لازم به ذکر است که بهترین معّرف برای شناساندن این نکته که اهل بیت (علیهم السلام) جانشینان به حق بعد از پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله) می باشند قرآن است، لذا آیات زیادی بر ولایت و امامت آن بزرگواران دلالت دارد. از جمله آن آیات که از آن ها به عنوان آیات غدیر نام می بریم، آیات 67و 3 از سوره مائده و آیات 2-1 سوره معارج است که در این رساله، تفسیراین آیات در تفاسیر و منابع اهل سنت مورد نقد و بررسی قرار می گیرد و ضمن بررسی آراء و نظریات مفسران اهل سنت به واکاوی و تحلیل فی الجمله آن نیز پرداخته ایم؛ گرچه آیات مذکور همانند سایر آیات قرآنی شایسته تفسیر و بررسی های تفسیری است، اما آنچه در بادی امر برجسته می نماید این است که مفسران اهل سنت بیش از پرداختن به تفسیر و به دست دهی مفاد تفسیری آیات، تکیه ویژه بر شأن نزول آیات مذکور داشته و شأن نزول های مختلفی را برای هر یک از آیات، جداگانه مطرح نموده اند. بسیاری از روایات مذکور به اذعان محققان اهل سنّت، ضعیف بوده و وجهی برای استناد و استدلال به آن وجود ندارد؛ برخی از آن ها در حالی به عنوان شأن نزول و روایت مختار مفسرین معرفی می گردد که روایات متناظر با آن در مدلول خود دلالتی آشکارتر داشته و با قرائن درون متنی همچون سیاق و همچنین قرائن برون متنی و شواهد تاریخی تقویت می گردد. از دیگر نکات برجسته در تفاسیر اهل سنّت درباره آیات مذکور ترتیب و تقدّم و تأخّر این آیات و واقعه غدیر است. گاهی مفسّران، آراء و نظراتی قریب به آراء و نظرات مفسران شیعی داشته و برخی نیز با شمردن روایات و شواهد مربوط به دلالت آیات بر واقعه غدیر در کنار سایر روایات مفسّران اهل سنّت دیگر، در نقض و ابرام نکته ای مطرح ننموده و موضوع را مسکوت گذارده و از آن به سادگی می گذرند. در مجموع آن چه در رساله پیش روی عرضه گردیده پس از استقصاء اهمّ تفاسیر و منابع اهل سنت، بررسی تک تک آراء تفسیری آنان و نیز موارد شأن نزول آن، واکاوی و تحلیل غیر جانبدارانه ای است در حدّ بضاعت مزجات که در این حد نیز دلالت های آشکار و قرائن روشنی به حقیقت و حقّانیّت موضوع و قرائت شیعی به دست داده می شود.

این پایان نامه با عنوان «بررسی حدیث ثقلین و آثار آن» از یک مقدمه، پنج فصل و یک سخن پایانی تشکیل شده است. در مقدمه به موضوع، اهداف و انگیزه ها، روش، پیش فرض ها و پیشینه تحقیق پرداخته شده است. فصل اول به مفهوم لغوی و اصطلاحی واژه های کلیدی موضوع اختصاص یافته است. در فصل دوم، منابع اهل سنت و شیعه که در آن ها حدیث ثقلین نقل شده، از قرن اول تا قرن پانزدهم هجری قمری مورد بررسی قرار گرفته است. در فصل سوم، سند حدیث ثقلین بررسی شده است، به طوری که 35 نفر از صحابه پیامبر(ص)، نوزده نفر از تابعین و نزدیک به دویست نفر از بزرگان اهل سنت از قرن دوم تا قرن پانزدهم هجری قمری این حدیث را نقل کرده اند. در فصل چهارم به بررسی متن های متعدد این حدیث که در مکان های مختلفی همچون: عرفات، غدیر خم، مسجد نبوی و خانه پیامبر (ص) و با عبارت های گوناگون نقل گردیده، پرداخته شده است. در فصل پنجم، دلالت و آثار حدیث ثقلین بررسی شده است. در سخن پایانی نتایج از مباحث گذشته مانند تواتر حدیث ثقلین، مقصود از عترت،اهل بیت، آل، برتری اهل بیت در امامت و مرجعیت همه جانبه امت اسلامی، استمرار و تداوم امامت و مرجعیت اهل بیت (ع) تا قیامت و در پایان حقانیت مکتب تشیع به عنوان نتیجه کل این رساله ذکر شده است.

با توجه به آیه تطهیر و روایات رسول اسلام (ع) چون توسلوا بمجتنا الی الله تعالی .... و نحن اهل البیت مفاتیح الرحمه و موضع الرساله و ... مراد از اهل بیت در اصطلاح ذات نورانی پیامبر اکرم (ع) ، علی مرتضی، فاطمه زهرا و یازده فرزند معصوم وی خواهد بود. استشراق در اصطلاح علم عالم شرق است و دارای دو معنای خاص و عام در معنی عام بر فرد غربی اطلاق می شود که مشغول بررسی زبان، عادات، تمدن و ادیان شرق است. در معنی خاص به بررسی های اطلاق می شود که متعلق به زبان، تاریخ و عقاید شرق اسلامی است. مراد از مشتشرق کسی است که علوم ، فنون، عادات و ادیان تاریخ و هر آنچه که مربوط به شرق است را بررسی می کند. نسبت به مجموع اهل بیت (ع) نظرات خاورشناسان خیلی کم دیده می شود و در دیدگاه مثبت آنان آمده است که : قرآن مقام خاندان پیامبر را همچون جایگاه پیامبران، سلف، برتر از مقام هر مومنی قرار داده و آنان را از هر پلیدی پاک گردانیده است. در دیدگاه منفی آنان نسبت به اهل بیت ع آمده است که عبارت اهل بیت ع در اسلام ابتدا به خاندان خلفاء اطلاق می شد. شیعیان طرفداران علی ع آنگاه اندیشه اهل بیت ع پیامبرع و ال محمد ع را برای اثبات حق موروثی مرد این خانواده و فرزندانش برای خلافت تبلیغ می کردند... مکتب شیعه نزد عده ای موب جاودانی دین خدا، شیعه بهترین خلق خدا و برخی نیز اعتقادات ناصوابی چون الوهیت ائمه، عدم اعتقاد به خاتمیت رسول اسلام و .... دیده می شود. در مورد نبوت حضرت ع آمده است که: آوای که محمد در این وحی شنید، چنین بود: ای محمد تو رسول خدایی و من جبرئیل هستم. و برخی حتی خدشه در اسم حضرت نبوت او را منکر شدند. شرق شناسی می نوسید: واژه محمد نام خاص پیامبر اسلام ع نبوده است و او این نام را تحت تاثیر خواندن انجیل و پیوند با مسیحیان بر خود نهاده است. در دید مثبت یکی از خاورشناسان در مورد امام علی آمده است: تمام فضایل را داشت از جمله با انرژی بودن، قدرت تصمیم گیری و آینده نگری. او سلحشوری دلاور، مشاوری دانا، دشمنی کریم و دوست حقیقی بود.... راجع به فدک زهرا می گویند: که او نتوانست آشکارا علیه موضع جانشین پدر خود اعتراض کند. در مورد امام حسن مجتبی ع آورده است که: حسن از جمله سجایای پدر خود پرهیزگاری، رافت را ارث برده بود. در دیدگاه منفی خاورشناسان نسبت به امام مجتبی آمده است: اوقاتش را در باغها می گذراند و اندیشه داشت از اینکه بخت خویش را در میدان جنگ آزمایش نماید. خاورشناسی در مورد محبت رسول خدا ع نسبت به سیدالشهدا ع می نویسد: معروف است که پیامبر ع او را بسیار دوست می داشت. همچنین آورده اند که حسین یک انقلابی قهرمان بود که جانش را در راه مبارزه فدا کرد و نه فقط بخاطر یک ژست سمبولیک بلکه بخاطر یک هدف واقعی اجتماعی وظیفه امروز مسلمانان این است که مبارزه او را ادامه دهند یک جامعه بی طبقه بسازند و تمام اشکال سرمایه داری، ظلم و جور و قدرت طلبی را نابود کنند. عبادت امام سجاد با این نحو در نوشته خاورشناسی آمده است: علی بن الحسین ع به جهت و سرنوشت دینی عمیقش در بادها مانده است. او را امام سجاد نیز خواندند چون زمانی دراز بر سرسجاده به عبادت می نشست. او سجده های طولانی داشت .... مسجدی در خانه خود داشت. .. در وصف علمی امام باقر می نویسد: او با احاطه تمام در باب موضوعها متعدد گفتگو می کرد. از جمله در باب جوهر و طبیعت روح انسان و اوصاف علمای ربانی و ذات و صفات الهی ... در مقام علمی امام صادق آورده اند: که فقیهان سنی نیز دانش او را در قوانین اسلامی و الهیات قبول داشتند و محترمش می شمردند می گفتند که وی صاحب اطلاعات وسیعی در زمینه نجوم و کیمیا و علوم غیبیه است و در زهد و تقدس بی نظیر و فوق العاده است .... در دیدگاه منفی نسبت به امام صادق آورده اند که وی ظاهرا نتوانست یا نخواست همه مسایل را که این گرایش بوجود آورده یا مفاهیم ارزنده ای که از آن تراویده بود نهی و قدغن کند. در مورد مظلومیت و شهادت امام موسی بن جعفر آمده است: به منظور اینکه فرزندان علی دقیقا تحت نظر باشند خلیفه عباسی امام هفتم را به بغداد دعوت نمود بعد از هفت سال زندان بالاخره قطرات زهر به زندگی او نیز خاتمه داد. در مورد ولایت عهدی امام رضا ع آورده است که : خلیفه مامون به این تفکر افتاد تا از طریق ایجاد همبستگی میان این دو خاندان در اسلام وحدت و همفکری بیشتری فراهم آورد به این جهت دخترش را با امام رضا ع داد و پیشاپیش او را به ولایتعهدی خود انتخاب نمود. در مورد امام عصر ع می نویسد: پیامبر پیشگوی فرموده بود که اشراف جهان را به فساد خواهند کشید بنابراین یکی از افراد خاندان من برای بازگردانیدن عدالت به زمین فرستاده خواهد شد. در یکی از دیدگاههای منفی نسبت به امام عصر آورده اند که: شک می توان داشت که محمد در این خصوص بدین وضوح بیاناتی داشته باشد محمد ع پسر نداشت و هیچ دلیلی در دست نیست که در شریعت خود اصل وراثت را که عرب بواسطه هرج و مرج مطلوب نمی دانست قبول کرده باشد.

خداوند متعال در قرآن کریم از عالمگیر شدن دین مبین اسلام در سطح جهان و جهانی شدن آن خبر داده است که مفسران قرآن با توجه به روایات وارده در ذیل این آیه و دیگر روایات معتقدند که این مسئله در زمان حضرت مهدی به وقوع خواهد پیوست که اصطلاحا از آن بعنوان مهدویت و یا اعتقاد به آمدن موعود یاد می شود. آنچه که در این رساله به آن پرداخته شده است این است که اعتقاد به آمدن منجی موعود در پایان تاریخ اختصاصی به مسلمانان و یا شیعیان ندارد بلکه یک اعتقاد همگانی است که اکثر پیروان ادیان بالاخص ادیان آسمانی به آن اعتقاد دارند و تفاوتشان در این است که در اسلام به صورت تفصیلی و با جزئیات بیشتر و دقیق تر از منجی موعود سخن به میان آمده است. در روایاتی که درباب منجی موعود در اسلام وارد شده است از تشکیل حکومت واحد جهانی به دست وی و جهانی شدن دین مبین اسلام و همچنین از شکوفایی و پیشرفت علوم به نحوی که مومن اگر در شرق عالم باشد برادرش را در غرب عالم می بیند و بلعکس و یا اینکه به یاران قائم که برای ماموریت اعزام می شوند گفته می شود که اگر مشکلی برایتان پیش می آمد و حکم مسئله ی را نفهمیدید به کف دست تان نگاه کنید و ... سخن گفته شده است این سوال برای مان پیش می آید که آیا این بحث با بحث جهانی سازی که امروزه مطرح است ارتباط ندارد ولی در نگاه عمیق فهمیده می شود که بین این دو نوع از جهانی سازی هیچ گونه تشابهی وجود ندارد زیرا جهانی سازی فعلی که سردمدار آن غربیها و بالخصوص آمریکاییها می باشند با پیروی از اصول لیبرال دمکراسی به دنبال استعمار و استثمار از نوع جدید آن است که با پوشش جهانی سازی صورت می گیرد و روز به روز منجر به افزایش اختلاف طبقاتی بوجود آمدن دو قطب شمال و جنوب افزایش بی بند و باری و از بین رفتن دین و معنویت و نظام خانواده می گردد ولی در مقابل در جهانی سازی مهدوی سخن از حاکمیت توحید برقراری عدالت مساوات امنیت و از بین رفتن فقر و فساد و تحکیم نظام خانواده می باشد.

نگارنده در این پژوهش، شبهه هایی که برخی از مستشرقین مانند گلدزیهر در باره قرآن کریم و تفسیرآن به شیعیان وارد کرده اند؛ نقد و ارزیابی شده و با توجه به مندرجات کتاب "مذاهب التفسیر الاسلامی" تألیف گلدزیهر، به برخی از ادعاهای وی در مورد وجود تناقض در تفاسیر شیعه امامیه پرداخته و به آن ها پاسخ داده است. در مقدمه پس از ارائه تعریفی از استشراق و تاریخ آن، اهداف مستشرقان و حجم اقدامات فرهنگی آنان بر ضد دین اسلام و فرهنگ و آموزه های اسلامی و قرآنی بررسی شده است. فصل اول به بررسی حجیت ظواهر قرآن و اقوال پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت(، میزان حجیت قول صحابه در تفسیر قرآن، مفهوم تفسیر و تأویل و فرق بین آن ها، معیارهای تأویل و بطن قرآن اختصاص دارد. در فصل دوم افزون بر طرح ویژگی های روش مستشرقین در تفسیر قرآن کریم و دیدگاه های تفسیری آنان؛ روش گلدزیهر به عنوان یکی از مستشرقین قرآن پژوه تجزیه و تحلیل شده است. فصل سوم به تحلیل و بررسی آرای گلدزیهر درکتاب تفسیری خویش ( که در آن به آرای تفسیری شیعه انتقاد کرده است) پرداخته و پس از انعکاس شبهه های وی نسبت به شیعه، عقاید شیعه و دیدگاه های شیعه در مورد تحریف قرآن کریم؛ پاسخ این شبهه ها ارائه شده است. شبهه های مذکور که درباره قرائات شیعه از قرآن، تأویل شیعه از این کتاب الهی، موضع گیری شیعه در مورد اهل بیت(، ولایت اهل بیت(، به ویژه امام علی(، اعتقاد شیعه در مورد رجعت و ظهور ست؛ مطرح گردیده و به این شبهه ها پاسخ داده شده است.

بیان فضائل و مناقب حضرت علی 7 منحصر به پیروان و شیعیان ایشان نمی باشد و علمای مذاهب چهارگانه اهل سنت نیز به خاطر جایگاه والای این شخصیت بی نظیر جهان اسلام و محبّت به خاندان رسول خدا 6، به صورت گسترده به نقل مناقب و فضائل حضرت، پرداخته اند و در این زمینه تألیفات فراوانی از خود به یادگار گذاشته اند. ولی با نگاهی اجمالی به این آثار می توان گفت که بیشترین و با ارزش ترین تألیفات در این عرصه مربوط به بزرگان و علمای مذهب شافعی می-باشد که ارادت ویژه خود را در قالب منقبت نگاری های کم نظیر به ساحت اهل بیت: و حضرت علی7 نشان داده اند.