واژینوزباکتریال شایعترین دلیل ترشحات واژن درسنین تولید با شیوع 10-15 %می باشدکه اغلب بی علامت هستند.درمطالعات مختلف شیوع واژینوزباکتریال درحاملگی بین10-30% متغیراست. aim: برسی فراوانی عفونت گاردنرولاواژینالیس ( و دیگر عوامل باکتریال که در کشت شناسایی می شوند ) در مادرانی که سقط جنین داشتند . method&malernal : نوع مطالع توصیفی – تحلیلی می باشد . روش جمع آوری نمونه ها به صورت میدانی از مایع آمنیوتیک در 62 نفر از مادرانی که در سال 1388 با سقط به بیمارستان جواهری مراجعه کرده اند و تمایل به شرکت در مطالعه را داشتند . finding :نمونه های رشدکرده در محیط کشت با آزمایشات تشخیصی گاردنرلامطاقت نداشت ولی با توجه به پرسشنامه های پرشده از مادران چندارتباط معنی دار یافت نشد که به قرار زیر است . ارتباط تریمستر سقط با عفونت معنی دار بود . بدین ترتیب که سقط های سه ماهه اول نسبت به سقط در سه ماهه دوم بیشتر ناشی از عفونت بوده .همچنین عفونت با تعداد سقط معنی دار بود . بدین ترتیب که عفونت در کسانی که فقط یک سقط داشتند نسبت به افرادی که بیش از یک سقط داشتند نقش بیشتری ایفا می کند . result: بر اساس این مطالعه ارتباط معنی داری بین عفونت با گردنرلا واژینالیس و سقط مشخص نشد ولی با توجه به دیگر مطالعات انجام شده و کشف ارتباط عفونت گاردنرلا واژینالیس با سقط و پره ترم لیبر و با توجه به complicationهای ایجاد شده در بارداری به علت گاردنرلا واژینالیس، مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می شود.

مقدمه : سالانه بیش از سی هزار مورد جدید سرطان خون در ایالات متحده تشخیص داده می شود که از این تعداد حدود بیست و دو هزار نفر به کام مرگ می روند. از آنجا که بدخیمی های هماتولوژیک منجر به اختلال در عملکرد گلبول های سفید و سیستم ایمنی می شوند، تنظیم پاسخ ایمنی بدن از دست رفته و همچنین توانایی مقابله با انواع عفونتها کاهش می یابد و در نتیجه استعداد ابتلا به عفونتهای میکروبی و حتی مرگ ناشی از آنها افزایش می یابد. با توجه به اهمیت این موضوع، در این مطالعه به بررسی میزان شیوع ابتلا به عفونتهای فرصت طلب در بیماران مبتلا به بدخیمی های هماتولوژیک پرداختیم. مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع توصیفی-مقطعی میباشد 91 نفر از بیماران مبتلا به بدخیمی های هماتولوژیک بستری شده در بیمارستانهای تابعه دانشگاه آزاد اسلامی تهران و بیمارستان امام خمینی(ره) طی سالهای 89-88 انتخاب شدند. از تمامی بیماران مقدار 1 سی سی از نمونه مغز استخوان و 10 سی سی نمونه خون محیطی به روش استریل جمع آوری و به آزمایشگاه میکروبیولوژی انتقال داده شد. جهت بررسی میکروبیولوژیک، نمونه ها به مدت 45 روز در محیط بطری کاستاندا قرار داده شدند. سپس کشت نمونه ها در محیط های blood agar، chocolate agar و emb agar انجام شد و جهت رشد کلونی، به مدت 1 هفته در انکوباتور در دمای 37 درجه قرار داده شدند. در نهایت میزان رشد میکروارگانیسم ها در بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت..آنالیز داده ها توسط نرم افزار آماریspss 16 صورت گرفت. نتایج : میانگین سنی کل افراد مورد مطالعه در پژوهش 38/39 سال با انحراف معیار 4/19 سال بود. 60 نفر از کل بیماران ( معادل 9/65%) مذکر و 31 نفر( معادل 1/34%) مونث بودند. در بررسی های میکروبیولوژیک نمونه های خون محیطی از میان 91 نمونه، 12 مورد دارای کشت مثبت بودند که شامل 3 مورد staph. aureus، 4 مورد listeria monocytogenes، 2 مورد staph. sciuri، 1 مورد staph. saprophyticus، 1 مورد staph. epidermidis و1 مورد aeromonas بودند. نتایج حاصل از ارزیابی های میکروبیولوژیک نمونه های مغز استخوان بیماران، 13 کشت مثبت را نشان دادند که شامل 3 مورد staph. aureus ، 3 مورد aspergillosis ، 3 مورد mycobacterium tuberculosis ، 1 مورد listeria monocytogenes ، 1 مورد bacillus pumilus ، 1 مورد strep. ba و 1 مورد bacillus megaterium بودند. بحث: از آنجا که ابتلا به عفونتهای فرصت طلب دارای عوارض بسیار مهم و کشنده در مبتلایان به بدخیمی های هماتولوژیک می باشد، لذا بررسی دقیق میزان ابتلا به این دسته از عفونتها و تشخیص سریع و درمان به موقع آنها در این بیماران از اهمیت بسزایی برخوردار است.

هدف: در این مطالعه به مقایسه میزان اثربخشی درمانی محلول پروژسترون اتانول و ماینوکسیدیل در درمان مبتلایان به ریزش مو پرداختیم.روش مطالعه: این مطالعه مداخله ای (interventional) به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی (randomized clinical trial) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی شامل 96 نفر از بیماران مبتلا به ریزش مو مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی و امیر طی سال های 90-89 بود که یک گروه 48 نفری به طور تصادفی ساده ماینوکسیدیل 5 درصد دریافت نمودند و یک گروه 48 نفری پروژسترون اتانول 4 درصد دریافت کردند.یافته ها: 6/89 درصد در گروه پروژسترون و 5/87 درصد در گروه ماینوکسیدیل دارای پاسخ به درمان (افزایش تراکم موها در مقایسه عکس های قبل و بعد از درمان) بودند که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (p > 0.05).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می گردد که میزان اثربخشی درمانی محلول پروژسترون اتانول و ماینوکسیدیل در درمان ریزش مو یکسان است.

هدف: در این مطالعه به بررسی میزان شیوع ضایعات پوستی ناشی از عوامل مختلف در دانشجویان و پرسنل شاغل در بیمارستان های بوعلی و امیر از سال 89 تا 90 پرداختیم.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام گردیده است. جامعه مورد بررسی شامل 100 نفر از دانشجویان و پرسنل شاغل در بیمارستان های بوعلی و امیر از سال 89 تا 90 بود که آنها را با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده (simple random) انتخاب نمودیم.یافته ها: 54 نفر (54 درصد) در این مطالعه دچار ضایعات پوستی بودند. 12 نفر (3/33 درصد) از پرسنل و 42 نفر (6/65 درصد) از دانشجویان دچار ضایعه پوستی بودند که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان می داد (p=0.002). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می گردد که شیوع بیماری های پوستی در پرسنل بهداشتی و دانشجویان نسبتا بالا می باشد و لذا نیاز به اتخاذ تدابیری جهت کاهش میزان بروز این بیماری ها می باشد.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی موارد عفونت های مایکوباکتریوم در مبتلایان به بدخیمی های با منشأ خونی با استفاده از کشت آسپیره مغز استخوان و تست pcr در نمونه خون کامل و آسپیره مغز استخوان انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی – تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی شامل 96 بیمار مبتلا به بدخیمی های با منشأ خونی بود که به بیمارستان شریعتی تهران مراجعه نموده بودند.یافته ها: کشت مغز استخوان در 10 نفر (4/10 درصد) از بیماران مثبت بود که هیچ یک مایکوباکتریوم نبودند و 5 مورد آلودگی، 2 مورد آسپرژیلوس، 1 مورد استرپتومایسس و 2 مورد بروسلا مشاهده شد. البته در pcr 3 بیمار (1/3 درصد) از نظر مایکوباکتریوم مثبت بودند. سن بیماران، جنسیت آنها، نوع بدخیمی و نیز دریافت پیوند مغز استخوان در بیماران تأثیری در مثبت بودن نتایج pcr نداشتند (p > 0.05).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که بررسی و غربالگری از نظر عفونت های مایکوباکتریایی در مبتلایان به بدخیمی های با منشأ خونی باید به صورت دوره ای انجام گردد

روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی – تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 60 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید بود که به صورت تصادفی ساده (simple random) انتخاب شدند و 30 نفر عفونت دهانی داشتند و 30 نفر مبتلا به عفونت دهانی نبودند. نتایج: 7/46 درصد از افرادی که عفونت دهانی داشتند و 30 درصد از افرادی که عفونت دهانی نداشتند، دارای سطوح بالای آنتی بادی ضدمایکوپلاسما بودند که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (p > 0.05). در افرادی که سطح آنتی بادی ضدمایکوپلاسما بالا بود، شدت بیماری بالاتر بود (p < 0.05). نتیجه گیری: در مجموع چنین استنباط می شود که سطح آنتی بادی های ضدمایکوپلاسمایی ارتباط آماری معناداری با شدت بیماری دارد و لذا پیشنهاد می شود در افرادی که سطح آنتی بادی های ضدمایکوپلاسمایی در آنها بالا می باشد، از شیوه های درمانی موثرتری جهت کاهش شدت علایم استفاده شود.

این مطالعه به منظور مقایسه دو روش ایمونوفلورسانس و کشت در محیطهای انتخابی در تشخیص عفونت های لیستریا مونوسیتوژن در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان جواهری بین سالهای 89-88 انجام شده است. روش مطالعه : این مطالعه یک بررسی توصیفی مقطعی است که بر روی 105 خانم مراجعه کننده به بیمارستان جواهری طی سالهای 88 و 89 انجام شده است که به صورت متوالی مورد بررسی واقع شدند. یافته ها : در 3 بیمار (9/2 درصد) آزمون ایمونوفلورسانس مثبت بود، ولی کشت از نظر ایمونوفلورسانس در کلیه موارد منفی بود که نشان دهنده دقت 1/97 درصد برای آزمون ایمونوفلورسانس در تشخیص عفونت های لیستریایی است. در 34 خانم (4/32 درصد) کشت انجام شده از نظر سایر جرم ها مثبت بود که در 5 مورد انتروکوک و در 29 مورد استافیلوکوک اپیدرمیدیس بود. نتیجه گیری : در مجموع بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه چنین استنباط می شود که عفونت لیستریایی شیوع چندانی در خانم های دچار سقط ندارد ، هر چند آزمون ایمونوفلورسانس دقت تشخیصی خوبی در این زمینه دارد.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی فراوانی عفونت های باکتریال در کشت های روزانه آزمایشگاهی در آقایان مراجعه کننده به علت bph یا پروستاتیت به بیمارستانهای تابعه دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1389 انجام شده است. روش مطالعه: 73 فرد مبتلا به bph یا پروستاتیت در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که از بیماران نمونه ادراری گرفته شد و فراوانی عفونت باکتریال در آن بر اساس کشت ادراری تعیین گردید و اثر سن، علائم بالینی و مدت بیمار و نیز سابقه عفونت ادراری بر عفونت باکتریال ارزیابی شد. یافته ها: 7/39 درصد از بیماران مورد بررسی عفونت ادراری داشتند. جرم های به دست آمده شامل e. coli (2/55 درصد)، پروتئوس (1/17 درصد)، سودوموناس (2/17 درصد) و سایر جرم ها (3/10 درصد) بودند. بین عفونت ادراری و سن بیماران ارتباط آماری معناداری وجود داشت (p < 0.05). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که عفونت های باکتریال در بیماران مبتلا به bph یا پروستاتیت عفونت های نسبتا شایعی بوده و باید تدابیری جهت کاهش میزان بروز آنها در این بیماران انجام شود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.