مسأله نفوذ شوری به بالادست مصب رودخانه هایی که تحت تأثیر جزر و مد قرار دارند از مسائل مهم مهندسی می باشد. در مدیریت مناطق ساحلی، تصمیمات مهندسی مربوط به مسائلی از قبیل اصلاح رژیم جریان و اصلاح شرایط ایجاد شده در اثر مصرف آب نیاز به تحقیقات در مورد حجم نفوذ شوری به قسمتهای بالادست رودخانه می باشد. شناخت عوامل موثر بر رژیم جریان رودخانه که اصلی ترین عامل نفوذ شوری می باشد از مسائل مهم در این امر می باشد در ضمن به دلیل محدود بودن اطلاعات مربوط به مصبها نتایج میدانی و آزمایشگاهی لازم می باشد. در این تحقیق فرمولهای مختلف پیش بینی نفوذ شوری با هم مقایسه شده اند و طول نفوذ بدست آمده از هر کدام از آنها با طول نفوذ شوری بدست آمده از مدل عددی ce-qual-w2 کالیبره شده کنترل شده است. ce-qual-w2 یک مدل دوبعدی غیردائمی (متوسط گیری در عرض) بوده است که برای شبیه سازی خور رودخانه ای اروند از میان مدلهای مطالعه شده برگزیده شده است. در نهایت مدل تجربی تخمین طول نفوذ شوری ارائه شده توسط savenije (1993)بهترین مدل تجربی پیش بینی کننده برای مصب رودخانه اروند تشخیص داده شده است.

توسعه روزافزون صنایع و افزایش جمعیت در مناطق ساحلی منجر به افزایش تولید و تخلیه فاضلاب دراین مناطق شده است. بدلیل بالا بودن سطح آب زیرزمینی در مناطق ساحلی ، تخلیه فاضلاب به دریا یکی از روشهای موثر و کارا در دفع فاضلاب در این مناطق می باشد. از آنجائیکه تخلیه فاضلاب به دریا علاوه بر مسائل بهداشتی ، اثرات نامطلوب ظاهری نیز بر محیط زیست دارد، استفاده از سیستمهای پخش ‏‎outfall‎‏ موجب کاهش اثرات مخرب ناشی از تخلیه به دریا می گردد. جهت ترقیق بهینه فاضلاب خصوصا در مناطق کم عمق ساحلی ، استفاده از پخشاننده ها لازم به نظر می رسد . پخشاننده ها از یک ساختمان خطی تشکیل شده اند که فاضلاب از میان سوراخهای متعددی که در فواصل یکسان تعبیه شده اند، خارج می گردد. با توجه به اینکه ساخت پخشاننده ها نیاز به صرف زمان و هزینه بالائی دارد ، امروزه از مدلهای عددی جهت تخمین میزان ترقیق و پیش بینی رفتار تخلیه آلاینده استفاده می شود . یکی از مدلهای شناخته شده در طراحی ‏‎outfall‎‏ نرم افزار ‏‎cormix‎‏ می باشد. این نرم افزار براساس طبقه بندی مشخصه های طولی طبقه بندی شده است.

از آنجا که منطقه مورد مطالعه در ساحل خلیج فارس واقع شده ، پارامترهای فیزیکی و شیمیایی این دریای نیمه بسته که از 3 گشت دریایی درسالهای 1993و 1994 به دست آمده اند ، مورد بررسی قرار گرفته است و سپس شاخصهای انتخابی در منطقه ساحلی استان هرمزگان از دارسرخ تا باسعیدو اعمال گردیده اند . با اعمال شاخص بدون مرز ‏‎trix‎‏ تغییرات زمانی پدیده تغذیه گرایی مشخص شده است . با اعمال شاخص ‏‎oecd‎‏ این منطقه اولیگوتروفیک و با اعمال روش مقیاس ماده مغذی این منطقه یوتروفیک است که نشان می دهد این شاخصها احتمالا منطقه ای می باشند . در انتها پیشنهاداتی جهت دستیابی به یک شاخص کیفی آبهای ساحلی که مناسب جهت استفاده در این مناطق باشد ارائه گردیده است .