لوزالمعده یا پانکراس از دو بخش اگزوکراین و اندوکراین تشکیل شده است. پانکراس توسط تیغه های بافت همبند به لوبول هایی تقسیم شده که این لوبولها از سلولهای اگزوکراین خوشه مانند که آسینی نام دارند ودر طول لوبولها قرار گرفته اند، تشکیل شده است. این سلولها آنزیم های گوارشی را ترشح می کنند. ترشحات اگزوکرینی از آسینی ها از طریق مجاری میانی و بین لوبولی و داخل لوبولی جریان می یابد و سرانجام به دوازدهه می رسد. بین بافت اگزوکراین، جزایر لانگرهانس قرار گرفته اند که بخش اندوکراین پانکراس را تشکیل می دهند. جزایر حاوی چندین نوع سلول اند و دارای عروق بسیاری می باشند. جهت مقایسه بافت شناسی پانکراس بین خوکچه هندی، خرگوش و همستر، 9 عدد حیوان (3 عدد از هر کدام) در نظر گرفته شد. پس از کالبدشکافی، پانکراس آنها برای پردازش بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین و گومری و مالدونادو انتخاب گردید. در این حیوانات، پانکراس مثل بقیه حیوانات دارای همان ساختار بود. بعد از اندازه گیری برخی پارامترها مثل قطر جزایر، قطر واحد آسینی، نسبت جزایر، نسبت واحد آسینی، نسبت عروق، نسبت بافت همبند، نسبت مجاری و تعداد سلول های واحد آسینی، این نتایج به دست آمد: 1. قطر جزایر لانگرهانس و قطر واحدهای آسینی در همستر بیشتر بود. 2. تعداد واحدهای آسینی در خرگوش بیشتر بود. 3. خوکچه هندی دارای جزایر بیشتر و عروق کمتری می باشد. 4. میانگین سلولهای آسینی در خرگوش8/5 و در خوکچه هندی 6/7 ودر همستر4/7 بود.

در آزمایش اول، دو نوع آب آشامیدنی مغناطیسی (آب یک دقیقه و سه ساعت مغناطیسی شده) به همراه تیمار شاهد یعنی آب معمولی مرغداری (مغناطیسی نشده) از روز اوّل تا 42 روزگی در جوجه های گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. مصرف آب مغناطیسی شده به ویژه نوع سه ساعت فرآیند شده توسط جوجه ها به طور معنی داری نسبت به آب معمولی در همه دوره ها بیشتر بود. مصرف خوراک در دوره آغازین در جوجه های دریافت کننده آب سه ساعت مغناطیسی شده نسبت به شاهد افزایش معنی داری داشت. اثر آب مغناطیسی شده بر افزایش وزن جوجه ها تنها در دوره آغازین به طور معنی داری از آب معمولی بیشتر بود. آب مغناطیسی ارتفاع پرز ژژونوم را افزایش داد. در آزمایش دوم، مقدار abc3 اقلام مختلف خوراکی در آب های دیونیزه مغناطیسی نشده و مغناطیسی شده در دماهای 21 و 41 درجه سانتیگراد اندازه گیری شد. منابع انرژی همراه با نمک معمولی و بعضی افزودنی ها مانند پری بیوتیک و زئولیت کمترین مقدارهای abc3 را داشتند. منابع پروتئینی و برخی مکمل ها و افزودنی ها دارای abc3 متوسط بودند و ویتامین ها و مواد معدنی بیشترین میزان abc3 را در بین همه اقلام خوراکی داشتند. این نتایج نشان می دهند که نوع ماده خوراکی، نوع فرآوری خوراک، ماده مورد استفاده برای محلول به ویژه آب مغناطیسی و دمای محیط عوامل تعیین کننده ای برای مقدار abc3 خوراک طیور می باشند. در آزمایش سوم، اثرات سه سطح abc3 (650، 800 و 950 میلی اکی والان در هر کیلوگرم)، دو ترکیب اسید آلی (اسید تارتاریک-دی استات سدیم و اسید فوماریک-پروپیونات کلسیم) و دو نوع جیره با قابلیت هضم زیاد (بر پایه ذرت-کنجاله سویا) و کم (بر پایه گندم-ذرت-کنجاله سویا) بر روی جوجه های گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ترکیب اسید تارتاریک و دی استات سدیم به ویژه در دوره آغازین سبب تلفات شدید شد که اثر منفی آن در کل دوره و شاخص کارایی تولید نیز مشاهده شد. سطح 800 میلی اکی والان abc3 نسبت به سطوح 650 و 950 میلی-اکی والان در هر کیلوگرم خوراک سبب افزایش معنی دار مصرف خوراک و وزن بیشتر جوجه های گوشتی گردید. سطح 650 abc3 جیره بر مصرف خوراک و افزایش وزن کل دوره اثر منفی معنی داری داشت. سطح 650 میلی اکی والان abc3 منجر به کاهش همه ویژگی های اندازه گیری شده بافت روده در 21 روزگی و نیز کاهش ارتفاع و مساحت سطح پرز، عمق کریپت و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در 41 روزگی گشت. جیره بر پایه گندم-ذرت در مقایسه با جیره ذرت گرانروی محتویات ژژونوم در 21 روزگی و وزن نسبی ایلئوم و روده های کور در 41 روزگی را افزایش داد و سبب کاهش معنی دار ارتفاع، عرض و مساحت پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و ضخامت لایه ماهیچه ای ژژونوم در 21 و 41 روزگی و همچنین کاهش معنی دار فسفر خون و آبکی شدن فضولات شد.