چکیده: مقدمه: کله سیستیت حاد دومین علت شایع شکم حاد در حاملگی است . کله سیستیت حاد معمولاً در موراد انسداد مجرای سیستیک ایجاد می شود که این انسداد توسط سنگ صفراوی ایجاد شده و به دنبال آن التهاب وادم دیواره کیسه صفرا و اتساع کیسه صفرا اتفاق می افتد در 50-85% موراد عفونت باکتریال به آن اضافه می شود که با احتمال ایجاد کوله سیستیت حاد گانگرنی و یا آبسه یا آمپیم در کیسه صفرا همراه است . تغییرات آناتومیکی و فیزیولوژیکی که در حاملگی ایجاد می شود از جمله افزایش حجم کیسه صفرا در حالت ناشتا و نیز حجم باقی مانده صفرا بعد از انقباض کیسه در پاسخ به وعده غذایی به 2 برابر و به دنبال آن تخلیه ناکامل یا احتباس کلسترول رخ می دهد . در بارداری پروژسترون با کند کردن زمان تخلیه کیسه صفرا و کاهش حرکات روده و همچنین هورمون استروژن با اشباع صفراوی از کلسترول و نیز ایجاد لجن صفرا در حاملگی زمینه ساز استاز صفرا و مستعد کننده کوله سیستیت حاد در بارداری است لذا بر آن شدیم اثر بارداری بر کوله سیستیت حاد و نتیجه حاملگی های عارضه دار شده که با کوله سیستیت حاد را بررسی کنیم. نتیجه گیری : شیوع کله سیستیت حاد در حاملگی افزایش می یابد . کله سیستیت حاد از علل غیر مربوط به حاملگی است که می تواند باعث بروز درد شکم و یا شکم حاد در حاملگی شود که تشخیص و درمان آن در حاملگی مشابه غیر حاملگی می باشد کلید واژه های : کله سیستیت حاد ، حاملگی ، مجرای صفراوی ، لاپاراسکوپیک

عنوان: بررسی اثر تزریق مارکائین در محل ورود تروکارها در جراحی لاپاراسکوپیک کیسه صفرا در کاهش درد بعد از عمل در نیمسال دوم سال 1389 در بیمارستان خاتم الانبیاء شاهرود زمینه و هدف : با توجه به افزایش روزافزون اعمال جراحی لاپاروسکوپیک، استفاده از روش های مختلف کاهش درد پس از جراحی های لاپاراسکوپیک، بخصوص کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک به عنوان یکی از شایعترین اعمال جراحی لاپاراسکوپیک، همواره محل بحث و اختلاف نظر بوده است همچنین چون درد پس از عمل مسئله مهمی برای بیمار و جراح است , استفاده از روش هایی که با حداقل درد , ناتوانی پس از عمل کمتری را بهمراه داشته باشد ترجیح داده می شود.در این مطالعه با بررسی کاهش درد بعد از عمل و کاهش نیاز به مصرف مسکن به دنبال استفاده از بی حس کننده موضعی مارکائین در جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک این هدف مدنظر است که زمینه احتمال بروز عوارض این مسکن ها نیز کاسته شود. روش مطالعه: مطالعه پیش رو بصورت توصیفی و تحلیلی می باشد , در این مطالعه 40 نفر از بیماران تحت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک در بیمارستان خاتم الانبیاء شاهرود مورد بررسی قرار گرفتند .انتخاب این افراد به صورت رندوم بوده است و در دو گروه مورد 20 نفری (که گروه اول تحت تزریق مارکائین 25% قرار گرفتند و در گروه دوم به عنوان گروه شاهد این تزریق صورت نگرفت) در طی ساعات 1و10 بعد از عمل میزان درد بیماران ارزیابی شد و نیاز به مصرف انواع مسکن مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها و نتایج: میانگین شدت درد بر اساس vas در گروه شاهد 9/0 و در گروه مورد 8/0بود که اختلاف آماری معنی داری را نشان می دهد.( 001/.>p) همچنین در گروه شاهد 12بیمار (30%) جهت تسکین درد از مسکن استفاده کردند که این مقدار در گروه مورد 8 بیمار(5/19%) بود.میزان تهوع و استفراغ در گروه مورد کاهش یافت و 2مورد در مقابل 8 مورد بودواز نظر مدت زمان بستری بعد عمل حداقل مدت زمان در گروه مورد بیشتر از 48 ساعت و در گروه شاهد کمتر از 24ساعت بود و حداکثر مدت زمان در هر دو گروه بین 24-48 ساعت بود.(001/0>p )

هرنی های جدار شکم اختلالات شایعی می باشند. اگرچه این هرنی ها در محل های مختلف جدار شکم امکان بروز دارند، به طور شایع در ناحیه کشاله ران رخ می دهند. بیشتر جراحان توصیه به عمل جراحی در زمان تشخیص هرنی می کنند تا از ایجاد عوارض فتق مثل گیر افتادن و اختناق پیشگیری به عمل آید. هدف مطالعه حاضر ارزیابی عوارض و انواع فتق های جدار شکم و کشاله ران در بیماران مورد بررسی بود. روش انجام پژوهش: 400 بیمار در یک مطالعه گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات، جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: 325 بیمار (2/81%) فتق اینگوینال و 75 بیمار (18%) فتق جدار شکم داشتند. متوسط سنی در این دو نوع فتق مشابه بود (57/45 سال در مقابل 45/48 سال). 67% بیماران، مرد و 33% زن بودند. هرنی جدار شکم در زن ها (3/85%) و هرنی کشاله ران در مردها (1/79%) شایع تر بود، 3/58% بیماران لاغر و 8/41% آنها چاق بودند. میزان هرنی های اینگوینال کشف شده در بیماران لاغر بیشتر از چاق ها بود. یک ارتباط معنادار آماری بین نوع هرنی و وضعیت چاقی یا لاغری بیمار بدست آمد. شایع ترین نوع هرنی، فتق اینگوینال راست و شایع ترین نوع هرنی جدار شکم (غیر از اینگوینال) هرنی نافی بود. ارتباط معنادار آماری بین نوع هرنی و میزان عود، مشاهده گردید. میزان عود در مردان (33%)، افراد چاق و بیماران مسن بیشتر بود. 17 بیمار (2/4%) دچار عوارض هرنی شده بودند که شایعترین عارضه گیر کردن فتق (8/2%) بود. نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که عود هرنی در بیماران مسن، چاق تر و با سابقه عمل جراحی قبلی بیشتر بود. بنابراین استفاده از ترمیم به روش مش در این بیماران ضروری تر از سایر بیماران به نظر می رسد. همچنین تشخیص و درمان سریع فتق جهت کاهش میزان عوارض آن ضروری می باشد. واژگان کلیدی: هرنی جدار شکم – هرنی کشاله ران – عود – عارضه

مقدمه: با توجه به مطالعات انجام شده شیوع علل مختلف در انسداد روده در غرب و شرق کره زمین متفاوت است و یافتن علت های شایع در شاهرود که هدف این طرح تحقیقاتی است می تواند پزشک را به سمت تشخیص بهتر سوق دهد. طی مطالعاتی که انجام شد شایع ترین علت انسداد روده در برخی کشورها انسداد در پی عمل جراحی بود که سبب ایجاد چسبندگی و در نهایت انسداد روده می شود. از علل شایع دیگر می توان بهmalignancy , herniation اشاره کرد. روش کار: در این مطالعه موردی (case series) 860 بیمار دچار درد شکمی مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین شاهرود دارای کرایتریهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. علائم بیماران، عوارض و علت انسداد روده بررسی گردید. نتایج به وسیله نرم افزار spss با کمک تستهای آماری آنالیز گردید. نتایج: از بین 860 بیمار 130 نفر (15.1 درصد) دچار انسداد روده با طیف سنی 2 تا 89 سال و میانگین سنی این بیماران برابر با 20.11 ± 40.87 سال در یک سال بررسی شدند. شایعترین علت انسداد روده در بیماران مورد بررسی چسبندگی های پس از عمل جراحی (15.4 درصد) بوده است، دیورتیکول مکل به طور معناداری در مردان بیش از زنان باعث انسداد روده شده بود (p=0.02) ، چسبندگی در زنان بیش از مردان سبب انسداد روده شده بود (p=0.001) نتیجه گیری: شایعترین علت انسداد روده در بین بیماران در این مطالعه چسبندگی و شایعترین علامت آن درد کرامپی شکم بود.

هدف: در این مطالعه به بررسی میزان درد پس از عمل جراحی هرنی اینگوینال در افراد استفاده کننده از انفوزیون مورفین در قیاس با افراد دریافت کننده روش معمول دریافت مسکن در بیمارستان خاتم الانبیا در سال 1392 پرداختیم. روش مطالعه: این مطالعه مداخله ای به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 80 نفر از بیماران تحت عمل جراحی هرنی اینگوینال در بیمارستان خاتم الانبیا در سال 1392انجام گردید و میزان درد پس از عمل در افراد استفاده کننده از انفوزیون مورفین در قیاس با افراد دریافت کننده روش معمول دریافت مسکن (prn) تعیین گردید. یافته ها: هرچند شدت درد، یک ساعت بعد از عمل تفاوت معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (p > 0.05)؛ اما در زمانهای 4، 8 و 24 ساعت بعد از عمل تفاوت معناداری بین شدت درد در دو گروه وجود داشت (p < 0.05) و شدت درد در گروه a (گروه انفوزیون مورفین) در قیاس با گروه b (گروه مورفین prn) به میزان معناداری کمتر بود. میزان رضایت بیماران نیز در گروه a (گروه انفوزیون مورفین) در قیاس با گروه b (گروه مورفین prn) به میزان معناداری بیشتر بود (p=0.019). نتیجه گیری: در انتها بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه چنین استنباط می شود که انفوزیون مورفین اثر ضددردی بیشتری در قیاس با روش prn در جهت کاهش درد پس از عمل جراحی هرنی اینگوینال دارد و سبب رضایتمندی بیشتری بیماران می گردد. کلیدواژه ها: هرنی اینگوینال، درد، مورفین

هدف: در این مطالعه به بررسی اثر تزریق بوپیواکائین 25/0 درصد در مقایسه با عدم تزریق آن در پایان عمل در زخم جراحی آپاندکتومی بر روی درد بعد از عمل جراحی پرداختیم. روش مطالعه: این مطالعه مداخله ای به صورت یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی در میان 60 نفر از بیماران تحت آپاندکتومی انجام گردید که به صورت تصادفی ساده در یک گروه بوپیواکائین 25/0 درصد به میزان 25/0 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در پایان عمل آپاندکتومی در زخم جراحی تزریق شد و در گروه دیگر تزریقی انجام نشد. در ادامه میزان و نوع مصرف مسکن و تعداد آن در دو گروه مقایسه گردید. یافته ها: در این مطالعه مشاهده گردید که در 26 نفر (7/86 درصد) در گروه مداخله و 27 نفر (90 درصد) در گروه شاهد، نیاز به استفاده از مسکن بود که اختلاف آماری معناداری را نشان نمی داد (p=1.000). در گروه کنترل بیشتر از روش تزریقی (6/29 درصد) و در گروه مداخله بیشتر از شیاف (8/30 درصد) استفاده شده بود که اختلاف آماری معناداری را نشان می داد (p=0.020). میانگین تعداد مسکن مصرفی در گروه مورد 15/4 و در گروه شاهد 63/3 عدد بود که اختلاف آماری معناداری را نشان نمی داد (p=0.477). نتیجه گیری: درهردوگروه از بی حس کنندها استفاده شده است اما در گروهی که تزریق بوپیواکایین داشته مسکن ها بیشتر به صورت شیاف بوده است به دلیل شکایت کمتر بیمار از درد و در گروه دیگر به دلیل شکایت بیشتر بیماران از درد به صورت تزریقی بوده است. کلیدواژه ها: بوپیواکائین، آپاندکتومی، درد بعد از عمل جراحی

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.