به منظور ارزیابی برخی صفات زراعی نخود دیم در واکنش به کاربرد سطوح متفاوت پرایمینگ و سوپرجاذب آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در بهار سال 1390 در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل پرایمینگ در 4 سطح شاهد، هیدروپرایمینگ، پرایم با ریزوبیوم و پرایم با اسید هیومیک و کاربرد سوپرجاذب در3 سطح شاهد، 30 کیلوگرم در هکتار و 60 کیلوگرم در هکتار بود. صفات ارتفاع بوته، تعداد ساقه اصلی، تعداد شاخه فرعی، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد غلاف پوک در بوته، تعداد دانه 2 تایی در بوته، وزن دانه در بوته، وزن 100 دانه، عملکرد دانه در هکتار، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، درصد پروتئین دانه و عملکرد پروتئین بذر بررسی شدند. تجزیه واریانس نشان داد که اثر پرایمینگ بر تمامی صفات به غیر از وزن 100دانه معنی دار بود. سوپرجاذب نیز بر تمامی صفات مورد اندازه گیری غیر از تعداد غلاف پوک در بوته و درصد پروتئین اثر معنی داری داشت. اثر متقابل سوپرجاذب و پرایمینگ بر صفات ارتفاع، تعداد شاخه اصلی، تعداد دانه 2 تایی در بوته، وزن دانه در بوته، عملکرد دانه، شاخص برداشت و عملکرد پروتئین معنی دار بود. بر اساس نتایج استفاده از اسید هیومیک به همراه 30 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب، نسبت به سایر تیمارها بیشترین اثر را بر عملکرد دانه، شاخص برداشت و عملکرد پروتئین بذر داشت. در عملکرد دانه، با استفاده از این ترکیب مقدار این صفت (45/1126 کیلوگرم در هکتار) بوده، به نحوی که این صفت را 94/74% نسبت به تیمار شاهد (89/643) افزایش داد. در شاخص برداشت نیز استفاده از این ترکیب تیماری در مقایسه با شاهد و دیگر تیمارها بیشترین اثر (95/64%) را روی این صفت داشته و توانست این صفت را در حدود 77/30% نسبت به شاهد (18/34%) افزایش دهد. در صفت عملکرد پروتئین دانه، همچنین کاربرد اسید هیومیک به همراه 30 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب توانست با 67/246 کیلوگرم در هکتار نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارها بالاترین اثر را داشته باشد و مقدار این صفت را 67/96% نسبت به تیمار شاهد افزایش دهد.

به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف محلول پاشی سلنیوم روی برخی خصوصیات کمی و کیفی ارقام مختلف ذرت آزمایشی در منطقه پیران پیرانشهر واقع در آذربایجان غربی در سال 1390 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل شش رقم ذرت(bc666، zp677، as73، as160، as72، as42)و پنج سطح محلول پاشی سلنیوم (شاهد، 081/0، 162/0، 243/0 و 324/0 گرم در لیتر) بود.نتایج نشان داد که اثر متقابل رقم و سلنیوم نیز روی صفات کلروفیل b، درصد پتاسیم برگ، درصد پروتئین بذر، درصد سلنیوم و کادمیوم بذر معنی دار بود. در بین ارقام مورد مطالعه رقم as160 بیشترین وزن تر کل بوته، وزن خشک بوته، وزن هزار دانه، مقدار کلروفیل a و مقدار کلروفیل کل را به خود اختصاص داده است. ارقام as160وas72به ترتیب با میانگین های4/14385 و 4/14589 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را به خود اختصاص داده اند. در بین تیمارهای محلول پاشی سلنیوم، بیشترین وزن تر کل بوته (05/5 کیلوگرم در بوته)، وزن خشک بوته (79/1 کیلوگرم در بوته)، وزن خشک چوب بلال (44/171 گرم)، تعداد دانه در ردیف (16/48) و شاخص کلروفیل (16/46)به تیمار محلول پاشی سلنیوم با غلظت 162/0 گرم در لیتر تعلق داشت. بیشترین وزن خشک ساقه (31/489 گرم)، وزن خشک دانه (75/448 گرم)، ارتفاع بوته (279 سانتی متر)، وزن هزار دانه (75/335 گرم)، مقدار کلروفیل a(81/24 میلی گرم بر گرم)، مقدار کلروفیل کل (50/37 میلی گرم بر گرم)، مقدار کارتنوئید (29/35 میلی گرم بر گرم) و عملکرد دانه (16600 کیلوگرم در هکتار)از تیمار محلول پاشی سلنیوم با غلظت 243/0 گرم در لیتر به دست آمد. بیشترین مقدار کلروفیل b (23/17 میلی گرم بر گرم) از تیمار محلول پاشی با غلظت 243/0 گرم در لیتر و رقم as160 به دست آمد. بیشترین درصد پتاسیم برگ (97/1 درصد) مربوط به رقم bc666 و از تیمار محلول پاشی سلنیوم با غلظت 243/0 گرم در لیتر و بیشترین درصد پروتئین بذر (91/13 درصد) مربوط به رقم as42 و از تیمار محلول پاشی 162/0 گرم در لیتر سلنیوم به دست آمد. بیشترین مقدار سلنیوم بذر (510 میلی گرم بر کیلوگرم) متعلق به رقم as72 و تیمار محلول پاشی با غلظت 081/0 گرم در لیتر سلنیوم بود. کلمات کلیدی: اجزای عملکرد، ذرت، سلنات سدیم، عملکرد دانه، محلول پاشی

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

به منظور بررسی اثرات تراکم کاشت بر روی صفات کمی و کیفی سه رقم سویا، آزمایشی در سال زراعی 1377 به صورت فاکتوریل-کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی، با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه اجرا گردید. تیمارها شامل دو فاصله بین ردیف (45 و 60 سانتی متر) و سه فاصله درون ردیف (5، 10 و 15 سانتی متر) که به صورت فاکتوریل در کرتهای اصلی قرار گرفتند و در کرتهای فرعی سه رقم سویاا کلارک 63، ویلیامز و as3925 (به ترتیب از گروه رسیدگی iii, iii, iv) اختصاص داده شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که در هر سه رقم با افزایش فاصله بین و درون ردیف (تراکم بوته پایین) ارتفاع بوته و فاصله اولین غلاف از سطح زمین کاهش یافت ولی بر تعداد گره در ساقه اصلی، قطر ساقه و تعداد شاخه جانبی افزوده شد. حداکثر ماده خشک کل، عملکرد، شاخص برداشت و وزن صد دانه در همه ارقام از فاصله بین و درون ردیف 5×45 سانتی متر (444444 بوته در هکتار) بدست آمد. در بین ارقام رقم as3925 با عملکرد محصول دانه 3510/8 کیلوگرم در هکتار نسبت به دو رقم دیگر برتری داشته است . تعداد غلاف در بوته با کاهش فاصله بین و درون ردیف کاهش یافته ولی تعداد دانه در غلاف تحت تاثیر فواصل بین و درون ردیف قرار نگرفته است . از نظر خصوصیات کیفی محتوی روغن و پروتئین تحت تاثیر تراکمهای متفاوت کاشت قرار نگرفته ولی در بین ارقام تفاوت معنی داری وجود دارد بطوریکه رقم ویلیامز با 36/85 درصد و رقم as3925 با 19/36 درصد به ترتیب بیشترین میزان پروتئین و روغن را داشتند.

به منظور بررسی اثرات نسبتهای مختلف کودهای گوگرد و منیزیم و نوع رقم روی صفات کمی و کیفی و توان تغذیه ای دو رقم آفتابگردان روغنی، آزمایشی در سال 1378 به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه اجرا گردید. فاکتور اول شامل سطوح کودی ‏‎s0mg0, s300mg0, s500mg100, s500mg200‎‏ و فاکتور دوم اشمل دو رقم رکورد و پروگرس بود. نتایج تجزیه تماری نشان داد که عنصر منیزیم باعث افزایش عملکرد دانه، وزن هزار دانه، قطر طبق و تعداد دانه در طبق شد ‏‎(a=0/01)‎‏. ولی مصرف گوگرد به تنهایی تاثیری بر صفات ذکر شده نداشت.بیشترین میزان عملکرد دانه در سطح کودی ‏‎s500mg200‎‏ با میانگین عملکرد دانه 4805 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. درصد پوست به مغز دانه با مصرف در سطح یک درصد معنی دار شده و با مصرف توام گوگرد و منیزیم در هر دو رقم کاهش یافت ‏‎(a=0/01)‎‏. مصرف گوگرد و منیزیم باعث افزایش درصد پروتئنی و روغن ‏‎(%47/6)‎‏ از تیمار ‏‎s500mg200‎‏ و پروتئین (21%) از تیمار ‏‎s500mg0‎‏ بدست آمد.نتایج بررسی تعادل تغذیه ای با استفاده از روش دریس در گیاه نشان داد که با مصرف گوگرد و منیزیم به صورت توام شاخص تعادل تغذیه ای در گیاه بهبود یافت.