مقدمه و هدف: از آنجائی که انواع مختلف پرش و فرود به عنوان مهارت¬های حرکتی پایه نقش مهمی در موفقیت های ورزشی دارند. نیاز برای کنترل چند مفصله گشتاورهایی که به وسیله نیروهای عکس العمل عظیم که در طی مرحله فرود ایجاد می¬شود درگیری زیادی را برای سیستم عضلانی به وجود می آورد. از این¬رو مطالعه پاسخ های عصبی عضلانی در تلاش برای فهم بهتر مکانیزم آسیب ها به عنوان پایه گسترش و پیشگیری و نیز تدوین استراتژی های تمرینی و توانبخشی به ویژه در محیط آب حائز اهمیت است. هدف از انجام این تحقیق، مطالعه تاثیر قرارگیری در محیط آب بر پاسخ های عصبی عضلانی اندام تحتانی و همچنین استراتژی های فرود در حرکات مختلف پرش-فرود (پرش معکوس، فرود و فرود-پرش) در زنان جوان فعال و غیرفعالبود. روش شناسی:12 زن جوان فعال(سن 2.7 ±21.2 سال، وزن 13.1±76.4 کیلوگرم، قد 5.2±168.6 متر، سابقه فعالیت 3±7.8 سال و درصد چربی 4.1±25.2 درصد) 10 زن غیرفعال (سن 3.7 ±23.2 سال، وزن 13.1±70.4 کیلوگرم، قد 5.2±163.6 متر و درصد چربی 7.1±26.2 درصد) بدون سابقه آسیب aclدر این تحقیق شرکت کردند. زمان شروع فعالیت عضلانی نسبت به لحظه برخورد و همچنین rms سیگنال الکترومیوگرافی 150 میلی ثانیه قبل و پس از لحظه برخورد با زمین در هر سه نوع پرش در دو محیط آب و خشکی محاسبه شد. داده های مربوط به آمپلی تود سیگنال به اوج rmsmvic نرمالایز و به عنوان درصدی از آن گزارش شدند. هر کوشش هم زمان با ثبت الکترومیوگرافی توسط دو دوربین از نمای فرونتال و ساجیتال در آب و خشکی فیلم برداری شد تا پس از بازبینی استراتژی های فرود توسط سیستم امتیاز¬دهی خطاهای فرود (less) ارزیابی شوند. تحلیل ویدنویی تصاویر توسط نرم افزار تحلیل عملکرد آریل (apas) انجام شد. تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر برای مقایسه فعالیت عضلات قبل و پس از برخورد بین سه نوع تکلیف و از تست تی همبسته برای مقایسه فعالیت عضلات قبل و پس از برخورد با زمین در سه تکلیف و همچنین برای مقایسه زمان شروع فعالیت عضلانی بین دو تکلیف فرود و فرود –پرش استفاده شد.تاثیر محیط (آب و خشکی) و سطح فعالیت (فعال و غیرفعال) بر مقادیر نرمالایز شده rms فعالیت عضلانی پیش و پس از لحظه برخورد و زمان شروع فعالیت عضلانی نسبت به لحظه برخورد و نیز استراتژی های فرود با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر اندازه گیری شد.یافته ها:در گروه فعال،در هر سه نوع تکلیف پرش معکوس (0.000=p، 8.2=t)، فرود-پرش (0.001=p، 5.05=t)و فرود (0.010=p، 3.3=t) میزان فعالیت عضله وستوس لترالیس قبل از برخورد با زمین در آب به طور معنی داری کمتر از خشکی بود. در هر سه نوع حرکت پرش معکوس (0.000=p، 6.9=t)، فرود-پرش (0.000=p، 6.2=t) و فرود (0.000=p، 7.34=t) میزان فعالیت عضله لترال گستروکنمیوس قبل از برخورد با زمین در آب کمتر از خشکی بود. در فرود و فرود-پرش فعالیت عضلات همسترینگ قبل از برخورد تفاوتی بین آب و خشکی وجود نداشت اما در پرش معکوس فعالیت عضله لترال همسترینگ در آب به طور معنی داری کمتر از خشکی بود(0.034=p، 2.5=t). در هر سه تکلیف پرش معکوس (0.04=p، 2.3=t)، فرود-پرش (0.012=p، 3.2=t) و فرود (0.000=p، 5.6=t) فعالیت عضله وستوس لترالیس بعد از برخورد با زمین در آب به طور معنی داری کمتر از خشکی بود. گروه غیر فعالدر تکلیف فرود-پرش (0.003=p، 6.05=t)و فرود (0.020=p، 4.3=t) میزان فعالیت عضله وستوس لترالیس قبل از برخورد با زمین در آب به طور معنی داری کمتر از خشکی بود. در فرود-پرش (0.001=p، 7.2=t) و فرود (0.000=p، 8.04=t) میزان فعالیت عضله لترال گستروکنمیوس قبل از برخورد با زمین در آب کمتر از خشکی بود. در فرود و فرود-پرش فعالیت عضلات همسترینگ قبل از برخورد تفاوتی بین آب و خشکی وجود نداشت. در هر سه تکلیف پرش معکوس (0.03=p، 3.3=t)، فرود-پرش (0.014=p، 3.9=t) و فرود(0.002=p، 4.6=t) فعالیت عضله وستوس لترالیس بعد از برخورد با زمین در آب به طور معنی داری کمتر از خشکی بود.در تکلیف فرود-پرش اثر محیط بر استراتژی های فرود معنا دار بود (0.008p= و9.06f=). نتیجه گیری:با توجه به تفاوت الگوی عملکرد عضلات در آب در مقایسه با خشکی تجویز اینگونه تمرینات در برنامه های آماده سازی ورزشکاران به خصوص از نظر سازگاری های عصبی عضلانی باید به دقت صورت گیرد. همچنین با توجه به تاثیر تکلیف بر استراتژی های فرود می توان اینگونه جمع بندی کرد که با تغییر تکلیف استراتژی های فرود نیز تغییر می کنند. با تغییر تقاضای تکلیف از فرود به حرکت پرش-فرود استراتژی های فرود نیز در محیط آب در مقایسه با خشکی تغییر می کند. نتایج این مطالعه اطلاعاتی را جهت انتخاب الگوهای تمرینی در اختیار مربیان قرار می دهد که می توانند با لحاظ کردن سایر ویژگی های آب از این محیط به عنوان یک متغیر تمرینی متفاوت استفاده کنند.

چکیده ندارد.