هدف: بررسی ارتباط مراحل پیشرفت رتینوپاتی دیابتی با کوررنگی اکتسابی نوع مطالعه: ‏‎descriptve-cross-sectional‎‏ بوده که بر روی 104 نفر (206 چشم) بیمار دیابتی واجد شرایط انجام شد. بیماران براساس مرحله پیشرفت رتینوپاتی دیابتی به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول (47 نفر) 93 چشم، شامل: بیماران دیابتی که رتینوپاتی نداشتند.گروه دوم (31 نفر) 62 چشم، شامل: بیماران دیابتی که رتینوپاتی خفیف یا متوسط داشتند.گروه سوم (26 نفر) 51 چشم، شامل: بیماران دیابتی که رتینوپاتی شدید داشتند.از بیماران بهترین دید اصلاح شده ‏‎(bcva)‎‏ با چارت معمولی اسنلن و چارت رنگی زرد-آبی برای هر چشم جداگانه اندازه گیری و ثبت شد. سپس بیمارانی که در گروه اول کاهش ‏‎bcva‎‏ در چارت رنگی نسبت به چارت معمولی داشته و تمام بیماران در گروه دوم و سوم تحت انجام فلورسین آنژیوگرافی ‏‎(f/a)‎‏ قرار می گرفتند. نتایج: میانگین ‏‎bcva‎‏ در گروه اول با چارت معمولی در چشم راست یا ‏‎0.9260+-0.108,od‎‏ و با چارت رنگی ‏‎0.8932+-0.174‎‏ و در چشم چپ یا ‏‎0.9200+-0.109‎‏ و با چارت رنگی ‏‎0.8927+-0.162‎‏ بود. ‏‎(p<0.0001)‎‏ میانگین ‏‎bcva‎‏ در گروه دوم با چارت معمولی برای ‏‎0.8890+-0.340,od‎‏ و با چارت رنگی ‏‎0.8229+-0.227‎‏ و با چارت معمولی برای ‏‎0.8819+-0.146,os‎‏ و با چارت رنگی ‏‎0.8274+-0.211‎‏ بود. ‏‎(p<0.0001)‎‏میانگین ‏‎bcva‎‏ در گروه سوم با چارت معمولی برای ‏‎0.7146+-0.107,od‎‏ و با چارت رنگی ‏‎0.6358+-0.172‎‏ و با چارت معمولی برای ‏‎0.7304+-0.122,os‎‏ و با چارت رنگی ‏‎0.6480+-0.183‎‏ بود. ‏‎(p<0.0001)شایعترین یافته های همراه با کاهش ‏‎bcva‎‏ در گروه ها ادم ماکولا و افزایش سن و کدورت خفیف تا متوسط نوکلئاراسکلروزیس ‏‎(n.s)‎‏ بود. استنتاج: کاهش دید و کور رنگی اکتسابی در بیماران دیابتی ایجاد می شود، که شایعترین علت آن ادم ماکولا می باشد، که این کاهش دید و کور رنگی نسبت به رنگ زرد-آبی با افزایش سن بیمار و پیشرفت کدورت لنز چشم بیمار خصوصا از نوع ‏‎n.s‎‏ افزایش می یابد. حدود 15 درصد چشمها در گروه اول و 5/22 درصد چشمها در گروه دوم و 5/35 درصد چشمها در گروه سوم کاهش ‏‎bcva‎‏ در چارت رنگی نسبت به چارت معمولی داشتند. از مقایسه ‏‎bcva‎‏ بیمار، در بیمارانی که کاهش ‏‎bcva‎‏ با چارت رنگی نسبت به چارت معمولی دارند می توان به عنوان علامتی برای پیشرفت سیر بیماری استفاده کرد.