اثرات کنجاله ی سویای پرتوتابی شده با امواج مایکروویو (800 وات) به مدت 5 دقیقه و مکمل سازی جیره ی حاوی کنجاله ی سویا با متیونین محافظت شده (3 گرم مپران در روز) بر عملکرد بره های پرواری با سن و نمره بدنی آغازین مشابه بررسی شد. در آزمایش اول اثرات پرتوتابی مایکروویو (800 وات) به مدت 5 دقیقه روی فراسنجه های تجزیه ی ماده ی خشک و پروتئین خام در کنجاله ی سویا ارزیابی شد. کیسه های نایلونی از جنس داکرون به ابعاد 7×14 سانتی متر با قطر منفذ 5±40 میکرون حاوی 3 گرم از کنجاله ی سویای تیمار شده و تیمار نشده در شکمبه دو راس گوسفند در 11 زمان مختلف (صفر، 1، 3، 6، 9، 12، 24، 36، 48، 72 و 96 ساعت) شکمبه گذاری شدند و داده های حاصل برای محاسبه فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای مورد استفاده قرار گرفتند. پرتوتابی با مایکروویو به مدت 5 دقیقه تجزیه پذیری موثر پروتئین خام و ماده ی خشک را کاهش داد (05/0>p). در آزمایش دوم، 15 بره با میانگین وزن 32/2± 52/31 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار در 5 تکرار به مدت 80 روز پرواربندی شدند. جیره ی پایه حاوی دانه ی جو، ذرت سیلویی، کنجاله ی سویا، کاه گندم و سبوس گندم به ترتیب 40، 25، 12، 8 و 15 درصد ماده ی خشک بود. سه تیمار آزمایشی شامل کنجاله ی سویای معمولی (تیمار 1)، مکمل شده با مپران (تیمار 2) و پرتوتابی شده با مایکروویو (تیمار 3) بودند. وزن کشی دام ها هر 15 روز انجام و مصرف خوراک روزانه تعیین و قابلیت هضم ماده ی خشک و مواد مغذی تعیین و مقایسه شد. در پایان آزمایش سه تکرار از هر تیمار (9 راس از بره ها) کشتار و لاشه های آن ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. مقدار خوراک مصرفی روزانه، وزن بدن، افزایش وزن روزانه، فراسنجه های ارزیابی لاشه بین تیمار 1 و تیمارهای 2 و 3 معنی دار بود، تفاوت معنی داری بین تیمار 2 و 3 مشاهده نشد. نتایج نشان می دهد که پرتوتابی کنجاله ی سویا و مکمل سازی با مپران سبب بهبود عملکرد پرواری و کیفیت لاشه ی بره ها شده است.

هدف از این مطالعه بررسی شش هفته تمرین هوازی با و بدون عصاره بنه (4 هفته، 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) روی بیان ژن abcg1، abcg5، ویسفاتین و pyy(3-36) در موش های صحرایی ماده.20 سر موش ماده (6-8 هفته ای 128-158 گرمی) که به طور تصادفی به گروه سالین کنترل، سالین تمرین، بنه کنترل و بنه تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت شش هفته (5 روز در هفته، به مدت 60 دقیقه و سرعت 25 متر بردقیقه با شیب صفر) به تمرین پرداختند. عصاره بنه و سالین نیز به مدت 4 هفته به شکل اورالی به آزمودنی ها خورانده شد. پس از تخلیص rna و انجام pcr، اندازه گیری کمی بیان ژن های مورد نظر توسط real-time pcr انجام شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd در سطح معنی داری 05/0 ? p تحلیل گردید. نتایج نشان داده که مصرف بنه به صورت معنی دار سبب کاهش وزن بدن در گروه تمرین بنه شد که نشانه اهمیت ورزش است، در ضمن ورزش بیان کمی ژن های abcg1 و abcg5 را افزایش و بیان کمی ژن pyy(3-36) و ویسفاتین را کاهش داد. همچنین بنه سبب کاهش بیان کمی ژن های abcg1 و abcg5 و افزایش بیان کمی ژن های pyy(3-36) و ویسفاتین شد. با توجه به اطلاعات بدست آمده از gc-ms از عصاره الکلی بنه، پسته وحشی حاوی مقادیر زیادی اسید چرب غیر اشباع است که می تواند دلیلی بر کاهش بیان ژن های abcg1 و abcg5 و افزایش بیان ژن های pyy(3-36) و ویسفاتین در گروه بنه باشد.

آنزیم فسفو انول پیروات کربوکسی کیناز (pepck) که به دو فرم سیتوزولی (pepck-c) و میتوکندریایی (pepck-m) شناخته شده است آنزیم کلیدی در چرخه متابولیک گلوکونئوژنز می باشد که اگزالواستات را به فسفو انول پیروات و دی اکسید کربن تبدیل می کند. در حالی که در بیشتر واکنش های گلوکونئوژنز آنزیم های گلیکولیز می توانند در مسیر مخالف استفاده شوند، آنزیم پیروات کیناز یک طرفه می باشد. آنزیم های پیروات کربوکسیلاز و فسفو انول پیروات کربوکسی کیناز یک راه فرعی برای عملکرد معکوس موثر پیروات کیناز فراهم می کنند. پژوهش کنونی برای شناسایی چند شکلی های آللی در جایگاه های ژنی pepck-c و pepck-m در سویه های مرغ تجاری گوشتی، تخم گذار و مرغ های مولد از ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران انجام گرفته است. نمونه های خون به طور تصادفی از 150 قطعه مرغ از این سه جمعیت جمع آوری و استخراج dna با روش نمکی بهینه یافته انجام شد. با استفاده از pcr و آغازگرهای اختصاصی دو قطعه به ترتیب با طول 843 و 1064 جفت باز (در مجموع فاصله ای با طول 1802 جفت باز از ناحیه 1723- تا اگزون 2) از ژن pepck-c و یک قطعه 401 جفت بازی از اگزون 9 ژن pepck-m تکثیر شدند. برای شناسایی چند شکلی، محصولات pcr به دست آمده از هر یک از نشانگر های مذکور به ترتیب تحت تیمار آنزیم های برشی rsai، bsteii و acci قرار گرفتند. فراوانی آللی در جایگاه rsai، در جمعیت مرغان بومی مازندران (33%) a و (67%) b و ژنوتیپ ab و bb به ترتیب با فروانی 66 و 34 درصد مشاهده شد. فراوانی آللی در جمعیت مرغ های گوشتی (34%) a و (66%) b و ژنوتیپ های ab و bb به ترتیب با فروانی 68 و 32 درصد و در جمعیت مرغ های تخم گذار (24%) a و (76%) b و ژنوتیپ های ab و bb به ترتیب با فراوانی 48 و 52 درصد مشاهده شد. برای جایگاه bsteii در جمعیت مرغ های بومی فراوانی ژنی (28%) a و (72%) b و سه ژنوتیپ aa، ab و bb به ترتیب با فراوانی هر یک 2، 52 و 46 درصد، در جمعیت مرغ های گوشتی (19%) a و (81%) b، سه ژنوتیپ aa، ab و bb به ترتیب با فراوانی هر یک 2، 34 و 64 درصد و در جمعیت مرغ های تخم گذار (59%) a و (41%) b، ژنوتیپ های aa، ab و bb به ترتیب با فراوانی هر یک 42، 34 و 24 درصد محاسبه شد. فراوانی آللی در جایگاه acci، در جمعیت مرغ های بومی مازندران (73%) a و (27%) b و دو ژنوتیپ aa و ab با فراوانی هر یک به ترتیب 46 و 54 درصد، در جمعیت مرغ های گوشتی (6%) a و (4%) b و دو ژنوتیپ aa و ab به ترتیب با فراوانی هر یک 20 و80 درصد و در جمعیت مرغ های تخم گذار (85%) a و (15%) b، دو ژنوتیپ aa و ab به ترتیب با فراوانی هر یک 70 و 30 درصد برآورد شد. با توجه به چند شکل بودن و همچنین بزرگ اثر بودن آن بر صفات تولیدی مختلف، مانند تولید تخم مرغ، ضریب تبدیل غذایی و رشد این جایگاه ژنی می تواند به عنوان ژن کاندید در مطالعات شناساییqtl مرتبط به این صفات در صنعت طیور مورد توجه قرار گیرد. واژه های کلیدی : چند شکلی، فسفوانول پیروات کربوکسی کیناز، مرغ بومی، مرغ گوشتی، مرغ تخم گذار

هدف از این مطالعه شناسایی چند شکلی در ژن گیرنده هورمون محرک فولیکولی ((fshr و زیر واحد بتای هورمون محرک فولیکولی (fsh?) و رابطه آن ها با صفت وزن بدن در سنین مختلف و نرخ زایش در گوسفندان نژاد ایران بلک، آرمان و بلوچی بوده است. برای این منظور در مجموع 150 نمونه خون به طور تصادفی از گوسفندان سه نژاد مذکور در ایستگاه اصلاح نژاد واقع در عباس آباد مشهد جمع آوری شد. دی ان ای هر یک از نمونه ها به روش نمکی بهینه یافته استخراج و سپس با استفاده از آغازگرهای اختصاصی قطعه ای از جایگاه ژنی ژن fshrبه طول 304 جفت باز و قطعه ای به طول 247 جفت باز از اگزون شماره دو ژن fsh? به کمک واکنش زنجیره ای پلی مراز (pcr) تکثیر شدند. چند شکلی های ژن fshr با استفاده از تیمار آنزیمی ?msc شناسایی و الکتروفورز محصولات حاصل از هضم آنزیمی با رنگ آمیزی اتیدیوم بروماید روی ژل آگارز انجام شد. دو آلل a و b با فراوانی هر یک 5/37 و 5/62 درصد در گوسفند نژاد بلوچی و 48 و 52 درصد در نژاد ایران بلک و 49 و 51 درصد در نژاد آرمان مشاهده شد. فراوانی هر یک از ژنوتیپ هایaa ، ab و bb در نژاد ایران بلک به ترتیب برابر با 10، 60 و 30 درصد، در نژاد بلوچی 86/25، 1/43 و 03/31 درصد و در نژاد آرمان 75/20، 49/50 و 28/30 درصد برآورد شد. آزمون کای دو نشان داد که هیج یک از جمعیت های مورد مطالعه برای این جایگاه ژنی در تعادل هاردی–واینبرگ قرار ندارند. ردیابی چند شکلی در جایگاه ژنی fsh? با استفاده از آنزیم ?acc انجام گرفت. نتایج حاصل از هضم آنزیمی برای همه نمونه ها در جایگاه مورد مطالعه برای نشانگر آنزیمی ?acc یک شکل بوده است. سپس ردیابی چند شکلی ها با استفاده از آنزیم hinfi و الکتروفورز محصولات حاصل از هضم آنزیمی روی ژل اکریل آمید 10% انجام شد که همه نمونه ها برای نشانگر آنزیمی hinfi نیز تک شکلی بودند. سپس از آنالیز sscp برای شناسایی چند شکلی در این جایگاه استفاده شد. در آنالیز sscp دو آلل a(95%) و c(5%) و دو ژنوتیپ هaa با فراوانی 38/91 و ac با فراوانی 62/8 در نژاد بلوچی مشاهده شد. در نژاد ایران بلم هم دو آلل a(46/92) و b(54/7) و دو ژنوتیپ aa و ab به ترتیب با فراوانی هر یک 34/94 و 66/5 در صد مشاهده شد. در نژاد آرمان هیچ چند شکلی مشاهده نشد و همه نمونه ها ژنوتیپ مونومورف aa را نشان دادند. معنی دار نبودن کای دوی محاسبه شده برای فراوانی ژنوتیپی در جمعیت گوسفندان بلوچی و ایران بلک در مقایسه با کای دو جدول نشان می دهد که جمعیت های مورد مطالعه در تعادل هاردی واینبرگ می باشند. تجزیه واریانس اثر هر یک از جایگاه ها بر صفات مورد مطالعه با استفاده از نرم افزار sas نسخه 1/9 انجام گرفت. مقایسه میانگین با استفاده از آزمون دانکن نشان داد که اثر هر یک از دو جایگاه fsh? و fshr بر صفت بره زایی تنها در نژاد بلوچی معنی دار بود. آنالیز داده های مرتبط به 2 نوبت زایش متوالی برای صفات وزن یدن در سنین مختلف نشان داد که هیچ یک از دو جایگاه مورد مطالعه بر این صفات معنی دار نبوده است. مقایسه میانگین تعداد بره در هر نوبت زایش نشان داد که نژاد ایران بلک در نوبت زایش اول و نژاد بلوچی در نوبت زایش دوم عملکرد بهتری داشته ولی در نژاد آرمان تفاوتی معنی داری در تعداد بره بین نوبت زایش های مختلف وجود نداشت.

استروژن مهمترین هورمون موثر بر رشد، تمایز و عملکرد بافت های تولید مثلی مانند تخمدان، رحم، واژن و پستان می باشد. با توجه به نقش مهم استروژن در تنظیم فرایندهای تولید مثلی، آنزیم های تولید کننده استروژن و نیز گیرنده های استروژن که عملکرد آن را واسطه گری می کنند، به عنوان مارکرهای احتمالی هم برای صفات تولیدی و هم برای صفات عملکردی در حیوانات اهلی به حساب می آیند. هدف از این مطالعه شناسایی چند شکلی های موجود در ناحیه 5 ژن های cyp19 و er?، تعیین فراوانی های آللی و ژنوتیپی و نیز بررسی ارتباط آن ها با برخی صفات تولیدی و تولید مثلی در گاوهای نژاد هلشتاین بوده است. استخراج dna از نمونه های خون به روش نمکی بهینه یافته و واکنش زنجیره ای پلی مراز (pcr) برای تکثیر قطعات 288 و 340 جفت بازی به ترتیب از ناحیه پروموتور ژن های cyp19 و er? با استفاده از آغازگرهای اختصاصی انجام شد. شناسایی فرم های مختلف آللی در ژن cyp19 با استفاده از آنزیم pvuii و الکتروفورز محصولات هضم آنزیمی روی ژل آگارز انجام شد و 304 حیوان برای این جایگاه تعیین ژنوتیپ شدند. سه ژنوتیپ aa، ab و bb با فراوانی های هر یک به ترتیب 8322/0، 1645/0 و 0033/0 در جمعیت مورد مطالعه مشاهده شد. فراوانی آلل های a و b نیز به ترتیب برابر با 9145/0 و 0855/0 برآورد شد. برای ژن er?، 273 حیوان با استفاده از آنزیم snabi و الکتروفورز محصولات هضم آنزیمی روی ژل اکریل آمید تعیین ژنوتیپ شدند. فراوانی به دست آمده برای ژنوتیپ های aa، ag و gg به ترتیب 9267/0، 0696/0 و 0037/0 و برای آلل های a و g به ترتیب 9615/0 و 0385/0 بود. بررسی اثر چند شکلی ها بر صفات تولیدی و تولید مثلی گاو با استفاده از نرم افزار sas انجام شد. نتایج نشان دادکه اثر جایگاه er?/snabi بر صفات فاصله گوساله زایی، سن اولین زایش، مقدار و درصد چربی شیر معنی دار بود. این صفات در گروه افراد دارای ژنوتیپ ag مطلوب تر بودند که احتمالا نشان دهنده برتری آلل g نسبت به آلل a می باشد. اثر جایگاه cyp19/pvuii نیز تنها بر تعداد کمی از صفات مورد مطالعه، شامل طول آبستنی، مقدار چربی و مقدار پروتئین شیر معنی دار بود. افراد دارای ژنوتیپ ab چربی و پروتئین بیشتری در شیر تولید کردند، ولی دوره آبستنی طولانی تری داشتند. هیچ ارتباط معنی داری بین این چند شکلی ها و صفات مورد مطالعه دیگر مشاهده نشد.

استفاده از گیاهان دارویی در سلامتی انسان اهمیت به سزایی دارد، چون ترکیبات موجود در آن دارای حداقل عوارض جانبی می¬باشند. این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیرات مختلف عصاره پودر شده نعناع، عرق بهار نارنج و آنتی بیوتیک نئومایسین برعملکرد، اجزای لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی انجام شد. در این پژوهش از 120 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 یک روزه استفاده شد. پژوهش طی شش هفته و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و چهار تیمار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد، پودر نعناع (دو درصد خوراک)، عرق بهار نارنج (دو درصد آب مصرفی) و آنتی¬بیوتیک نئومایسین (2/0 گرم ¬در¬کیلوگرم) بود. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، ویژگی های لاشه، فراسنجه¬های خونی و بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی 70 (hsp 70) در خون اندازه گیری شد. ضریب تبدیل غذایی تفاوت معنی¬داری را بین تیمار¬های مختلف نشان نداد. در دوره¬ی آغازین، رشد و کل دوره از نظر خوراک مصرفی و در دوره آغازین تنها افزایش وزن در تیمار آنتی بیوتیک بیشترین خوراک مصرفی و بیشترین وزن را در مقایسه با تیمار شاهد داشته باشد (05/0p<). درصد وزن قلب در تیمار نئومایسین بیشترین وزن را نسبت به تیمار شاهد نشان داد (05/0p<). درصد وزن طحال در تیمار عرق بهارنارنج بیشترین وزن را داشت (05/0p<). دیگر صفات لاشه تفاوت معنی¬داری را بین تیمار¬های مختلف نشان نداد. بیشترین مقدار تری گلیسیرید مربوط به تیمار عرق بهار نارنج بود (05/0p<). بیان نسبی ژن hsp70 در خون، در تمام تیمارها نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت (05/0p<). یافته¬های حاصل از این پژوهش نشان داد که گیاهان دارویی نعناع و عرق بهار نارنج احتمالا می¬توانند عوامل منفی تنش گرمایی را کنترل نمایند.

هدف از این پژوهش بررسی بیان ژن tgf-? در مرغ¬های جوان و مسن لاین b و d آرین با باروری بالا و پایین می¬باشد. تعداد 48 قطعه مرغ 33 هفته (24 قطعه مربوط به لاین d و 24 قطعه مربوط به لاین b) در 4 تکرار که هر تکرار مشتمل بر 6 مرغ بودند، مورد استفاده قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 شامل 2 سطح سن (جوان 33 هفته و مسن 57 هفته) و 2 سطح لاین (لاین b و d) انجام شد. از روش تلقیح مصنوعی جهت پر کردن یکنواخت sstها از اسپرم استفاده شد. و هم¬چنین از اسپرم خروس¬های جوان 33 هفته جهت حذف اثر سن خروس برای تلیقیح مر¬غ¬های جوان و مسن استفاده گردید. جهت نمونه¬گیری در پایان هفته 33 از هر تکرار یک مرغ بصورت تصادفی انتخاب شد؛ این مرغ¬ها جهت نمونه¬گیری در پایان هفته 57 مورد استفاده قرار گرفت. از روش qrt-pcr برای بررسی بیان ژن tgf-? استفاده شد. نمونه¬های بافتی از قسمت پیوندگاه رحمی-واژنی بریده و در ازت مایع نگهداری شدند. پس از استخراج rna، کیفیت rna روی ژل آگارز سنجیده شد. پس از ساخت cdna، عملکرد پرایمر اختصاصی ایزوفرم tgf-?4 توسط rt-pcr ارزیابی گردید. واکنش real-time pcr با استفاده از کیت سایبرگرین و پرایمرهای اختصاصی انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بیشترین بیان ژن tgf-? در تیمار مرغ¬های جوان لاین b می¬باشد. اثرات لاین و سن بر روی بیان ژن tgf-? از لحاظ آماری معنی¬دار نبودند. بر اساس اختلاف سطح موجود در بیان ژن tgf-? در مرغ¬های جوان و مسن، و روند کاهشی بیان ژن tgf-? با افزاش سن می¬توان گفت که tgf-? بر زنده¬مانی اسپرم در مجرای اویدکت مرغ تاثیر بسزایی دارد.

این آزمایش به منظور بررسی اثر مکمل آشامیدنی بیوتین بر بیان اویداکتی ژن کربنیک¬آنهیدراز در مرغ¬های لاین آرین جوان و مسن در مزرعه g3 مجتمع پرورش و اصلاح نژاد مرغ آرین بابل¬کنار، وابسته به معاونت امور دام کشور، در شهر بابل¬کنار در 25 کیلومتری جنوب شهرستان بابل در استان مازندران انجام شد. به همین منظور از 144 قطعه مرغ لاین سویه آرین استفاده ¬شد. مرغ¬ها به دو گروه جوان ومسن تعلق داشتند. مرغ¬های جوان در سن 30 هفتگی و مرغ¬های مسن در سن 54 هفتگی قرار داشتند. مرغ¬ها در هر گروه به شیوه تصادفی به یکی از سه تیمار کنترل(جیره پایه بر اساس سفارش راهنمای پرورش سویه)، جیره پایه بعلاوه مکمل بیوتین به میزان 3/0 میلی¬گرم در هر لیتر آب و جیره پایه بعلاوه مکمل بیوتین به میزان 45/0 میلی¬گرم در هر لیتر آب تقسیم شدند، که پس از استفاده از مکمل بیوتین در آب آشامیدنی برای نمونه¬گیری از اویداکت، از مرغ¬های جوان و مسن به¬ترتیب در پایان هفته سی و سوم و پنجاه و هفتم،12 قطعه مرغ از هر تیمار و گروه آزمایشی (چهار قطعه از هر تیمار در هر گروه و روی هم رفته 24 مرغ) کشتار شدند. با توجه به نتایج این پایان نامه می¬توان این گونه بیان کرد که مکمل آشامیدنی بیوتین سبب افزایش بیان ژن آنزیم کربنیک¬آنهیدراز و در نتیجه افزایش باروری می¬شود (05/0>p).

چکیده ندارد.