چکیده ادامه حیات جامعه عشایری در ساخت سنتی خود، در شرایط نوین اقتصادی و اجتماعی، مشکل و با موانع عمده ای همراه است. یکی از گام های مهمی که توسط دولت جمهوری اسلامی برای از میان برداشتن این موانع برداشته شده، اجرای طرح های برنامه ریزی شده اسکان عشایر است. بخش بزرگی از جامعه عشایری ایران در پی این اقدام هدایت شده، در مناطق مختلف کشور، به اسکان روی آورده اند. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیرات (اعم از مثبت و منفی) حاصله از اجرای طرح اسکان عشایر بر وضعیت اقتصادی و اجتماعی خانوارهای ایل قشقایی (تیره عمله فارسی مدان) می-باشد که در کانون اسکان گودگپ واقع در بخش ارژن شهرستان شیراز به شیوه هدایت شده اسکان یافته اند. در این پژوهش، علاوه بر مطالعات کتابخانه ای، از اطلاعات به دست آمده از ادارات و سازمان های مختلف نیز استفاده شده است. جامعه آماری مورد مطالعه، شامل 350 خانوار است که تعداد نمونه به دست آمده، با استفاده از فرمول کوکران، 180 خانوار می باشد. اطلاعات جمع آوری شده از طریق پرسشنامه، در موضوعات مشخص تفکیک و به کمک نرم افزارspss طبقه بندی، تحلیل و بررسی شده اند. تجزیه و تحلیل اطلاعات در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفته است. نتایج بیان گر این است که اسکان عشایر، باعث افزایش شاغلان بخش کشاورزی، کاهش شدید تعداد دام و درآمد حاصل از دامداری، بهبود وضعیت پوشش گیاهی، بهبود دسترسی به خدمات رفاهی، بهبود وضعیت سواد، افزایش اهمیت مشارکت زنان در مشاغل خانگی و صنایع دستی و کاهش آن در بخش دامداری، افزایش تمایل زنان به تحصیل و حضور در اجتماع و کاهش میزان موالید و مرگ ومیر در کانون اسکان گردیده است. به طور کلی، اجرای طرح اسکان موجب بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی خانوارهای اسکان یافته گردیده است.

چکیده ندارد.