با توجه به شیوع قابل توجه بیماریهای خونی در جامعه و اینکه تشخیص این بیماریها نیازمند همکاری نزدیک رشته های تخصصی بالینی و آسیب شناسی است ، مطالعه ای بر اساس پرونده بیمارانی که با مشکلات خونی در بخش داخلی بیمارستان امام خمینی کرمانشاه، آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان شده اند انجام دادیم، تا به بررسی درصد فراوانی نسبی هر دسته از اختلالات خونی، نحوه بروز علایم و نشانه های بالینی و آزمایشگاهی بیماریهای خونی و میزان بهره وری بخش خون شناسی از آسیب شناسی در تشخیص بیماریها بپردازیم. این بررسی به صورت گذشته نگر و بر اساس یافته های بالینی، آزمایشگاهی و گزارش آسیب شناسی آسپراسیون و بیوپسی مغز استخوان بستری در بخش داخلی بیمارستان امام خمینی کرمانشاه در سالهای 1375، 1376 انجام شد. با مراجعه به برگ شرح حال بیماران تشخیص های افتراقی که برای هر بیمار مطرح شده با تشخیصی که توسط پاتولوژیست ارائه شده است ، مقایسه شده است ، مقایسه شده و میزان هماهنگی بین تشخیص بالینی و پاتولوژی مشخص شده سپس بر اساس تشخیص نهایی که در پرونده بیماران ثبت شده است بیماریها دسته بندی شده و نهایتا یافته های بالینی و آزمایشگاهی هر دسته از بیماریها به صورت مجزا با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . بر این اساس 156 پرونده بررسی و نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها به صورت زیر ارائه می گردد. - از 156 بیمار، تشخیص نهایی برای 62 بیمار (39/7 درصد) کم خونی، 5 بیمار (3/2 درصد) سندرمهای میلودیسپلاستیک ، 22 بیمار، (14/1 درصد) بیماریهای میلوپرولیفراتیو، 27 بیمار (17/3 درصد) لوسمی حاد، 18 بیماری (11/5 درصد) اختلالات سلولهای لنفوئیدی، 8 بیمار (5/1 درصد) اختلال پلاسماسل ها و 7 بیمار (4/5 درصد) اختلالات پلاکتی و 4 بیمار (2/6 درصد) متاستاز به مغز استخوان و 3 مورد (2 درصد) نیز بیماری متفرقه بود. - از مجموع 156 بیمار، در 60/3 درصد، تشخیص بالینی توسط پاتولوژیست تایید شده است ، در 7 درصد مورد تشخیص نهایی توسط پاتولوژیست ارائه شده و در 32/7 درصد بیماران، تشخیص توسط پزشک مربوطه و بر اساس علائم کلینیکی و سایر یافته های آزمایشگاهی ارائه شده است . - مطابقت تشخیص های کلینیکی و پاتولوژی در مورد اختلالات پلاسماسل ها و اختلالات لنفوسیت ها و لوسمی های حاد بالا است ، ولی در مورد آنمی ها و اختلالات پلاکت ها (itp) تشخیص کلینیکی بر تشخیص پاتولوژی ارجحیت دارد. - در این بررسی 92 بیمار مرد (59 درصد) و 64 بیمار زن (41 درصد) بودند. آنمی ها در زنان شیوع بیشتری داشتند و بالعکس در مردان بدخیمی ها شیوع بیشتری داشتند. - شایعترین بیماریهای خونی در مردان، آنمی ناشی از بیماریهای مزمن، cll و aml و در زنان، آنی ناشی از بیماریهای مزمن، aml، آنمی مگالوبلاستیک و آنمی فقر آهن می باشد. - ضعف و بیحالی، کاهش اشتها، خستگی و کاهش وزن از علائم غیراختصاصی تمامی بیماریهای خونی هستند، لذا لازم است بیمارانی که با این علائم مراجعه می نمایند، تحت بررسی های کامل بالینی و آزمایشگاهی جهت رد بیماریهای خونی قرار بگیرند.

کانسر با منشاء اولیه ناشناخته حدود 5-10 درصد تمامی بیماران دچار کانسر را تشکیل می دهد. برخلاف شیوع نسبی این سندرم، توجه کمی به این گروه از بیماران شده است و مطالعه سیستماتیک این مقوله، در درجه کمتری از اهمیت نسبت به سایر موارد در انکولوژی قرار گرفته است . وجود گوناگونی زیاد در این گروه، تصمیم برای انجام اقدامات درمانی را مشکل نموده است . وجود گوناگونی زیاد در این گروه، تصمیم برای انجام اقدامات درمانی را مشکل نموده است . مشخص کردن بیماران قابل درمان در این گروه هتروژن توسط تشخیص سندرمهای بالینی متعدد و گسترش تکنیک های پاتولوژیک اختصاصی امکان پذیر می گردد که این امر می تواند کمکی در طبقه بندی این تومورها باشد. در ده سال گذشته پیشرفت های قابل توجهی در زمینه management و درمان برخی بیماران با کانسر اولیه ناشناخته حاصل شده است . در این مطالعه، یک بیمار با کولوئید کارسنومای متاستاتیک به امنتوم بزرگ معرفی شده است . بیمار بعلت وجود توده شکمی در بیمارستان بستری گردیده و علیرغم ارزیابی های مختلف کلینیکی، تشخیص دقیقی بدست نیامد. پس از لاپاراتومی، تومور بزرگ امنتوم همراه با درگیری مزانتر، کبد، طحال و seeding پریتونئال دیده شد و مطالعات پاتولوژیک ، وجود متاستاز کولوئید کارسینوما، بدون شناخت منشاء اولیه تومور را به اثبات رسانید.

تومور ویلمز شایعترین نئوپلاسم دستگاه اداری در کودکان، و مسئول 8 درصد تومورهای توپر (solid) در کودکان است . همچنین تومور ویلمز بیش از 80 درصد موارد کانسر سیستم اداری را شامل می شود. جهت تومور ویلمز دو طرفه شیوعی بین 4/2 الی 10 درصد را در کتاب های تخصصی پاتولوژی و ارولوژی ذکر کرده اند. لازم به ذکر است مورد گزارش شده در این پایان نامه اولین مورد تومور ویلمز دوطرفه مشاهده شده در کرمانشاه تاکنون می باشد. این تومور بصورت یک توده شکمی که اغلب توسط مادر یا در حین معاینات عادی کشف می گردد، تظاهر می کند. تشخیص آن در ابتدا با استفاده از تکنیکهای تصویربرداری و معاینه کلینیکی می باشد، تشخیص نهایی و قطعی موکول به انجام عمل جراحی و بیوپسی و آزمایشات هیستوپالوژیک می باشد. سعی در برداشت کامل تومور با توجه به حفظ فانکسیون کلیوی مناسب به طریقه جراحی، بهمراه شیمی درمانی و اشعه تراپی قبل و بعد از عمل براساس گستردگی بیماری و نمای هیستوپاتولوژیک و عوامل پروگنوستیک می باشد. بیمار مورد مطالعه در این پایان نامه دختر بچه 3 ساله ای است که با شکایت بزرگی شکم به بیمارستان چهارمین شهید محراب کرمانشاه مراجعه کرد پس از انجام آزمایشات و اقدامات تشخیصی لازم با تشخیص تومور ویلمز دوطرفه در لیست عمل جراحی قرار گرفت . طی عمل جراحی، بیوپسی باز از هر دو کلیه بعمل آمد و نمونه جهت بررسی پاتولوژیک ارسال شد که نتیجه تومور دوطرفه ویلمز گزارش شد. بیمار جهت شیمی درمانی و پیگیری درمان به تهران اعزام شد. سپس جهت ادامه شیمی درمانی به بیمارستان رازی کرمانشاه مراجعه نمود. بعد از چند هفته ادامه شیمی درمانی بعلت بیحالی شدید و سرفه و خلط و رال هر دو ریه با تشخیص پنومونی در بیمارستان رازی بستری شد و در نهایت بعلت نارسایی تنفسی در بیمارستان فوت شد.

کارسینوم پستان هم چنان شایعترین نئوپلاسم بدخیم زنان به شمار می رود. سرطان پستان سومین علت مرگ و میر زنان ناشی از سرطان در زنان است . پستان یک غده عرقی است که از لایه اکتودرم منشا می گیرد و سپس آلوئولها و مجاری را تشکیل میدهد. case مورد نظر ما خانمی است 23 ساله ساکن کرمانشاه که با توده ای عمیق در پستان راست مراجعه کرده که فاقد درد و تغییرات واضح پوستی و هر نوع ترشحی بوده است . در معاینه پستان در لمس توده ای عمقی در ربع فوقانی داخلی لمس گردیده که اندازه آن حدود 4x3cm بدون حساسیت با قوام سفت و حاشیه صاف بوده است . از توده پستان بیوپسی اکسیژنال بعمل آمد که جواب پاتولوژی نوروفیبرومای عمقی پستان گزارش گردید. آزمایشات بیمار همگی نرمال بودند بعد از عمل بیمار مشکل خاصی نداشت . توده کپسول دار و کرم رنگ بود. از سال 1978 تا سال 1998 در کل دنیا فقط 6 مورد نورفیبرومای پستان گزارش گردیده است و هفتمین مورد آن برای اولین بار است که در ایران گزارش میشود. بطور کلی این تومور خوش خیم پستان بسیار نادر است . نوروفیبروما تومور خوش خیمی است که از سلولهای شوان و فیبروبلاست های غلاف اعصاب محیطی منشا می گیرد. نوروفیبرومها به خودر خود ندرتا سمپتوماتیک میشوند. بعنوان یک قانون تومور کپسول دار نیست ، ولی معمولا کپسول دارد. از نظر میکردسکوپی نوروفیبروما متشکل از یک پرولیفراسیون مرکب است که حاوی تمام عناصر یک عصب محیطی است ، آکسونها، سلولهای شوان، فیبروبلاست ها و سلول های پری نورال. نروفیبروماتوز (n.f)بطور کلی گروهی از بیماریهای ارثی است که می توانند در پوست ، دستگاه عصبی، استخوان، غدد درون ریز و بسیاری از ارگانهای دیگر همراه با ناهنجاریهای مادرزادی وجود داشته باشد و اغلب بعنوان شکلی از تومورهای خوش خیم در نظر گرفته میشود. در تمام موارد توزیع فامیلی با وراثت اتوزومال غالب می باشد. نوروفیبروماتوز شامل دو بیماری متمایز است ، که ژن هر کدام برروی دو قطعه کروموزوم مجزا قرار گرفته است . نوع n.f-1 که ژن آن برروی کروموزم 17 قرار دارد (نوع محیطی) و همراه ضایعات پوستی لکه های شیر قهوه ای و ندولهای lisch می باشد. نوع n.f-2 که ژن آن برروی کروموزوم 22 قرار دارد (نوع مرکزی) که عمدتا سبب گرفتاری آکوستیک (معمولادو طرفه) میشود. دژنراسیون بدخیم تومود در 2-5 درصد بیماران رخ میدهد. انواع محیطی به سارکوم و انواع مرکزی به آستروسیتوما و گلیوبلاستوما تبدیل می شوند. تومورهای پوستی نباید برداشته شوند حتی اگر از لحاظ زیبایی مشکل ساز باشند و یا افزایش اندازه را نشان دهند. تومورهای اعصاب محیطی که بدخیم می شوند (سارکوماها) نیاز به مسائل جراحی خاصی دارند. به اشخاص قبلا توصیه میشود که بچه دار نشوند.