انسان همیشه در اندیشه بهینه از انرژی بوده و هست به خصوص در سال های اخیر که مسأله کمبود انرژی به صورت یک مسأله جدی برای بشر مطرح گردیده و جلوگیری از اتلاف انرژی به صورت جدی مورد توجه محققین قرار گرفته است. بازیافت انرژی از گاز های داغ خروجی از سیستم های حرارتی توسط محیط متخلخل یکی از راهکارهایی است که در سال های اخیر مدنظر بسیاری از دانشمندان قرار گرفته است. محیط متخلخل انرژی زیادی از گازهای داغ در خروجی دستگاههای حرارتی به طریق انتقال حرارت جابجائی دریافت می کند و پس از ازدیاد دما این انرژی کسب شده را از طریق تشعشع به داخل سیستم باز می گرداند و باعث افت أنتالپی شدیدی در گاز می گردد. در این تحقیق با در نظر گرفتن اثرات تشعشعی گاز مقایسه ای بین حالت تشعشعی بودن و غیر تشعشعی بودن گاز صورت گرفته و معادلات بر اساس روش دو شار حرارتی نوشته شده و با استفاده از روش های عددی حل شده است. توزیع دما و شار تشعشعی تابیده شده به پائین دست و بالا دست در طول لابه متخلخل مشخص شده است و راهکارهائی که منجر به افزایش شار حرارتی با بازیافت شده می گردد ارائه شده است. از جمله این راهکارها افزایش ضخامت لایه متخلخل در حد معقول و کاهش ضریب پخش تشعشعی (scattering coefficient) می باشد همچنین تأثیر دیگر پارامترهای موثر بر عملکرد سیستم مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که با داشتن یک لایه متخلخل با پارامترهای فیزیکی و تشعشعی مناسب می توان انتظار کاهش چشمگیر تلفات انرژی حرارتی در سیستم را داشت و با استفاده از آن شاهد افزایش بازده بسیاری از سیستم های حرارتی بود.

چکیده ندارد.

یکی از مشکلاتی که کوره های ریورب به جهت ساختمان خاص خودشان با آن روبرو هستند، تجمع مواد در منطقه خروجی کوره موسوم به منطقه ‏‎up take‎‏ می باشد، همچنین خروج مواد نیز به نوبه خود مشکلاتی را ایجاد می کند . در این تحقیق اثر عوامل مختلف بر تجمع مواد مورد بررسی قرار گرفته است.در این پژوهش ابتدا به شناسایی فرایند پرداخته شده است، سپس اثر مشعل اکسی فیول در انتهای کوره ، اثر ارتفاع مذاب، اثر غنی سازی هوای احتراقی با اکسیژن و اثر نصب صفحات بافل بر مسیر حرکت و برخورد آنها با سطوح بررسی شده است.