برنامه ریزی توسعه شبکه فوق توزیع یکی از بخش های مهم برنامه ریزی توسعه سیستم های قدرت می باشد که هدف آن مشخص کردن مکان، زمان و ظرفیت احداث پست های فوق توزیع جدید و توسعه پست های موجود و نیز مکان، زمان، و تعداد خطوط فوق توزیع جدید برای افزودن به شبکه فوق توزیع می باشد به نحوی که تحویل انرژی الکتریکی به مراکز بار با لحاظ نمودن مجموعه ای از قیود بهره برداری و قابلیت اطمینان به اقتصادی ترین نحو ممکن صورت گیرد. از طرفی نگرانی های زیست محیطی جهانی و نیاز روز افزون به استفاده از انرژی از یک سو و افزایش بهای سوخت های فسیلی در چند سال اخیر و کاهش این منابع در سطح جهان از سوی دیگر، باعث افزایش استفاده از منابع تجدید پذیر در تولید انرژی الکتریکی شده است. انرژی باد، امروزه به عنوان یکی از اصلی ترین منابع تولید انرژی الکتریکی در بسیاری از کشورها جایگزین نیروگاه های مرسوم فسیلی شده و در نتیجه نفوذ انرژی باد در بخش تولید انرژی الکتریکی به شدت افزایش یافته است. در اکثر مطالعات انجام شده، روش فراگیری برای انجام مطالعات برنامه ریزی شبکه فوق توزیع که در آن از یک طرح جامع برای مدل کردن انرژی باد استفاده شده باشد و همچنین ملاحظات قابلیت اطمینان شبکه نیز مد نظر قرار گرفته باشد، وجود ندارد. این پایان نامه با رویکرد تجمیع اهداف بیان شده به بررسی تأثیر حضور مزارع بادی در برنامه ریزی توسعه شبکه فوق توزیع با در نظر گرفتن ملاحظات قابلیت اطمینان شبکه می پردازد. می توان به تعیین مدل احتمالاتی توان خروجی مزارع بادی، در نظر گرفتن احتمال وقوع پیشامد یگانه در برخی اجزای شبکه، در نظر گرفتن تغییرات سالیانه بار توسط منحنی تداوم بار و تعیین میزان خرید بهینه برق از سیستم انتقال و مزارع بادی با استفاده از برنامه ریزی خطی و نهایتاً استفاده از الگوریتم ژنتیک با یک کد گذاری جامع جهت در نظر گرفتن تمامی متغیرهای مسأله اشاره نمود. روش پیشنهادی بر روی یک شبکه نمونه اعمال گردیده و تأثیر پارامترهای مختلف بر برنامه ریزی توسعه طی آزمایش های مختلف بررسی شده است.