هدف: مصرف استروئیدهای آنابولیک بصورت روز افزونی افزایش یافته است واثرات جبران ناپذیری بر سیستم های بدن مخصوصا کبد میگذارد. مواد و روش ها: 63 سر موش نر ویستار در قالب 9 گروه (بدون تمرین-بدون استروئید)، (بدون تمرین-استروئید)، (تمرین استقامتی- بدون استروئید)، (تمرین مقاومتی- بدون استروئید)، (تمرین مقاومتی- استروئید با دوز پائین)، (تمرین مقاومتی- استروئید با دوز بالا)، (تمرین استقامتی- استروئید با دوز پائین)، (تمرین استقامتی- استروئید با دوز بالا)، (بدون تمرین – روغن زیتون) بعد از 6 هفته به روش های اخلاقی معدوم و کبد آنها بوسیله میکروسکوب نوری مورد ارزیابی مورفولوژیک قرار گرفت. نتایج: گروه مصرف کننده استروئید بدون تمرین بیشترین پرخونی هپاتوسیتی را از خود نشان داد در حالیکه واکوئلهای چربی و دژنراسیون سلولی در گروه های مصرف کننده استروئید مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات استقامتی اثرات بهتری نسبت تمرینات مقاومتی بر کاهش آسیب ناشی از مصرف استروئید های آنابولیک بر کبد رت های نر ویستار داشته باشد.