سیستم نرعقیمی wa یک نوع ایده آل از cms اسپوروفیتیک برنج ایندیکا می باشد که در 90 درصد موارد از آن برای تولید بذور هیبرید استفاده می شود. در تحقیقات قبلی ژن rf4 تجدید کننده باروری در یک قطعه 206kb حاوی 5 ژن به عنوان محتمل ترین ژن های کاندید تجدید کننده باروری برای rf4 احاطه شده بین دو مارکر rm6737 وab443 واقع بر کروموزوم 10 ردیابی و تشخیص داده شده بود. ژنهای کاندید مذکور واقع در این منطقه همگی جزء کلاس ppr پروتئین ها هستند و دارای پپتید های میتوکندریایی در n ترمینال خود می باشند . برای شناسایی این ژن از میان ژنهای کاندیدای احتمالی، از روش بررسی بیان ژن که شامل استخراج rna و rt-pcr می باشد استفاده گردید و با توجه به توالی آنها 5 جفت پرایمر برای این ژن ها طراحی و تولید گردید. برای تولید بافت گیاهی مورد نیاز بذر ارقام بارور و استریل مورد نظر در مزرعه ای در پردیس دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی کشت گردید و در مراحل مختلف نمونه برداری صورت گرفت. از نمونه های حاصل rna استخراج گردید و cdna آن تهیه شد و در نهایت بیان این ژن ها در مراحل مختلف رشد گیاه شامل مراحل گیاهچه، پنجه زنی و خوشه دهی در ارقام ir24 (رقم تجدید کننده باروری حامل مکان ژنیrf4) و رقم ir68897-a (رقم نرعقیم) توسط روش rt-pcr مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت با مقایسه نتایج تحقیقات قبلی و تحقیق حاضر از میان ژن های کاندید دو ژن osifcd036677 و rf-1b به دلیل نحوه بیانشان به عنوان محتمل ترین ژن های عامل باروری در سیستم نرعقیمی wa در نظر گرفته شدند.

سیستم نرعقیمی wa یک نوع ایده آل از cms اسپوروفیتیک برنج ایندیکا می باشد که در 90 درصد موارد از آن برای تولید بذور هیبرید استفاده می شود. در تحقیقات قبلی ژن rf4 تجدید کننده باروری در یک قطعه 206kb حاوی 5 ژن به عنوان محتمل ترین ژن های کاندید تجدید کننده باروری برای rf4 احاطه شده بین دو مارکر rm6737 وab443 واقع بر کروموزوم 10 ردیابی و تشخیص داده شده بود. ژنهای کاندید مذکور واقع در این منطقه همگی جزء کلاس ppr پروتئین ها هستند و دارای پپتید های میتوکندریایی در n ترمینال خود می باشند . برای شناسایی این ژن از میان ژنهای کاندیدای احتمالی، از روش بررسی بیان ژن که شامل استخراج rna و rt-pcr می باشد استفاده گردید و با توجه به توالی آنها 5 جفت پرایمر برای این ژن ها طراحی و تولید گردید. برای تولید بافت گیاهی مورد نیاز بذر ارقام بارور و استریل مورد نظر در مزرعه ای در پردیس دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی کشت گردید و در مراحل مختلف نمونه برداری صورت گرفت. از نمونه-های حاصل rna استخراج گردید و cdna آن تهیه شد و در نهایت بیان این ژن ها در مراحل مختلف رشد گیاه شامل مراحل گیاهچه، پنجه زنی و خوشه دهی در ارقام ir24 (رقم تجدید کننده باروری حامل مکان ژنیrf4) و رقم ir68897-a (رقم نرعقیم) توسط روش rt-pcr مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت با مقایسه نتایج تحقیقات قبلی و تحقیق حاضر از میان ژن های کاندید دو ژن osifcd036677 و rf-1b به دلیل نحوه بیانشان به عنوان محتمل ترین ژن های عامل باروری در سیستم نرعقیمی wa در نظر گرفته شدند.

سهم نمدار که از گونه‎های مورد تهدید به شمار می‎رود در جنگل‎های شمال کشور بسیار ناچیز و حدود یک درصد می‎باشد. با توجه به مشکلات مربوط به جوانه‎زنی بذور نمدار، به دلیل خواب دوگانه فیزیولو‍ژیکی (جنین) و مکانیکی (پوشش سخت پریکارپ)، استفاده از روش‎های نوینی مثل کشت بافت که با سرعتی مناسب با سرعت تخریب بتواند برای کشت، بازسازی و حفاظت از ذخایر ژنتیکی به کار گرفته شود بسیار حایز اهمیت است. هدف از انجام این پژوهش تعیین بهترین روش سترون‎سازی، مناسب‎ترین ریزنمونه و بهترین ترکیب هورمونی محیط کشت برای تکثیر درون‎شیشه‎ای گونه نمدار می‎باشد. ریزنمونه‎ها به صورت تصادفی از بهترین پایه‎های نمدار در جنگل توسکاستان گرگان و باغ بوتانیک دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان جمع‎آوری و کشت گردیدند. داده‎های به دست آمده با طرح کاملاً تصادفی به وسیله نرم‎افزار mstatc مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعات نشان داد برای استریل کردن، بهترین حالت سترون‎سازی زمانی است که ریزنمونه‎ها در محلول پیش‎سترون‎سازی حاوی 600 میلی‎گرم بر لیتر اسیداسکوربیک، 4 گرم بر لیتر قارچ‎کش کاپتان به همراه هیپوکلریت سدیم تجاری 5 درصد به مدت 20 دقیقه بوده و سپس به مدت 5 دقیقه در محلول سترون کننده حاوی 600 میلی‎گرم بر لیتر اسیداسکوربیک و هیپوکلریت سدیم تجاری 10 درصد قرار گیرند. از بین 11 ریزنمونه مورد آزمایش، ساقه حاوی جوانه انتهایی فلس‎دار به عنوان بهترین ریزنمونه و iba با غلظت 1/0 میلی‎گرم بر لیتر به عنوان مناسب‎ترین ترکیب هورمونی محیط کشت برای ساقه‎زایی در نظر گرفته شد.

توس (betula) بازمانده جنگل های اولیه خزری و از درختان در حال انقراض به شمار می رود و سهم آن در ترکیب جوامع جنگل های ایران بسیار ناچیز می باشد. سنگلاخی بودن رویشگاه، مشکلات مربوط به زادآوری و جوانه زنی بذور، فشار عوامل محیطی زنده و غیر زنده از قبیل آفات و بیماری ها و شرایط اکولوژیک، استفاده از روش های آزمایشگاهی نظیر ریزازدیادی و کشت بافت را جهت، بازسازی و حفاظت از این گونه رو به انقراض کاملا توجیه می کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین بهترین روش سترون سازی، محیط کشت و تیمار هورمونی مناسب برای ریزازدیادی درخت توس بود. ریزنمونه های برگ و تک گره به صورت تصادفی از نهال های توس 4-5 ساله انتقال یافته، از رویشگاه سنگده به دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان و بذور توس از دو منطقه جنگلی، شامل سنگده استان مازندران و سیامرزکوه استان گلستان جمع آوری و کشت شدند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از نرم افزار spssو mstatc مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای مقایسه میانگین داده ها از آزمون lsd استفاده شد. نتایج نشان داد برای استریل کردن ریزنمونه های برگ و تک گره، بهترین حالت استفاده از تیمار کلرید جیوه 1/0 درصد به مدت 7 دقیقه بود. بهترین تیمار برای جوانه زنی بذور توس قارچ کش دیفنوکونازول 3 درصد به مدت 24 ساعت به همراه آب گرم 55 درجه سانتی گراد به مدت 30 دقیقه و کلرید جیوه 1/0 درصد به مدت 10 دقیقه بود. دو محیط کشت ms و wpm با غلظت های مختلف هورمونی برای جوانه زنی ریزنمونه های تک گره مناسب بودند، ولی ریشه زایی کمی در آن ها مشاهده شد. برای ریزازدیادی ریزنمونه های برگ، بهترین محیط کشت و تیمار هورمونی مربوط به محیط کشت پایه wpm به همراه یک میلی گرم بر لیتر هورمون bap و 1/0 میلی گرم بر لیتر 2,4-d بود. کالوس های حاصل شده بر روی این ترکیب محیط کشت قادر به اندام زایی بودند و گیاه چه های ریشه دار تولید شد.

چکیده گیاه ‎دارویی ‎رزماری ‎گیاهی ‎است‎ پایا،معطربا ساقه‎های چوبی به ارتفاع 50 سانتی‎متر الی یک‎ متر.این ‎گیاه‎ در داروسازی‎ کاربردهای‎ زیادی ‎دارد. تکثیر رزماری از طریق کاشت دانه‎های رسیده، خوابانیدن و قلمه انجام می‎شود. با توجه به اینکه با استفاده از روش‎های‎سنتی تعداد محدودی گیاه ‎در دسترس‎ خواهد بود، از این رو از روش کشت بافت استفاده می‎شود.لذا تحقیق حاضر در رابطه با بررسی اثر تنظیم کننده‎های رشد گیاهی بر میزان باززایی رزماری در شرایط درون‎شیشه‎ای انجام شد که از دو نوع ‎ریزنمونه‎ میانگره و جوانه انتهایی گیاه رزماری بر روی محیط‎ کشت ms حاوی 8 ترکیب هورمونی مختلف با استفاده از هورمون‎های naa ، 2,4-d ، bap و کینتین استفاده شد. سه زمان مختلف در20، 40 و 60 روز پس از کشت در نظرگرفته شد و درصد کالوس‎زایی، ساقه‎زایی، ریشه‎زایی و زنده‎مانی ‎ریزنمونه‎ها مورد بررسی قرار گرفت.نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان دادند که ساقه‎زایی 3 تا 6 هفته پس‎ از کشت ریزنمونه‎ها، بهترین نتیجه را داشت، اما کالوس‎زایی 6 هفته پس‎ از کشت جواب مناسب‎تری داشت، در صورتی که ریشه‎زایی بهتر در زمان بیش از 8 هفته اتفاق افتاد. درصد کالوس‎زایی (1/42 درصد) و زنده‎مانی (2/84 درصد) ریزنمونه میانگره بالاتر از جوانه انتهایی بود اما در مورد ساقه‎زایی، جوانه انتهایی (4/51 درصد) عکس‎العمل بهتری نشان داد. بالاترین میزان کالوس‎زایی، ساقه‎زایی و ریشه‎زایی ریزنمونه‎ها به ترتیب با 9/72، 7/44 و 6 درصد بر روی محیط کشت ms حاوی 2 میلی‎گرم بر لیتر bap و 5/0 میلی‎گرم بر لیتر naa مشاهده گردید. کمترین میزان کالوس‎زایی و ساقه‎زایی نیز در محیط کشت شاهد بود.بالاترین میزان کالوس‎زایی، ساقه‎زایی، ریشه‎زایی و زنده‎مانی ریزنمونه‎ها بر روی محیط کشت‎هایی مشاهده گردید که در ترکیب آنها از هر دو نوع هورمون اکسین و سیتوکینین استفاده شده بود، اما برای کالوس‎زایی ریزنمونه‎ها وجود اکسین در محیط کشت ضروری بود. از بین سیتوکینین‎های مورد استفاده bap بهتر از کینتین بود و از میان دو نوع اکسین نیز naa نقش بهتری را نسبت به 2,4-d بازی کرد.

فاکتورهای زیادی در تشکیل کالوس و افزایش در میزان کالوس در شرایط درون شیشه ای موثرند که نوع ریزنمونه، نوع محیط کشت، نوع هورمون و عوامل محیطی از موارد بسیار مهم می باشد. سرخدار (taxus) یکی از سوزنی برگان بومی و با ارزش جنگل های شمال بوده که قسمت های متفاوت آن منبع اولیه تولید داروی ضد سرطان تاکسول است که دارای کاربرد وسیعی در درمان بیماری های سرطان سینه، رحم، تخمدان و ... می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین مناسب ترین روش سترون سازی، محیط کشت و تیمارهای هورمونی مناسب برای کالوس زایی ریزنمونه های ساقه و برگ 2 گونهtaxua baccata و taxus berevifoliaو همچنین مقایسه میزان تاکسول موجود در بافت های طبیعی گیاه با کالوس های حاصل از شرایط درون شیشه ای با استفاده از تکنیک hplc بود. نمونه های مورد نظر از رویشگاه های دره زیارت و باغ گیاه شناسی جنگل شصت کلاته به صورت تصادفی جمع آوری و به آزمایشگاه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان منتقل و کشت شدند. داده های بدست آمده با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از نرم افزار mstatc مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای مقایسه میانگین داده ها از آزمون حداقل اختلاف معنی داری (lsd) استفاده شد. نتایج نشان داد که برای استریل کردن ریزنمونه های ساقه و برگ، بهترین حالت استفاده از کلرید جیوه 1/0 درصد به مدت 5 دقیقه بود. بهترین ریزنمونه جهت تولید کالوس، ساقه و بهترین محیط کشت و تیمار هورمونی، مربوط به محیط کشت wpm و تیمار هورمونی 2 میلی گرم بر لیتر هورمون 2,4-d و2/0 میلی گرم بر لیتر کینتین بود. مقادیر تاکسول در بافت های طبیعی گیاه t.baccata بیشتر از گونه t.berevifolia بود اما بین کالوس های درون شیشه ای اختلاف بارزی بین این دو گونه مشاهده نشد. همچنین مقدار تاکسول در کالوس های حاصل از شرایط درون شیشه ای، بیشتر از بافت های طبیعی بود.

پژوهش حاضر طی سال زراعی 93-1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در شهرستان ورامین بر روی رقم سوپرچف گوجه فرنگی انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی در 3 تکرار در 10 سطح کودی که شامل کودهای معدنی آلی شرکت بویسکی روسیه بدون استفاده از کودهای شیمیایی و همراه با کودهای شیمیایی متداول، کود زئولیت، ورمی کمپوست، حیوانی و کود شیمیایی معمول منطقه به تنهایی بودند. بر اساس نتایج، تیمار کودی توصیه شده توسط شرکت بویسکی و شیمیایی بالاترین میزان تولید را داشت و تیمارهای حاوی ترکیباتی از کودهای بویسکی در گروه‎های بعدی قرار گرفتند، تیمار کودهای شیمیایی متداول در رده ی بعدی قرار گرفت و تیمار بدون مصرف کود، کمترین عملکرد را داشت؛ بنابراین کودهای شرکت بویسکی به طور معنی‎داری در افزایش عملکرد موثر بودند و ترکیب کودهای آکوامیکس، یونیورسال، آکوارین 5 و سولفات منیریم، بهترین تیمار قابل توصیه برای گوجه فرنگی بود.