جهت تسهیل خروج جنین از کانال زایمان، تحقیقات بسیاری انجام شده و روشهای گوناگونی ارائه شده است. یکی از این روشها، انجام اپی زیاتومی در مرحله دوم زایمان می باشد که باید در اولین فرصت ترمیم گردد. ترمیم پرینه، روشهای مختلف آن و نتایج حاصله از دیرباز مورد بحث و بررسی بوده است. مقایسه نتایج حاصل از ترمیم پرینه با استفاده از دو روش ترمیم استاندارد (سه لایه ای) و ترمیم دو لایه ای (بدون دوختن پوست) در محیط پژوهش.این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی همراه با گروه شاهد می باشد. که بعد از انتخاب تصادفی نمونه ها در گروه مورد (ترمیم دولایه ای) وشاهد (ترمیم سه لایه ای)، هر دو گروه در مورد زمانی یکسان یعنی 6-4 ساعت اول و روز دوم (از نظر شدت درد پرینه) و روزهای پانزدهم و بیست و یکم (از نظر شدت درد پرینه و وضعیت بهبودی پرینه) و 6 هفته بعد از زایمان (از نظر شدت درد حین نزدیکی و زمان اولین نزدیکی بدون درد) مورد بررسی و مقایسه قرار گرتف. ابزار گردآوری داده ها شامل خط کش مدرج درد، پرسشنامه و برگه ثبت اطلاعات بود. متغیرهای درد پرینه و درد حین نزدیکی و زمان اولین نزدیکی بدون درد از طریق مصاحبه، متغیر وضعیت بهبودی پرینه از طریق مشاهده و معاینه مستقیم پژوهشگر، بررسی شد و در برگه ثبت اطلاعات توسط خود پژوهشگر درج گردید.تعداد 80 نفر از مادرانیکه متعلق به جامعه پژوهش بودند، به روش نمونه گیری مستمر انتخاب شده و بطور تصادفی و با قرعه کشی در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. (40 نفر در هر گروه) محیط پژوهش: محیط پژوهش در این مطالعه اتاق زایمان و بخش بعد از زایمان یکی از مراکز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل و همچنین منازل هریک از واحدهای مورد پژوهش بود. یافته های حاصل از آزمونهای آماری این پژوهش نشان دادند که تفاوتی در نتایج حاصل از ترمیم پرینه (شامل درد پرینه، وضعیت بهبودی پرینه، شدت درد حین نزدیکی و زمان اولین نزدیکی بدون درد) در دو گروه وجود نداشت.نتایج حاصل از ترمیم پرینه در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت و در نتیجه پیشنهاد می شود که این روش نیز بعنوان یکی از روشهای معمول ترمیم پرینه مرسوم گردد. و توصیه می شود تحقیقات دیگری در شرایط دیگر، با تعداد نمونه بیشتر و در یک گروه سنی خاص، همچنین با انواع نخ های بخیه و در مناطق مختلف کشور انجام شود.