شکست در سازه های چوبی اغلب در محل اتصالات رخ می دهد. جلوگیری از ایجاد چنین شکست هایی بر ظرفیت و قابلیت اطمینان اتصالات با پیچ می افزاید. استفاده از صفحات پلاستیکی مسلح شده برای تقویت اتصالات چوبی، موجب افزایش مقاومت اتصال وکاهش شکست های نامطلوب در سازه های چوبی و درنتیجه آن کاهش دورریز خواهد شد. در این بررسی اتصالات چوبی ساخته شده از دو گونه کاج و صنوبر، با استفاده از صفحات چند سازه تقویت گردید. اتصالات از نوع اتصال پینی با دو صفحه برش بوده و برقراری اتصال بین قطعات با استفاده از پیچ و مهره فولادی و اتصال صفحات چند سازه به قطعات چوبی با استفاده از رزین اپوکسی بوده است. دو حالت استفاده از یک لایه نازک چوب به منظور حفظ نمای ظاهری اتصال و عدم استفاده از آن و همچنین استفاده از دو نوع چند سازه برای پوشش اتصال مورد بررسی قرار گرفت. از هر گونه چوب 20 عدد نمونه در ابعاد 4×5×30 سانتیمتر و 40 عدد در ابعاد 2×5×30 سانتیمتر بریده شد. برای پوشش اتصال 96 عدد از چند سازه نوع 1 و 96 عدد نیز از چند سازه نوع 2 در ابعاد 5×30 سانتیمتر بریده شد. 16 عدد از نمونه ها با چند سازه نوع 1 تقویت گردید که در نیمی از نمونه ها از یک لایه تزیینی چوب نیز استفاده گردید و در 16 نمونه دیگر نیز از چند سازه نوع 2 استفاده شد. 8 نمونه نیز بعنوان شاهد در نظر گرفته شد. با اندازه گیری مقدار بار تحت آزمون کششی اثر افزودن لایه های ذکر شده ارزیابی گردید. تجزیه واریانس نتایج به وسیله نرم افزار spss و مقایسه میانگین داده ها به کمک آزمون دانکن انجام شد. به طور کلی نتایج نشان می دهد، افزودن یک لایه چند سازه مقدار بار و تنش را افزایش می دهد ولی اثر معناداری بر افزایش میزان بار و تنش محاسبه شده نداشته است. تقویت اتصال فرم شکست را تغییر داده و پس از اعمال نیرو، در محل پین ترک مشاهده نشده و تنها مقداری لهیدگی در محل پیچ و در راستای نیرو اتفاق می افتد.