در این تحقیق، نانوذرات اکسید روی (zno nanoparticles) به چندین روش سنتز شده و مورد آنالیز قرار گرفته است. سپس فعالیت کاتالیستی این نانوذرات در واکنش سنتز سه جزیی ?-آمینو فسفونات ها مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین سنتز ?-آمینو فسفونات ها با استفاده از آمین های نوع اول، آلدئیدها و دی آلکیل فسفیت ها در حضور مقدار mol% 20 از نانوذرات اکسید روی بعنوان کاتالیست موثر تحت شرایط بدون حلال و در دمای اتاق گزارش می شود. همچنین نانوکامپوزیت مغناطیسی متشکل از لایه ای از نانوذرات اکسید روی بر روی هسته اکسید آهن (fe2o3@zno) سنتز شده است. فعالیت کاتالیستی نانوکامپوزیت حاصل در واکنش سنتز مشتقات 4h-بنزوپیران ها از طریق تراکم سه جزیی میان آلدئیدها، مالونونیتریل و ?-کتو استرها یا ?-دی کتون ها مورد بررسی قرار گرفته است. بهترین نتایج در حضور مقدار mol% 10 از نانوکامپوزیت fe2o3@zno تحت شرایط بدون حلال و در دمای اتاق حاصل می شود. در گام بعدی از طریق واکنش میان نانوذرات اکسید روی با تری متوکسی سیلیل پروپیل ایمیدازولیوم کلرید و سپس پتاسیم هیدروکسید، سطح نانوذرات توسط گروه های مایعات یونی عامل دار می شود. نانوذرات اکسید روی عامل دار شده (zno-il) بعنوان کاتالیست در واکنش تراکم سه جزیی میان آلدئیدها، مالونونیتریل و 4-هیدروکسی کومارین در جهت تهیه مشتقات دی هیدرو پیرانو کرومن ها به کار گرفته شده است. بیشترین بازده در حضور تنها 10 میلی گرم از کاتالیست به ازاء 1 میلی مول از مواد اولیه و تحت شرایط رفلاکس در حلال اتانول حاصل می شود. همچنین با استفاده از رسوب دهی نانوذرات نقره بر روی نانوذرات اکسید روی عامل دار شده و تهیه نانوکامپوزیت نقره-اکسید روی به صورت zno-il@ag، منبع کاتالیتیکی جدیدی به منظور سنتز پروپارژیل آمین ها معرفی شده است. نانوکامپوزیت سنتز شده(zno-il@ag) بعنوان کاتالیست موثر در واکنش تراکم سه جزیی میان آلدئیدها، آمین های نوع دوم و فنیل استیلن به کار برده شده است. بیشترین بازده محصولات پروپارژیل آمین ها در حضور مقدار 20 میلی گرم از کاتالیست به ازاء 1 میلی مول از مواد اولیه و تحت شرایط رفلاکس در آب بدست می آید.

هدف : در این مطالعه برای بررسی اثرات نانوذرات اکسیدآهن بر سلولهای بنیادی مزانشیمی موش از دو مقدار 30 و 60 میکروگرم نانوذرات اکسیدآهن استفاده شد. مواد و روش ها : در ابتدا سلول های مغز استخوان ، از استخوان فمور موش های mice گرفته شده و در فلاسک حاوی محیط کشت که مخلوطی از سه ماده dmem ، ماده مغزی fbs ، آنتی بیوتیک های پنی سیلین و استروپتومایسین می باشد قرار می دهیم و بعد از سه مرحله محیط کشت را تعویض می کنیم تا سلول های بنیادی مزانشیمی بدست آید که این سلول ها در کف پلیت ها تشکیل پلاک سلولی را می دهند و سپس نانوذرات اکسیدآهن را در دو مقدار 30 و 60 میکروگرم به صورت سوسپانسیون به پلیت های حاوی پلاک سلولی اضافه کرده و محیط کشت استخوانی هم به آن اضافه می کنیم گروه کنترل شامل سلول های بنیادی مزانشیمی در محیط کشت استخوانی وفاقد نانوذرات است. نتیجه گیری : بعد از 15 روز سلول ها بررسی شده و با استفاده از تکنیک rt-pcr بیان سه ژن استئوکلسین، استئوپونتین و آلکالین فسفاتاز تایید شد و با مشخص شدن رسوب های کلیسم در آزمون آلیزارین رد تمایز سلول-های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست ها به خوبی نمایان شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.