چکیده فارسی عنوان: بررسی ارتباط بین سطح سرمی اینترلوکین 15 و 17 با شدت پانکراتیت حاد استاد راهنما: آقای دکتر شاهین فاتح نگارش و بژوهش: دکتر محمدرضا ممقانی مقدمه: تشخیص زودهنگام میزان شدت بیماری پانکراتیت حاد به علت مرگ ومیر بالای موارد شدید آن و افزایش میزان بروز آن در سالهای اخیر از اهمیت بالایی برخوردار است که با توجه به اهمیت زمان و کاستی های موجود در معیارهای موجود، بررسی ها همچنان ادامه دارد. از آنجا که اینترلوکین ها به تغییرات بدن سریعا واکنش نشان می دهند این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین سطح خونی اینترلوکین های 15و17 با شدت پانکراتیت حاد طراحی و اجرا شده است. روش کار: در این مطالعه مشاهده ای تحلیلی 52 بیمار مبتلا به پانکراتیت حاد مورد مطالعه قرار گرفتند. برای کلیه بیماران معیارهایapache-iiو رانسون و اطلاعات پاراکلینیکی تکمیل شده و سطح سرمی اینترلوکین های 15 و 17 اندازه گیری شد. سپس ارتباط بین سطح سرمی اینترلوکین های 15و17 با شدت پانکراتیت حاد براساس معیارهای apache-ii و رانسون بررسی وتعیین گردید. نتایج: از بین بیماران مورد مطالعه 5/36%مرد و 5/63% زن بوده و میانگین سنی 06/61 سال بود. در بررسی ارتباط خطی بین سطح سرمی اینترلوکین17 با شدت پانکراتیت حاد بر اساس معیار رانسون ارتباط معناداری دیده شد(p:0.021, r: -0.319).در نمودار roc سطح خونیcrpواینترلوکین15 در تشخیص پانکراتیت ارزشمند نشان داده شده و به ترتیب حساسیت 3/92% و 8/78% و ویژگی40% و48% داشتند. بحث: بر اساس نتایج این مطالعه سطح سرمی اینترلوکین 17 و شدت پانکراتیت بر اساس معیار رانسون ارتباط داشته و سطح سرمی اینترلوکین 15 همچون سطح سرمی crp در تشخیص پانکراتیت حاد ارزش تشخیصی داشت. در نهایت به نظر می رسد طراحی واجرای مطالعاتی با حجم نمونه های وسیع تر و چند مرکزی با هدف یافتن ارتباط بین اینترلوکین های 15و17 با شدت پانکراتیت حاد و علت جویی ارتباطات یافت شده لازم و ضروری باشد. کلمات کلیدی: اینترلوکین15، اینترلوکین17،شدت پانکراتیت حاد

با وجود اینکه لاپاروسکوپی گامی نوین جهت بهبود کیفیت اعمال جراحی و کاهش عوارض آن بوده ولی همچنان درد بعد از عمل مشکل جاری می باشد و کشف اقدام جدید جهت کنترل درد و رضایت بیماران و ترخیص هر چه زودتر و بهبود در کاهش هزینه ها و برگشت سریعتر به محل کار از دقدقه های مهم متخصصان بیهوشی و جراحی است. مخدرها با وجود عوارض جانبی شناخته شده همچنان داروی اصلی در کنترل درد بعد از عمل می باشد و براین اساس کاهش نیاز به مخدرها نکته کلیدی جهت کنترل درد و کاهش عوارض می باشد. گاباپنتین داروی ضد تشنجی است که امروزه جهت کاهش درد بعد از عمل به صورت تک دوز در مطالعات متعددی مطرح شده است. این مطالعه جهت مقایسه تأثیر دوز کم گاباپنتین خوراکی با پلاسبو جهت کنترل درد بعد از عمل در بیماران تحت کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک طراحی شده است. مواد و روش کار : در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سویه کورتصادفی ،70 نفر از بیماران 65-20 سال را به صورت الکتیو جهت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک با asa class i,ii بستری شده بودند انتخاب شده و بعد از پرکردن فرم رضایت نامه پژوهش به صورت تصادفی به دو گروه 35 نفره تقسیم شدند . به یک گروه یک ساعت قبل از عمل کپسول خوراکی 300 میلی گرمی گاباپنتین را به صورت تک دوز و به گروه دوم پلاسبو(کپسول خوراکی مشابه گاباپنتین) تجویز کردیم و سپس بیماران تحت بیهوشی عمومی مشابه یکدیگر قرار گرفتند . بعد از پایان عمل شدت درد وتهوع بر اساس مقیاس سنجش درد بینایی ده تایی واستفراغ بر اساس تعداد دفعات آن ، در زمان صفر(زمان ورود به بخش)و سپس هر 2 ساعت تا 6 ساعت بعد از عمل وبعد هر 4 ساعت تا 12 ساعت بعدی اندازه گیری و ثبت شد.بعد از عمل در صورت نیاز به مسکن به هر دو گروه 25 میلی گرم پتیدین وریدی تجویز و در صورت نیاز بیشتر این دوز تکرار شد. نتایج : در گروهی که گاباپنتین دریافت کرده بودند به طور قابل توجهی نمره درد کمتری در تمام فواصل (902/1?83/1 و 290/1?57/2 و 296/1?29/2 و 278/1?89/1 و 335/1?43/1 و 022/1?80/5 و20/0?531/0 )در مقایسه با پلاسبو(027/1?9/5 و 150/1?83/5 و170/1?57/5 و 031/1?77/4 و 948/0?43/4 و 031/1?37/3 و 868/0?80/2) داشته اند.شدت تهوع در گروه گاباپنتین در تمام فواصل (2/1?53/1 و 278/1?31/1 و 264/1?14/1 و 775/0?40/0 و 453/0?17/5 و 0/0) در مقایسه با کنترل(491/2?97/2 و 430/2?74/3 و 028/2?34/3 و 028/2?34/3 و 961/1?54/2 و 081/2?40/2 و 314/1?74/1) کمتر بوده است.میانگین دفعات استفراغ در گروه دریافت کننده گاباپنتین در تمام فواصل/(453/0?17/0 و 53/0?31/0 و 622/0?29/0 و 284/0?09/0 و 169/0?03/0 و 0/0 و 0/0) در مقایسه با پلاسبو(611/0?26/0 و 817/0?54/0 و 639/0?34/0 و 646/0?37/0 و 611/0?26/0 و 652/1?51/0 و 0/0?0/0)کمتر بوده است. در گروه کنترل 34 بیمار(%6/48)و در گروه گاباپنتین 21 نفر(%30) درخواست پتیدین اضافی کردند.نتیجه: تجویز کپسول 300 میلیگرم گاباپنتین قبل از عمل درد وتهوع و استفراغ و نیاز به مسکن اضافی بعد از عمل را کاهش می دهد. بحث و نتیجه گیری : با توجه به نتایج مشابه در مطالعات قبلی و نتایجی که در مطالعه ما حاصل گردید ، گاباپنتین می تواند تاثیر به سزایی در کاهش درد بعد از اعمال جراحی داشته و از آنجا که در مطالعات مختلف عوارضی برای آن گزارش نشده است این دارو می تواند به عنوان داروی مناسب در اعمال جراحی های مختلف من جمله کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک به عنوان ضد درد استفاده شود و پیشنهاد می شود در مطالعات بعدی در سایر اعمال جراحی های بزرگ استفاده شود تا در صورت مفید بودن به عنوان یک دارو کم خطر و بی عارضه جهت کنترل درد بعد از عمل استفاده شود.

درد کنترل نشده بعدازجراحی ممکن است میزانی از تاثیرات حاد ومزمن مضررا باعث شود منجمله افزایش مورتالیتی وموربیدیتی.فاکتورهای مختلف شامل تفاوت های گسترده بین بیماران، تفاوت در سطح دارویی وتاخیر در تجویز مسکن ، با بی دردی ناکافی بعد ازجراحی همراه است. جبران این فاکتورها با استفاده از رژیم بی دردی prn متداول دشواراست.pca داخل وریدی دریافت کافی مسکن های اوپیوئیدی را فراهم میکند و تنوع فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک داروها را که درهر شخص متفاوت است به حداقل می رساند. روش انجام طرح: این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی دوسویه کور تصادفی بر روی 34 بیمار با جراحی قسمت فوقانی شکم طراحی شد. در تمام بیماران بعد از آنکه از نظر هوشیاری قادر به ارتباط برقرار کردن شدند دستگاه pca به بیمار متصل گردید. گروه اول (a) 1mg مورفین +1mg کتامین در ساعت و گروه دوم (b) 1mg مورفین+5mg کتامین در ساعت دریافت کرد. نتایج: این مطالعه نشان میدهد که بین دو گروه ازنظر vas در زمان های مختلف ریکاوری وبخش تفاوت معناداری از نظر آماری وجود ندارد . بیماران در هر دو گروه از نظر همودینامیک پایدار بودند و هیچ کدام دچار افت اشباع اکسیزن نشدند.از نظر سطح هوشیاری بر اساس میانگین دو گروه عمده بیماران در گروه هوشیار ویا خواب آلود قرار میگیرند .در هیچ یک از گروه ها عوارضی مثل هالوسیناسیون و اختلال بینایی و سرگیجه مشاهده نشد . یک مورد خواب بد و یک مورد فراموشی در گروه b دیده شد. از نظر میزان تهوع واستفراغ تفاوتی مشاهده نشد .تفاوتی از نظر میزان کلی مسکن وجود نداشت. نتیجه گیری: اضافه کردن کتامین به مورفین برای کنترل بهتر درد بعد از اعمال جراحی بزرگ قسمت فوقانی شکم با استفاده از انفوزیون مداوم می تواند موثر باشد و افزایش دوزکتامین منجر به افزایش عوارض(کاهش سطح هوشیاری و ناپایداری هموداینامیک ) نمی شود هرچند دوز های بالاتر درکاهش شدت بی دردی تفاوتی با دوز پایین ندارد

زمینه و هدف: عمل جراحی ترمیم فتق اینگوینال یکی از شایع ترین اعمال جراحی است که در بخشهای جراحی انجام میگیرد. با توجه به شیوع بالای هرنی اینگوینال وبه تبع آن عمل جراحی هرنیوپلاستی ،بررسی عوارض پس از عمل ودرمان آنها بسیار مهم است. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر بلوک لوکال اعصاب ایلیواینگوینال و ایلیوهیپوگاستریک با بیحسی فاشیای اکسترنال ابلیک در کاهش درد پس از عمل جراحی هرنیو پلاستی میباشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی 99 بیمار کاندید جراحی هرنیو پلاستی وارد مطالعه شدند. پس از پایان عمل جراحی و قبل از بستن زخم بیماران به طور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول بلوک عصب ایلیواینگوینال و هیپو گاستریک با 10سی سی بوپی واکایین 5/0%، در گروه دوم 10سی سی بوپی واکایین 5/0% در زیر فاشیای اکسترنال ابلیک تزریق شد و در گروه کنترل هیچگونه انفیلتراسیون انجام نگردید. درد بیماران بلافاصله، 6 ساعت، 12 ساعت و 24 ساعت پس از جراحی با استفاده از خط کش دیداری درد ارزیابی گردید. یافته ها : نتایج مطالعه ما نشان داد که تزریق ساب فاشیال بوپی واکائین 5/0% به طور معنی داری نسبت به بلوک اعصاب ایلیو اینگوینال و ایلیو هیپوگاستریک موجب کاهش نمره درد بیماران پس از جراحی هرنیو پلاستی و کاهش نیاز آنها به مسکن شد. همچنین مشخص شد که هر دو روش تزریق مورد استفاده در این مطالعه به طور معنی داری دارای قدرت تسکین دهندگی بیشتری نسبت به گروه کنترل در همه مقاطع پس از جراحی بودند. نتیجه گیری: در مجموع، مطالعه ما نشان داد که تزریق داروی بوپی واکائین 5/0% به صورت ساب فاشیال وبلوک اعصاب ایلیو اینگوینال و ایلیو هیپوگاستریک پس از جراحی هرنیور پلاستی منجر به بیحسی بیشتری در مقایسه با گروه کنترل خواهد شد. تزریق ساب فاشیال نسبت به بلوک اعصاب ایلیو اینگوینال و ایلیو هیپوگاستریک دارای قدرت اثر بخشی بیشتری بود و نیاز به داروهای مسکن بعد از جراحی را به طور کامل از بین برد.

مقدمه سنگ کیسه صفرا مشکل شایعی در کشورهای پیشرفته می باشد و کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک gold standard درمان است. درد زودرس پس از عمل جراحی شایع ترین شکایت در این بیماران می باشد . به همین علت تصمیم گرفته شد که اثرات تزریق داخل پریتونئال بوپی واکائین را با تزریق داخل پریتونئال پتیدین و استفاده از مسکن های معمول مقایسه کنیم تا در صورت نتایج مثبت از این مزیت در درمان این بیماران استفاده کنیم. مواد و روش ها تعداد 90 بیمار مبتلا به سنگ کیسه صفرای علامتدار کاندیدای عمل جراحی لاپاراسکوپیک به 3 گروه مساوی 30 نفری تقسیم شدند . در گروه اول بیماران پس از آماده سازی جهت عمل و بلافاصله پس از اتمام عمل، بیماران تحت انفیلتراسیون 40ml محلول بوپی واکائین 0.25% قرار گرفتند. در گروه دوم نیز بیماران تحت انفیتراسیون 25mg پتیدین که در حجم 40ml نرمال سالین آماده شده بود، قرار گرفتند. در گروه سوم هیچ گونه انفیلتراسیون انجام نشد . درد پس از عمل جراحی در ساعتهای 0 و 6 و 12 و 24 ساعت با معیار visual analogue scale ارزیابی گردید. یافته ها میانگین شدت درد شکم در بیماران بلافاصله پس از عمل ،6، 12 و 24 ساعت بعد از عمل بر حسب vas در گروه بوپی واکائین کم تر از گرو ه پتیدین و در هر دو کم تر از گروه کنترل بودند .میزان متوسط شدت درد شانه پس از عمل، بلافاصله پس از عمل و 6 ساعت بعد از عمل تفاوت آماری معناداری نداشت اما 12 و 24 ساعت بعد از عمل در گروه بوپی واکائین کم تر از گرو ه پتیدین و در هر دو کم تر از گروه کنترل بودند . تفاوت آماری معناداری بین سه گروهدر میزان بروز تهوع و استفراغ بلافاصله پس از عمل و در ساعت های 6، 12 و 24 پس از عمل در بیماران مشاهده نشد. نتیجه گیری شدت درد شکم در تمامی زمان های مورد سنجش در گروه بوپی واکایین نسبت به سایر گروه ها کمتر بوده و پس از آن بیماران گروه پتدین در مقایسه با گروه کنترل از درد کمتری رنج می بردند. درد شانه در مقایسه با درد شکم از شروع تاخیری تری برخوردار است

زمینه و هدف: یکی از عوارض اعمال جراحی، از جمله آپاندکتومی، درد بعد از عمل است که این درد اکثرا در محل برش آپاندکتومی بوده و در 24 تا 48 ساعت اول بعد از عمل از شایع ترین عارضه هاست. هدف این مطالعه استفاده از کرایوتراپی برای کاهش درد پس از عمل آپاندکتومی مقایسه آن با بیمارانی است که تنها مخدر دریافت میکنند. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد 100 بیمار کاندید جراحی آپاندکتومی به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. بلافاصله پس از پایان عمل در گروه مداخله بر روی برش جراحی یک کیسه پلاستیکی شامل یخ خرد شده و در گروه شاهد نیز کیسه ای با همان ابعاد که دارای آب با دمای اتاق می باشد قرار داده شد. شدت درد بیماران در هر دو گروه در ساعت های 2، 6 و 24 بعد از با استفاده از معیار vas ارزیابی شد. همچنین میزان نیاز بیماران دو گروه به مسکن نیز ثبت و مقایسه گردید. یافته ها : نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که از نظر میانگین درد (0001/0p=) و میزان نیاز به مسکن (0001/0p=) در زمانهای مختلف بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: استفاده از کرایوتراپی به خوبی توانست درد پس از جراحی بیماران کاندید جراحی آپاندکتومی را کاهش دهد. این روش درمانی روشی موثر و بی خطر است که به دلیل هزینه های بسیار پایین آن میتواند به صورت روتین در مراکز درمانی و اتاقهای عمل مورد استفاده قرار بگیرد.

با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت معاینه شخصی توسط خود فرد و هم چنین معاینه بالینی حساسیت لازم را در تشخیص بیماری های پستان نداشته و لزوم یک برنامه جامع آموزشی و هم چنین غربالگری را نشان می دهد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.