نام پژوهشگر: وحید ذوالفقاری

دگردیسی هویت سیاسی بعد از انقلاب اسلامی ایران
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه مازندران - دانشکده حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی 1390
  وحید ذوالفقاری   علی کریمی

هویت مفهومی است که دنیای درونی یا شخصی را با فضای عمومی اَشکال فرهنگی و روابط اجتماعی ترکیب می کند. در واقع، هویت معنای کلیدی می باشد که ذهنیت افراد را شکل می دهد و مردم به واسطه آن ها، نسبت به رویداد ها و تحوّلات محیط زندگی خود حساس می شوند. امّا، هویت سیاسی در معنای خاص تر، به عنوان اصلی ترین بُعد هویتی، دارای ویژگی هایی چون؛ پویایی و دینامیک بودن، عدم ثبات و تغییر پذیری است. در واقع، این نوع هویت پایا نیست، بلکه در موقعیت های خاص تغییر و تحوّل می یابد. اساساً هویت سیاسی نوعی خود فهمی سیاسی شهروندان یک جامعه نسبت به ساختار قدرت سیاسی می باشد. به عبارت دیگر، مقصود از هویت سیاسی این است که شهروندان یک نظام سیاسی تا چه اندازه به نظام سیاسی جاری خودشان احساس تعلّق و علقه می کنند. بنابراین، پرسشی که در پی پاسخ به آن برآمدیم این است که آیا جامعه ایرانی از سال های انقلاب اسلامی تا به امروز، دچار دگردیسی و تحوّل در هویت سیاسی خودش شده است؟. در پاسخ، بایستی گفت که جامعه جوان ایران در دوران کنونی حیات خود، به عنوان جامعه در حال گذار، بیش از هر دوران دیگری وام دار شکاف های جامعه سنتی و باردار شکاف های جامعه مدرن می باشد. این تراکم شکاف ها، بستر ساز مشارکت غیر مسالمت آمیز خواهد شد. به عبارت دیگر، گسترش استفاده از ابزار های نوین اطلاعاتی و ارتباطی، بهبود شرایط اقتصادی مردم(امنیت اقتصادی)، نیز، بحران دولت ایدئولوژیک در امر هویت سازی و شکاف فکری و فرهنگی بین نیرو های حاکم و در نهایت، تحوّلات ساختاری در ابعاد اقتصادی و فرهنگی جامعه و پیامد های آن، منجر به دگردیسی و تحوّل در هویت سیاسی به ویژه نسل جوان جامعه ایرانی شده است. در واقع، پایگاه اجتماعی این هویت را نسل تازه ای از نیرو های اجتماعی تشکیل می دهد که در مقابل هویت سیاسی نسل گذشته از خود واکنش نشان داده است و بیشتر در قامت هویت مقاومت بروز یافته است.

مروری بر آنومالی پاچنبری (club foot) و بررسی توصیفی گذشته نگر 29 نمونه پاچنبری زاده در بیمارستان های زنان و زایمان شهر یزد در دو سال(از مهر 76 تا شهریور 78 )
thesis وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد 0
  وحید ذوالفقاری   جلیل زارع

پاچنبری مادرزادی شایعترین آنومالی در ارتوپدی است . در این اختلال پا در وضعیتی عقب - به - جلو چرخیده در نتیجه بیمار بر روی سر و گردن تالوس راه می رود. پاشنه در وضعیت inversion می باشد و forefoot بصورت adduct است . چندین تئوری در باره اتیولوژی ctev پیشنهاد شده که یکی بیان می دارد نقص در یک germ plasma اولیه در تالوس باعث plantar felxion و inversion پیشرونده شده که سیس همراه با تغییرات بافت نرم در مفاصل و کمپلکسهای ماهیچه ای تاندونی می شود. تئوری دیگری بیان می دارد که ناهنجاری های اولیه بافت نرم در یگانهای نروماسکولر سبب تغییرات استخوانی ثانویه می شوند. از نظر بالینی این بچه ها دارای سرخرگ تیبیال قدامی هیپوتروفیک و آتروفی واضح ماهیچه ای در محدوده calf هستند. در این بیماری ممکن است پای ابنرمال در طول و عرض به اندازه 1/2 تا قدری کوچکتر از پای سالم باشد. درمان اولیه پاچنبری درمان غیرجراحی است که شامل رژیمهای splinting اصلاحی، taping و گچ گیری است . هر چه دفورمیتی اولیه سفت تر باشد، احتمال نیاز به درمان جراحی بیشتر است .