نام پژوهشگر: محسن فروغی پور

تعیین دز بهینه ی یک دارو در بیماران صرع ادیوپاتیک
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه فردوسی مشهد - دانشکده علوم ریاضی 1390
  سمیه لطفی نوقابی   علی وحیدیان کامیاد

صرع یکی از شایع ترین اختلالات سیستم عصبی است. بیماران صرع، نوع ایدیوپاتیک به طور تقریبی یک سوم از موارد مبتلایان به صرع در جهان را تشکیل می دهد. در این میان داروی والپرات سدیم موثرترین دارو در زمینه درمان صرع محسوب می گردد. هدف از درمان، کنترل حملات تشنجی (در حالت ایده ال رساندن به صفر) در کمترین زمان ممکن با حداقل عوارض جانبی دارویی و حداقل تاثیر منفی بر کیفیت زندگی بیماران می باشد. اما یافتن دز بهینه (حداقل میزان موثر دارو)، یکی از مشکلات در پیش روی متخصصان مغز و اعصاب می باشد که به سن شروع بیماری و شدت بیماری (که با تعداد حملات که در یک بازه ی زمانی خاص-آغاز بیماری تا شروع درمان- و چگونگی کیفیت حملات تعریف می گردد) بستگی دارد. سیستم استنتاج عصبی- فازی تطبیقی این توانایی را دارد تا از آن جهت پیش بینی دز بهینه داروی والپرات سدیم استفاده نمود. سیستم استنتاج عصبی- فازی تطبیقی در واقع یک نوع سیستم استنتاج فازی بوده که در آن جهت پیدا نمودن بهترین پارامترهای ممکن مربوط به توابع عضویت مجموعه های فازی و قواعد اگر- آنگاه فازی از شبکه عصبی مصنوعی استفاده می گردد. بدین منظور سیستم با داده های از قبل گردآوری شده آموزش می بیند. دو روش آموزش اصلی آن، الگوریتم پس انتشار خطا و الگوریتم هیبرید است که در این مطالعه از الگوریتم هیبرید استفاده گردید. دقت مدل حاضر 598/0بود. اگر چه دقت این مدل بالا نمی باشد ولی جهت استفاده متخصص مغز و اعصاب به قدر کافی دقیق است. برای این منظور از نرم افزار ریاضی matlab 7.8.0 و از نرم افزار آماری spss 17.0 استفاده گردید. اما علت این که دقت این سیستم زیاد نیست را می توان در عدم پراکندگی داده ها، زیاد نبودن تعداد داده ها و نیز عدم حضور تمام عوامل موثر در دز بهینه بعنوان متغییر ورودی دانست. دقت این سیستم می تواند با افزایش تعداد داده ها و نیز افزودن سایر عوامل موثر در تعیین دز بهینه بهبود یابد.

تشخیص میگرن و تعیین میزان بهینه مصرف والپروات سدیم
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه فردوسی مشهد - دانشکده مهندسی 1391
  مصطفی کریم پور   علی وحیدیان کامیاد

میگرن یکی از شایع ترین بیماری هایی می باشد که همه ساله به علت کاهش ساعات کار کارمندان مبتلا به این بیماری باعث ایجاد ضررهای اقتصادی جبران ناپذیری به کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می شود، بعنوان نمونه سالیانه حدود 13 میلیارد دلار در آمریکا و 27 میلیارد یورو در اروپا به علت وجود سردرد و میگرن به اقتصاد آن کشور ها ضرر وارد می گردد. با توجه به آنچه گفته شد تشخیص و کنترل این بیماری امری ضروری به نظر می رسد. در این گزارش ابتدا به معرفی میگرن و علائم افراد مبتلا به این بیماری و برخی از معیار های سازمان جهانی سردرد در تشخیص بیماری پرداخته می شود، در قسمت بعدی گزارش مختصری از روشهای هوشمند در تشخیص بیماری بیان می گردند. معیار های ارائه شده در سازمان های جهانی سردرد عموما با عوامل موثر در تشخیص بیماری به صورت قاطع برخورد و مفهوم دقیقی از شدت این معیار های بیان نمی کنند. در این پایان نامه این معیارها که نقش اساسی در تشخیص این بیماری ایفا می کنند به صورت دقیق بیان و مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرند. سپس برخی از این معیارها به صورت فازی تبدیل می شوند در نهایت نیز با استفاده از معیار های فازی شده و الگو های سازمان جهانی تقسیم بندی انواع سردرد راهکاری نوین جهت تشخیص این بیماری پیشنهاد می گردد. در قسمت بعدی نیز با توجه به تشخیص صورت گرفته و با توجه به دو معیار شدت و فرکانس سردردهای میگرنی که معیار های مهم در تعیین میزان داروی سدیم والپروات تجویز شده به عنوان یک داروی مهم در کنترل میگرن است به تعیین میزان بهینه مصرف این دارو در بیماران پرداخته می شود. عموما معیار مهمی مانند مدت سردرد به علت مصرف داروی ضد درد به صورت دقیق قابل اندازه گیری نمی باشد لذا در جمع ورودیهای مدل پیشنهادی قرار نمی گیرد.

بررسی تاثیر دستورالعمل های توجه درونی و بیرونی(دور و نزدیک)بر تعادل بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه فردوسی مشهد - دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی 1391
  فاطمه دوستی   محسن فروغی پور

توجه، فرآیندی است که آگاهی ما را هدایت می کند تا اطلاعات، در دسترس حواس قرار گیرند وکانونی کردن توجه یک روش برای افزایش کارایی در امر یادگیری است، در یادگیری فعالیت های حرکتی کانون -توجه از دو جنبه مورد بررسی قرار می گیرد: 1) جهت :توجه درونی( توجه به حرکت بدن), توجه بیرونی(توجه به اثر و نتیجه حرکت) 2) پهنا (توجه وسیع , توجه باریک). مولتیپل اسکلروزیس یا msیک بیماری مزمن پیشرونده عصبی است که دارای عوارضی از جمله عدم تعادل می باشد. عدم تعادل عامل اولیه ی زمین خوردن واختلال در راه رفتن است که منجر به محدودیتهای حرکتی شده و کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین نیاز به اقداماتی است که بتوان تعادل را در بیماران مبتلا به ms بهبود داد. با توجه به تناقضات موجود در اثرات نوع کانون توجه بر تعادل بیماران با اختلالات تعادلی و عدم بررسی اثر این دستورالعمل ها به طور خاص بر روی بیماران ms محققین به بررسی این پرسش پرداخته اند که آیا دستورالعمل های کانون توجه درونی و بیرونی روی تعادل بیماران مبتلا به ms تاثیر دارد و آیا بین تاثیر این دو از بعد فاصله توجه تفاوتی وجود دارد؟ روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که این طرح آزمایشی شامل 3 گروه تجربی می باشد و دارای پیش آزمون و آزمون های اکتساب و یادداری است. آزمودنی های این تحقیق 36 بیمار مبتلا به ms (27 زن و 9 مرد مبتلا به ms) بودند که از بین بیماران مبتلا به msشهر مشهد به طور تصادفی انتخاب شدند.سطح بیماری این بیماران بوسیله پزشک مغزو اعصاب تایید شد.بیماران داوطلب به طور تصادفی در 3 گروه توجه درونی ، توجه بیرونی دور و توجه بیرونی نزدیک قرار گرفته وآزمون را که ایستادن روی دستگاه تعادل سنج(بایودکس) به صورت 4کوشش 15 ثانیه ای با 10 ثانیه استراحت بین هر کوشش اجرا کردند(ولف 2009).ابتدا همه گروهها پیش آزمون را اجرا کردند. پس از آن هر گروه آزمون را باتوجه به دستورالعمل خود? گروه توجه درونی(توجه به پاها)،توجه بیرونی نزدیک(توجه به علامت های جلو پاها) و توجه بیرونی دور(توجه به نشانه های دورتر از پاها) اجرا کرده و 24 ساعت بعد آزمون یادداری از آنها بعمل آمد. ابتدا فرض همگنی گروه ها در شاخص هایی همچون:قد،وزن ،سن،قدرت پاومدت ابتلا به بیماری مورد توجه قرار گرفت. برای تعیین تاثیر دستورالعمل ها بر اجرا و یادداری آزمودنی ها از آزمون tمستقل استفاده گردید.همچنین برای تفاوت تاثیر این دو نوع دستورالعمل از آزمون تعقیبی tuky استفاده شد. آزمون فرضیه ها در سطح معنا داری p ? 0/05 نشان داد که تعادل شرکت کنندگان در هر دو گروه با دستورالعمل توجه بیرونی دور و نزدیک بهبود پیدا کرد و میزان پیشرفت در هر دو گروه تقریباًمشابه بود.ولی میانگین عملکرد این دو گروه بهتر از گروه با دستورالعمل توجه درونی بود. براساس نتایج بدست آمده تمرکز بر نتیجه حرکت (توجه بیرونی)موجب ایجاد فرایند کنترل ناهشیار شده و در نتیجه یادداری تسهیل و اجرا بهبود خواهد یافت. در صورتی که توجه درونی باعث می شود آزمودنی برای کنترل حرکاتش تلاش آگاهانه داشته باشدکه این امر موجب کاهش عملکرد و یادداری می شود.