بیماری مالتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های مربوط به سیستم اعصاب مرکزی است که توسط واکنش های خود ایمنی که علیه غلاف میلین صورت می گیرد، واسطه گری می شود. تصور می شود که دو عامل ژنتیک و محیط در بیماری زایی این بیماری نقش ایفا کنند. nf-kb1 یکی از مهم ترین مولکول هایی است که گویا عملکرد سیستم ایمنی را تنظیم می کند. حذف و اضافه شدن چهار باز attg که در موقعیت 94- منطقه پروموتری ژن nf-kb1 واقع شده یکی از شناخته شده ترین پلی مورفیسم هایی است که تاکنون با بیماری های خود ایمن زیادی از جمله لوپوس اریتروماتوز ارتباط از خود نشان داده است. فرضیه این طرح بر این موضوع استوار شد که احتمالا این پلی مورفیسم با بیماری مالتیپل اسکلروزیس در ارتباط است. در این مطالعه 200 نفر از افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس که از لحاظ سن و جنس با همین تعداد نفر افراد سالم مطابقت داشتند بوسیله روش pcr-rflp مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات بدست آمده هیچ گونه تفاوت معنی داری در فراوانی آللی و ژنوتیپی افراد مبتلا به بیماری با افراد سالم نشان نداد. مطالعه صورت گرفته بیانگر این مطلب است که این پلی مورفیسم با بیماری مالتیپل اسکلروزیس در ارتباط نیست.

هدف: هدف از انجام این پژوهش استفاده از سلول های شبه عصبی حرکتی و سلول های مزانشیمی مشتق از بافت چربی بیان کننده gdnf در درمان نخاع ضایعه دیده با روش کانتیوژن که در فاز حاد والپروئیک اسید دریافت کرده اند، می باشد. یافته ها: سلول ها بعد از تمایز به سلول های بنیادی عصبی و سلول عصبی حرکتی مارکر های مربوط به رده های سلولی عصبی (نستین ، نوروفیلامنت 68 و نوروفیلامنت 160) و شبه عصبی حرکتی ( oligo-2, islet-1 وhb9 ) را بیان میکنند . همچنین آنها توانایی برقراری ارتباط عصبی – عضلانی و ترشح وزیکول های سیناپسی را نیز دارند. علاوه بر آن سلول های مشتق از بافت چربی توانایی ترانسفکت با وکتور حامل ژن gdnf را دارند. نتایج نشان داد که سلول های ترانسفکت شده دارای بیان پروتئین بالاتری نسبت به سلول های ترانسفکت نشده بودند. یافته های هیستومورفولوژی و ایمنوهیستوشیمی نشان دهنده ی کاهش معنی دار حفره و گلیوزیس در ناحیه مرکزی پیوند در گروه های درمانی نسبت به گروه کنترل بود. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان می دهد که سلول های عصبی حرکتی مشتق از بافت چربی توانایی برقراری ارتباط عصبی – عضلانی و ترشح وزیکول های سیناپسی را دارند. پیوند همزمان سلول های ترانسفکت شده و تمایز یافته به مدل های والپروئیک اسید باعث ارتقاء نسبی حرکتی در موش صحرایی دارای ضایعه نخاعی می شود