پژوهش حاضر با هدف فتح باب حوزه ی مطالعاتی تغییرات دینی در ایران و شنیدن صدای حاشیه های دینی جامعه ی ایرانی شکل گرفت. پژوهش به روش کیفی و با استفاده از تکنیک های مصاحبه عمیق و مشاهده به این پرسش می پردازد که چرا تغییردین از اسلام به مسیحیت در میان مسلمانان رخ می دهد و فرایند تغییردین چگونه اتفاق می افتد. چهارچوب مفهومی یا مفاهیم حساس ساز پژوهش، چون "زمینه"، "بحران"، "جستجو" و "مواجهه" همگی از نظریه رمبو گرفته شده اند، از آن رو که نظریه رمبو حاصل تلفیق، اصلاح و تکمیل نظریه های تغییردینی پیش از خود است. استراتژی نمونه گیری بر معیار سهولت دسترسی و دسترسی به نمونه ها به روش گلوله برفی بوده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بحران موتور آغاز فرایند تغییردین به شمار رفته و گروندگان را به جستجوی پاسخی برای خروج از وضعیت سوق می دهد. دین اجتماعی یا درآمیختگی دین با زمینه اجتماعی زندگی گروندگان و سرایت تنش با محیط به دین، سبب می شود که اسلام نتواند در چنین مواقعی پاسخگو و حمایتگر نیازهای گروندگان باشد. علاوه براین تفاوت های ساختاری و محتوایی مسیحیت و اسلام به زعم گروندگان و پیوند این تفاوت ها با خلاءها و بحران های زندگی آنان و "اگزوتیسم" یا جذابیت امر متفاوتِ مسیحی دیگر دلایل تغییردین محسوب می شود. با مسیحی شدن موقعیت "حذف ادغامی" این افراد تشدید شده و هویتی متمایز به عنوان "دیگری مضاعف" می یابند.

هدف این تحقیق فهم دلالت های معناشناختی انزوای اجتماعی هنرمندان نقاشی معاصر ایران با در نظر گرفتن بُعد واقعیت ذهنی به مثابه ایده ها و موضوعات مطرح شده در آثار این هنرمندان، در سنجش با واقعیت اجتماعی موجود در جامعه ایران است. از خلال بازشناسی تصاویر و فضاهای غالب در این نقاشی ها، تجربه و یا نگرش خاصی مشاهده می شود که می توان آن را چون نوعی انزواء و جدا بودن از روندهای جهان معاصر تعبیر نمود. این تحقیق متکی بر تحلیل دیالکتیکی واقعیت عینی پدیده انزواء و رابطه آن با معنای واقعیت ذهنی برآمده از این واقعیت است و با استفاده از نظریه برساخت گرایی اجتماعی و در کنار آن بهره مندی از نظریه های زندگی روزمره، از نوع تحقیقات کیفی و تحلیل نمودشناختی و تفسیری است. در نهایت و با تحلیل موضوعی، فرمی و محتوایی آثار هنرمندان نقاشی معاصر در بطن زندگی روزمره و مسائل و محدوده های فکری موجود در آن و همچنین با در نظر گرفتن گفتمان های سیاسی رایج در جامعه ایران مشخص شد، انزوای تصویر شده در این آثار شامل دو بعد فردی و اجتماعی و همچون نوعی فضاء و یا موقعیت اجتماعیِ تجربه شده است. انزوای اجتماعی این هنرمندان چه از نظر ذهنی و چه از لحاظ تولیدات هنری آنها در ارتباط کامل با ساخت واقعیت زندگی اجتماعی در جامعه ایران قرار دارد و دال بر نبود حوزه عمومی غیرسیاسی و غیرایدئولوژیک جهت فعالیت های اجتماعی آزادانه و عدم بهره مندی هنرمندان از مسئله سازی های فردی و داشتن زندگی روزمره آزادانه و معمول است.

چکیده: نوشتار حاضر کوشیده است در ایران تاثیر دارا بودن سرمایه ی تحصیلی را در شکل گیری ابیتوس هنری مورد مطالعه قرار دهد. "پی یر بوردیو" یکی از جامعه شناسانی است که معتقد است "عشقِ هنر" و ابیتوس هنری، پیوند تنگاتنگی با میزان سرمایه ی تحصیلی دارد. این نوشتار تلاش دارد تا این فرضیه را در ایران مورد سنجش قرار دهد. برای سنجش این فرضیه دراین تحقیق، دو طیفِ "صاحبان سرمایه ی تحصیلی بالا" و "عاشقانِ هنر" مورد مطالعه ی کیفی قرار گرفته شدند. پس از انجام مطالعه بر روی صاحبان سرمایه ی تحصیلی بالا مشخص شد که در ایران، دارا بودن سرمایه ی تحصیلی به معنای دارا بودن ابیتوس هنری نمی باشد، بروز رفتارهای هنری در میان آن ها کاملا اتفاقی رخ می دهد و این رفتار اتفاقی نیزنمی تواند به اندوختن سرمایه ی فرهنگی و شکلگیری ابیتوس هنری منجر شود. همچنین سلیقه ی زیباشناختی آن ها از زیباشناختی مشروع بسیار فاصله دارد.از سوی دیگر با مطالعه میدانی بر روی "عاشقانِ هنر" در ایران مشخص شد که شکلگیری ابیتوس هنری عمدتا بر پایه ی سرمایه ی فرهنگی موروثی و خانوادگی، یا از طریق سرمایه ی اجتماعی و شبکه ی دوستان شکل میگیرد. در نهایت می توان گفت دارا بودن سرمایه ی تحصیلی در ایران نمی تواند هیچگونه دورنمای هنر دوستی، تمایل و اشتیاقِ به پیشواز هنر رفتن یا "عشقِ هنر" را در افراد تضمین نماید. چرا که بنظر میرسد هنرهای مشروع هنوز در هسته ی سخت فرهنگ نهادی ایران جایگاهی نیافته اند و به همین دلیل است که در نظر صاحبان "سرمایه ی فرهنگی نهادینه شده" وجود ابیتوس هنری نمی تواند به عنوان شکلی از اندوختن سرمایه ی فرهنگی به مثابه رفتاری تقدیس شده نگریسته شود.

چکیده نوشتار حاضر با هدف بررسی سیاست دموکراتیزاسیون فرهنگ تهیه شده است و در صدد است که مشخص کند آیا عمومی کردن موزه ها به عمومی کردن هنر منجر شده است و یا تنها نتیجه اش تشدید رفتارهای هنری است. با بهره گیری از رویکرد پی یر بوردیو که «عشق هنر» را نتیجه ی بهره- مندی از سرمایه ی فرهنگی می داند؛ با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش پیمایش و تجزیه و تحلیل کمی اطلاعات، میزان بهره مندی بازدیدکنندگان موزه هنرهای معاصر تهران از سرمایه ی فرهنگی سنجیده شده است. با استناد به نتایج به دست آمده می توان ابراز داشت که تنها نتیجه ی عمومی کردن موزه، تشدید رفتارهای هنری بازدیدکنندگانِ همیشگی آن است. آشنایی عموم مردم با هنرهای مشروع بسیار محدود است و در ایران هنر هسته ی سخت فرهنگ محسوب نمی شود. ایجاد ارتباط با هنر مشروع علاوه بر عمومی کردن موزه ها و اطلاع رسانی مناسب، مستلزم تلاشی همه جانبه از سوی نظام آموزشی و رسانه ها در جهت ایجاد ارتباط مردم با آثار هنری است، تا گذرهای اتفاقی افراد، به بازدیدهایی نظام مند از موزه تبدیل شود.

2و 4 دی هیدروکسی سالوفن دسته ای از لیگاندهای شیف باز متقارن است که در این پایان نامه با علامت اختصاری (2,4 dhs) معرفی می شود، در این ترکیبات امکان توتومری بین دو فرم oh و nh وجود دارد. این لیگاند بعنوان لیگاند چهار دندانه n و o,n و o از طریق نیتروژن آزومتین و اکسیژن فنولی به فلز کویوردینه می شود. در پروژه حاضر کمپلکس های [pd(oh)2salophen]، [ni(oh)2salophen] و [cu(oh)2salophen] با این لیگاند سنتز شدند و با طیف سنجی های ir و uv-vis و آنالیز عنصری chn، هدایت مویی و نقطه ذوب شناسایی شدند. شیمی کیوردیناسیون کمپلکس های مسطح مربع پلاتین (ii) و پالادیم (ii) با لیگاندهای دهنده اکسیژن و نیتروژن اهمیت بسیار زیادی در سنتز داروهای ضد تومور و ضد سرطان و فعالیت های کاتالیتیکی دارند. همه محاسبات در این کار با استفاده از تیوری تابع چگالی adf انجام شد. در این مطالعه نظری، ساختارهای مسطح مربع با کمی انحراف برای کمپلکس های حاصل با استفاده از روش pw91 و سری پایه مختلف dz/dzp/tzp بدست آمد. همچنین فرکانس های ارتعاشی نشان دادند که سری پایه dz، بیشترین سازگاری را با مقادیر تجربی دارد. انرژی های homo و lumo در سری های پایه مختلف محاسبه شدند و دیاگرام اوربیتال مولکولی کمپلکس ها محاسبه شدند. همچنین بارهای اتمی در adf به سه روش ومولیکن، ورونی و هیرشیفلد برای کمپلکس ها با سری پایه dz/dzp/tzp محاسبه شدند. پارامترهای ساختاری بدست آمده تطابق خوبی با نتایج تجربی دارند، نتایج محاسباتی و تجربی، ساختارهای پیشنهادی برای لگاند و کمپلکس ها را تأیید می کنند.

با فروپاشی سلسله ساسانیان جامعه ایران در ابعاد مختلف دچار تحول و دگرگونی شد، هویت ایرانی نیز از این تحولات بی بهره نماند. با توجه به تغییر در عناصر هویتی، ایرانیان دچار بحران هویت شده و تلاش برای برون رفت از این بحران را آغاز نمودند. در این رساله چگونگی ظهور و بروز بحران هویت در ایران و علل و عوامل موثر برآن مورد ارزیابی قرار گرفته و درادامه به پاسخهایی که از جانب ایرانیان در مواجهه با بحران پیش آمده ارائه شده است توجه شده است؛ جملگی این پاسخ ها را می توان در سه محور«ایران گرایی»، «اسلام گرایی» و «ایران- اسلام گرایی» جای داد.گروه اول: «ایران گرایان» در حفظ هویت سابق خود پافشاری کردند. گره دوم: «اسلام گرایان» ضمن رد و انکار هویت ایرانی خود، یکسر هویت جدیدی از نوع «هویت اسلامی» اخذ نمودند. اما الگوی هویتی که نهایتاً در ایران تفوق یافت، هویت ایرانی- اسلامی بود، در این راه «ایران- اسلام گرایان» (گروه سوم) با تفکیک دین اسلام از عنصر عرب، ضمن قبول دین اسلام به حفظ و توسعه ی مواریث فرهنگی ایران اهتمام ورزیدند و بدین ترتیب هویت سنتتیک و ترکیبی تحت عنوان«هویت ایرانی – اسلامی» طی قرون چهارم وپنجم در ایران حاکم شد. بررسی عناصر تحولی (فصل چهارم) و همچنین عناصر تداوم بخش هویت ایرانی (فصل هفتم) دیگر مباحث اصلی این رساله را تشکیل می دهد.رهیافت تئوریک این پژوهش، در بررسی هویت ایرانی، رویکرد «سازه انگارانه» است و از روش برگر و لوکمن در توجه همزمان به جنبه های ذهنی و عینی واقعیت اجتماعی و روش تلفیقی بوردیو که در تحولات اجتماعی هم وجه برساخت گرایی و هم وجه عینی و ساختارگرا را مد نظر قرار می دهد (ساختار گرائی برساخت گرا) استفاده نمودیم.

چکیده رویت پذیری از مباحث جدیدی است که با مسئله ی اقلیت ها در جوامع امروزی پیوند خورده است. گروههای اقلیت اعم از اقلیت های مذهبی، زنان، سیاهان و... به نوعی خواستار رویت پذیری بیشتر و به رسمیت شناخته شدن در جامعه شده اند. این خواست و مطالبه در معماری، پوشش، رسانه ها و انجام مناسک علنی نمود بیشتری یافته است. این پژوهش می کوشد تا بر اساس مفهوم رویت پذیری و مباحث مربوط به آن، رویت پذیری زرتشتیان به عنوان یکی از اقلیت های دینی شهر تهران را مورد مطالعه قرار دهد. پرسش های اساسی این تحقیق عبارتند از: رویت پذیری (نمایش اجتماعی) اقلیت زرتشتیان به عنوان یکی از سه اقلیت قانونی، در شهر تهران و در فضای عمومی شهری، به چه میزان و چگونه است؟ زیست اجتماعی زرتشتیان به عنوان یک اقلیت دینی چگونه است؟ ارتباط آنها با محیط پیرامونی چگونه است؟ در این پژوهش که در سال های 89-90 انجام شده است، از روش های مشاهده، مشاهده همراه با مشارکت، مصاحبه عمیق، مطالعات اسنادی در بخش گرد آوری داده ها و از روش گروندد تئوری در بخش تحلیل یافته-ها استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که با توجه به چهار شاخص مکان، مناسک، رسانه ها و پوشش، زرتشتیان رویت پذیری ناچیزی دارند و در فضای عمومی شهر تهران تقریبا دیده نمی شوند. به نظر می رسد این امر دلیل دوگانه ای دارد؛ از سویی بدلیل سیاست های دولتی مبنی بر یکدست سازی هر چه بیشتر جامعه ایرانی برای بروز و ظهور نمادهای اقلیت های دینی محدودیت هایی وجود دارد؛ و از سویی دیگر بدلیل عدم تمایل زرتشتیان به ادغام با مسلمانان و گرایش به حفظ هر چه بیشتر انسجام درونی جامعه خود، آنها به روابط درونی تمایل دارند و درنتیجه، تا حد زیادی رویت ناپذیرند. بنابراین سعی می کنند برای حفظ دین خود و به رسمیت شناخته شدن در جامعه و از دست ندادن حقوقی که به صورت قانونی دارند، به شکلی کاملا مسالمت آمیز در میان جامعه ی مسلمان ایرانی به زیست آرام خود ادامه دهند و برخلاف اقلیت های مذهبی دیگر جوامع بویژه جوامع اروپایی، میل چندانی برای رویت پذیری در فضای عمومی جامعه ندارند. کلمات کلیدی: رویت پذیری، زیست اجتماعی، اقلیت مذهبی، زرتشتیان، به رسمیت شناخته شدن، فضای عمومی.

چکیده ندارد.