر مرودشت در دهه اخیر در این پژوهش برآن شده ایم که توان محیطی شهر مرودشت را برای توسعه آتی آن ارزیابی کنیم و بهترین محدوده را برای توسعه معین کنیم. بدین منظور از مدل تحلیل سلسله مراتبی ahp استفاده شد. بدین صورت که در ابتدا با توجه به نقشه ای شیب، جهت، ارتفاع، خاک و پوشش گیاهی نقشه واحد اراضی تهیه گردید. سپس معیارها و زیرمعیارهای دخیل در امر توسعه شهر شناسایی و براساس مدل ahp وزن دهی شد و ارجح ترین معیار و زیر معیار مشخص گردید. سپس برای هریک از جها هشتگانه جغرافیایی وزن ها محاسبه و در نهایت بهترین محدوده تعیین گردید. نتایج نشان داد که در بین معیارهای مورد مطالعه معیار دسترسی به آب شرب با 297/0 بیشترین وزن در الویت اول و معیارهای دور از گسل، دوری از کاربری های ناسازگار، کاربری اراضی موجود، دسترسی به راه های ارتباطی، شیب و جهت شیب به ترتیب با 231/0، 167/0، 118/0، 082/0، 059/0 و 025/0 در الویت های بعدی قرار دارند. همچنین نتایج مدل تحلیل سلسله مراتبی نشان داد که محدوده شمالغرب(399/1) بیشترین پتانسیل را برای توسعه آتی شهر دارا است. محدوده های دیگر به ترتیب شامل شمال(023/1)، غرب، شمال شرق و جنوب شرق(988/0)، جنوب و جنوب غرب(969/0) و شرق (924/0) می شوند.