پسته یکی از مهمترین اقلام باغی کشور و از عمده ترین محصولات صادراتی غیر نفتی می باشد. شهرستان رفسنجان واقع در استان کرمان به عنوان یکی از مهمترین مناطق پسته کاری جهان شناخته شده است.پسته تازه قابلیت ماندگاری طولانی ندارد و در صورت عدم انبارداری مناسب باید در مدت کوتاهی مصرف شود. این مطالعه به منظور بررسی اثر دما، آسکوربیک اسید و نوع بسته بندی بر روی ماندگاری پسته تازه صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا" تصادفی انجام شد. در این پژوهش از رقم اوحدی به عنوان یکی از ارقام اصلی صادراتی پسته در ایران استفاده شد. نمونه های آزمایش از ایستگاه تحقیقات پسته کشور واقع در رفسنجان جمع آوری شده و در آزمایشگاه پسته های با کیفیت بهتر از پسته های نا مرغوب جدا شدند. سپس محلول اسید آسکوربیک را با دو غلظت 10 و 20 پی پی ام تهیه نموده و در مقابل شاهد به نمونه ها اسپری شدند. سپس نمونه ها پس از خشک شدن در محیط آزمایشگاه، در سه فیلم سلوفان، پلی اتیلن و پلی پروپیلن بسته بندی شدند. نمونه های بسته بندی شده هر کدام با سه تکرار در سه دمای 4 درجه با رطوبت نسبی 98 درصد، 17 درجه با رطوبت نسبی 87 درصد و 25 درجه سانتیگراد با رطوبت نسبی 60 درصد قرار گرفتند. نمونه ها را هر 3 روز یک بار وزن کرده سپس با توجه به وزن اولیه نمونه ها در زمان شروع انبارداری، در صد کاهش وزن محاسبه گردید. بعد از اتمام عمر انباری نمونه ها را از انبار خارج نموده و پس از آن ارزیابی خواص ظاهری شامل بافت ، طعم و رنگ نمونه ها انجام شد. در این آزمون از افراد مختلف به عنوان پانلیست استفاده شد و ارزشگذاری بین اعداد 1 تا 5 صورت گرفت که عدد 1 بهترین و عدد 5 بدترین کیفیت ظاهری و بازار پسندی را نشان می داد. پس از پوست گیری نمونه ها، آنها را در آون 70 درجه به مدت 24 ساعت قرار داده تا کاملا" خشک شوند. سپس مغز پسته را توسط آسیاب پودر کرده و میزان ارزش اسیدی، ارزش پراکسید، درصد روغن، میزان قند و رشد آسپرژیلوس نمونه ها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار sasو رسم نمودارها با نرم افزار excel انجام گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که پوشش پلی پروپیلن قابلیت نگهداری بهتری نسبت به سایر پوشش ها دارد. همچنین دمای 4 درجه سانتی گراد در حفظ خصوصیات و نگهداری پسته ها اثر بهتری داشت. نتیجه بررسی اثر میزان آسکوربیک اسید نیز نشان داد که تیمار آسکوربیک اسید به غلظت 20پی پی ام بهترین نتیجه را در انبارمانی و حفظ خصوصیات کمی و کیفی پسته دارد. در دمای 4 درجه سانتی گراد و در پوشش سلوفان رشد قارچ آسپرژیلوس کمتر بود.

درختان سیب همانند تعدادی دیگر از میوه های تیره رزاسه خودناسازگار هستند. سیستم خودناسازگاری در سیب گامتوفتیک است و به وسیله یک مکان ژنی با چند آلل کنترل می شود. در این مطالعه خودناسازگاری در22 رقم سیب به روش واکنش زنجیره ای پلی مراز و با استفاده از 12 آغازگر ویژه آلل های s1، s2، s3، s4، s5، s9، s18، s19، s20، s23، s24و s26 مطالعه شد. در 13 رقم که شامل گلاب اصفهان (s1 s24)، گلاب نوری مراغه (s4 s23)، قاسم شاهی (s1 s23)، گلمکانی (s3 s23)، ملکه لبنان (s23 s24)، اطلسی (s1s20)، وسط رس قرمز (s4s18)، کدو سیب اخلمد (s1s26)، اوگنجی خرو (s1s26)، عباسی گرد خرو (s23s26)، عباسی دراز خرو (s1s7)، خوشه ای خرو (s1s23) و علیمره ای اول رس (s1s23) می باشند، هر دو آلل شناسایی شد، ولی در 9 رقم دیگر فقط یک آلل شناسایی شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که رقم های کدوسیب اخلمد و اوگنجی خرو نسبت به هم و همین طور ارقام خوشه ای خرو، علیمره ای اول رس و قاسم شاهی نسبت به یکدیگر ناسازگار هستند. برای شناسایی آلل s1 در ارقام ایرانی از سه آغازگر مختلف استفاده گردید. در برخی از ارقام هیچ باندی تشکیل نشد و یا باندهای غیر تخصصی نمایان شدند. آغازگر mds1spf در 9 رقم، آغازگر fs1 در 12رقم و آغازگر ftc168در 4 رقم باند تشکیل دادند. در سه رقم محلی شیخی زودرس، قاسم شاهی و علیمره ای اول رس آلل s1 توسط هر سه آغازگر تکثیر شد.

به منظور تولید بذور هیبرید و بررسی اثرات نوع دانه گرده (والد پدری) بر خصوصیات مورفولوژیکی و بیو شیمیایی میوه های حاصله از تلاقی های صورت گرفته بین بادام و شلیل، آزمایشی در سال 1390 در ایستگاه تحقیقات باغبانی کمال شهر کرج اجرا شد. آزمایش بصورت بلوک های کامل تصادفی با 10 تکرار (داده های مورفولوژیکی) و 3 تکرار (داده های بیو شیمیایی) طراحی و اجرا شد. ابتدا از هر رقم تعدادی شاخه با تعداد گل کافی در مرحله پاپ کورن انتخاب شدند و در داخل کیسه های مخصوص جهت اخته کردن و گرده افشانی مصنوعی قرار داده شدند. در زمان پذیرش مادگی، گل ها توسط گرده های مورد نظر تلقیح دستی شدند. در این پژوهش شلیل ارقام فیلامنا و فایر برایت به عنوان پایه مادری با استفاده از دانه گرده خودی و نیز گرده ارقام بادام شاهرود 12 و تلخ 86 تلقیح شدند. همچنین گرده شلیل فیلامنا به عنوان پایه پدری برای ارقام بادام شاهرود 12 و تلخ 86 به صورت کنترل شده گرده افشانی شدند. به هنگام رسیدن میوه، محصول بدست آمده از آزاد گرده افشان و گرده افشانی مصنوعی برداشت گردیده و صفات مورفو- بیو شیمیایی مربوط به میوه های تشکیل شده اندازه گیری شدند. اندازه گیری میزان آمیگدالین بذور نیز با استفاده از تکنیک کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام شد. نتایج نشان داد امکان تلاقی شلیل و بادام وجود دارد و منجر به تولید بذور هیبرید می گردد. همچنین نتایج این بررسی نشان داد اثر دانه گرده بادام ارقام شاهرود 12 و تلخ 86 در تلاقی با شلیل فیلامنا و فایر برایت بر ابعاد، وزن میوه و هسته، درجه اسیدی، اسید قابل تیتر، مواد جامد محلول، شاخص طعم میوه، درصد روغن، کلروفیل a b,و کل پوست میوه حاصل از تلاقی مذکور تاثیر گذار بوده است. گرده شلیل فیلامنا در تلاقی با بادام شاهرود 12 و تلخ 86 روی برخی صفات مورفولوژیکی تاثیر چشم گیری داشته است ولیکن بر صفات بیو شیمیایی هر دو رقم بادام هیچگونه تاثیری نداشته است. بذور هیبرید حاصله پس از اعمال چینه سرمایی و تیمار جیبرلین، جوانه زده و دانهال های هیبرید به گلخانه منتقل شده که در آینده مورد ارزیابی قرار گیرند. کلمات کلیدی: بادام، شلیل، بذور هیبرید، گرده افشانی، خصوصیات مورفولوژیکی و شیمیایی

مرکبات یکی از مهمترین تیرههای میوههای نیمه گرمسیری محسوب میشوند که جایگاه بی مانندی را در سلسله گیاهی حفظ نموده و به عنوان بخشی از رژیم غذایی، دارای ارزش فراوانی می باشند، از مرکبات میتوان به عنوان یک مکمل غذایی حاوی هسپردین و سایر فلاونوییدها برای جلوگیری از عفونت ها و تقویت سیستم ایمنی بدن استفاده نمود. گرچه میوه مرکبات جزء میوههای نافرازگرا می باشد، اما ترکیبات موجود در میوه آن بسته به دما و مدت نگهداری تغییر می کند، یعنی هر چقدر مدت انبارداری طولانی تر باشد این ترکیبات بیشتر ممکن است تغییر کنند. پوسیدگی و اتلاف وزن میوه به علت تعرق از جمله عوامل محدود کننده در نگهداری میوه پرتقال به شمار میآیند. هدف از انجام این پژوهش تعیین بهترین تیمار به منظور کنترل عوامل پوسیدگی و حفظ کیفیت و افزایش عمر انبارداری پرتقال رقم والنسیا بود. بدین منظور میوهها با اسانس میخک (%1)، واکس، مخلوط واکس- اسانس پوشش داده شدند. سپس میوههای تیماردهی شده به مدت سه ماه در دمای 7 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 85 درصد نگهداری و هر سه هفته یک بار میزان سفتی، درصد اتلاف آب، میزان فساد، مواد جامد محلول کل، اسید قابل تیتر، میزان قند های محلول ( قند کل، گلوکز، ساکارز و فروکتوز) و میزان هسپردین و نارنجین پوست با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (hplc)، فعالیت آنتی اکسیدانی با روش dpph و میزان فنل کل با روش فولین سیوکالتو اندازه گیری شد.

انار با نام علمی punica granatum l. متعلق به خانواده ی punicaceae می باشد. بنابر شواهد موجود، انار بومی مناطق نیمه گرمسیری ایران است که از نظر تنوع، سطح زیر کشت و میزان تولید، مقام اول داراست، از این رو توجه به مدیریت باغ های انار و شناسایی ارقام برتر، امری ضروری است. به این منظور، در بخش اول این پژوهش، 11 رقم انار بومی و استان مازندران و خراسان جنوبی از لحاظ خصوصیات فیزیکی و شیمیایی بررسی شدند و تفاوت های معنی داری در سطح احتمال یک درصد نشان دادند و ارقام رباب و شیشه کپ، بهترین صفات فیزیکی و رقم وحشی هم بالاترین اسیدیته قابل تیتراسیون، ترکیبات فنولیکی و آنتی اکسیدانی را داشت. ارقام شیرین و قند هم بیشترین ترکیبات قندی را داشتند. خصوصیات فیزیکی و شیمیایی ارقام انار در مراحل مختلف رشدی متفاوت است و این صفات در برخی از ارقام انار ایران در طول بلوغ، به صورت جزئی بررسی نشده است. به این منظور، سه رقم انار بومی شرق استان مازندران، در دو زمان ابتدا و انتها ی فصل، برداشت و مطالعه شدند، نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در خصوصیات اندازه گیری شده در دو زمان برداشت و بین سه رقم وجود داشت، اکثر صفات فیزیکی به جز ضخامت و درصد پوست، در برداشت دوم بالاترین میزان بودند. همچنین میوه ها در برداشت دوم بیشترین مقدار اسیدیته ی قابل تیتراسیون، ترکیبات فنلی و آنتی اکسیدانی و آنتوسیانینی، اسیدآسکوربیک، مواد جامد محلول و ترکیبات قندی را داشتند. یکی از مشکلات میوه ی انار در ایران، نگهداری نامناسب آن در مناطق مختلف انارکاری است. به منظور یافتن بهترین تیمار در انبارداری و افزایش عمر انباری رقم شیرین، شش تیمار مختلف، اعمال شد و در دو زمان متفاوت انبارداری، خصوصیات شیمیایی، مورد اندازه گیری قرار گرفت. بررسی ها نشان داد که تیمار پلی اتیلن و واکس، بهترین تاثیر را روی حفظ خصوصیات رقم شیرین در انبار داشتند.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر زمان قلمه گیری، بستر کشت و نوع رقم در تکثیر قلمه ای گیاه رز با استفاده از هورمون ایندول بوتریک اسید در سال 92-1391 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. قلمه های ده رقم رز از بوته های موجود در محوطه ی پردیس دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان تهیه شد و سعی شد که در هر قلمه حداقل دو جوانه جانبی وجود داشته باشد. قاعده قلمه ها با هورمون ایندول بوتریک اسید با غلظت 3000 میلی گرم در لیتر تیمار شدند، سپس در بستر های کوکوپیت+پرلایت، کوکوپیت+ماسه و کوکوپیت+پرلایت+ماسه (1:1:1) قرار گرفتند. تیمارهای مورد بررسی شامل تیمار زمان، بستر کاشت و ارقام رز بود. در این آزمایش صفات مورفولوژیکی شامل درصد قلمه های ریشه دار شده، میانگین طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه، درصد زنده مانی قلمه ها و تعداد شاخه و برگ ایجاده شده بر قلمه ها مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها حاکی از معنی دار بودن اثر تیمارها بر پارامترهای مورد اندازه گیری به جز وزن خشک ریشه بود. بیشترین میانگین درصد ریشه زایی، درصد زنده مانی قلمه ها، میانگین طول ریشه، وز ن تر ریشه و تعداد برگ جدید در قلمه ها در بستر کوکوپیت+پرلیت وجود داشت. در رابطه با زمان قلمه گیری، شهریور تعداد شاخه و برگ جدید ایجاد شده در قلمه ها بیشتر بود. در خصوص تاثیر نوع رقم، مشخص شد که بیشترین درصد ریشه زایی در رقم زفیراین دروهین، بیشترین میانگین طول ریشه در رقم کاپتان هایوارد، بیشترین وزن تر ریشه در رقم چایناتاون ایجاد شده و ارقام مک لانوفلن، ماسکورید و ویلهلم بیشترین تعداد شاخه جدید و ارقام ویلهلم، کاپتان هایوارد و ماسکورید بیشترین تعداد برگ جدید را ایجاد کردند و بیشترین درصد زنده مانی قلمه ها پس از انتقال به گلدان مربوط به ارقام کورنلیا، الد بلاش و کاپتان هایوارد بود.

چکیده هرس سبز یا تابستانه مکمل هرس زمستانه بوده و در طی فصل رشد گیاه انجام میگیرد. هرس سبز در افزایش صفات کمی و کیفی میوه موثر میباشد. عمل تنککردن خوشههای انگور در مرحله تشکیل حبهها در ارقامی که خوشههای متراکم حاصل میکنند، موجب کاهش تعداد حبه و افزایش کیفیت میوه میشود. به منظور بررسی اثر هرس سبز در زمانهای مختلف، بر صفات کمی و کیفی میوه انگور رقم کشمشی آزمایشی با آرایش فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سال 1390 انجام گرفت. همچنین برای بررسی اثر روغنپاشی بر صفات کمی و کیفی میوه انگور رقم کشمشی، آزمایشی در طرح اسپیلت پلات با آرایش فاکتوریل در سال 1390 اجرا گردید. صفات مورد بررسی در این پژوهش، شامل صفات کمی و کیفی از جمله: وزن خوشه، وزن حبه، طول و عرض خوشه، طول و عرض حبه، تعداد خوشه و حبه، عملکرد بوته، سطح برگ، مواد جامد محلول، اسیدیته کل، پی اچ، رنگ و آفتاب سوختگی حبه، درصد تنک خوشه، سوختگی برگ و تعداد شاتبری بودند. نتایج نشان داد که اکثر تیمارها تاثیر معنیداری بر صفات کمی و کیفی میوه در سطح احتمال 1% داشت. در بررسی اثر سطوح مختلف هرس و زمان انجام آن مشخص شد که هرس شش گرهای در زمان آبگیری حبه در مقایسه با سایر سطوح هرس سبب بهبود صفات کمی و کیفی گردید. براساس نتایج بهدست آمده، کاربرد سطوح مختلف غلظت روغن سبب کاهش تعداد حبه در خوشه و در نتیجه افزایش طول حبه و وزن آن شد. همچنین این تیمار سبب افزایش مواد جامد محلول گردید. بین نوع روغنها تفاوت معنیداری بر اکثر صفات مورد بررسی مشاهده نگردید. سطوح 4% روغنها سبب بیشترین درصد آفتاب سوختگیبرگها گردید. واژگان کلیدی: هرس سبز، تنک گل، روغن، حبه، خوشه.

این کار تحقیقی در دو بخش بیوشیمیایی و بیوتکنولوژی در محل آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. در بخش بیوشیمیایی، جهت بررسی تاثیر کاربرد پس از برداشت اسید آبسیزیک بر شاخص¬های کیفی و روند پیری دو رقم زودرس و دیررس گیلاس، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی و در چهار تکرار صورت گرفت. تیمار اول، رقم (کرج و تکدانه) و تیمار دوم، اسید آبسیزیک (در دو غلظت صفر و ppm200) مورد بررسی قرار گرفتند. میوه¬ها در فواصل زمانی پنج روز و طی مدت 20 روز از زمان برداشت، از لحاظ تغییرات صفات کیفی ارزیابی شدند. طبق نتایج بدست آمده، با گذشت زمان، سفتی در هر دو رقم کاهش یافته، و در نمونه¬های تیمار شده با اسید آبسیزیک کاهش بیشتری نشان داد. میزان آنتوسیانین روند افزایشی داشت. میزان کلروفیل کل و کاروتنوئید دم میوه¬ها با گذشت زمان به طور معنی¬داری کاهش یافت. مواد جامد محلول میوه¬ها تا روز دهم کاهش و در روز پانزدهم افزایش پیدا کرد. اسیدیته میوه¬ها روند نزولی داشت و در روز بیستم اختلاف معنی¬داری بین نمونه¬های تیمار شده و تیمار نشده مشاهده شد. با گذشت زمان در میزان قند کل میوه¬ها تغییر معنی¬داری مشاهده نشد اما به طور کلی تغییرات قند کل دارای روند افزایشی بود. روند تغییرات فروکتوز برای نمونه-های تیمار شده و تیمار نشده با اسید آبسیزیک، در رقم کرج معنی¬دار نبود اما بین رقم تکدانه تیمار شده و تیمار نشده با اسید آبسیزیک اختلاف معنی¬داری در روز 15 و 20 مشاهده گردید. با توجه به این نتایج، می-توان نقش اسید آبسیزیک را در ایجاد تغییرات کیفی و همچنین تاثیر بر روند پیری میوه¬ها، مورد توجه قرار داد. در بخش بیوتکنولوژی، ژن آلفامانوزیداز (یک ژن مرتبط با پیری) برای اولین بار، در پنج رقم مختلف گیلاس شناسایی و تعیین توالی شد. به این منظور، آغازگرهای رفت و برگشت ژن مورد نظر از طریق مراجعه به پایگاه داده ncbi و استفاده از توالی¬های مربوط به ژن آلفامانوزیداز برای هلو و فلفل، با استفاده از کپی کامل cdna هلو و فلفل طراحی شد. به علت زیاد بودن طول ژن سه جفت آغازگر طراحی شد گه این آغازگرها قادرند طول 3100 جفت¬باز را پوشش دهند. همچنین دمای اتصال آغازگرها با استفاده از برنامه گرادیانت pcr بدست آمد. بعد از استخراج dna ارقام گیلاس، یک قسمت از ژن مذکور تکثیر، توالی¬یابی (با استفاده از نرم¬افزار سنگر) و همردیف¬سازی توالی¬ها انجام شد و نمودار دندروگرام مربوط به آن با استفاده از نرم افزار 3 view رسم گردید. بررسی و مقایسه توالی¬های معکوس، شباهت و تفاوت¬هایی را در ارقام مختلف نشان داد که بر طبق آن ارقام پیش¬رس (er)، پیش¬رس خارجی (fe) و دیررس (lr) دارای شباهت بیشتر بوده و در یک گروه قرار گرفتند. ارقام پیش¬رس قزوین (gh) و دوم¬رس (mr) دارای تفاوت بیشتری نسبت به سه رقم اول بوده و با یکدیگر نیز تفاوت نشان داده و هرکدام به طور جداگانه یک گروه مجزا را تشکیل دادند.این تفاوت¬ها می¬توانند در عملکرد ژن و در نتیجه رفتار گیاه تاثیرگذار باشند. به عنوان مثال، با مطالعات بیشتر و استفاده از تکنیک¬های مهندسی ژنتیک، می¬توان علت زمان¬های متفاوت رسیدگی و تفاوت در طول عمر انبارمانی موجود در ارقام مختلف گیلاس را در این اختلاف توالی ها جستجو نمود.

پژوهش حاضر با هدف ازدیاد انبوه پایه رویشی gf677 (هیبرید هلو-بادام) با استفاده از قلمه های بسیار کوچک (ریزقلمه 10 سانتی-متری) در گلخانه مجهز به سیستم مه افشان و کشت درون شیشه ای انجام شد. میزان خشبی بودن شاخه نیز با استفاده از قلمه گیری در سه سطح انتهایی، میانی و تحتانی شاخه های سال جاری ارزیابی گردید. جهت تسهیل ریشه زایی از تیمار هورمونی ایندول بوتیریک اسید با غلظت 2000-100 میلی گرم در لیتر استفاده شد. در بخش دوم تعداد برگ و میزان استقرار نمونه های تک گره کشت شده در چند محیط کشت مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که تیمار هورمونی 500 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید در ترکیب با قلمه میانی بهترین ریشه زایی را نشان داد. همچنین نتایج آزمایش نشان داد که تیمارهای هورمونی و بافت قلمه اثر معنی داری (در سطح 1 درصد) بر روی فاکتورهای تعداد ریشه اصلی، طول متوسط ریشه، تعداد برگ، تعداد شاخه و طول شاخه دارد. در بخش درون شیشه ای نتایج نشان داد که تیمارهای هورمونی و محیط های کشت متفاوت اثر معنی داری (در سطح 1%) بر روی فاکتورهای درصد استقرار و میزان برگ تولید شده از جوانه های تک گره کشت شده دارد. نتایج نشان داد بهترین محیط کشت و تیمار هورمونی برای استقرار نمونه های تک گره، تیمار محیط کشت wpm با 2 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید، و بهترین تیمار هورمونی برای تولید بیشترین تعداد برگ، محیط کشت ms نیم غلظت با 1 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید می باشد.

چکیده ندارد.