هدف از بررسی سازمان همکاری شانگهای و تداوم و گسترش این سازمان این است که به چرایی تداوم این سازمان پس از رسیدن به هدف اولیه خود پاسخ داده و بتوان کارکردهای اصلی این سازمان در سطح بین الملل را مورد شناسایی قرار داد با توجه به عضویت دو کشور روسیه و چین در این سازمان و دیدگاه آنها نسبت به نظام بین الملل و شباهت های دیدگاه های این دو کشور در مخالفت با یکجانبه گرایی آمریکا در منطقه در قالب گسترش نانو از یک سو و مخالفت جمهوری اسلامی ایران با افزایش نفوذ آمریکا در این نطقه می توان به زمینه های مشترک موجود برای همکاری با این سازمان پی برد. این پژوهش شامل دوبخش و پنج فصل می باشد. در فصل اول کلیات مربوط به سازمان همکاری شانگهای و چگونگی شکل گیری آن ساختار، اهداف و منافع کشورهای عضو این سازمان مورد بررسی قرار می گیرد. فصل دوم از بخش اول را به فرضیه جانشین رقیب اول یعنی تروریسم و بنیادگرایی اسلامی و سازمان همکاری اختصاص داده ایم. در این فصل این موضوع که آیا گسترش تروریسم و بنیادگرایی اسلامی علت اصلی تداوم و گسترش سازمان همکاری شانگهای بوده است مورد بررسی قرار می گیرد در این فصل ضمن ارائه پیشینه اسلام در آسیای مرکزی و قفقاز به چگونگی شکل گیری گروههای اسلامی بنیادگرا پرداخته می شود و واکنش کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای را نسبت به آن بررسی می کنیم. فصل سوم از بخش اول مربوط به فرضیه دوم رقیب است این فصل به همکاری های اقتصادی میان دو کشور روسیه و چین از یک سو و کشورهای دیگر عضو سازمان همکاری شانگهای می پردازد در این فصل ضمن مقایسه میزان همکاری کشورهای روسیه و چین با دیگر کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای به میزان همکاری این دو کشور با اتحادیه اروپا می پردازد. بخش دوم شامل فصل های چهارم و پنجم است. فصل چهارم به موضوع گسترش ناتو به شرق و فصل پنجم به واکنش دو کشور قدرتمند سازمان همکاری یعنی روسیه و چین در برابر گسترش ناتو اختصاص دارد.

یکی از مهم ترین حوزه های روابط خارجی ایران، مسئله داشتن رابطه با ایالات متحده با ملاحظه حیاتی بودن اهداف و پیامدهایش است. در دوران شاه دو کشور روابط بسیار نزدیکی داشتند، اما در دوران جمهوری اسلامی وضعیت عدم رابطه و حتی سطوحی از تنش تجربه کرده اند. با این اوصاف، در این دو دوره متفاوت، ایالات متحده نشان داده که تقریباً تأثیرگذارترین قدرت بزرگ بر کل فراگرد سیاست خارجی ایران است. در خلال بیش از سه دهه از استقرار جمهوری اسلامی، دوران ریاست جمهوری خاتمی که با دوران ریاست جمهوری کلینتون در ایالات متحده مصادف شد، شاید دورانی بود که دو طرف از بیشترین آمادگی و فرصت برای عادی نمودن روابط برخوردار بودند. با این اوصاف، روابط دو کشور عادی نشد. با توجه به اینکه دو کشور به دلایل مختلف از جمله الزامات استراتژیک منطقه ای و جهانی، نیاز به همکاری اقتصادی گسترده، و نیز علائق تمدنی برتر به داشتن روابط با همدیگر نیاز دارند، عادی نشدن این روابط مسئله مهمی به نظر می رسد که این رساله به آن پرداخته است. در پاسخ، رساله عوامل متعددی از جمله آمریکاستیزی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی، انعطاف ناپذیری ایالات متحده، و عوامل تأثیرگذار در محیط روابط دو کشور را در قالب فصل های متعدد پژوهش بررسی می کند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.