چکیده : دراین پایان نامه به بررسی شعرمهدویت پس ازانقلاب اسلامی پرداختیم.شعرمهدوی یکی اززیرمجموعه های شعرمناقبی است که درقلمروشعرآیینی گستره دامنه داری داردوازشکوه ومنزلت خاصی برخورداراست. شعرآیینی فارسی ازموضوعات ویژه ای است که با گذشت نخستین روزهای تولدآن دردامان اسلام درمضامین گسترده ای رشد کردونگرش شاعران به آن باتوجه به سیردینی ومذهبی جامعه متحول شد. با ورود اسلام به ایران، شعرآیینی نیزبه ایران آمدوبرشاعران تاثیرگذاشت. قبل از انقلاب اسلامی، شعرآیینی فارسی بیشترازمنظرمدح و مرثیه برزبان شاعران جاری می شد و تنها درموارد محدودشعر و نگاه شاعر، برخوردار از اندیشه های ژرف، عمیق وتازه بود. تاقبل از پیروزی انقلاب اسلامی ،شعرآیینی به رغم ارزش های محتوایی خود، درمواردی یکسان ومکرر وگاه درفرازهایی فاخر در چرخش بود وغالب شاعران متا?ثراز یکدیگر به تقلید می پرداختند. با پیروزی انقلاب اسلامی، شعرآیینی فارسی در جریان فکری جدیدی قرار گرفت که مسبوق به سابقه نبود. پرداختن به مفاهیمی همچون : شهادت، مبارزه باطاغوت، مواجهه بامعاندان سیاسی وفکری انقلاب، همدردی بامستضعفان جهان ومضامینی از این دست. در دوره معاصر نقش مضاعف وخاص پیروزی انقلاب اسلامی بر رشد وجهت دهی نگرش شاعران دین باور ومتعهد ،قابل اعتناست. شعر آیینی فارسی( بخصوص شعر عاشورایی و شعرمهدوی) پس ازانقلاب اسلامی هم از لحاظ کیفی وهم ازمنظر کمی ازتحولات در خوری بهره مند شد وشعرمهدوی پس از انقلاب اسلامی اصلاً قابل مقایسه بادوران قبل از انقلاب نمی باشد.شعراین دوره کاملاً پویا وفعال است وشاعر نیز در این دوره به دنبال موعود درحرکت است ودر شعر این دوره خبری از ایستایی وجامد بودن شعردوره قبل از انقلاب وکلاسیک نیست. کلیدواژه : انتظار، جمعه ، شعر ، ظهور ، فرج ، منتقم، موعود، مهدویت