هدف پژوهش: « مقایسه سلامت عمومی و پیشرفت تحصیلی فرزندانی که والدینشان ازدواج مجدد کرده اند با خانواده های عادی و تک والدینی» می باشد. روش: در این تحقیق که از نوع علی- مقایسه ای می باشد از دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان قرچک ، تعداد 84 نفر دانش آموز دارای خانواده ازدواج مجدد و تعداد 68 نفر دانش آموز دارای خانواده تک والدینی ، شناسایی شد که همه آنها در تحقیق شرکت داده شد و تعداد 84 نفر دانش آموز دارای خانواده عادی از دو دبیرستان به صورت تصادفی واز هر دبیرستان 42 نفر، همتاسازی شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و کارنامه پایان تحصیلی دانش آموز استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها ازآزمون t برای گروههای مستقل و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شده است. نتایج نشان داد که: سلامت عمومی فرزندان خانواده های ازدواج مجدد و ازدواج مجدد به علت فوت از عادی، به طور معنادار کمتر است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج،کسانی که می خواهند با فردی که دارای فرزند است ازدواج کنند، مهارتهای لازم برای ارتباط با فرزند ناتنی را فرا گیرند ومشاوران مدارس نیز در موقع بررسی مشکلات دانش آموزان،وضعیت خانوادگی او را در نظر بگیرند.

چکیده هدف : دراین پژوهش، به بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر افزایش سازگاری زناشویی همسران معتاد شهرستان بجنورد، پرداخته ایم . ابزار و روش پژوهش : بررسی حاضر پژوهش شبه تجربی است که با دو گروه آزمایش و کنترل انجام شده و ضمن استفاده از متغیر آزمایشی ( آموزشی مهارت های زندگی ) ، از پیش آزمون و پس آزمون استفاده شده است . نمونه ی مورد نظر پژوهش با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شد که در حال مراحل درمان وترک خود بوده و به مراکز ترک اعتیاد شهرستان بجنورد مراجعه کرده و نمرات سازگاری زناشویی آنها زیر حد میانگین بوده است . نمونه ها به دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی تقسیم شدند و از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد و بعد از آموزش مهارتهای زندگی ( کنترل خشم ، مقابله با اضطراب ، مهارت حل مسئله ) به مدت پنج جلسه دو ساعته ،به گروه آزمایش، در طول مدت یک ماه ونیم داده شد و پس از آن ،برای بار دوم از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون گرفته شد، تا تاثر آموزش مهارتهای زندگی به گروه آزمایش سنجیده شود. برای تجزیه و تحلیل داده ها ی بدست آمده در این پژوهش نیز ،به دلیل نرمال نبودن داده ها از آزمون یومن ویتنی که معادل ناپارامتریک آزمون t است ،استفاده شد . ابزار پژوهش ، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (1979) ، با چهار مولفه ی ( رضایت زناشویی ، همبستگی دو نفری ، توافق دو نفری و ابراز محبت زناشویی ) بوده است. یافته ها : نتایج بدست آمده ، حاکی از آن است که آموزش مهارتهای زندگی ( کنترل خشم ، مقاله با اضطراب ، مهارت حل مسئله ) در سازگاری کلی زناشویی همسران معتاد تاثر مثبت داشته است و در گروه آزمایش بعد از آموزش مهارت ها تفاوت معناداری با گروه کنترل ایجاد شده بود . همچنین در توافق دو نفری،رضایت دونفری،همبستگی دونفری وابراز محبت در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری ایجاد شد. بحث ونتیجه گیری : در کل نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری زناشویی همسران معتاد که یکی از آنان ( مرد ) به یک نوع مواد افیونی وابسته است، موثر است .با توجه به نتایج این پژوهش، مبنی بر تاثیر مثبت آموزش مهارت های زندگی بر افزایش سازگاری زناشویی همسران معتاد میتوان به این نکته اشاره کرد که، باانجام دوره های آموزشی مهارت های زندگی به زوجین معتاد میتوان جنبه هایی از کیفیت زناشویی همسران معتاد (سازگاری زناشویی، توافق دو نفری،رضایت دونفری،همبستگی دونفری وابراز محبت) را در آنان افزایش داد. کلیدواژه ها : مهارتهای زندگی ، سازگاری زناشویی ، اعتیاد .

با توجه به افزایش جمعیت سالمندان در جهان و اینکه بخشی از سالمندان ناتوان بوده و احتیاج به مراقبت دارند توجه به مراقبین و نیازهای ایشان ضروری به نظر می رسد لذا در این پژوهش به بررسی اثر بخشی مدیریت استرس بر سلامت عمومی، کیفیت زندگی و آسیب نیابی مراقبت کنندگان از سالمند ناتوان پرداخته شده است. این پژوهش به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون در 10 جلسه هفتگی باآموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری به صورت گروهی اجرا گردید. نمونه مورد بررسی شامل 33 زن بودکه مراقبت از بستگان سالمند خود را برعهده داشتند و به صورت تصادفی در 2 گروه گواه و آزمون قرار گرفتند . جهت بررسی کیفیت زندگی از آزمون sf36 و جهت بررسی سلامت عمومی از آزمون ghq28 و جهت سنجش آسیب نیابی از آزمون stss استفاده شد و نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار آماری spss و روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که آموزش مدیریت استرس باعث ارتقاء سلامت عمومی در تمامی ابعاد آن ( جسمانی ، کارکرد ، اضطراب و افسردگی ) ، کاهش آسیب نیابی در تمامی ابعاد آن ( اختلال کارکرد، اجتناب و برانگیختگی ) و بهبود کیفیت زندگی در ابعاد (محدودیت های ناشی از مشکلات هیجانی ، انرژی و نشاط ، سلامت عاطفی ، عملکرد اجتماعی ، درد و سلامت عمومی ) می شود . وضعیت دشوار مراقبین توجه به نیازهای ایشان را ضروری می سازد و با توجه به تاثیر مثبت آموزش مدیریت استرس بر سلامت عمومی ، کیفیت زندگی و میزان آسیب نیابی این افراد ،به کار گیری این روش در راستای بهبود شرایط زندگی این افراد مثمر ثمر می باشد.

هدف:هدف پژوهش حاضر،تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان برپرخاشگری وشادکامی در زنان تحت پوشش کمیته امداد بود. روش:طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی ،با پیش آزمون ،پس آزمون بود.به این منظور تعداد 30 زن تحت پوشش کمیته امداد شهرستان رامسر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند.وبه صورت تصادفی دردو گروه آزمایش (15)نفروگواه(15)نفرجای گرفتند.ابتدا آزمودنی ها به پرسش نامه شادکامی آکسفوردوپرخاشگری باس وپری پاسخ دادند.سپس افراد گروه آزمایش به مدت 8جلسه تحت آموزش تنظیم هیجان قرار گرفتند. نتایج:براساس مقایسه پیش آزمون وپس آزمون گروه کنترل وآزمایش یافته ها نشان داد که آموزش تنظیم هیجان باعث کاهش پرخاشگری ومولفه های آن(پرخاشگری فیزیکی،پرخاشگری کلامی،خشم وخصومت)وافزایش شادکامی زنان تحت پوشش کمیته امداد می شود. نتیجه گیری: آموزش تنظیم هیجان با تمرکز بر هیجانهای منفی ومثبت وآگاهی آزمودنی ها به این هیجانات باعث می شود که آزمودنی ها شیوه درست کنترل خشم وبروز هیجان مثبت شادی را یاد بگیرند وباعث بهبود در روابط خود با دیگران شوند. واژگان کلیدی:آموزش تنظیم هیجان،شادکامی،پرخاشگری،زنان تحت پوشش کمیته امداد