چکیده ندارد.

مسئل? انبساط یک بعدی پلاسمای بیش چگال غیر برخوردی در خلأ و در حضورموج الکترومغناطیسی ،در دوحالت بررسی شده است.در حالت اول این انبساط را بدون به حساب آوردن ذرات محبوس در نظر گرفته ایم و در حالت دوم تاثیر ذرات محبوس را بر آن افزوده ایم. ذرات محبوس توزیع چگالی پلاسما ومیدان الکتریکی خود سازگار درون پلاسما را تغییر می دهند .همچنین عمق نفوذ میدان الکتریکی بدرون پلاسما ،سرعت مرز پلاسما ومختص? چگالی بحرانی با به حساب آوردن ذرات محبوس تغییر می کنند. در اینجا ،دو حالت با وبدون ذرات محبوس ، برای مقادیر مختلف چگالی اولیه وشدت میدان الکتریکی موج فرودی ،با هم مقایسه شده است.

هدف -مقایسه اثر داروهای استازولامید، تیمولول، پیلوکارپین و دورزولامید در کنترل فشار داخل چشمی پس از عمل کاتاراکت +لنز داخل چشمی خلفی و پیدا کردن داروی موثرتر و کم عارضه تر. مواد و روشها-تعداد 100 بیمار کاندید عمل جراحی کاتاراکت +لنز داخل چشمی خلفی بالای 40 سال از اردیبهشت ماه سال 1377 لغایت فروردین ماه 1378 در 5 گروه 20 تایی استازولامید خوراکی (هر 6 ساعت یک عدد پس از عمل)، قطره های موضعی تیمولول، دورزولامید و پیلو کارپین (یک قطره در پایان عمل در چشم عمل شده) و گروه کنترل توسط دو جراح با تجربه و کم تجربه تحت عمل جراحی قرار گرفتند فشار چشم بیماران هر گروه قبل از عمل و در ساعات 4،8 و 24 پس از عمل اندازه گیری شد و تاثیر داروهای فوق در جلوگیری از افزایش فشار چشم پس از عمل، علائم آزار دهنده بعد از عمل و تاثیر تجربه جراح در افزایش فشار چشم پس از عمل مورد بررسی قرار گرفت . نتایج-داروهای تیمولول، دورزولامید و استازولامید بطور معنی داری از افزایش فشار چشم بعد از عمل جلوگیری کردند که البته تیمولول و دورزولامید تاثیر واضح تری داشتند اما پیلوکارپین تاثیر معنی داری و دورولامید تاثیر واضح تری داشتند اما پیلوکارپین تاثیر معنی داری نداشت . علائم آزار دهنده پس از عمل (تهوع و استفراغ) در گروه استازولامید نسبت به کروههای دیگر بطور معنی داری بیشتر بود. در این مطالعه اثر تجربه جراح در افزایش فشار پس از عمل معنی دار نبود. استنتاج-داروها تیمولول و دورزولامید در جلوگیری از افزایش فشار چشم پس از عمل ecce+pciol موثرترند و با توجه به ایجاد علائم آزاد دهنده پس از عمل در موارد استفاده از استازولامید، استفاده از آنها مناسب تربه نظر می رسد.

هدف : مقایسه روش کلاسیک برداشتن اپی تلیوم قرنیه (مکانیکال) با روش شیمیایی (اتانول 24 درصد) و بررسی پارامترهای مربوط به وضعیت بینایی بعد از عمل prk مواد و روشها: 35 بیمار با عیب انکساری میوپی +-استیگماتیسم که از خردادماه 1377 تا فروردین ماه 1378 با استفاده از دستگاه neidk ec5000 در مرکز چشم پزشکی الزهراء زاهدان تحت عمل prk قرار گرفته و با روش کارآزمایی بالینی (clinical trial) بررسی شدند. اپی تلیوم چشم راست بیماران با روش مکانیکال و اپی تلیوم چشم چپ با استفاده از الکل 24 درصد برداشته شد. سپس بیماران حداقل بمدت 3 ماه پی گیری شده و از نظر سمپتومهای آزار دهنده بعد از عمل، کدورت قرنیه، زمان ترمیم، دید بدون اصلاح، دید با اصلاح و رگرسیون مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: میزان ناراحتی بیماران بعد از عمل در روش الکل کاهش داشت . زمان لازم برای ترمیم اپی تلیوم با استفاده از الکل کمتر بود. هیچ گونه اختلاف معنی داری از نظر کدورت قرنیه، تاری دید، بدون اصلاح (ucva) بهترین دید اصلاح شده (bcva)، اکی والان اسفری عیب انکساری بعد از عمل رگرسیون در دو روش مشاهده نگردید. میزان رگرسیون با متوسط 27 درصد از مطالعات منتشر شدذه بمراتب بیشتر بود. نتیجه گیری: برداشتن اپی تلیوم قرنیه با روش شیمیایی (الکل 24 درصد) یک روش ساده بی خطر، موثر قبل از انجام prk بوده که باعث کاهش سمپتومهای آزاردهنده بعد از عمل و تسریع در ترمیم اپی تلیوم می شود.

درک رنگ پاسخ قشر مغز در برابر محرک فیزیکی خاصی است که توسط شبکیه دریافت میشود. باند باریکی از طیف الکترومغناطیسی (طول موج 400-700nm) توسط رنگدانه های بینایی واقع در گیرنده های نوری سلولهای مخروطی (cone) قابل جذب است . این سلولها مخروطی 3 گیرنده آبی، سبز، و قرمز هستند و دید رنگ طبیعی نیاز به هر 3 رنگدانه دارد. نقایص دید رنگ بطور کلی به دو دسته اکتسابی و مادرزادی تقسیم می شوند که نقایص دید رنگ مادرزادی اکثرا بصورت صفت وابسته به جنس (وابسته به کروموزوم x) بوده و نوع و شدت آنها در طول زندگی یکسان است . این نقص تقریبا همیشه از نوع سبز-قرمز (red-green) است که در 8 درصد و 5 درصد زنان را گرفتار می کند. نقایص دید رنگ اکتسابی بسته به محل و منشا آسیب شناسی چشم دارند. اغلب از نوع آبی زرد بوده و زنان و مردان را به طور مساوی گرفتار می کنند. نقص دید رنگ ارثی به انواع زیر تقسیم میشود: -1تری کروماتیسم ناهنجار (anomalous trichromat) این افراد جهت دید یک رنگ نامعلوم نیاز به هر 3 رنگ اصلی داشته اما به مقدارهای غیرطبیعی از آنها استفاده میکنند در اینها اختلال در یکی از رنگدانه های حساس به نور وجود دارد. -2دی کرومات (dichormat) گیرنده های نوری مخروطی این دسته از بیماران فقط حاوی دو رنگدانه از 3 رنگدانه اصلی می باشد -3 منو کرومات (nono chormat) این بیماران فاقد اختراق قدرت اختراف رنگ هستند الف -منوکرماتیسم استوانه یا تیپیکال (rod monochromat) ب -منوکروماتیسم مخروطی یا آتیپیکال (cone) در این تحقیق ما درصدد برآمدیم تا شیوع اختلال دید رنگ ارثی را در دانش آموزان مدارس راهنمایی زاهدان با استفاده از pseudo iso choronatiplate of ishihara بدست آوردیم. کتابچه تست ایشی ها را (ishihara) یک پاسخ سریع و مناسب در زمینه اختلال ژنتیکی دید رنگ میدهد. با استفاده از این تست 1900 داشن آموز مدارس راهنمایی زاهدان را مورد معاینه قرار داریم روش انجام تست به صورت زیر است : صفحات کتاب تست در روشنایی روز و در فاصله 70 سانتی متری از معاینه شونده در خط مستقیم دید او قرار گرفته و اعداد کتاب به وسیله وی خوانده شده و سپس با استفاده از راهنمای کتاب مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. با استفاده از این تحقیق نتایج زیر را بدست آوردیم. شیوع اختلال دید رنگ مادرزادی در دانش آموزان پسر 3/63 و دانش آموزان دختر 0/37 درصد میباشد که این شیوع با مقادیر داده شده در کتابهای مرجع اختلاف قابل توجهی دارد.

قدرت بینائی (visual acuity) از مجموع 100 مورد عمل انجام شده، 26 مورد تا آخرین ویزیت کاهش va نسبت به قبل از عمل داشته اند. ازاین تعداد در 14 مورد کاهش قدرت بینائی بین 1 تا 3 خط چارت اسنلن و در 12 مورد بیش از این مقدار (در مواردی در حد درک نور) بوده است . از 12 مورد مذکور در 3 مورد کاهش ناشی از ایجاد کاتاراکت حاد احتمالا در اثر صدمه به عدسی در موقع عمل بوده است . در 5 مورد کاهش va ناشی از پیشرفت تسریع شده کاتاراکت قبل از عمل و در 3 مورد علت کاهش قدرت بثینائی اندوفتالمیت و در یک مورد نیز گلوکوم بدخیم بعداز عمل بوده است . 39 مورد ازبیماران عمل شده افزایش va داشته اند که ازاین تعداد 9 مورد افزایش بیش از 3 خط اسنلن و یا افزایش دید قابل توجه داشته اند. در سایر موارد افزایشی قدرت بینائی جزئی و یاکمتر از 3 خط اسنلن بوده است . از 9 مورد بهبود va قابل توجه سه مورد مربوط به بیمارانی می باشد که قبل از عمل دیدی در حد حرکت دست hm داشته اند، و بعد از عمل دیدشان به میزان 3 تا 4 متر انگشت شمار رسیده است . 6 مورد دیگر مربوط به بیمارانی است که با تشخیص c.n.a.g مقاوم به درمان و pi مورد عمل قرار گرفته اند. 35 مورد باقیمانده هیچگونه تغییری در قدرت بینائی نداشته اند. در پایان لازم به توضیح اینکه متاسفانه در موارد محدودی دید با بهترین تصحیح در پرونده ها قید شده است . خلاصه نتایج بررسی 100 مورد عمل فیلترینگ انجام شده در بخش چشم زاهدان : ما بصورت رتروسپکتیو 100 مورد فیلترینگ را که در عرض بیش از 2 سال در بخش چشم پزشکی زاهدان صورت گرفته است بررسی نمودیم . هدف ازاین بررسی مقایسه عوارض و کنترل فشار داخل چشم در عمل ترابکولکتومی و p.l.s بوده است . 67-1 درصد بیماران عمل شده سنی بین 50-69 سال داشته اند. سن نیاز به عمل زنان اندکی کمتراز مردان بوده است بطوریکه 39 درصد زنان عمل شده سنی بین 50-59 و 37 درصد مردان سنی بین 60-69 سال داشته اند. -2 بیمارانی که با تشخیص c.n.a.g موارد عمل فیلترینگ قرار گرفته اند بیشتر زن و برعکس بیمارانی که تشخیص c.o.a.g داشته اند بیشتر مرد بوده اند. و شاید بتوان گفت شیوع c.n.a.g در زنان زیادتر و شیوع c.o.a.g در مردان زیادتر بوده است . -3 شانس flatc ac شدن در بیماران p.l.s شده 5ˆ5 درصد بیشتر از بیماران ترابکولکتومی شده بوده است . -4 میزان کلی موفقیت در کنترل فشار داخل چشم با فیلترینگ 90 درصد بوده است . -5 میزان موفقیت برای کنترل iop در pls 3ˆ94 درصد و در ترابکولکتومی 5ˆ81 درصد بوده است . -6 شانس بسته شدن و یاغیرفعال شدن فیلتر در بیمارانی که با تشخیص c.n.a.g مورد عمل قرار گرفته اند بمراتب بیشتر از بیمارانی بوده است که تشخیص c.o.a.g داشته اند. -7 میانگین فشار داخل چشم در کوتاه و بلند مدت بعداز عمل ترابکولکتومی و p.l.s، تفاوت معنی داری نداشته است . -8 پیش آگهی موفقیت ترابکولکتومی برای کنترل iof در بیماران کمتر از 20 سال فقط 50 درصد بوده است . -9 از آنجائیکه تمام موارد اندوفتالمیت 100 مورد بررسی شده در بیمارانی بوده است که تحت درمان آنتی بیوتیک موضعی پروفیلاکتیک نبوده اند. لذا با عنایت به این مطلب و همچنین شرایط جوی، فقر فرهنگی، فقراقتصادی و بیماریهای مزمن چشمی (مثل تراخم) که غالبا با درجاتی خشکی از چشم همراه است . درارتباط با تجویز و مصرف آنتی بیوتیک وسیع آلطیف موضعی بعنوان پروفیلاکسی بهتراست توصیه بیشتری صورت گیرد.

هدف این مطالعه تاثیر بالینی ترکیب سیپروفلوکساسین 3/0 درصد - سفازولین 5 درصد را با رژیم درمانی استاندارد (جنتامایسین 4/1 درصد- سفازولین 5 درصد) در درمان زخم های باکتریایی قرنیه مقایسه می کند. مواد و روش ها این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی بیماران مبتلا به زخم باکتریال قرنیه که در فاصله زمانی خرداد ماه 1378 تا آذر ماه 1379 به مرکز چشم پزشکی الزهرا زاهدان مراجعه کرده بودند ، انجام پذیرفت . بیمارانی که دچار دسماتوسل بوده، یا نیاز به درمان سیستمیک یا تزریق زیر ملتحمه داشتند، از مطالعه حذف گردیدند و نهایتا 49 بیمار وارد مطالعه شدند. پس از گرفتن اسمیر مستقیم و کشت از زخم بوسیله تیغ جراحی شماره 15 بیماران به طور تصادفی در دو گروه درمانی قرار گرفتند. 25 بیمار قطره های سیپروفلوکساسین 3/0 درصد - سفازولین 5 درص (گروه ‏‎b‎‏) و 24 بیمار قطره آنتی بیوتیکهای تقویت شده جنتامایسین 4/1 درصد - سفازولین 5 درصد (گروه ‏‎a‎‏) دریافت نمودند. در هر دو گروه ابتدا یک قطره (سیپروفلوکساسین یا جنتامایسین تقویت شده) هر 5 دقیقه تا 6 بار، بعد هر 15 دقیقه 4 بار، سپس هر نیم ساعت تا 12 بار و بعد هریک ساعت ریخته می شد. قطره دوم (سفازولین) به فاصله 5 دقیقه از داروهای اول و با همان تناوب تجویز می شد. دو گروه از نظر سن، جنس، عوامل زمینه ساز، سابقه مصرف دارو، عمق و اندازه زخم، میزان انفیلتراسیون و وجود هیپوپیون و طول زمان بهبودی نقص اپی تلیال و میزان دید نهایی بررسی شدند.در پایان دوره درمان متغیرهای کیفی با آزمون ‏‎chi-square‎‏ و متغیرهای کمی با آزمون ‏‎t-test‎‏ مقایسه شدند. نتایج: از 49 بیمار، 16 مورد (7/32 درصد) کشت مثبت بدست آمد. هیچگونه اختلاف معنی دار آماری از نظر سن، جنس، عوامل زمینه ساز، وجود هیپوپیون و میزان دید نهایی بین دو گروه وجود نداشت. از لحاظ طول مدت بهبودی نقص اپی تلیال، اختلاف معنی داری بین دو گروه تحت درمان با سیپروفلوکساسین سفازولین (92/7+-36/12 روز) و گروه تحت درمان با رژیم استاندارد (77/7+-67/11 روز) وجود نداشت. (38/0 = ‏‎p‎‏) نتیجه گیری: ترکیب سیپروفلوکساسین - سفازولین در درمان زخم های باکتریایی قرنیه دارای تاثیر درمانی مشابه با رژیم استاندارد (سفازولین - جنتامایسین) می باشد. با توجه به سهولت دسترسی به سیپروفلوکساسین و عدم نیاز به تهیه مجدد آن و به دنبال آن کاهش خطر آلودگی در حین تهیه قطره ها و نیز پوشش وسیع آنتی میکروبیال آن، ترکیب سیپروفلوکساسین - سفازولین می تواند جایگزین مناسبی برای رژیم استاندارد در درمان تمام زخم های باکتریایی قرنیه باشد.

مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی آینده نگر و ‏‎randomized‎‏ و ‏‎single blind‎‏ و مورد-شاهدی انجام شد. 85 بیمار که تحت عمل ‏‎prk‎‏ قرار گرفته بودند در این مطالعه قرار گرفتند که در پایان ماه ششم بعد از عمل نتایج عمل بر روی 130 چشم از 70 بیمار مورد آنالیز قرار گرفت. 62 چشم از 34 بیمار در گروه مورد (استروئید تراپی) و 68 چشم از 36 بیمار در گروه شاهده قرار گرفتند و نتایج این دو گروه در پایان ماه ششم با هم مقایسه شد. متوسط خطای معادل کروی ‏‎(se)‎‏ قبل از عمل در گروه استروئید ‏‎-4.54+-1.26‎‏ و در گروه شاهد ‏‎-4.15+-1.26‎‏ بود ‏‎‏‎(p=0.069)‎‏ متوسط ‏‎se‎‏ در ماه ششم بعد از عمل در گروه استروئید ‏‎-0.37+-1.21‎‏ و در گروه شاهد ‏‎‏‎0.00+-0.79‎‏ بود. ‏‎(p=0.033)‎‏ در گروه استروئید در ماه ششم بعد از عمل 11 چشم و در گروه شاهده 6 چشم ‏‎se‎‏ کمتر از 1- بود. ‏‎(p=0.138)‎‏ در گروه استروئید ‏‎36.5%‎‏ و در گروه شاهد ‏‎59.4%‎‏ چشمها در ماه ششم پس از عمل دچار کدورت قرنیه بودند که در مورد کدورتهای کمتر از 1+- در گروه استروئید 30.1% و در گروه شاهد 6.53% بود. ‏‎(p<0.05)‎‏ در گروه استروئید در 4.4% عوراض ناشی از استروئید مشاهده شد. ‏‎safety‎‏ و ‏‎efficacy‎‏ و ‏‎predictaeility‎‏ در هر دو گروه در حد سایر گزارشات مشابه بود، اما نتایج بهتر آماری در گروه شاهده در مورد ‏‎predictaeility‎‏ نسبت به گروه استروئید مشاهده شد، در گروه استروئید نسبت به گروه شاهد کدورت قرینه (در موارد کمتر یا مساوی 1+) کمتر بود) ‏‎(p<0.05)‎‏ در هیچ یک از گروهها در مواردی که ‏‎se‎‏ قبل از عمل کمتر از 4 دیوپتر میو پی بود و گرشن مشاهده نشد همچینین کدورتهای بیشتر از 1+ نیز در این موارد مشاهده نشد که با توجه به نتایج بهتر در گروه شاهد و با توجه به عوارض احتمالی استروئید به نظر می رسد که تجویز استروئید ها به طور روتین بعد ا زعمل ‏‎prk‎‏ در موارد میوپی کمتر از 4 دیوپتر الزامی نباشد.

هدف ما مقایسه میازن عود و عوارض ناشی از عمل ناخنک در دو روش استفاده از اسپونژ آغشته به میتومایسین ‏‎c‎‏ و قطره پس از عمل در چشم پزشکی الزهرا زاهدان می باشد. در طی مدت 19 ماه، 63 چشم از 48 بیمار با ناخنک پیشرفته در دو گروه ‏‎a‎‏ و ‏‎b‎‏ تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در گروه ‏‎a‎‏، 30 چشم و در گروه ‏‎b‎‏، 33 چشم عمل شدند. برای بیماران گروه ‏‎a‎‏ اسپونژ آغشته به میتومایسین 02/0% به مدت 3 دقیقه و بیماران گروه ‏‎b‎‏ قطره میتومایسین 02/0% هر 8 ساعت به مدت 3 روز پس از عمل چکانده شد. متوسط پیگیری بیماران 21/3+-5/11 ماه در گروه ‏‎a‎‏ و 22/3+_09/12 ماه در گروه ‏‎b‎‏ بود. میزان عود در گروه ‏‎a‎‏، 6/7% و در گروه ‏‎b‎‏، 9/1% و زمان ترمیم نقص اپی تلیوم در گروه ‏‎a‎‏، 0/71+-2/9 و گروه ‏‎b‎‏، 0/77+-3/3 روز بود که بای هر دو متغیر اختلاف معنی دار بود ‏‎(p<0.001)‎‏. همچنین اختلاف استیگماتیسم و ‏‎spherical power‎‏ قبل و بعد ازعمل ‏‎significant‎‏ بود ‏‎(p<0.001)‎‏.80% عودها در طول سه ماه، بعد از عمل اتفاق افتاد. پیوژنیک گرانولوما در گروه ‏‎a‎‏، 3/3% و درگروه ‏‎b‎‏، 1/9% وجود داشت ‏‎(p<0.001)‎‏. در این مطالعه به دلیل استفاده مطمئن تر و دوز کنترل شده دارو توسط خود جراح بلافاصله بعد از عمل و عوارض کمتر (پائین بودن میزان عود و پیوژنیک گرانولوما و بهبودی سریع تر نقص اپی تلیوم قرنیه) استفاده از این دارو در حین عمل توصیه می شود. همچنین لازم است در صورت وجود کاتاراکت همراه ‏‎pterygium‎‏ شاید بهتر باشد حداقل یک ماه قبل از جراحی کاتاراکت، ‏‎pterygium‎‏ بیمار برداشته شده تا تاثیر آن روی قدرت لنز داخل چشمی به حداقل خود برسد.