در پژوهش حاضر موضوع تحریک الکتریکی عضله تیبیالیس انتریور و تاثیر آن بر فعالیتهای سیناپسی طناب نخاعی و در نهایت بر روی عضله سولئوس (به عنوان عضله آنتاگونیست) مورد بررسی قرار گرفت . برای بررسی اثرات تحریک الکتریکی اعمال شده، از ویژگیها و پارامترهای رفلکس h و موج mh (موج m در حضور رفلکس h) عضله سولئوس استفاده گردید. در این آزمایش 10 نفر داوطلب مرد سالم، غیر ورزشکار و بدون هرگونه عارضه نورولوژیک یکبار بصورت کنترل و یکبار بصورت آزمایش ، شرکت کردند. تحریک الکتریکی طی دو مرحله 10 دقیقه ای با فرکانس 30 هرتز و پهنای پالس 300 میلی ثانیه بصورت دوقطبی (کاتد بر روی بالک عضله تیبیالس انتریور در ناحیه صفحه محرکه آن و آند بر روی عصب پرونئال مشترک در ناحیه سر استخوان فیبولا) اعمال شد و بر اساس آنالیزهای آماری، نتایج زیر بدست آمد: الف) در اثر تحریک الکتریکی اعمال شده، ویژگیهای دامنه قله به قله، سطح زیر منحنی و arv مربوط به رفلکس h کاهش یافت (p<0.05) . ب) در اثر این تحریک ، ویژگیهای دامنه قله به قله، سطح زیر منحنی و arv مربوط به موج mh افزایش یافت (p<0.05) . بر اساس نتایج فوق، مکانیسم فیزیولوژیکی که برای تغییر فعالیتهای سیناپسی نخاع و عضله پبشنهاد میشود بصورت فرضیه زیر بیان می گردد: تحریک الکتریکی اعمال شده بر روی عضله تیبیالس انتریور موجب افزایش سطح فعالیت پایه نورون محرکه عضله سولئوس می گردد. این امر از یک طرف باعث حساس تر شدن صفحه محرکه این عضله شده و افزایش دامنه موج mh را به همراه دارد و از طرف دیگر سبب فعال شدن سلولهای رنشاو مربوط به همین عضله شده باعث کاهش دامنه رفلکس h میگردد.