چکیده بیماری های پریودونتال، از جمله بیماریهای شایع و مولتی فاکتوریال دهان است. نقش میکروب ها در اتیولوژی آن به خوبی شناسایی شده است. اما شواهد نشان می دهند که ویروس های مشخصی نیز در پاتوژنز آن نقش دارند. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی ویروس های hsv، ebv و cmv در مایع شیار لثه ای بیماران پریودنتیت مزمن و مقایسه ی آن با افراد سالم بود. مواد و روش کار: مایع شیار لثه ای از دو گروه از افراد شامل 35 نفر بیمار ( با میانگین سنی 38 سال) و 23 نفر سالم (با میانگین سنی 42 سال) با استفاده از paper point جمع آوری گردید. گروه بیمار شامل افرادی بودند که پریودونتیت مزمن متوسط تا پیشرفته داشتند. گروه سالم شامل افرادی با پریودنشیوم نرمال بودند . پس از جمع آوری نمونه ها وقرار دادن آنها در داخل میکروتیوبهای 5/1 میلی لیتر استریل حاوی pbs، به آزمایشگاه ایمونولوژی ارسال شدند و با تکنیک pcr ، وجود ویروسها بررسی گردید. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار spss 11.5 وآزمون های آماری t-test ،کای دو و fishers exact test انجام گردید. یافته ها: سایتومگالو ویروس در هیچیک از افراد گروه بیمار و سالم یافت نشد. اپشتین بار ویروس در 7/5% بیماران و در 7/8% افراد سالم یافت شد که از نظر آماری، اختلاف معنی داری نداشتند. (99/0 = p). هرپس سیمپلکس در 1/17% بیماران و در 7/8% افراد سالم یافت شد که اختلاف آماری معنی داری نداشتند (45/0 p=). تعداد hsv های یافت شده ، در عمق پاکت کمتر از mm6 ، 2 مورد و در عمق پاکت بیشتر یا مساوی mm6 ، 4 مورد مثبت یافت شد. در مورد ebv ، در عمق پاکت کمتر از mm6، هیچ نمونه ی مثبتی یافت نشد. ولی در عمق پاکت بیشتر از mm6 ، 2 مورد مثبت شدند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که hsv در افراد با پریودونتیت مزمن به میزان بالاتری از افراد با پریودونشیوم سالم یافت می شود و با افزایش عمق پاکت، تعداد هرپس ویروس ها نیز افزایش پیدا می کنند

چکیده: زمینه : درمان بیماری پریودونتال پس از حذف فیزیکی عوامل بیماریزا، حذف شیمیایی باکتری های پاتوژن از عمق شیار لثه ای است.روش های گوناگون برای جلوگیری از تکثیر میکروب ها وجود دارد.از جمله این روش هااستفاه از آنتی بیوتیک ها و دهانشویه کلرهگزیدین می باشد،دهانشویه کلرهگزیدین عوارض قهوه ای رنگ شدن دندان ها و زبان و ترمیم ها،اختلال چشایی داشته و استفاده غیر حرفه توسط بیمار قابلیت رساندن ماده به عمق پاکت را نداشته وطول عمر چندانی در دهان ندارد. در این مطالعه علاوه بر غلظت دائمی و چسبندگی به مخاط ،خواص مطلوبی کلرهگزیدین حفظ شده و از خواص نامطلوب پیشگیری به عمل می آید. روش مطالعه: کارآزمایی بالینی با روش split-mouthانجام می شود،در دهان هر بیمار دو ناحیه شامل دو دندان تک ریشه مجاور می باشد. به طور تصادفی به نواحی مورد و شاهد تقسیم می گردند. پس از آموزش بهداشت دهان برای آنها جرم گیری و تسطیح سطح ریشه انجام می شود. گروه مورد علاوه براین درمان ،ژل کلرهگزیدین (chlo-site)نیز دریافت میکنند. ارزیابی در دو نوبت قبل از آغاز درمان ویک ماه پس از درمان انجام میشود. یافته ها: با استفاده از آزمونهای ویلکاکسون و تی زوجی مشخص گردید کلیه شاخصها در گروه مداخله و کلیه شاخصها بجز al در گروه کنترل بین زمان اولیه و ثانویه تفاوت معنی داری داشتند.در مرحله اولیه بین دو گروه در هیچ شاخصی تفاوت معنی داری دیده نشد اما در مرحله ثانویه تمامی شاخصها بجز piتفاوت معنی داری داشتند. نتیجه گیری: استفاده از ژل کلرهگزیدین تاثیرات کلینیکی درمان پریدونتیت مزمن را به طور چشمگیری بهبود میبخشد.

مقدمه به کارگیری ایمپلنتهای دندانی کوتاه به عنوان روش درمانی جایگزین عمل های پیوند استخوان در نظر گرفته می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه ی میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه با ایمپلنتهای بلند کاشته شده در بخش ایمپلنت دانشکده دندانپزشکی مشهد بر اساس معیار های آلبرکسان می باشد. مواد و روش ها 45 ایمپلنت که بین سال های 1384 تا 1387در بخش ایمپلنت دانشکده ی دندانپزشکی مشهد، تحت درمان با ایمپلنت قرار گرفته بودند، بررسی گردیدند. میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه (باطول کمتراز 10 میلیمتر) با ایمپلنت های بلند(10 و بیشتر از 10 میلی متر) بر اساس معیارهای کیفی (لقی، درد، عفونت و رادیولوسنسی) و کمی آلبرکسان (تحلیل استخوان)، عمق پروبینگ، خونریزی حین پروبینگ (bop) و شکستگی تاج مقایسه می شود. یافته ها هیچ گونه لقی، عفونت ،درد، رادیولوسنسی و شکست فیکسچر در هیچ ایمپلنتی مشاهده نشد. ارتباط معنی داری بین نوع فک، نوع دانسیته استخوان، شکست تاج، bop و عمق پروبینگ با اندازه ایمپلنت وجود نداشت. تحلیل استخوان در ایمپلنت های بلند نسبت به ایمپلنت های کوتاه به طور معنی داری(p=0.013) بیشتر ملاحظه گردید. به طور کلی نسبت موفقیت در هر دو گروه ایمپلنت های بلند و کوتاه یکسان(87%) می باشد. نتیجه گیری میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه با ایمپلنت های بلند، 5 سال پس از کاشته شدن، یکسان می باشد. ایمپلنت های کوتاه به دلیل عدم نیاز به پیوند استخوان در نواحی خلف ماگزیلا یا مندیبل و همچنین به لحاظ کمتر بودن برخی عوارض مانند تحلیل استخوان، بر ایمپلنت های بلند برتری دارند. کلمات کلیدی: ایمپلنت های دندانی کوتاه، ایمپلت های دندانی بلند، موفقیت ایمپلنت، ماندگاری ایمپلنت.

مقدمه ژنژیویت یک بیماری التهابی است که لثه را مبتلا می سازد. پلاک میکروبی تشکیل شده در اطراف دندان و لثه مسئول اصلی ایجاد این بیماری است. زعفران دارای انواع زیادی از ترکیبات فلاوونوئیدی، گلیکوزیدی و آنتوسیانین ها می باشد که خواص ضد التهابی ، آنتی اکسیدان و غیره دارد. این تحقیق، به منظور بررسی اثرات زعفران بر روی شاخص های لثه ای بیماران مبتلا به ژنژیویت مارژینال ژنرالیزه وابسته به پلاک دندانی انجام می شود. مواد و روش ها برای این مطالعه از خمیر دندان حاوی عصاره آبی کلاله زعفران استفاده شد. 22 نفر بیمار که مبتلا به ژنژیویت مارژینال جنرالیزه بودند، انتخاب گردیدند. بیماران به صورت تصادفی به 2 گروه 11 نفری تقسیم شدند. در یک گروه از خمیر دندان زعفران و در گروه دیگر پلاسبو روزانه دو بار استفاده شد و برای هر گروه شاخص عمق پاکت (pd)، شاخص لثه ای (gi)، شاخص پلاک (pi) و شاخص خونریزی هنگام پروب کردن (bop) قبل از کاربرد خمیر دندان و یک ماه بعد مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها در پایان مطالعه مقایسه شاخص های اندازه گیری شده قبل و یک ماه پس از مداخله در هر گروه حاکی از کاهش معنادار در تمامی شاخص ها بود(01/0p<). گروه مداخله تفاوت معناداری در کاهش شاخص های gi و bop نسبت به گروه دارونما داشت (05/0p<). اما در شاخص های pd و pi این تفاوت به لحاظ آماری معنادار نبود (05/0p>). نتیجه گیری در این مطالعه مشخص شد که استفاده از خمیر دندان حاوی عصاره آبی کلاله زعفران می تواند برخی از شاخص های لثه ای در بیماران مبتلا به ژنژیویت را بهبود بخشد. کلمات کلیدی: ژنژیویت، زعفران، شاخص های لثه ای.

مقدمه: پری ایمپلنتایتیس پروسه التهابی تأثیر گذار روی بافت اطراف ایمپلنت استئواینتگره شده است که منجر به از دست رفتن استخوان ساپورت کننده می شود. به دلیل اینکه تمیز کردن مکانیکی اطراف ایمپلنت به وسیله سطح خشن شده یا دارای رزوه آن ممانعت می شود، استفاده از دبریدمان مکانیکی به تنهایی ممکن است برای سرکوب میکروفلور کافی نباشد. لذا هدف از این مطالعه تعیین اثر کاربرد تتراسایکلین موضعی بر پلاک ایندکس، ایندکس خونریزی، عمق پاکت اطراف ایمپلنت و فاصله بین شولدر ایمپلنت و مارژین لثه قبل و 6 ماه پس از درمان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 20 بیمار مبتلا به پری ایمپلنتایتیس با شواهد رادیوگرافیک تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و عمق پروبینگ بزرگتر مساوی 5 میلیمتر که نیاز به درمان resection دارند، انتخاب شدند. در این افراد، ابتدا فلپ جهت دسترسی به استخوان اکسپوز، تهیه شد و رسوبات سخت و نرم از سطوح ایمپلنت با اسکیلر پلاستیکی حذف و سطح ایمپلنت سندبلاست شد. سپس تتراسایکلین موضعی 3 % بر روی سطح ایمپلنت جهت detoxification به کار رفت و فلپ سوچور شد. پارامترهای کلینیکی قبل و 6 ماه بعد (پس از کاربرد تتراسایکلین موضعی 3 %) ثبت شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین عمق پاکت، خونریزی حین پروبینگ و پلاک ایندکس در شش ماه بعد عمل نسبت به قبل عمل بطور معنی داری کمتر بود(p<0.001). میانگین فاصله بین شولدر ایمپلنت و مارژین لثه در شش ماه بعد عمل نسبت به قبل عمل کاهش یافت اما این میزان کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود(p>0.05). نتیجه گیری: استفاده ی مکرر از آنتی بیوتیک موضعی در کنار درمان مکانیکی ضایعات پری ایمپلنتاتیس می تواند باعث بهبودی پارامتر های بالینی نسبت به قبل از درمان گردد. پیشنهاد می شود برای درمان کامل دوره های تکرار شونده ای از آنتی بیوتیک برای درمان پری ایمپلنتاتیس مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: با توجه به تنوع و تفاوت های موجود در سطوح ایمپلنت های دندانی، ارزیابی کلینیکی و رادیوگرافیکی می تواند یکی از ابزارهای بررسی ایمپلنت های دندانی با خصوصیات سطحی متفاوت باشد. با توجه به کاربرد روز افزون ایمپلنت های دارای سطوح خشن شده توسط سرامیکهای کلسیوم فسفات به دلیل قیمت مناسب تر آن، هدف از این مطالعه بررسی کلینیکی و رادیوگرافیکی ایمپلنت های دندانی دارای سطوح خشن شده توسط سرامیک های کلسیوم فسفات در جایگزینی دندان های از دست رفته به عنوان پایه پروتز ثابت در می باشد. مواد و روش ها: تعداد 39 ایمپلنت دندانی که دارای سطوح خشن شده توسط سرامیک های کلسیوم فسفات بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی های کلینیکی و رادیوگرافیک شامل میزان تحلیل استخوان به دنبال بارگذاری، عمق شیار لثه در اطراف ایمپلنت و ایندکس پلاک انجام گرفت. رادیوگرافی مورد استفاده در این مطالعه از نوع پری آپیکال با استفاده از تکنیک موازی بود. رادیوگرافی pa بدست آمده بوسیله اسکنر بصورت تصویر دیجیتال درآمد و بر روی مانیتور کامپیوتر فاصله بین کرست استخوان تا اولین رزوه fixture اندازه گیری شد و بدین ترتیب تحلیل استخوان در هر مورد بدست آمد. یافته ها: میزان موفقیت این ایمپلنت ها در کل 92/89% بود که در مردان و در فک بالا موفقیت بیشتری مشاهده شد. عوارض بیولوژیک بسیار کمی برای بیماران ایجاد شد به طوری که هیچ گونه لقی، عفونت، درد و رادیولوسنسی در هیچ ایمپلنتی مشاهده نشد. همچنین میانگین عمق پاکت 19/3 و میانگین تحلیل استخوان 94/2 میلی متر بود. به لحاظ عوارض تکنیکی، با وجود این که در کل بیشتر از عوارض بیولوژیک بود ولی عوارض مهم و مشکل ساز آن در درصد کمی از بیماران وجود داشت و تنها در 4 مورد (3/10%) شکست تاج دیده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که با توجه به میزان موفقیت بالای ایمپلنت های دارای سطوح خشن شده توسط سرامیک های کلسیم فسفات و همچنین عوارض بیولوژیک و تکنیکی پایین ناشی از کاشتن ایمپلنت، این نوع ایمپلنت بتواند گزینه ی مناسبی برای بازگرداندن عملکردهایی همچون جویدن، تکلم و زیبایی به بیماران بی دندانی پارسیل باشد.

چکیده مقدمه و هدف: اگرچه عواملی مانند طول، محل و قطر ایمپلنت و همچنین کیفیت استخوان با میزان شکست درمان ایمپلنتهای دندانی ارتباط دارند ولی سیگار کشیدن به عنوان یک عامل مستعد کننده که منجر به میزان شکست درمان بالاتری می شود، مطرح می باشد. آگاهی از ارتباط میان مصرف سیگار با میزان تحلیل استخوان و ماندگاری ایمپلنت می تواند گام موثری در جهت رفع این مشکلات باشد. روش کار: مطالعه کارآزمایی بالینی روی بیماران مراجعه کننده به بخش ایمپلنت ،تعداد 21 بیمار سیگاری و 20 بیمار غیرسیگاری بصورت غیر احتمالی و مبتنی بر هدف صورت گرفت؛ بیمارانی که دارای مشکلات سیستمیک نظیر دیابت پیشرفته، استئوپروز، نقص کلیوی و... بودند به جهت جلوگیری از تأثیر بر نتیجه، وارد مطالعه نشدند. سپس رضایت نامه آگاهانه اخذ شده و ایمپلنت های دندانی از یک سیستم و توسط یک جراح کاشته شده و موفقیت ایمپلنت بر اساس شاخصه های کلینیکی درد، عفونت، لقی، تحلیل استخوان، bopو رادیوگرافیک، در فواصل یک ماه و شش ماه ارزیابی گردید. میزان تحلیل استخوان نیز از روی رادیوگرافی موازی پری اپیکال بر حسب میلی متر از شولدر ایمپلنت اندازه گیری شد. یافته ها: آزمون های آماری اختلاف معناداری بین بیماران سیگاری و سالم در شاخص های درد، عفونت، bop(bleeding on probing) و ppd(probing pocket depth)نشان نداند. میزان تحلیل استخوان در گروه سیگاری به طور معناداری بیشتر از غیرسیگاری ها بود(p=0.001). نتیجه گیری: مصرف سیگار بر بقاء ایمپلنت طی دوره فالوآپ 6 ماهه تأثیری ندارد؛ اگرچه که طی معاینات انجام شده میزان خونریزی لثه کمتر شده و میزان تحلیل استخوان در بیماران سیگاری به طور معناداری بیش تر بود. لذا سیگار کشیدن در کوتاه مدت بقاء ایمپلنت را به خطر نمی اندازد. به هرحال باید قبل از عمل جراحی به بیماران در مورد خطر سیگار بر ایجاد عوارض بیش تر آگاهی داد. کلید واژه ها: موفقیت ایمپلنت، تحلیل استخوان، سیگار .

با توجه به گسترش سریع اطلاعات در دنیای امروز اهمیت آشنایی و کاربرد بانک های اطلاعاتی و موتورهای جستجوگر روز به روز در حال افزایش است ازسوی دیگر،توسعه و پیشرفت هرکشوری در زمینه های علمی،فرهنگی،اقتصادی وسیاسی به استفاده صحیح از اطلاعات جدیدتر وابسته است.این مطالعه به منظور میزان آشنایی دانشجویان با یکسری از بانکهای اطلاعاتی و موتور جستجو صورت گرفته است.

شایع ترین دندان های نهفته, مولر های سوم فک بالا وپایین وبعد کانین های فک بالا وپرمولر های فک پایین میباشند.مولر های سوم آخرین دندان هایی هستند که میرویند وبنابراین به احتمال زیاد فضای کافی برای رویش ندارند و نهفته باقی می مانند.دندان مولر سوم نهفته به دلایل ایجاد عوارض مشکل ساز گوناگون باید جراحی واز محیط دهان خارج گردند.از جمله این عوارض علاوه بر مشکلات پریودنتال سبب فشار از سوی مولر سوم نهفته روی ریشه ی دندان مجاور وتحلیل ریشه می شود و یا اینکه اطراف آنها کیست و تومورهای خوش خیم تشکیل میشود و کیست ها تدریجا بزرگ می شود وسبب تخریب ، تضعیف و حتی شکستگی استخوان می شود . همچنین می توانند ایجاد دردهای با علت نامشخص و منتشر به نواحی سروگردن نمایند. کشیدن به موقع علاوه بر اینکه از عوارض پس از عمل می کاهد ترمیم را امکان پذیرتر و از مشکلاتی که نام برده شد پیش گیری می کند. ازطرفی خارج کردن دندان عقل ممکن است سبب بروزمشکلات پریودنتال برای دندان های مجاور ناحیه ی جراحی ،از دست رفتن چسبندگی لثه و بافت های پریودنشیوم و به دنبال آن ایجاد پاکت در دیستال این دندان ها و بروز پریودنتیت شود. هدف از انجام این مطالعه:تاثیر حذف دندان مولر سوم نهفته بروضعیت پریودنتال مولر دوم فک بالا است. مواد وروش ها:30بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی دانشکده دندانپزشکی مشهد٬با محدوده سنی 18تا23 سال٬پس از بررسی شرایط ورود و خروج٬وارد مطالعه شدند. برای هر بیمار شاخص های عمق پاکت٬از دست دادن چسبندگی لثه٬شاخص پلاک٬شاخص لثه و خونریزی بعد از پروب کردن٬در سه ناحیه شامل میددیستال٬دیستو باکال و دیستولینگوال از هر دندان٬در دو زمان قبل و 6 ماه بعد از جراحی٬اندازه گیری و ثبت شدند. نتایج:طبق نتایج به دست آمده از مقایسه میانگین عمق پاکت واز دست دادن چسبندگی لثه در دیستال مولر دوم ماگزیلا٬در دو زمان قبل و 6 ماه بعد از عمل٬مشاهده می گردد که شاخص عمق پاکت و از دست دادن چسبندگی لثه افزایش یافته است اما این میزان افزایش معنی دار نبوده است ( p= 0/187عمق پاکت))p=0.532از دست دادن چسبندگی لثه ( اما شاخص پلاک ٬شاخص لثه ومیزان خونریزی هر سه با گذشت زمان به طور معنی داری کاهش یافته اند.(شاخص پلاک p<0.001)( میزان خونریزی p= 0/068 (شاخص لثه.p= 0/068) نتیجه گیری:نتیجه ی مطالعه ی ما نشان داد که جراحی دندان مولر سوم ماگزیلا٬تأثیر منفی بر روی بافت های پریودنتال دندان مولر دوم مجاور آن ندارد و انجام این عمل٬سلامت این دندان را به مخاطره نمی اندازد.

جایگزینی دندان های از دست رفته به وسیله ایمپلنت دندانی به فراوانی انجام میشود. برای اینکه ایمپلنت به طور بهینه جایگزین شود باید در استخوان ایده ال جایگذاری شود که البته این نقایص قابل ترمیم هستند، یکی از این روشها guided bone regeneration است.

درد بعد از جراحی پریودنتال از مهم ترین عوارض پس از جراحی بوده که می تواند بر روی همکاری بیمار با دندانپزشک در آینده تاثیر داشته باشد،از آنجا که پروتکل ها و داروهای مسکن امروزی تجویز شده جهت کاهش درد بیماران فاقد اثرات جانبی نیست، نیاز به دستیابی به دارویی با حداقل عوارض، جهت کاهش درد بعد از جراحی های پریودنتال ،محسوس می باشد. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی دهانشویه گیاهی آلوئه ورا-چای سبز بر روی کاهش درد پس از جراحی حذف پاکت پریودنتال می باشد