صمغ زانتان یک اگزوپلی ساکارید میکروبی و بیوپلیمری با کاربرد های گسترده در صنایع مختلف است. بیشتر مطالعات، وابستگی آشکاری میان سویه مورد استفاده و بازده و ویژگی های صمغ زانتان را گزارش می دهند و جداسازی سویه های xanthomonas spp. از زیستگاه های طبیعی هنوز کاراترین روش غربالگری سویه هایی با توانایی تولید زانتان و کیفیت رئولوژیکی بالا می باشد. در این مطالعه 71 نمونه از خاک زمین های زراعی حومه شهرهای ری و کرج در استان تهران جمع آوری شد. غربالگری باکتری ها بر روی محیط نیمه انتخابی sx agar و انجام آزمون های ریخت شناسی و بیوشیمیایی منجر به 31 جدایه احتمالی xanthomonas spp. از میان 79 کلنی زرد و موکوئید شد. این کلنی ها از 16 نمونه خاک جدا شد. در پنج نمونه خاک مثبت، درصد تراکم xanthomonas spp. نسبت به تراکم کل باکتری های رشد یافته بر روی محیط sx agar، 69/0% بود؛ اما با درنظر گرفتن تمام نمونه های خاک، درصد نسبی 05/0% بود، یعنی حدود پنج واحد تشکیل کلنی xanthomonas spp. در میان 104 واحد از دیگر باکتری ها وجود داشت. قابلیت تولید بیوپلیمر در همه جدایه های احتمالی xanthomonas spp. و سویه های x. campestris b82 و x. campestris dsm 1706 به عنوان شاهد با استفاده از دو محیط تولید متفاوت مورد بررسی قرار گرفت. یکی از جدایه ها که sam 402 نامیده شد، در هیچ کدام از این محیط های کشت تولید پلیمری نشان نداد. این جدایه از لحاظ خصوصیات بیوشیمیایی نیز با جدایه های دیگر متفاوت بود. سه جدایه sam 0301، sam 302 و sam 401 نسبت به جدایه های دیگر رشد بیشتری در محیط پیش کشت داشتند. شیب نمودار لگاریتم طبیعی جذب نوری در برابر زمان در مرحله نمایی رشد به عنوان شاخصی از سرعت ویژه رشد برای چهار جدایه نماینده و باکتری x. campestris dsm 1706 به عنوان شاهد تعیین شد و برای جدایه های sam 0302، sam 0401، sam 0402، sam 3301 و سویه شاهد به ترتیب 409/0، 387/0، 360/0، 380/0 و h-1 385/0 بود. به طور کلی محیط های تولید 1 و 2 نتایج مشابهی نشان دادند اما در مورد برخی جدایه ها نتایج کم و بیش متفاوتی بدست آمد: یعنی ویسکوزیته مایع کشت و تولید خام کمتر در محیط 2 در مورد sam 0301، sam 0302، sam 401 و sam 4205. به عبارت دیگر محیط 2 منجر به تمایز بهتری میان جدایه ها شد. در 9 جدایه میزان تولید پلیمر، توده سلولی و ویسکوزیته ظاهری پلیمر در دو محیط تولید تعیین شد و تفاوتی میان آنها مشاهده نشد. میزان تولید پلیمر و توده سلولی در محیط تولید 1 و ویسکوزیته ظاهری پلیمر در محیط تولید 2 بیشتر بود. پرایمرهای اختصاصی گونه (hrccf2 و hrccr2) که یک بخش 519 جفت بازی از ژن hrcc متعلق به باکتری x. campestris را تکثیر می کنند، برای شناسایی جدایه ها استفاده شد. پس از انجام واکنش زنجیره ای پلیمراز، قطعه ای با طول تقریبی bp 520 از dna هفت جدایه و سویه شاهد مثبت بدست آمد و شناسایی به x. campestris را تایید کرد. از dna جدایه های sam 0302، sam 401 و sam 402 چنین نتیجه ای طی دو تکرار حاصل نشد.

باکتری ها نیز همچون سایر موجودات با مسأله فشرده کردن dna کروموزومی شان روبه رو هستند. ژنوم این موجودات در قالب ساختار متراکمی که نوکلئوئید خوانده می شود، فشرده می گردد. پروتئین های کوچکی که در ارتباط با dna کروموزومی هستند منجر به فشرده شدن قابل توجه این ساختار می گردند. از آنجایی که این پروتئین ها دارای جرم مولکولی، بارالکترواستاتیکی و قابلیت اتصال به dna مشابه هیستونهای یوکاریوتی را دارند، شبه- هیستون (hlp) خوانده می شوند.آنها در فرآیندهایی مانند تنظیم بیان ژن، نوترکیبی و همانندسازی نقش دارند. از میان پروتئین های شبه هیستونی پروتئینhu برای اتصال به dna دارای بریدگی، شکاف یا ساختارهای صلیبی شکل تمایل بیشتری دارد. این پروتئین به صورت دایمر به dna متصل شده و آنرا خمیده می کند.دراین مطالعه حضور پروتئین kda10تا 5/9 مشابه پروتئین شبه هیستونی hu در باکتری bacillus subtilis که یک باکتری گرم مثبت است ودر باکتری گرم مثبت هالوفیل متعادل halobacillus karajensis که از خاک های سطحی منطقه کرج جداسازی شده است، بررسی شد. برای این منظور، استخراج این پروتئین ها به کمک پرکلریک اسید پنج درصد سرد با روش johns که مخصوص استخراج هیستون h1 یوکاریوتی است و همچنین ترسیب با آمونیوم سولفات که بوسیله آن می توان hu را از باکتری های گرم مثبت استخراج کرد، انجام گرفت. طرح sds-page نتیجه استخراج فرضیه وجود پروتئینی با حرکت الکتروفورزی مشابه پروتئین شبه هیستونی hu را در ناحیه kda10در این باکتری تقویت کرد.دراین تحقیق همچنین تخلیص پروتئین huبا دو روش الکتروفورpreparative و کروماتوگرافی تعویض آنیونی انجام شد وpi آن نیز چک شد که مشابهhu بود.

جنس علف هفت بند (polygonum s.l. ) از خانواده علف هفت بند (polygonaceae) شامل 33 گونه در ایران است. این گیاهان یکساله و چند ساله دارای ارزش دارویی، زینتی و علف هرز در دنیا هستند.6 گونه یکساله مورد مطالعه در این تحقیق شامل: p. aviculare, p. arenastrum, p. olivascens, p. patulum, p. argyrocoleon, p. polycnemoides می باشند. زیستگاه این گیاهان چمن زار، کنار جاده ها، اراضی متروک، خرابه ها و در بین تخته سنگ ها می باشد. به علت دورگه گیری، تنوع پذیری بالای ریختی و زیستگاه مشترک تشخیص گونه ها از یکدیگر مشکل است. در این تحقیق 22 واحد جمعیتی از این گونه ها مورد مطالعه ساختمان تشریحی برش عرضی برگ قرار گرفتند و صفات افتراقی تشریحی برای تشخیص بین گونه ای به دست آمد. 16 واحد جمعیتی نیز مورد مطالعه ساختمان تشریحی برش عرضی فندقه قرار گرفت و صفات افتراقی ارائه شد. در جمعیت هایی از این 6 گونه الکتروفورز sds-page پروتئین ذخیره ای بذر بررسی شد، که نتایج الکتروفورز sds-page همگام با نتایج تشریحی جدایی گونه ها را به خوبی نشان می دهد. نتایج الکتروفورز sds-page و ساختمان تشریحی برش عرضی برگ و فندقه تحت آنالیز تجزیه خوشه ای به روش ward قرار گرفتند. بررسی های ریخت شناسی نیز بر روی جمعیت هایی از این گونه ها انجام شد و نتایج تحت آنالیز کلادیستیک به روش های neighbor- joining ، bootstrap 50% majority- rule consensus pca, ، pcoو upgma قرار گرفتند که در کلیه روش ها، جدایی گونه ها محرز بوده و گونه p. polycnemoides دورتر از سایر گونه های مورد بررسی قرار گرفت.

میکروارگانیسم ها برای فشرده کردن dna سلولی از گروهی از پروتئین های بازی استفاده می کنند. این گروه از پروتئین ها اثرات عمیقی بر روی بیان ژن ها، نوترکیبی، همانندسازی dna، رشد و توانایی حیات دارند و به عنوان پروتئین های شبه هیستونی شناخته می شوند. از جمله ی این پروتئین ها می توان به hu، h-ns، fis و اشاره کرد. پروتئین های hu برای نگهداری ساختار نوکلئوئید ضروری هستند. بعلاوه آنها در وظایف وابسته به dna شامل همانندسازی، ترمیم، نوترکیبی و تنظیم ژن ها نیز شرکت می کنند. با توجه به این توانایی ها، پروتئین های hu بیشتر به عنوان عوامل ساختاری عمل می کنند و با ایجاد یک توپولوژی ویژه از dna، گردهمایی ساختارهای پیشرفته ی نوکلئوپروتئینی را ارتقاء می بخشند. اگرچه پروتئین های hu از لحاظ تکاملی در بین یوباکتری ها بسیار حفاظت شده هستند با این وجود هر کدام ازآنها به مناطق ویژه ای مربوط به خود تمایل دارند و متصل می-شوند. وجود این چنین تفاوت هایی نشان دهنده ی تکامل وظایفی این پروتئین ها و نقش های متفاوت آنها در داخل سلول است. با توجه به اهمیت این پروتئین و اینکه این پروتئین تا کنون در یک باکتری هالوفیل بررسی نشده است لذا ما در این پژوهش این پروتئین را در باکتری halobacillus karajensis مورد بررسی قرار دادیم. در این پژوهش باکتری halobacillus karajensis در نوترینت براث حاوی 10% nacl کشت داده شد بیومس در فاز لگاریتمی رشد جمع آوری شد. پروتئین ها بوسیله ی ترسیب با آمونیوم سولفات رسوب داده شدند (40-%90). سپس پروتئین های استخراج شده بر روی ژل sds page مورد بررسی قرار گرفت، درصد مناسب از آمونیوم سولفات انتخاب شد و رسوب آن بر روی ستون deae-sepharose cl-6b برده شد. سرانجام فرکشن های حاصل از کروماتوگرافی بوسیله ی وسترن بلاتینگ چک شدند تا آنهایی که دارای پروتئینی با خواص ایمنولوژیکی مشابه hbsu هستند مشخص شوند و مشاهده شد که فرکشن های ابتدائی چنین هستند. pi پروتئین خاص شده تعیین گردید. نتیجه گیری: باکتری halobacillus karajensis دارای یک پروتئین مشابه از لحاظ ایمنولوژیکی با hbsu است که دارای pi برابر با 5/9 می باشد.

باکتری pseudomonas aeruginosa، یک باکتری گرم منفی، هوازی و میله ای شکل متعلق به خانواده pseudomonadaceae می باشد.. این باکتری به دلیل توانایی بالا در تولید پوشش موکوئیدی حاوی اگزوپلی ساکاریدی به نام آلژینات، عامل اصلی مزمن شدن عفونت مجاری تنفسی و در نتیجه مرگ و میر در بیماران مبتلا به فیبروز سیستیک به شمار می آید. یکی از آنزیم های مهم در تولید و تجزیه آلژینات، آلژینات لیاز (algl) نامیده می شود. در این پژوهش هدف، استخراج و تخلیص نسبی آنزیم algl ، تعیین برخی ویژگی های آن و همچنین بررسی اثر آن روی آلژینات جدا شده ازp. aeruginosa 8821m می باشد. در این پژوهش آنزیم algl، از باکتری p. aeruginosa جدا شده از خلط بیمار تنفسی استفاده شد. این آنزیم در فضای پری پلاسمیک باکتری وجود دارد و با روش شوک حرارتی استخراج گردید. میزان فعالیت آنزیم به وسیله روش تیوباربیتوریک اسید (tba) سنجیده شد. اثر زمان های مختلف در معرض گذاری سوبسترا و آنزیم، غلظت سوبسترا، ph و دما بر فعالیت آنزیم بررسی گردید. همچنین پایداری گرمایی (فعالیت باقیمانده) آنزیم در دماهای 37 تا 80 درجه سانتی گراد بررسیشد. نتایج نشان داد که این آنزیم در غلظت 4/0 میلی گرم بر میلی لیتر سوبسترا، در زمان 20 دقیقه در معرض گذاری با سوبسترا، در دمای 37 درجه سانتی گرادو ph 5/8 بیشترین فعالیت را دارد. همچنین آنزیم در دمای 37 درجه سانتی گراد بیشترین پایداری دمایی را نشان داد. به دلیل مقاومت گرمایی بالای آنزیم algl در دمای 80 درجه سانتیگراد، آنزیم در ساعت های مختلفی در دمای 80 درجه سانتیگراد گرماگذاری شد و بعد از 4 ساعت هنوز 33/31% فعالیت داشت. این آنزیم علاوه بر تاثیر بر آلژینات جلبکی بر آلژینات باکتریایی موثر است که بسیار مهم می باشد. برای تخلیص آنزیم alglاز روش رسوبگذاری با نمک آمونیوم سولفات و کروماتوگرافی ستونی تعویض یونی deaesepharose cl-6b استفاده شد و سپس آنزیم روی ژل الکتروفورز حاوی sds برده شد. در روش رسوبگذاری با نمک آمونیوم سولفات آنزیم در غلظت 50% از نمک آمونیوم سولفات رسوب کرد. آنزیم به ستون متصل شد و در غلظت 1/0 مولار از نمک nacl از ستون جدا گردید. وزن مولکولی آنزیم حدود 60 کیلو دالتون تخمین زده شد. آنزیم algl بررسی شده به دلیل مقاومت گرمایی بالا و تاثیرگذاری روی آلژینات های استیله باکتریایی بسیار مهم می باشد و می تواند در تخریب بیوفیلم های ایجاد شده به وسیله سویه های موکوئیدی pseudomonas به کار رود.

erodium یا نوک لک لکی سومین جنس بزرگ خانواده ی شمعدانی (geraniceae) می باشد که دارای حدودا 75 گونه ی علفی یکساله یا دو ساله منتشر در تمام قاره ها به جز قطب جنوب است. این جنس در ایران دارای 15گونه می باشد که اکثرا در مناطق گرمسیری رویش می یابند. در این پژوهش بررسی بیوسیستماتیکی این گونه ها با استفاده از مطالعات گرده شناسی و الکتروفورز پروتئین ذخیره ای بذر با تکیه بر روش های تاکسونومی عددی انجام شده است. مطالعات گرده شناسی برای اولین بار در ایران بر روی 8 گونه از مناطق مختلف با استفاده از 14 صفت کمی و کیفی انجام شد. دانه های گرده سه شیار- منفذی (تری کلپوره) ، جور قطب و با تزئینات متفاوت که بیشترین اثر را بر روی جدایی گونه ها داشت، مشاهده شد. الگوی الکتروفورزی پروتئین ذخیره ای بذر نیز در 7 گونه از erodium ایران با یکدیگر متفاوت بودند و تفکیک گونه ها طبق طبقه بندی زیرجنس های schonbeck-temesy (1970)انجام شد. درنهایت با تجزیه وتحلیل داده های ریختی با نرم افزار spss ver.18 ارزش صفات در تفکیک گونه ها مورد بررسی واقع شد. نتایج حاصل از مطالعات گرده شناسی و الکتروفورز پروتئین بذر به صورتی بود که صفات به کاربرده شده منجر به جدایی گونه ها منطبق با طبقه بندی schonbeck-temesy (1970) شد.

serratia باکتری گرم منفی و متحرکی هست که دارای کپسول کوچکی می باشد و کلونی های آن دارای رنگیزه سفید - صورتی و یا قرمز می باشند. serratia marcescens از گونه های معروف آن است و از اهمیت بالایی برخوردار است. تشکیل بیوفیلم یکی از ویژگی های مهم serratia marcescens می باشد که منجر به مقاومت بالاتر به آنتی بیوتیک ها می شود. به کار گیری ترکیبات ضد میکروبی جدید که منجر به حذف بیوفیلم و هم چنین کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی گردند، از اهمیت بالایی برخوردار می باشند. در این پژوهش به بررسی اثر تعدادی از متابولیت های ثانویه (باکتریوسین، بیوسورفاکتانت) برخی باکتری های پروبیوتیک بر روی بیوفیلم و مقاومت آنتی بیوتیکی serratia marcescens پرداخته شد. پس از تخلیص باکتریوسین و بیوسورفاکتانت و بررسی تاثیر آنها بر روی بیوفیلم ، اثبات شد که اثر مهاری بیوسورفاکتانت بر روی بیوفیلم نسبت به اثر مهاری باکتریوسین ها بر روی بیوفیلم بیشتر می باشد و هم چنین اثر مهاری باکتریوسین حاصل از باکتری atcc 8014 lactobacillus plantarum بر روی بیوفیلم سراشیا مارسه سنس نسبت به اثر مهاری باکتریوسین lactobacillus acidophilus atcc 4356 بر روی بیوفیلم بیشتر می باشد. در بخش مربوط به مقاومت آنتی بیوتیکی، به بررسی اثر توام باکتریوسین و تعدادی از آنتی بیوتیک های انتخابی بر مقاومت آنتی بیوتیکی serratia marcescens پرداخته شد، از نتایج به دست آمده مشخص گردید که هر کدام از باکتریوسین ها و برخی آنتی بیوتیک ها اثر هم افزایی دارند. نتایج حاصل اثبات کننده این موضوع نیز بودند که پیش تیمار سویه های serratia marcescens با رقت sub miic از باکتریوسین موجب کاهش مقاومت آنها نسبت به تعدادی از آنتی بیوتیک های به کار رفته در آزمایش می گردد. میزان نفوذ پذیری آنتی بیوتیک ها به درون بیوفیلم نیز از طریق غشاء های پلی کربناتی مورد سنجش قرار گرفتند و نشان داده شد که علت مقاومت نسبت به تعدادی از آنتی بیوتیک های به کار رفته، عدم نفوذ پذیری یا نفوذ پذیری آهسته می باشد.

پروتئین شبه هیستونی hu، پروتئین بازی، دایمر و حفاظت شده ای است که نقش مهمی در بیان، ترمیم، نوترکیبی و همانندسازی dna و فشردگی در نوکلئوئید dna باکتری ها ایفا می کند. هدف این پژوهش اصلاح روش خالص سازی پروتئین hu بود. زیرا سرعت در تخلیص پروتئین ها بسیار حائز اهمیت است و یافتن راه هایی برای کوتاه کردن مسیرهای تخلیص پروتئین ارزشمند می باشد زیرا در طی فرآیند تخلیص ساختار پروتئین دستخوش تغییراتی می گردد که گاهی از ارزش مطالعاتی آن می کاهد. برای این منظور باکتری halobacillus litoralis در محیط کشت نوترینت براث حاوی 10درصد نمک سدیم کلرید و 5/0درصد نمک منیزیم سولفات کشت داده و بیومس در فاز لگاریتمی رشد جمع آوری شد. سپس بدون نیاز به سانتریفوژ با دور بالا پروتئین hu استخراج گردید و پروتئین مورد مطالعه در ژل الکتروفورز دناتوره ناپیوسته15% حرکتی مشابه پروتئین hbsu hu)باکتری bacillus subtilis) داشت و با استفاده از روش ایمونوبلات و آنتی سرم پلی کلونالmono specific علیه پروتئین hbsu که توسط elisa تیتر آن سنجیده شده بود مشخص گردید که این پروتئین از لحاظ ایمونولوژیکی شبیه hbsu است. در ادامه با استفاده از آنتی سرم اختصاصی hbsuستون کروماتوگرافی تمایلی با بستر cnbr-activated sepharose 4b تهیه گردید و پروتئین مزبور خالص شد. سپس پدیده ی پلیمریزه شدن این پروتئین در روش های مختلف تخلیص با ایمونوبلاتینگ وبا بافرهای نمونه مختلف در زمان های انکوباسیون و درجه حرارت متفاوت در هنگام الکتروفورز دناتوره ناپیوسته، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین با استفاده از پرایمرهای طراحی شده برای ژن hbs باکتری bacillus subtilis قطعه ای در حدود bp 320 ا در این باکتری تکثیر شد که از لحاظ طول قطعه مشابه ژن این پروتئین در bacillus subtilis بود. نهایتا مشخص شد که باکتری halobacillus litoralis دارای پروتئینی است که از لحاظ وزن ملکولی و ایمونوشیمی مشابه hbsu است بدون نیاز به سانتریفوژ دور بالا و salting out این پروتئین توسط ستون کروماتوگرافی تمایلی cnbr-activated sepharose 4b در یک مرحله خالص گردید.

pseudomonas aeruginosa یک باکتری گرم منفی، هوازی، میله ای شکل است که دارای دو فنوتیپ موکوئیدی و غیر موکوئیدی است. سویه های موکوئیدی پلیمر آلژینات تولید می کنند که عامل اصلی مزمن شدن عفونت های حاصل از p.aeruginosa می باشد که با تشکیل بیوفیلم، مقاومت بالایی در برابر آنتی بیوتیک ها از خود نشان می دهند. آنزیم آلژینات لیاز توانایی تولید و تجزیه ی آلژینات را دارا می باشد بنابراین تجزیه ی زیستی بیوفیلم های p.aeruginosa موکوئیدی با استفاده از آلژینات لیاز مورد توجه محققان می باشد. آلژینات لیاز می تواند با کاهش چسبندگی موجب کنده شدن بیوفیلم از سطوح شده و فاگوسیتوز باکتری را توسط سلول های ایمنی بدن افزایش داده و اثر آنتی بیوتیک های ضد سودوموناس را تشدید کند. در این پژوهش هدف استخراج و بررسی برخی ویژگی های آنزیم آلژینات لیاز p.aeruginosa بیمارستانی و تخلیص آن و بررسی اثر آن بر بیوفیلم p.aeruginosa می باشد. در این پژوهش آلژینات لیاز دو سویه ی 48 p.aeruginosa (که از خلط بیمار تنفسی جدا شد) و pao1 p.aeruginosa با روش شوک حرارتی استخراج شد و پایداری گرمایی آن ها، تاثیرگذاری بر بلوک های آلژینات و اثر سدیم کلرید بر فعالیت آن ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این آنزیم ها مقاومت گرمایی بالایی در دمای 80 درجه سانتیگراد دارند، به طوری که بعد از 4 ساعت هم مقداری از فعالیت خود را حفظ می کنند. هر دوی این آنزیم ها بر هر دو بلوک m و g از آلژینات تاثیر دارند و آنزیم های هر دو سویه در حضور کلرید سدیم با غلظت بالا، بالاترین فعالیت را از خود نشان می دهد. در ادامه پژوهش، تخلیص آنزیم با دو روش کروماتوگرافی ستونی تعویض یونی deae–sepharose cl-6b و ستون کروماتوگرافی تمایلی epoxy activated sepharose 6-b انجام شد. نتیجه آن روی ژل پلی آکریل آمید 12% حاوی sds مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت و پروتئینی با وزن مولکولی در حدود 60 کیلودالتون مشاهده شد. هم چنین اثر آنزیم روی بیوفیلم pao1 p.aeruginosa و 48 p.aeruginosa به روش پلیت میکروتیتر و میکروسکوپ الکترونی نگاره بررسی شد. نتایج نشان داد که آنزیم سویه 48 روی بیوفیلم خود و بیوفیلم سویه pao1 اثر تخریبی داشت. در نهایت ویژگی سوبسترایی آنزیم در سطح dna با روش pcr مورد بررسی قرار گرفت و ناحیه حفاظت شده برای polym لیازها در سویه 48 تایید شد.

کلبسیلا (klebsiella) باکتری گرم منفی و غیرمتحرکی هست که دارای کپسول پلی ساکاریدی می باشد. klebsiella pneumoniae از گونه های معروف آن و به دلیل خصوصیاتی مانند مقاومت آنتی بیوتیکی، از اهمیت بالایی برخوردار است. k. pneumoniae دارای پلاسمید های متعدد و حامل ژن های مقاومت به آنتی بیوتیک ها، بخصوص بتالاکتام ها، سفالوسپورین های نسل دوم و سوم می باشد. به کارگیری ترکیبات ضد میکروبی جدید که منجر به از بین بردن و یا تضعیف باکتری؛ و نیز کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی گردند، از اهمیت بالایی برخوردار می باشند. در این پژوهش به بررسی اثر مایع شناور رویی (cfs) کشت برخی از پروبیوتیک ها بر روی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های بالینی k. pneumoniae مولد عفونت ادراری، فعالیت آنزیم بتالاکتاماز و منشأ پلاسمیدی بتالاکتاماز های آن ها پرداخته شد. ابتدا اثر مایع شناور رویی (cfs) دو پروبیوتیک lactobacillus plantarum atcc 8014 و lactobacillus rhamnosus ptcc 1637 بر بقای k. pneumoniae دارای بتالاکتاماز وسیع الطیف (esbl) بررسی گشت. بیش ترین اثر مربوط به متابولیت های اسیدی مایع شناور لاکتوباسیلوس ها با روش مجاورت کشت k. pneumoniae با مایع شناور رویی مشاهده شد. در ضمن تأثیر ضدمیکربی l. rhamnosus بیش تر از l. plantarum بود. همچنین، اثر cfs این دو لاکتوباسیلوس بر کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های k. pneumoniae بررسی و کاهش مقاومت به آنتی بیوتیک های سفالوتین، جنتامایسین و سیپروفلوکساسین پس از مجاورت با cfs پروبیوتیک های l. plantarum و l. rhamnosus مشاهده شد. طبق بررسی ها متابولیتی از cfs که بیش ترین تأثیر را بر کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی داشت دارای خاصیت اسیدی بود. تأثیر متابولیت-های l. rhamnosus بر کاهش مقاومت جدایه های k. pneumoniae نیز بیش از l. plantarum مشاهده گردید. تأثیری از cfs بر فعالیت هیدرولیتیک بتالاکتاماز در حالت پری پلاسمیک و بدون استخراج و تخلیص مشاهده نشد، اما بر آنزیم استخراج شده اثر کاهش فعالیت دارد، در حالی که کارهای قبلی با آنزیم استخراج و خالص شده نیز کاهش فعالیت آنزیمی را گزارش کردند. همچنین cfs اثری بر از بین بردن پلاسمید های عامل مقاومت آنتی بیوتیکی ندارد، در حالی که این اثر با موادی مانند sds و اتیدیوم برماید مشاهده می شود. بنابراین احتمالاً کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به تغییر در مسیر بیان ژ ن ها و انتقال پیام در k. pneumoniae می باشد.

پپتیدهای ضدمیکروب گروهی از فرآورده های طبیعی هستند و می توانند در حل معضل "مقاومت آنتی بیوتیکی" کمک کنند. بعضی از این پپتیدها منشاء گیاهی دارند. پپتیدهای ضدمیکروب فعالیت های ضد باکتری، ضد قارچ، ضد ویروس، ضد انگل و حتی ضد سرطانی دارند. پیدا کردن تفاوت ها بین این پپتیدها و سایر پپتیدهایی که فاقد خاصیت ضدمیکروبی هستند به ما کمک می کند که پپتیدهای ضد میکروب جدید را کشف و اثر گذاری آنها را بهینه کنیم. در این پژوهش دو مجموعه داده برای بررسی پپتیدهای ضدمیکروب گیاهی و پپتیدهای غیر آنتی میکروب تهیه شد و فراوانی آمینواسیدها و برخی صفات فیزیکوشیمیایی آنها با روش های آماری و شبکه عصبی بررسی شد. سه روش آماری استفاده شده در این پژوهش حداقل فاصله همینگ، حداقل فاصله اقلیدسی و حداقل فاصله ماهالانوبیس بود. بهترین نتیجه با روش شبکه عصبی مصنوعی نیز بررسی گردید.هرچند می توان با به کار گیری عوامل دیگر علاوه بر فراوانی آمینواسیدها، به دقت های تفکیک بالاتری نیز رسید.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

جنس fumaria l. شامل گیاهانی یکساله متعلق به خانواده fumariaceae می باشد. این جنس در کشور ایران دارای 8 گونه می باشد: f. densiflora dc, f. schleicheri soyer- willement, f. vaillantii loisel, f. indica (hausskn.) pugsley, f. parviflora lam, f. asepala boiss, f. bracteosa pomel, f. officinalis l. اعضای این جنس عمدتاً در اکثر نقاط ایران می رویند. در این پژوهش 41 واحد جمعیتی از گونه های مختلف fumaria در ایران از نظر ریخت شناسی (ماکرو و میکرومورفولوژی)، گرده شناسی، ساختار تشریحی (برش عرضی ریشه و ساقه و ساختمان بشره پشتی دمبرگ)، الکتروفورز پروتئین ذخیره ای بذر، تعیین غلظت و وزن مولکولی پروتئین های ذخیره ای بذر مورد بررسی قرار گرفته اند. در بخش ریخت شناسی صفات کمی و کیفی بخش های زایشی و رویشی و همچنین ریخت شناسی سطح میوه و بذر در هر جمعیت مطالعه شد. تحلیل آماری به صورت آنالیز چند متغیره (multivariate) با استفاده از نرم افزار spss ver 9.1 و ntsys صورت گرفت. تفکیک گونه های این جنس با تجزیه خوشه ای به روش upgma و ward نشان داده شد و نمودار رسته بندی pca و pco نیز این جدایی را تایید نمود. مسائل مربوط به تعیین ارزش صفات، قرابت بین تاکسون ها و کلید شناسایی گونه های fumaria در ایران بررسی شد. نتایج موید آن است که کماکان خصوصیات مورفولوژیکی قسمت های تولیدمثلی از صفات تشخیصی بسیار با ارزش می باشند. برخی پیچیدگی ها بین سه گونه f. indica، f. vaillantii و f. parviflora وجود دارد. به نظر می رسد این سه گونه تشکیل کمپلکس گونه ای را می دهند. روابط گونه f. indica با والدین احتمالی اش مورد بحت قرار گرفت. گونه f. officinalis subsp. officinalis نیز برای اولین بار از ایران گزارش شده است. کلید واژه: شاهتره، گرده شناسی، الکتروفورز پروتئین ذخیره ای بذر

بعضی از پروتئین های باکتریایی? به دلیل وجود برخی ویژگی های بیوشیمیایی مشابه با پروتئین های هیستونی یوکاریوتی? پروتئین های شبه هیستونی نامیده می شوند. پروتئین های خانواده hu? بزرگ ترین خانواده از پروتئین های شبه هیستونی هستند که در همه باکتری ها وجود دارند و توالی آمینواسیدی آنها? 20 درصد با هم شباهت دارند. توالی پروتئین hu می تواند حتی در سویه های یک گونه نیز متفاوت باشد. از بین گونه های مختلف باسیلوس مورد بررسی? پروتئین مشابه با hu جداسازی شده که hb نامگذاری گردیده است و مشخص شده که شباهت توالی آمینواسیدی این پروتئین در این گونه ها حدود 80 درصد می باشد. این پروتئین توسط ژن hbs کد می گردد. توالی ژن hbs تنها در یک سویه از باکتری b. subtilis (23857 atcc) بررسی شده است و در بانک ژنی وجود دارد. در این مطالعه? dna ژنومی متعلق به سه سویه از باکتری b. subtilis دارای atcc ?6633 12711 و 6051 ? استخراج شد و ژن hbs موجود در آنها توسط روش pcr بررسی گردید. محصولات pcr تعیین توالی شد و مشخص گردید که در سویه b. subtilis با6633 atcc ? تنها در یک نوکلئوتید نسبت به سویه مرجع (23857 atcc)? تفاوت وجود دارد اما در دو سویه دیگر (با6051 atcc و 12711) این توالی کاملا مشابه است. بنابراین در این مطالعه سویه دارای6633 atcc به عنوان مرجع? برای نخستین بار برای تهیه پروب غیر رادیواکتیو مورد استفاده قرار گرفت. محصول pcr در سویهb. subtilis با atcc 6633 به وسیله نوکلئوتید نشاندار شده با دیگ اکسی ژنین? نشاندار شد و شرایط تهیه پروب و دورگه سازی بهینه گردید و برای تعیین صحت آن از این پروب برای شناسایی ژن hbs در سویه b.subtilis atcc 6633 به وسیله روشblotting dot و southern blotting استفاده شد.