هدف: این مطالعه به منظور بررسی کارآیی تست ایشی هارا و نمودار الکتریکی چشم در تشخیص تأثیرات توکسیک کلروکین در چشم افراد مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان انجام شده است.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل دو گروه 25 نفری بود که یک گروه مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان بوده و دچار آسیب چشمی ناشی از مصرف کلروکین بودند و یک گروه نیز مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان بودند؛ ولی آسیب چشمی ناشی از مصرف کلروکین نداشتند.یافته ها: آزمون ایشی هارا در 11 مورد (44 درصد) از افراد مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان که کلروکین مصرف می نمودند، غیرطبیعی بود. میانگین اندکس آردن در کسانی که تست ایشی هارای آنها نرمال بود، 5/1 با انحراف معیار 23/0 و میانگین اندکس آردن در کسانی که تست ایشی هارای آنها غیرنرمال بود، 37/1 با انحراف معیار 17/0 بود که بر اساس آزمون تی مستقل اختلاف آماری معناداری بین دو آزمون eog و ایشی هارا وجود داشت (p=0.025).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آن با یافته های سایر مطالعات موجود چنین استنباط می گردد که آزمون الکترواوکولوگرام حساسیت و ویژگی بالاتری در قیاس با آزمون ایشی هارا در تشخیص اثرات توکسیک کلروکین در چشم افراد مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان دارد.

هدف: در این مطالعه به بررسی کارایی تست های الکتروفیزیولوژیک در تشخیص بیماری آمبلیوپی در اطفال در کلینیک قدس در سال 1389 پرداختیم.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 25 کودک مبتلا به آمبلیوپی مراجعه کننده به کلینیک قدس در سال 1389 بود. نحوه انتخاب افراد به صورت تصادفی ساده بود. جمع آوری داده ها با استفاده از چک لیست انجام شد.یافته ها: میانگین latency ثبت شده در vep 118 میلی سکند با انحراف معیار 2/10 و میانگین amplitude آن 48/1 میکروولت با انحراف معیار 005/1 بود. میانگین latency ثبت شده در erg 44/53 میلی سکند با انحراف معیار 47/8 و میانگین amplitude آن 6/30 میکروولت با انحراف معیار 63/91 بود. میانگین اندکس آردن ثبت شده در eog نیز 37/1 با انحراف معیار 21/0 بود.نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که کلیه آزمون های الکتروفیزیولوژیک کارآیی یکسانی در تشخیص بیماری آملیوپی در اطفال دارند و لذا استفاده از آنها با توجه به objective بودنشان می تواند در اطفال مد نظر باشد.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی نتایج ثبت پتانسیل های برانگیخته از بینایی با محرک های نامنظم در پلی کلینیک قدس در سالهای 1386-1387 انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 25 فرد تحت انجام vep با محرک های نامنظم و 25 فرد تحت انجام vep با محرک های منظم بود. یافته ها: میانگین میزان latency در گروه با محرک منظم 46/9±64/89 و در گروه با محرک نامنظم 64/12±08/91 میلی سکند بود (p=0.650). میانگین میزان amplitude در گروه با محرک منظم 2/3±8/7 و در گروه با محرک نامنظم 79/1±68/3 میکروولت بود (p=0.0001). نتیجه گیری: در مجموع چنین استنباط می گردد که بررسی های الکترودیاگنوستیک مانند vep می توانند به عنوان guideline خوبی جهت تشخیص اختلالات موجود در مسیر بینایی مورد استفاده قرار گیرند.

مقدمه: در این مطالعه به بررسی تأثیر اصلاح خطای انکساری در ثبت پتانسیل برانگیخته از بینایی با محرک فلاش در اطفال مبتلا به آمبلیوپی ارگانیک در کلینیک قدس در سال 89-88 پرداختیم و هدف این پایان نامه بررسی فانکشنال ره عصب بینایی و کورتکس بینایی است و معمولاً عقیده بر این است که در موقع استفاه از طرح فلاش نیازی به استفاده از اصلاح خطای انکساری نمی باشد در صورتیکه هدف مطالعه جدید استفاده از عینک یا برطرف نمودن خطای انکساری و اثر آن بر متغیرهای vep است. روش مطالعه این مطالعه به صورت آزمایی بالینی انجام شده است حجم نمونه 25 کودک مبتلا به آمبلیوپی ارگانیک بوده است. بحث و نتیجه گیری: معدل زمان تأخیر قبل از اصلاح خطای انکساری 33/16±48/124 و بعد از آن 87/9±92/8- است که این امر نشان دهنده کاهش زمان تأخیر موج vepp100 است که این مهم اهمیت استفاده از عینک و برطرف نمودن اصلاح خطای انکساری را نشان می دهد زیرا کاهش زمان تأخیر نشان دهنده وضعیت بهتر راه عصب بینایی می باشد. از طرفی طبق جدول دامنه نوسان قبل از اصلاح خطای انکساری 26/3±2/6، و بعد از آن 5/3±12/8 است که این امر نشان دهنده افزایش تیزبینی است. طبق نمودارها در نمودار a قبل اصلاح خطای انکساری زمان تأخیر 114 و بعد از آن 96miliec ثانیه و در وضعیت b قبل از اصلاح 6 و بعد آن 12 میکروولت است ودر وضعیت c بعد از اصلاح منحنی شکل مشخص تر و منظم تری داشت. نتیجه گیری : در نهایت از نتیجه این مطالعه می توان به این مهم دست یافت که اصلاح خطای انکساری در افراد مبتلا به آمبیلوپی ارگانیک می تواند پزشک را در رسیدن به نتیجه صحیح تر راهنمایی کند. بیان مسیله:یکی از بیماری های راه عصب بینایی و کورتکس بینایی آمبلیوپی ارگانیک است که معمولاً یک چشم یا دو چشم را درگیر می کند. برای بررسی این بیماری های می تون از تکنیک vep سود جست. تست vep با 2 محرک فلاش و طرح واژگونی انجام می شود که در افرادی که افت بینایی دارند بطور معمول از فلاش استفاده می شود. در این مطالعه برای ثبت vep از محرک فلاش استفاده شد. معمولاً عقیده بر این است که در موقع استفاده از طرح فلاش نیازی به استفاده از عینک یا اصلاح خطای انکساری نمی باشد و در صورتیکه هدف مطالعه جدید استفاده از عینک یا برطرف نمودن خطای انکساری و مشاهده اثر احتمالی آن بر متغیرهای vep معینی زمان تأخیر و دامنه نوسان است.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی عملکرد لایه رتینال پیگمانته در افراد مبتلا به cerebral palsy به وسیله تکنیک الکترواوکولوگرام در پلی کلینیک قدس طی سالهای 1387 تا 1388 انجام شده است.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل دو گروه 25 نفری بود که یک گروه مبتلا به cerebral palsy بودند و یک گروه هیچگونه اختلال بینایی نداشتند.یافته ها: میانگین اندکس آردن در گروه مورد 35/0±12/2 و در گروه شاهد 42/0±25/2 بود که تفاوت آماری معناداری را بر اساس آزمون تی مستقل بین دو گروه مورد و شاهد نشان نمی داد (p=0.270).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه به خوبی نشان دادند که ابتلا به cerebral palsy سبب تغییر اندکس آردن و اختلال در نتایج آزمون الکترواوکولوگرام نمی شود. در انتها پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در این زمینه جهت بررسی نتایج سایر آزمونهای الکترودیاگنوزیس در افراد مبتلا به cerebral palsy انجام شود

مقدمه: در این مطالعه به بررسی لایه رتینال پیگمانته در افراد دچار کوررنگی توسط تست الکترواوکولوگرام در کلینیک قدس در طی سالهای 88-89 پرداختیم.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) از نوع توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل دو گروه 25 نفری بود که یک گروه از آنها افراد دچار کوررنگی بودند؛ ولی یک گروه نه تنها کوررنگی نداشتند؛ بلکه هیچ مشکلی در بینایی شان وجود نداشت.یافته ها: میانگین اندکس آردن در گروه شاهد، 31/2 با انحراف معیار 45/0 و در گروه مورد، 36/1 با انحراف معیار 22/0 بود که اختلاف آماری معناداری را بر اساس آزمون تی مستقل بین دو گروه نشان می داد (p=0.0001). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه به خوبی نشان دادند که افراد مبتلا به کوررنگی دچار اختلال در مسیر بینایی می گردند و لذا چنین استنباط می شود که بررسی های الکترودیاگنوزیس مانند eog می توانند به عنوان guideline خوبی جهت تشخیص کوررنگی مورد استفاده قرار گیرند؛ بویژه آن که نتایج حاصل از آنها objective بوده و امکان خطای گزارش در آنها به حداقل می رسد.

هدف: در این مطالعه به بررسی و تشخیص بیماریهای عصب اپتیک در افراد مبتلا به کاتاراکت به وسیله تکنیک پتانسیل برانگیخته بینایی در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه قدس طی سالهای 1387-1388 پرداختیم. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 50 بیمار مبتلا به کاتاراکت مراجعه کننده به درمانگاه قدس در شهر تهران طی سال های 87 و 88 بود که 16 مورد کاتاراکت بدون درگیری عصب اپتیک ، 25 مورد کاتاراکت بعلاوه دژنراسیون ماکولا و 9 نفر کاتاراکت بعلاوه دمیلینیزاسیون داشتند. یافته ها: میانگین میزان latency در مبتلایان به کاتاراکت 81/103 با انحراف معیار 064/11، در مبتلایان به کاتاراکت بعلاوه دژنراسیون ماکولا 36/107 با انحراف معیار 86/9 و در مبتلایان به کاتاراکت بعلاوه دمیلینیزاسیون 6/162 با انحراف معیار 88/20 بود که اختلاف آماری معناداری را بین سه گروه نشان می داد (p=0.0001). میانگین میزان amplitude در مبتلایان به کاتاراکت 87/1 با انحراف معیار 80/0، در مبتلایان به کاتاراکت بعلاوه دژنراسیون ماکولا 26/4 با انحراف معیار 14/2 و در مبتلایان به کاتاراکت بعلاوه دمیلینیزاسیون 88/1 با انحراف معیار 5/1 بود که اختلاف آماری معناداری را بین سه گروه نشان می داد (p=0.0001). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات صورت گرفته در این زمینه چنین استنباط می شود که بررسی های الکترودیاگنوزیس مانند vep می توانند به عنوان guideline خوبی جهت بررسی پیش آگهی در مبتلایان به کاتاراکت مورد استفاده قرار گیرند.

هدف: این مطالعه به منظور مقایسه دو چشم اطفال مبتلا به آمبلیوپی ارگانیک با عمل patching درازمدت به وسیله تکنیک الکترواوکولوگرام انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 25 کودک بود که یک چشم آنها تحت درمان به شیوه patching قرار گرفته بود ولی چشم دیگر آنها تحت patching نبود.یافته ها: میانگین اندکس آردن در چشم تحت patching 2/0±47/1 و در چشمی که تحت patching نبود 28/0±14/2 بود که تفاوت آماری معناداری را بر اساس آزمون تی مستقل بین دو گروه نشان می داد (p=0.0001).نتیجه گیری: در مجموع چنین استنباط می گردد که درمان به شیوه patching سبب کاهش اندکس آردن و اختلال در نتایج آزمون الکترواوکولوگرام می شود. لذا بررسی های الکترودیاگنوزیس مانند eog می توانند به عنوان guideline خوبی جهت بررسی نتایج patching مورد استفاده قرار گیرند.

هدف: در این مطالعه به مقایسه دو چشم اطفال مبتلا به آمبلیوپی ارگانیک با عمل patching درازمدت به وسیله تکنیک vep پرداختیم.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 25 کودک بود که یک چشم آنها تحت درمان به شیوه patching قرار گرفته بود ولی چشم دیگر آنها تحت patching نبود.یافته ها: میانگین amplitude در چشم تحت patching، 04/4 با انحراف معیار 74/1 میکروولت و در چشمی که تحت patching نبود، 52/6 با انحراف معیار 85/1 میکروولت بود که اختلاف آماری معناداری را بر اساس آزمون تی مستقل بین دو گروه نشان می داد (p=0.0001). میانگین latency در چشم تحت patching، 92/96 با انحراف معیار 36/8 میلی سکند و در چشمی که تحت patching نبود، 88/85 با انحراف معیار 93/7 میلی سکند بود که اختلاف آماری معناداری را بر اساس آزمون تی مستقل بین دو گروه نشان می داد (p=0.0001).نتیجه گیری: فاز تأخیری در چشم تحت patching به میزان معناداری طولانی تر از چشمی است که تحت patching قرار ندارد و ولتاژ ثبت شده در vep نیز در چشم تحت patching به میزان معناداری کمتر از چشمی است که تحت patching قرار ندارد.

هدف: افتادگی پلک، از جمله اختلالات نوروماسکولار نسبتا شایع در بین مراجعین به کلینیک های چشم پزشکی محسوب می گردد که در بیش از نیمی از موارد افراد مبتلا در سنین کمتر از 16 سال هستند و این در حالی است که تنها در 8 درصد از موارد افراد مبتلا در سنین بالای 50 سال هستند. روش مطالعه: یکی از اختلالاتی که انتظار می رود در مبتلایان به افتادگی پلک دیده شود، اختلال دید رنگی است. بنابراین ما بر آن شدیم تا به تعیین میزان فراوانی اختلال در دید رنگی توسط تست ishihara در مبتلایان به افتادگی پلک در درمانگاه قدس طی سال های 1390-1389 بپردازیم. یافته ها و نتایج: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی، 25 نفر از مبتلایان به پتوز (گروه مورد) و 25 نفر افراد سالم (گروه کنترل) جهت ارزیابی دید رنگی مورد بررسی قرار گرفتند، که اطلاعات دموگرافیک و سوابق بیماری آنها تعیین گردید و در پرسشنامه ای که به همین منظور طراحی شد وارد شدند. در مرحله بعدی گروه کنترل و مورد، مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفتند و نتیجه معاینات آنها در چک لیست ثبت گردید. سپس بوسیله آزمون ishihara جهت بررسی دید رنگی مورد ارزیابی قرار گرفتند و فراوانی اختلال در دید رنگی در آنها تعیین گردید. آنالیز اطلاعات توسط نرم افزار آماری spss انجام شد. برای متغیرهای کیفی، فراوانی و درصد فراوانی و جهت بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون کااسکوئر استفاده شده است. در این تحقیق مشخص گردید که رابطه معناداری بین اختلال دید رنگی (با استفاده از آزمون ishihara) و پتوز وجود ندارد.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی میزان فراوانی بیماری lebers congenital amaurosis در تست های الکتروفیزیولوژیک در کودکان در پلی کلینیک قدس سال 90-89 انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه مقطعی، 50 فرد بدون وجود سابقه اختلال بینایی و تشنج وارد مطالعه شدند شامل 25 نفر مبتلا به lebers congenital amaurosis و 25 نفر که سالم و بعنوان گروه شاهد بودند. دو گروه تحت erg و vep و eog قرار گرفتند و نتایج به دست آمده در دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: میانگین ولتاژ ثبت شده در erg در گروه مورد 63/25 و در گروه شاهد 90 میکروولت بود (p=0.0001). میانگین latency ثبت شده در erg در گروه مورد 57 و در گروه شاهد 42 میلی سکند بود (p=0.177). میانگین amplitude ثبت شده در vep در گروه مورد 2/1 و در گروه شاهد 5 میکروولت بود (p=0.0001). میانگین latency ثبت شده در vep در گروه مورد 4/120 و در گروه شاهد 90 میلی سکند بود (p=0.002). میانگین اندکس آردن ثبت شده در eog در گروه مورد 44/1 و در گروه شاهد 8 بود (p=0.0001). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده چنین استنباط می شود که طولانی شدن فاز تأخیری، کاهش ولتاژ و کاهش اندکس آردن یافته های مرتبط با بیماری lebers congenital amaurosis می باشند.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر کلروکین روی عصب بینایی بیماران مبتلا به لوپوس طی سالهای 88 الی 89 در پلی کلینیک قدس انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه مقطعی، 50 فرد بدون وجود سابقه اختلال بینایی و تشنج وارد مطالعه شدند که شامل 25 نفر بیمار مبتلا به لوپوس تحت درمان با کلروکین بودند و 25 نفر بیماری نداشتند و بعنوان گروه شاهد بودند. دو گروه تحت vep قرار گرفتند و نتایج به دست آمده در دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: میانگین amplitude در گروه مورد 04/6 و در گروه شاهد 84/5 میکروولت بود که اختلاف آماری معناداری را نشان نمی داد (p=0.717). میانگین latency در گروه مورد 76/104 و در گروه شاهد 28/89 میلی سکند بود که اختلاف آماری معناداری را نشان می داد (p=0.0001). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده چنین استنباط می شود که طولانی شدن فاز تأخیری مهمترین تغییر ثبت شده در vep در مبتلایان به لوپوس که تحت درمان با کلروکین می باشند، بوده و ولتاژ چندان تغییر نمی یابد.

هدف: در این مطالعه به بررسی الکترورتینوگرام در افراد مبتلا به retinal hemorrhage در کلینیک قدس طی بهمن 88 الی بهمن 89 پرداختیم. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل دو گروه 25 نفری بود که یک گروه مبتلا به retinal hemorrhage بودند؛ ولی یک گروه نه تنها retinal hemorrhage نداشتند؛ بلکه هیچ مشکلی در بینایی شان وجود نداشت. یافته ها: میانگین amplitude در گروه شاهد، 92/95 با انحراف معیار 68/11 میکروولت و در گروه مورد، 56/46 با انحراف معیار 86/15 میکروولت بود که اختلاف آماری معناداری را بر اساس آزمون تی مستقل بین دو گروه نشان می داد (p=0.0001). میانگین latency در گروه شاهد، 44/42 با انحراف معیار 66/1 میلی سکند و در گروه مورد، 96/60 با انحراف معیار 57/9 میلی سکند بود که اختلاف آماری معناداری را بر اساس آزمون تی مستقل بین دو گروه نشان می داد (p=0.0001). نتیجه گیری: amplitude ثبت شده در الکترورتینوگرام بیماران مبتلا به retinal hemorrhage به میزان معناداری کاهش یافته و latency ثبت شده به میزان معناداری افزایش می یابد که این بدان معنا است که retinal hemorrhage بر روی هدایت عصبی در مسیر optic nerve اثر می گذارد و آن را مختل می نماید.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر داروهای شیمی درمانی متعاقب عمل سرطان پستان بر روی سیستم بینایی بوسیله تکنیک پتانسیل برانگیخته از بینایی (vep) در بیماران مراجعه کننده به کلینیک قدس طی سالهای 90-89 انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه مقطعی، 50 خانم بدون وجود سابقه اختلال بینایی و تشنج وارد مطالعه شدند که شامل 25 نفر در فاز بعد از شیمی درمانی پس از جراحی سرطان پستان بودند و 25 نفر بیماری نداشتند و بعنوان گروه شاهد بودند. بیماران در گرفتن داروی دوکسوروبیسین مشترک بودند. طول مدت شیمی درمانی بین 6 تا 8 ماه و سه هفته پیاپی بوده است. دو گروه تحت vep قرار گرفتند و نتایج به دست آمده در دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: میانگین amplitude در گروه مورد 64/3 و در گروه شاهد 8/6 میکروولت بود که اختلاف آماری معناداری را نشان می داد (p=0.0001). میانگین latency در گروه مورد 48/85 و در گروه شاهد 68/86 میلی سکند بود که اختلاف آماری معناداری را نشان نمی داد (p=0.563). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که کاهش ولتاژ مهمترین تغییر ثبت شده در vep در مبتلایان به سرطان پستان در فاز بعد از شیمی درمانی adjuvant می باشد و فاز تأخیری چندان تغییر نمی یابد.

هدف: در این مطالعه به بررسی میزان فراوانی اختلال در الکترواوکولوگرام در کودکان مبتلا به افتادگی پلک پرداختیم. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) از نوع توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل دو گروه 25 نفری بود که یک گروه از آنها کودکان مبتلا به افتادگی پلک بودند؛ ولی یک گروه نه تنها افتادگی پلک نداشتند؛ بلکه هیچ مشکلی در بینایی شان وجود نداشت. یافته ها: میانگین اندکس آردن در گروه شاهد، 95/1 با انحراف معیار 19/0 و در گروه مورد، 31/2 با انحراف معیار 41/0 بود که اختلاف آماری معناداری را بر اساس آزمون تی مستقل بین دو گروه نشان می داد (p=0.0001). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه به خوبی نشان دادند که افراد دچار افتادگی پلک دچار اختلال در مسیر بینایی می گردند. در انتها پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در این زمینه جهت بررسی نتایج سایر آزمونهای الکترودیاگنوزیس در بیماران مبتلا به افتادگی پلک انجام شود.

هدف: بررسی مبدا موج a در الکترورتینوگرام مبتلایان به ضایعات شبکیه، مراجعه کننده به پلی کلینیک قدس طی سال های 89 و 90 روش مطالعه: در این مطالعه توصیفی – مقطعی، 25 بیمار دچار ضایعه شبکیه مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انجام معاینات و ارزیابی و ثبت آن ها در چک لیست، عملکرد شبکیه آنها به وسیله تکنیک الکترورتینوگرام بررسی شد و مبدا موج a در این بیماران تعیین گردید. سپس آنالیز اطلاعات توسط افزار آماری spss انجام شد. یافته ها: در گروه کنترل، میانگین ولتاژ موج a، 4/2 +31 و حداقل آن 25 و حداکثر آن 40 میکروولت بوده است. در گروه بیماران، میانگین ولتاژ موج a، 1/9 +22 و حداقل آن 18 و حداکثر آن 25 میکروولت بوده است. طبق آزمون t-test رابطه معناداری بین تغییرات ولتاژ در گروه کنترل و بیماران وجود دارد. (p<0.05) نتیجه گیری: تشخیص بیماری های شبکیه بوسیله تست های الکتروفیزیولوژیکال، روشی است که امروزه به آن توجه خاصی می شود و در بیماری هایی که منجر به دژنراسیون شبکیه می شود، erg اطلاعات مفیدی را درباره شبکیه و میزان درگیری دید مرکزی ارائه می دهد. erg در بیماری های منتشر شبکیه نظیر رتینیت پیگمنتوزا، ایسکمی شدید، عفونت منتشر یا اثرات توکسیک داروها و مواد شیمیایی، غیر طبیعی خواهد بود.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی اختلال شبکیه به وسیله الکترواوکولوگرام در بیماران صرعی مراجعه کننده به درمانگاه قدس در سال 90-1389 انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه مقطعی، 50 فرد بدون وجود سابقه اختلال بینایی وارد مطالعه شدند شامل 25 نفر مبتلا به صرع به عنوان گروه مورد و 25 نفر که سالم و بعنوان گروه شاهد بودند. دو گروه تحت الکترواوکولوگرام قرار گرفتند و نتایج به دست آمده در دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: در این مطالعه، میانگین اندکس آردن ثبت شده در eog در گروه مورد 2.22 و در گروه شاهد 2.24 بود که اختلاف آماری معناداری را نشان نمی داد (p=0.825). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده چنین استنباط می شود که بیماری صرع سبب تغییری در یافته های مرتبط با آزمون الکترواوکولوگرام در بیماران نمی شود.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی میزان فراوانی اختلال در آزمون الکترورتینوگرام در اطفال مبتلا به فتوفوبی با منشأ شبکیه در پلی کلینیک قدس طی سالهای 88-89 انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه مقطعی، 50 کودک بدون وجود سابقه اختلال بینایی و تشنج وارد مطالعه شدند شامل 25 نفر بیمار مبتلا به فتوفوبی با منشأ شبکیه و 25 نفر که بیماری نداشتند و بعنوان گروه شاهد بودند. دو گروه تحت erg قرار گرفتند و نتایج به دست آمده در دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: میانگین ولتاژ در گروه مورد 6/91 و در گروه شاهد 12/92 میکروولت بود که اختلاف آماری معناداری را نشان نمی داد (p=0.840). میانگین latency در گروه مورد 32/58 و در گروه شاهد 28/43 میلی سکند بود که اختلاف آماری معناداری را نشان می داد (p=0.0001). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده چنین استنباط می شود که طولانی شدن فاز تأخیری مهمترین تغییر ثبت شده در erg در کودکان مبتلا به فتوفوبی با منشأ شبکیه می باشند، بوده و ولتاژ چندان تغییر نمی یابد.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی کارائی سلول های مخروطی شبکیه در افراد مبتلا به retinitis pigmentosa به روش الکترورتینوگرام (erg) انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه مقطعی تحلیلی، 50 فرد مراجعه کننده به کلینیک قدس در سال 1392 وارد مطالعه شدند که شامل 25 نفر بیمار مبتلا به رتینیت پیگمنتوزا بعنوان گروه مورد و 25 فرد سالم، بعنوان گروه شاهد بودند. دو گروه تحت الکترورتینوگرام قرار گرفتند و ولتاژ و فاز تأخیری به دست آمده در دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: در این مطالعه، میانگین ولتاژ ثبت شده در erg در گروه مورد 5/65 و در گروه شاهد 1/42 میکروولت بود که اختلاف آماری معناداری را نشان می داد (p=0.0001). میانگین latency ثبت شده در erg در گروه مورد 4/107 و در گروه شاهد 6/88 میلی سکند بود که اختلاف آماری معناداری را نشان می داد (p=0.0001). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه چنین استنباط می شود که رتینیت پیگمنتوزا سبب اختلال در کارائی سلول های مخروطی شبکیه می شود که در الکترورتینوگرام مشخص می گردد و لذا بررسی دوره ای این بیماران با استفاده از آزمون الکترورتینوگرام توصیه می شود.

هدف : این مطالعه به منظور مقایسه دو چشم اطفال مبتلا به آمبلوپی ارگانیک با عمل patching دراز مدت به وسیله تکنیک الکترورتینوگرام انجام شده است. روش مطالعه : این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 25 کودک بود که یک چشم آنها تحت درمان به شیوه patching قرار گرفته بود ولی چشم دیگر آنها تحت patching نبود. یافته ها : میانگین voltage در چشم تحت patching، 88/107 با انحراف معیار 90/13 میکروولت و در چشمی که تحت patching نیود، 6/105 با انحراف معیار 77/13 میکروولت بود (p=0.563). میانگین latency در چشم تحت patching، 56/72 با انحراف معیار 44/11 میلی سکند و در چشمی که تحت patching نبود، 24/44 با انحراف معیار 40/2 میلی سکند بود (p=0.0001). نتیجه گیری : در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آن با یافته های سایر مطالعات موجود چنین استنباط می گردد که بررسی های الکترودیاگنوزیس مانند erg می توانند به عنوان guideline خوبی جهت بررسی نتایج patching مورد استفاده قرار گیرند.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی نتایج شنوایی سنجی در کارگران کارخانه آلومینیوم در شهر تهران در سال 88-89 انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی- تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی شامل 64 نفر از کارگران شاغل به کار در کارخانه آلومینیوم در شهر تهران در سال 88-89 بود. یافته ها: در 33 نفر (6/51 درصد) گوش راست و در 33 نفر (6/51 درصد) گوش چپ دچار اختلال شنوایی بود. جنسیت افراد و سطح تحصیلات آنها تأثیری در وجود اختلال شنوایی در آنها نداشت (p > 0.05). سن و سنوات کاری افراد در اختلال شنوایی در گوش راست تأثیر معناداری داشت و کسانی که اختلال شنوایی داشتند، سن و سنوات کاری بیشتری داشتند (p < 0.05). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که کارگران شاغل در کارخانجات آلومینیوم میزان شیوع بالایی از نظر اختلال شنوایی دارند که این اختلال با سن و سنوات کاری آنها در ارتباط است.

این مطالعه به منظور بررسی تغییرات پتانسیل برانگیخته از بینایی (طرح شطرنجی) در افراد مبتلا به گلوکوم انجام شده است. روش مطالعه : به این مقصود یک مطالعه مشاهده ای ، توصیفی، تحلیلی ، مقطعی طراحی شد که نمونه شامل 25 فرد مبتلا به گلوکوم و 25 فر بدون گلوکوم و یا هرگونه اختلال بینایی دیگر بوده است. یافته ها: میانگین میزان latency در گروه بیماران 08/115 و در گروه شاهد 89 میلی ثانیه بود که بر اساس آزمون تی اختلاف آماری مهناداری بین دو گروه وجود داشت. میانگین میزان amplitude در گروه گلوکوم 457/1 و در گروه سالم 64/5 بود که بر اساس آزمون تی اختلاف معناداری بین دو گروه وجو داشت. نتیجه گیری : نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد که مبتلایان گلوکوم تاخیر در هدایت موج عصبی دارند و دامنه امواج عصبی آنها کاهش می یابد که نشان دهنده اختلال در مسیر عصب بینایی است.

این مطالعه به منظور بررسی تغییرات پتانسیل برانگیخته از بینایی (طرح flash) در افراد مبتلا به آب سیاه انجام شده است. این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی – تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 25 فرد مبتلا به آب سیاه و 25 شخص بدون آب سیاه و هرگونه اختلال بینایی دیگر بود. یافته ها : میانگین میزان amplitude در گروه دچار آب سیاه 68/2 و در گروه شاهد 10 میکروولت بود که بر اساس آزمون تی اختلاف آماری معناداری بین amplitude دو گروه وجود داشت. میانگین میزان latency در گروه دچار آب سیاه 4/132 و در گروه شاهد 32/91 میلی سکند بود که بر اساس آزمون تی اختلاف معناداری بین latency دو گروه وجود داشت. نتیجه گیری : نتایج حاصل از این مطالعه نشان دادند که مبتلایان به آب سیاه تاخیر در هدایت موج عصبی دارند و دامنه امواج عصبی آنها کاهش می یابد.

ارائه راهکارهایی مناسب جهت تشخیص دقیق تر و بهتر گلوکوم مادرزادی و جلوگیری از پیشرفت آن. روش مطالعه: 50 کودک مبتلا به گلوکوم مادرزادی (گروه case) و 50کودک سالم (گروه control) در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو گروه مورد معاینه قرار گرفتند وتست پتانسیل برانگیخته از بینایی((vep روی آنها انجام شد. متغیرهای اندازه گیری شده شامل تاخیر فاز(latency) ودامنه(amplitude) بودند.نتایج ثبت و فراوانی اختلال در آنها مقایسه شد. یافته ها: نتایج افت شدید در دامنه و افزایش در تاخیر فاز گره case را نشان دادند. میانگین latency در گروه 133.08 case=و 24.8=sd و میانگین latency در گروه 85.88 control =و 7.939sd= بود.pvalue=0.00))میانگین amplitude در گروه 0.68= case و 1.03sd=و میانگین amplitude در گروه 6.52control= و 1.851sd= بود.pvalue=0.00)) نتیجه گیری: در مجموع براساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آن با سایر مطالعات صورت گرفته چنین استنباط میشود که در گلوکوم مادرزادی هم حدت بینایی (تیزبینی) و هم عصب بینایی تحت تاثیر قرار گرفته و vep میتواند بیماری را در اولین مراحل ایجاد آن تشخیص دهد. تشخیص سریع به همراه درمان کاربردی به طور مشخص باعث بهبود بینایی کودکان در آینده و جلوگیری از نابینایی آنها میشود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.