نام پژوهشگر: مصطفی عبداله پور

تعیین رفتار باری کائولینایت تابعی از ph، قدرت یونی و نوع الکترولیت
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تربیت مدرس - دانشکده کشاورزی 1390
  مصطفی عبداله پور   رسول راهنمایی

در خاک انواع متعددی از ذرات کلوئیدی باردار وجود دارد. بار سطحی ذرات کلوئیدی یا ناشی از جایگزینی همشکل یون ها در ساختار کانی و یا ناشی از واکنش گروه های سطحی کانی با یون پروتون است. بار سطحی ذرات کلوییدی بر بسیاری از پدیده های فیزیکی و شیمیایی خاک، نظیر تبادل یونی، پایداری خاکدانه ها، نفوذپذیری، تغذیه گیاهان، و نگهداشت و انتقال آلاینده ها موثر است. کانی کائولینایت یکی از انواع مهم ذرات کلوئیدی خاک است که دارای هر دو نوع بار سطحی وابسته به ph و ناشی از جایگزینی همشکل است. در این تحقیق، رفتار باری کائولینایت سمیرم در محدوده ph، 10-5/4 و غلظت 005/0، 05/0 و 5/0 مولار هر یک از الکترولیت های licl، nacl، kcl، cscl، nano_3، mgcl_2، cacl_2 و bacl_2به روش تیتراسیون ناپیوسته اسید و باز مورد بررسی قرار گرفت. داده های آزمایشی نشان داد که کائولینایت در ph های متوسط و اسیدی دارای بار مثبت و در phهای بازی دارای بار منفی است. مقدار بار سطحی کانی با افزایش فاصله از pzc افزایش یافت. در حضور الکترولیت های 1:1، افزایش غلظت الکترولیت در ph < pzc موجب کاهش بارهای مثبت سطحی کانی و در ph > pzc موجب افزایش بارهای منفی گردید. علاوه بر غلظت الکترولیت، نوع آن نیز بر مقدار بار سطحی تاثیر گذاشت. در غلظت ثابت الکترولیت، با افزایش شعاع کریستالوگرافی و در نتیجه کاهش شعاع هیدراته کاتیون های یک ظرفیتی، اثر آن ها روی تغییر در بار سطحی کانی افزایش یافت. به گونه ای که حداکثر بار سطحی منفی در حضور الکترولیت cscl مشاهده شد. اثر الکترولیت های 1:2 روی بار سطحی کانی در phهای متوسط و بازی بیشتر از ph اسیدی بود که احتمالاً حاصل برآیند اثر کاتیون دو ظرفیتی با پروتون برای واکنش با سایت های تبادلی روی سطوح جانبی و برهمکنش آنیون کلرید با گروه های عاملی لبه کانی است. کاهش بارهای مثبت ناشی از افزایش قدرت یونی در ph < pzc به افزایش رقابت بین کاتیون ها با یون h^+ برای خنثی کردن سایت های تبادلی منفی حاصل از جانشینی همشکل نسبت داده شد. در حالی که افزایش بار منفی در اثر افزایش قدرت یونی در ph > pzc به افزایش رقابت بین کاتیون الکترولیت با یون h^+ برای خنثی کردن بار گروه های عاملی لبه کانی نسبت داده شد.

مناسب سازی معابر پیاده ی شهری جهت تردد معلولین جسمی – حرکتی و افراد کم توان جسمی بر مبنای شاهراه های مهندسی ترافیک
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه پیام نور - دانشگاه پیام نور استان تهران - دانشکده فنی 1393
  مصطفی عبداله پور   محمودرضا کی منش

پیاده روی یکی از امور اجتناب ناپذیر در فعالیت های روزمره محسوب می شود به گونه ای که مطالعات بسیار گسترده ای در خصوص بهسازی معابر جهت پیاده روی پویا و ایمن به عمل آمده است.از آنجایی که تمامی اقشار جامعه اعم از افراد سالم و معلول از پیاده رو استفاده مینمایند، لازم است طراحی آن به نحوی صورت پذیرد تا استفاده ی آسان از آن برای همه میسر باشد.با توجه به شرایط ویژه افراد معلول،مناسب سازی در معابر شهری باید با ارجحیت حرکت پیاده بر سواره یا به بیان دیگر با محوریت انسان (انسان محوری) صورت پذیرد. برای درک بهتر لازم است تعریفی از معلولیت و چرایی لزوم ساماندهی معابر ارائه گردد.معلولیت به ناتوانی جسمی در انجام تمام یا قسمتی از فعالیت های روزمره براثر نقص جسمی یا ذهنی اطلاق می گردد.این نقیصه باعث اختلال در ایجاد رابطه ی صحیح بین فرد و محیط می شود . اگرچه فعالیت های صورت گرفته تا کنون لازم و مفید بوده اما کافی به نظر نمی رسد،شاهد این مدعی هم این است که اغلب پیمایشی ساده برای افراد، به ویژه معلولین در بسیاری از معابر شهر مقدور نمی باشد. هدف مدیریت شهری این است که یک فرد معلول ویا یک کم توان جسمی بتواند بدون نیاز به شخص دیگر وارد فضای شهر شده و به رفع نیازها و انجام امور روزمره بپردازد.دست یافتن به این ایده آل با پشتوانه عمل به فاز مطالعاتی صورت گرفته و اختصاص بودجه خاص در این زمینه و قدری دلسوزی و پشتکار امکان پذیراست و حضور به تنهایی معلول در جامعه چندان هم دور از دسترس نیست. ایجاد فضای امن جهت تردد و افزایش ایمنی تردد قشر کم توان جسمی جامعه ، افزایش سلامت جسمی و روحی جامعه ی آینده را در بر خواهد داشت. از آنجایی که اقدام به هر فعالیتی بدون مطالعه و شناخت قبلی مضرات و صدمات زیادی را در بر خواهد داشت ،لازم است با مطالعه دقیق،ابتدا وضعیت موجود رابررسی کرده ،نواقص را شناسایی نموده وبرای رفع آنها راهکار مناسب پیشنهاد داد. برای جلوگیری از صرف وقت و هزینه بیجا لازم است که ابتدا بررسی نمود که در این رابطه در جوامع دیگر چه اقدامات مفید و موثری صورت پذیرفته است،پرداختن به این موضوع ضروری است که آیا تجربیات آنها در کشور ما قابل اجراست یا خیر.بنابراین می توان با بومی سازی تجارب دیگران و بهره گیری از سابقه اجرایی خود دراین زمینه ،شرایط را طوری فراهم نمود که با صرف بودجه ای کمتر اما با پشتوانه ی مطالعاتی قوی تر، بستر را طوری فراهم کنیم که ایمنی و رفاه پیاده به ویژه معلول و کم توان جسمی حاصل گردد. دغدغه تدوین این رساله " مناسب سازی معابر پیاده ی شهری جهت تردد معلولین جسمی – حرکتی و افراد کم توان جسمی بر مبنای شاهراه های مهندسی ترافیک"می باشد.